Group Blog
|
ถ้าหาก....ความรักติดลบ
 แต่ที่ปารีสหลังจากร้อนและฝนตกได้ไม่กี่วัน อุณหภูมิเริ่มนับถอยหลัง 5.... 4.... 3.... 2.... 1.... 0.... -1... ........... อุณหภูมิกลับมาติดลบอีกครั้ง.. ชาวปารีเซียงที่นี่...ต้องเจอกับอากาศหนาวเกือบครึ่งปี ถ้าคนที่เจอกับอากาศหนาวแล้วต้องเหงา มาอยู่ที่นี่...คงต้องเหงายาวนานเกือบครึ่งปีเชียวนะ อุณหภูมิติดลบ อากาศหนาวมากมาก เดินออกไปข้างนอก เจอทั้งลม...เจอทั้งฝนปลิวมาปะทะหน้า หนาวจนแทบทนไม่ไหว... แล้วความรัก...จะเคยติดลบบ้างไหม แล้วเราจะทนมันได้หรือเปล่า คนส่วนมาก...คิดว่าความรักจะเพิ่มขึ้นในทุก ๆ วัน ฉันว่าความรักก็คงเหมือนอากาศ เปลี่ยนแปลงบ่อย มีหลากหลายอารมณ์ บางครั้งก็ลดลงจนติดลบ... บางคราวก็อุณหภูมิสูงปรี้ด...จนแทบอยากสะบัดหนี มีคนบอกว่า...ความรักไม่ใช่สิ่งน่ากลัว แต่ทำไม...ฉันกลับไม่เคยมั่นใจ  อากาศหลีกเลี่ยงไม่ได้..เราต้องเผชิญกับมัน แต่ความรัก..เราอาจบังคับใจตัวเองไม่ได้ ... แต่เราก็เลือกที่จะไม่เผชิญหน้ากับมันได้ ยังไงชีวิตนี้เราก็คงต้องเจอทั้งความรัก..ทั้งอากาศ ทำได้..ก็แค่ปรับตัวรับความเปลี่ยนแปลงของมัน อย่าเผชิญกับมันมากเกินไปจนทำให้เราไม่สบาย อย่าหลบเลี่ยงเกินไป...จนทำให้เราเสียโอกาสเจออะไรดีดี  แต่...ความรัก..มักทำร้ายหัวใจ
เมื่อหัวใจ..ร้องขอเวลาพัก
 ว่าทำไม...รักคนอื่นไม่เป็น ทั้ง ๆ ที่คิดว่า..ตัวเองโชคดี ในหลาย ๆ เรื่อง แต่ทำไม....ไม่กล้าที่จะรัก..ใคร หรือเป็นเพราะรักตัวเองมากเกินไป จนไม่มีความรักเหลือให้สักใครคน มีความรัก ความห่วงใย ใส่ใจใครต่อใคร แต่ก็ให้ได้แค่ความเป็นเพื่อน ไม่เคยตามหา..ความรัก แต่ความรัก ...มักจะวนวียนอยู่รอบ ๆ ตัว ใครหลายคน...ที่รออยู่.... อาจดูเหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัว ที่ไม่เลือกใคร...และปล่อยให้คนอื่นรอ... ไม่ใช่ไม่แยแส...กับความรักที่มีให้กันมา แต่...ก็ได้แค่ดู...และรับรู้ความรู้สึกนั้น รู้สึกขอบคุณ...ใครหลายคนที่ส่งความรัก ความห่วงใย ใส่ใจ มาให้กันเสมอ แต่...ก็คงให้ได้แค่ขอบคุณ มันยังดูเหมือนกับว่า... หัวใจ...ถูกห่อด้วยผ้าบาง ๆ อีกหนึ่งชั้น จึงยาก...ในการเข้าใกล้  ฉันมีหัวใจ...เปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึกดี แต่ก็เหนื่อยเกินไป...ที่จะค้นหา วันนี้...ขอหยุดพัก และปล่อยให้มันเป็นไปตามกาลเวลา ไม่รีบ ...ไม่เร่ง...ไม่บังคับ หัวใจตัวเอง ให้หัวใจ...ได้เดินสบาย ๆ ให้หัวใจ...ได้เจออากาศที่ทั้งเหงา ทั้งเศร้า หรือได้หัวเราะบ้าง วันนี้...หัวใจขอหยุดพักเรื่องราวของความรักสักพัก ให้หัวใจ..ได้ดูแลตัวเอง ดูแลคนรอบข้าง แต่คงมีไม่พอ...สำหรับคนพิเศษ  ขอพัก..หากหายเหนื่อย แข็งแรงเมื่อไหร่ ถึงวันนั้น...คงบอกด้วยความเต็มใจ และคงพร้อมที่จะยกหัวใจให้ใครสักคน...ที่มีตัวตน เมื่อถึง..วันสุดท้ายของการลาจาก
