...ชีวิตมีเรื่องราวมากมายหลายอย่าง ไม่ออกไปดู ก้อคงไม่รุ้..
นิดหน่อยก้อเป็นประสบการณ์เล่าขานกันต่อไป...
..เพื่อน ..จากกันก้อยังเป็นเพื่อน..
..แต่คนรักนี่..จากกัน..ก้อขอให้ยังเป็นคนรักนะ...

Fighting!!!

  

เห็ยบรรยากาศแล้วนึกถึงตอนเรียน จบ ไหม่ๆๆเลยครับ

  

ขอบคุณนะค่ะ
ทำให้เราต้องมานั่งอมยิ้มนึกถึงอดีตที่เคยอยู่ร่วมกับเพื่อนอีกครั้ง

  

บรรยากาศดูอบอุ่นดีจัง

นึกถึงเพื่อนทีไร....

ก็มีความสุขไปอีกแบบ

ที่แน่ ๆ มาหา จขบ.ด้วยความไว

เพราะ จขบ.ตามไป Tag ที่ Blog น่ะซิ

กลัวจะมีแต่เรื่อง เปิ่น ๆๆ ขำ ๆๆ

Up เสร็จจะแวะมาบอกน่ะ

  

อาการแบบนี้เคยเกิดขึ้นบ่อย ๆ

แค่ไม่กี่วันที่เราพบกัน

แต่นึกถึงแล้วก็มีความสุขดีนะ

  

เวลาผ่านมาแล้วผ่านไป ทุกคนที่ได้พบเจอ เมื่อถึงคราวต้องจาก ทั้งสองฝ่ายก็เจอสิ่งเดียวกัน คือการจากลา ผมเรียกปรากฎการณ์นี้ว่า "ความเท่าเทียมกันของกาลเวลา"

  

..

  

นึกถึงสมัยยังเยาว์วัย วู้ยยยยย

  

ว้าว.....ก็ดูดีที่สุดในห้องอะนะ คนที่ว่าหนะ

  

แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่มีให้อ่านอยู่เสมอ และสำคัญยิ่งกว่าคือมิตรภาพที่มอบให้เสมอมา

เมื่อ..มีการเริ่มต้น ก็ต้องมีวันสิ้นสุด
ไม่มีอะไรที่จะคงที่...อยู่กับเราได้ตลอดไป

  

ฮือ..ฮือ..กดผิดอ่ะค่ะ

แต่ถึงอย่างไร ก็จะจำมิตรภาพระหว่างเราไว้เสมอค่ะ

  

  

คิดถึงวันเก่าๆเลยค่ะ

  

ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีกับคลาสเรียนที่จบไป..จะได้มีเวลาพักผ่อนเสียที

และยินดีกับความทรงจำดีๆที่ได้มานะครับ ^^

ปล : ขอบคุณคับที่มาเยี่ยม blog เล็กๆของผม...