สวัสดี คุณพ่อ คุณแม่ และคุณน้องไอซ์

สามวันที่ผ่านมานี้ได้ทำอะไรเยอะแยะเลย

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ก็มีงานปาร์ตี้เลี้ยงตอนรับนักศึกษาแรกเปลี่ยนที่มาใหม่
จัดโดยชมรม ริวกักคุ เลิฟ (แปลตรง ๆ ว่า รัก นักศึกษาต่างชาติ)
เป็นชมรมที่นักศึกษาญี่ปุ่นมารวมตัวกัน แล้วคอยจัดกิจกรรมทำร่วมกับนักศึกษาต่างชาติ
เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรม
อ๊อมก็คิดว่าจะเข้าชมรมนี้เหมือนกัน จะได้มีเพื่อนเยอะ ๆ

งานปาร์ตี้ก็ไม่มีอะไรมาก
เค้าก็แบ่งกลุ่ม แล้วนั่งกินอาหารด้วยกัน

สอนทำ มากิซูชิ (ซูชิแบบโรล)
แล้วก็สอนวิธีกินโซบะ

เค้าสอนอ๊อมจับตะเกียบด้วย บอกว่าเราจับไม่ถูก
แล้วก็มีเล่นเกมส์กัน สนุกสนาน

วันเสาร์ตอนเช้าก็ไปขี่จักรานเล่นในเมือง
เพื่อนคนจีนพาไป เค้าก็แนะนำพวกร้านต่าง ๆ ให้
เช่นจะซื้อผักต้องซื้อที่นี่เพราะราคาถูก
ซื้อเสื้อผ้าที่นี่ ซื้อหนังสือที่นี่ อะไรมากมาย

ขี่จักรยานทุกวัน รู้สึกว่าตอนนี้แข็งแรงขึ้นมากเลย

พอตอนเย็นก็ไปร้องคาราโอเกะกับเพื่อนต่างชาติ
มีกันประมาณสิบคน มีทั้งคนจีน อเมริกา สวีเดน เกาหลี และญี่ปุ่น
ร้านคาราโอเกะอยู่ใกล้ ๆ มหาวิทยาลัย ขี่จักรยานไปประมาณ 20 นาที
คนเยอะมาก ๆ เลย ต้องจองคิว
ห้องคาราโอเกะที่นี่หรูมาก ๆ เพลงก็เยอะมาก
มีเพลงจีน เพลงเกาหลี เพลงฝรั่งเยอะมาก ๆ ด้วย (เสียดายไม่มีเพลงไทย )
อ๊อมก็พยายามร้องเพลงญี่ปุ่นไปเรื่อย เป็นการฝึกอ่านตัวคันจิ (ตัวอักษรจีน)

เพื่อน ๆ มีความอดทนและให้เกียรติกันมากเลย ถึงจะร้องเพลงจีน เพลงเกาหลี เพลงญี่ปุ่น เพลงฝรั่ง
แม้เราจะไม่เข้าใจ แต่ทุกคนก็ไม่มีใครบ่น และสนุกสนานไปด้วย
ขนาดอ๊อมร้องห่วยมากกกกกกกก เพื่อนยังให้กำลังใจ

ขากลับก็ประมาณ 5 ทุ่มกว่า (ดึกมาก)
แต่ที่ญี่ปุ่นนี่ไม่รู้สึกว่าอันตรายเลย อาจจะเป็นเพราะไปกันหลายคนก็ได้
ดึก ๆ ขนาดนี้ ยังมีคนขี่จักรยานไปมา
พวกร้านสะดวกซื้อ ร้านหนังสือ ร้านวีดีโอก็มีเปิด มีคนเข้าออกตลอด

ถนนที่นี่จะมีทางให้รถจักรยาน
และรถยนต์ก็มักจะ จอดให้จักรยานไปก่อน
จักรยานของเรามีไฟด้วยนะ เค้ามีกฎว่าขี่จักรยานตอนกลางคืนต้องเปิดไฟทุกครั้ง
อยู่ที่นี่ใคร ๆ ก็ขี่จักรยาน ดีมาก ๆ เลย
แล้วก็อากาศก็ดีกว่าบ้านเราด้วยแหละมั๊ง
เพราะถึงจะปั่นเหนื่อยแค่ไหน เหงื่อก็ไม่ออกเยอะ



สำหรับวันนี้ วันอาทิตย์
อ๊อมก็ได้ไปร่วมงานแข่งกีฬาของโรงเรียนประถม (คงเป็นโรงเรียนประจำเมือง)
เค้าให้นักศึกษาต่างชาติไปเดินขบวน ถือป้ายประเทศตัวเอง แล้วก็พูดทักทายนิดหน่อย
สนุกมาก ๆ ที่สำคัญเลี้ยงข้าวด้วย(ดีใจได้กินของฟรี) อ๊อมเป็นตัวแทนจากประเทศไทยคนเดียวเลย
มีคนญี่ปุ่นที่เคยมาเที่ยวเมืองไทย เข้ามาจับมือแล้วเอาขนมมาให้ด้วย

ระหว่างเดินขบวนก็ต้องโบกมือไปด้วย เหมือนนางสาวไทย
เพราะว่าจะมีเด็ก ๆ และคนแก่ที่นั่งดูโบกมือให้เราตลอดทาง (ตลกมาก)

ตอนเย็น ๆ วันนี้ก็รู้สึกเหงานิดหน่อย
สงสัยคงเป็นเพราะอากาศอึมครึม
ฟ้าก็เริ่มมืดเร็ว
ใบไมกำลังเริ่มเปลี่ยนสีแล้ว
แสดงว่าหน้าหนาวกำลังใกล้เข้ามา

วันนี้จึงได้โทรไปหายุ้ยด้วย
(ยุ้ยเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนเรียนอยู่มหาลัยที่เมืองโตเกียว)
เพื่อนทุกคนก็เรียนหนักเหมือนกัน แต่ของอ๊อมหนักที่สุด (เฮ้อออ)
แม้ว่าจะเหงา…แต่ยังดีที่มีอินเตอร์เน็ตใช้ ทำให้หายเหงาไปได้เยอะ


เพื่อเป็นการแก้เหงาเลยเขียนอีเมลล์ถึงพ่อ แม่ แล้วก็น้องไอซ์

รักทุกคนนะจ๊ะ
อ๊อม

Create Date : 17 ตุลาคม 2550
Last Update : 18 ตุลาคม 2550 3:02:55 น.		3 comments
Counter : 603 Pageviews.
Share Tweet