 ไม่มีอะไรที่จะคงที่...อยู่กับเราได้ตลอดไป วันนี้วันสุดท้ายของคลาสที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ เราไม่ได้เรียนหมือนทุกวัน แต่วันนี้เราเอาขนมมานั่งกิน และพูดคุยกันสบาย ๆ ในภาษาที่เราพยายามเรียนตลอดมา...  มีวัฒนธรรม ภาษาของใครของมัน แต่เราก็ดั้นด้นมาเจอกันในที่แห่งนี้ ที่ที่เรามีจุดหมายเดียวกัน ...คือเพื่อเรียนรู้  วันสุดท้าย...กับบางคนก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ อาจเพราะด้วยเราสื่อสารกันคนล่ะภาษา... เลิกเรียนปุ้บ....เราก็แยกจากกัน วันนี้...ถึงจะเป็นวันสุดท้าย... แต่อย่างน้อย...ฉันก็จะจำเธอได้ ว่าเราเคยเรียนห้องเดียวกัน ...และฉันยังมีรูปถ่ายเธอ เจอเธอเมื่อไหร่...ฉันจะยิ้มให้เธอ  ที่ฉันจะเก็บไว้...ในความทรงจำส่วนที่ดี ฉัน..จะคิดถึงเธอ ไม่ใช่...แค่เรื่องเดียว...
 ก็รู้ว่าไอ้ tag นี่ มันเป็นการผูกโยง เชื่อมโยงกัน แต่ไม่รู้ว่าเค้าทำกันยังไง... พอดีไปอ่านบล็อกของคนอื่น แล้วก็ถึงบางอ้อ.... คนที่ tag เรา ก็ไม่บอกกันบ้างเลยนะ อืม...เรายิ่งไม่ค่อยได้เข้ามาซะด้วย เอาล่ะ ...เอาเป็นว่าต้องเล่าเรื่องของตัวเอง 5 ข้อ ใช่ไหม เรื่องไรดีอ่ะ มันมีมากกว่า 5 อ่ะ หุหุหุ...เล่าความลับให้ฟังแล้วกันนะ..  เรื่องแรก....เพื่อนรักหักเหลี่ยม ไปแอบชอบรุ่นพี่รองประธานนักเรียนอ่ะดิ คนอะไร...หล่อก็หล่อ ใจดี เท่ห์ แถมเก่งอีกตะหาก แต่แหม..ใคร ๆ ก็หมายปอง ไม่เว้นแม้กระทั่งเพื่อนสนิทของฉัน เราสองคนชอบทำตัวเป็นอาสาสมัครในห้อง เวลาครูใช้ให้ออกมาเอาของนอกห้อง เผื่อบางครั้งจะได้เจอพี่เค้าไงล่ะ... เพราะโรงเรียนเรา ม.ปลายต้องเดินเรียน ไม่มีห้องเรียนประจำ ฉันก็แอบจดเวลาที่เจอพี่เค้า เวลาเท่าไหร่ ที่ไหน แล้วก็ขออนุญาตครูมาเข้าห้องน้ำบ่อย ๆ หักหลังเพื่อนสนิทซะงั้น จนทุกวันนี้เพื่อนสนิทที่ป็นคู่แข่งของฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำ อย่าโกรธ..กันนะ ความลับเรื่องที่ 2 โดดเรียน การโดดเรียนของฉัน คือไม่ไปโรงเรียนเลย ทุกเช้า... ฉันจะออกจากบ้านหลังทุกคน เพราะโรงเรียนอยู่ไม่ไกลเดินไปสักพักก็ถึง พ่อกะแม่ก็ไปทำงานแต่เช้าแล้ว... ตื่นมาให้เห็นหน้าใส่ชุดนักเรียน พอพ่อกะแม่ลับตา..เท่านั้นหละ สลัดคราบนักเรียน อยู่บ้านสบายใจ (หรือจะเป็นเพราะความขี้เกียจก็ไม่รู้) เพื่อน ๆ ก็คิดไปสิ ว่ามันคงไม่สบาย เพราะช่วงนั้นสุขภาพไม่ค่อยดี ต้องขาดเรียนไปหาหมอบ่อย ๆ อยู่แล้ว บางวันพ่อกะแม่เข้ามากินข้าวเที่ยงที่บ้าน ก็แอบไปอยู่ใต้เตียงอ่ะสิ แต่ความผิด..ยังไงก็เป็นความผิด... หนึ่งเทอมผ่านไป...ก็ได้รับผลกรรม ผลการเรียนตกฮวบฮาบ ก็เรียนไม่ทันเพื่อน อาจารย์ ...ก็เลยให้ไปเรียนร่วมกับนักเรียนที่สอบไม่ผ่าน ในช่วงปิดเทอม...ทั้งเทอม อดไปเที่ยวกะเพื่อนๆ เลย เข็ดจริง ๆ ไม่ทำอีกแล้วจ้า...  ความลับเรื่องที่ 3 เมื่อฉัน..กลายเป็นตีนแมว โดยเฉพาะ..การปีนบ้านเนี่ย (แต่ไม่เคยไปปีนบ้านคนอื่นนะ) ฉันมักจะกลับถึงบ้านก่อนคนอื่นเสมอ มีกุญแจแต่ไม่ชอบใช้ .. ชอบงัดหน้าต่างครัวที่ไม่มีลูกกรง ชอบปีนเข้าบ้าน.. บ้านหลังเก่าเป็นบ้านไม้ ปีนเท่าไหร่ก็ไม่มีปัญหา. แต่ที่บ้านทาสีใหม่...สีขาวเชียว ด้วยความที่ลืมคิดถึงผลที่ตามมา...ลืมว่าบ้านทาสีใหม่... ก็อ่ะปีนเข้าบ้านตามปกติ แล้วมันก็จะมีรอยเท้าตามผนังไง เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเราก็ออกไปเล่นกะเพื่อน พ่อกะแม่กลับมาอ่ะดิ...นึกว่าขโมยเข้าบ้าน รีบไปสำรวจทรัพย์สินก็ไม่มีอะไรหาย ฉันกลับมาเห็นแต่เพื่อนบ้านมายืนกันเต็มหน้าบ้าน เหอเหอ...ใครจะกล้าบอก ไม่งั้นโดนตีแน่ ดีนะที่ยังไม่ได้แจ้งตำรวจ... แต่หลังจากเกิดเรื่องคราวนั้น ก็มีตู้สีแดงมาติดหน้าบ้าน และมีตำรวจสายตรวจเข้ามาทุกวัน....  ความลับ...เรื่องที่ 4 นักกีฬามากมาก สมัยเรียนระดับอุดมศึกษา ด้วยที่ต้องเจออะไรที่กว้างมากขึ้นกว่าในระดับมัธยม รับผิดชอบตัวเองมากขึ้น ไปอยู่หอพัก เทอมแรก...ผลการเรียนเลยออกมาไม่ดีเท่าไหร่ ไม่ดีมากมากด้วย ต่อมาพอเริ่มปรับตัวได้..ก็เริ่มดีขึ้นมาเรื่อย ๆ แต่ก็ในระดับหนึ่ง มีการสอบอยู่เทอมหนึ่งในปีสอง ... มีรุ่นพี่หลายคนที่รู้จักบอกว่าพระพุทธรูปประจำโรงเรียนศักดิ์สิทธิ์มากมาก บนอะไรขออะไรก็ได้ แต่ต้องแก้บนนะ ด้วยความที่อยากได้เกรดสูงมากมาก ก็ไปบนไว้...อืมวิ่งรอบโรงเรียนสักสองรอบดีไหม ไม่ได้เดี๋ยวเกรดจะได้แค่สอง อยากได้สามกว่า ต้องวิ่งสามรอบ กะอีกเกือบรอบด้วย จะได้ใกล้ ๆ 4 บนไป....แล้วผลสอบก็ออกมา ปรากฏว่า 3.6 กว่า ๆ ลดได้ไหมคะ...รอบเดียวก็ไม่ไหวแล้ว โรงเรียนไม่ใช่กว้างแค่หนึ่งร้อยตารางวานะ กลัวคะ...แต่ก็วิ่งไป แต่ขอผ่อนวันละรอบ สี่วันคะ...วิ่งเสร็จ...วิ่งแก้บน จะวิ่งคนเดียวก้ไม่กล้า ...จะบอกใคร...ก็อาย บังคับเพื่อนล่ะ...ช่วงนั้นก็ไม่มีการแข่งขันกีฬา จ้างสิคะ ...จ้างเพื่อนวิ่งเป็นเพื่อน บอกมันว่าที่โรงเรียนสมัยมัธยม จะให้ไปเป็นตัวแทนในการถือคบเพลิง เพราะเป็นนักเรียนกิจกรรมดีเด่น ต้องซ้อม ๆ ถึงวันงานจะได้ไม่ประมาท ดูดีเข้าไว้....สามรอบครึ่งกว่า ๆ คะ วิ่งได้วันละรอบ แต่ละรอบพักเป็นสิบครั้ง ....กว่าจะครบ ความลับเรื่องที่ 5 ล่าสุด  ขอ tag ต่อล่ะกันนะ
ทำได้แค่...รับฟังความรู้สึกจากเธอ
 ซึ่งเป็นอีกหนึ่งในหลายๆๆ เพลงที่เธอส่งให้ฟังทาง msn ในเวลาที่ผมท้อแท้... ผมรู้สึกได้ว่า...เพลงวันนี้มันมีความหมายดีมาก เพลงสั้นๆ แต่ให้กำลังใจดี.. ทำให้คิดถึงคนส่งมากขึ้น....เต็มหัวใจ แล้วเป็นเพลงของนักร้องที่ชอบด้วย ก้อเลยฟังไปซะหลายรอบ ซ้ำ ๆ อย่างนั้น  ที่ผมได้รับความรู้สึกดี ๆ จากเธอ คงไม่อาจพูดได้ว่า...มันเป็นความรัก คงคิดได้แค่...เธอคือคนที่ผมรักเธอ ไม่ใช่คนรัก แต่ก้อคง... ไม่ใช่คนที่แอบรัก เพราะตลอดเดือนที่ผ่านมา... เธอก้อเปิดใจยอมรับและพูดคุยอะไรกับผมหลายเรื่องราว.... ซึ่งจนบางครั้งทำให้ผมนึกเอาเอง ว่าเธอรักผม ..แต่นั่น..ก้อคงไกลเกินจะพูด... เพราะผมก้อรู้...เธอมีคนให้คิดให้ตัดสินใจอยู่บ้างนอกจากผม.... อย่างน้อยก้อเรียนรู้ได้จากบล็อคของเธอละ.... เธอ...ไม่อนุญาตให้ใช้คำว่า "เรา" เธอ...ไม่อนุญาตให้ใช้คำว่า "คนดี" ทุกครั้งที่ผมเอยคำพวกนี้ ผมก้อรู้สึกได้ว่า..เธอคงไม่สามารถรับมันได้ในเวลานี้...  พูดว่าอีกสองปีเธอจะแต่งงาน พูดให้อดทน.... ซึ่งคำพูดที่สวนทางกันเหล่านี้ มันก้อทำให้ผมสับสนอยู่พอสมควร... คำว่า "เรา" ของผมที่มีต่อเธอควรจะอยู่ระดับไหน แค่ไหน ถึงจะพอดี... คนที่มีความรักบางคนอาจจะเถียงแน่ รักไม่ใช่เกม รักคือความรู้สึก แต่ในความรู้สึกของผม .... บางครั้งความรักเป็นเหมือนเกมที่ต้องตัดสินใจเหมือนกัน .... ซึ่งที่จริงทุกอย่างสามารถกลายเป็นเกมได้ .. ไม่งั้นคงไม่มีทฤษฎีเกมขึ้นมา ซึ่งมันก้อสามารถนำมาประยุกต์ใช้กับความรักได้... ซึ่งถ้าหากเราตัดสินใจผิดพลาด เราก้ออาจจะไม่ได้อะไรเลย หรือถ้าตัดสินใจดี เราก้อจะได้คะเเนนเต็มทั้งหมด..... ไม่ว่าจะอย่างไร.... ผมคิดว่าความรักของผมก้อคงดำเนินไปอีกสักระยะหนึ่ง..แต่ก้ออาจไม่มีอะไรแน่นอน สุดท้ายมันจะเป็นความรักหรือแค่วันเวลาที่เหงา ๆ ของใครคนหนึ่งที่มาทำให้ผมรู้สึกดีหรือป่าว ก้อแค่นั้น.... ยังไงก้อขอบคุณที่มีเธอในวันนี้ แล้วพรุ่งนี้ละ .....  สิ่งที่ฝัน.....มันไม่ง่ายเลย
|
เขียนฟ้าด้วยปากกาดาว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชอบมองท้องฟ้า... เพราะอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ก็มองได้ แต่แปลกไหม ท้องฟ้ายังอยู่ที่เดิม แต่มันไม่เคยเหมือนเดิมเลยสักวัน |
||||||||||||
คุณกระจิบหญ้าสีเรียบ (tag คืนได้ปะ)
รู้สึก..เหมือนว่าตัวเองยังไงชอบกล