ขบวนการประชาธิปไตย 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2492 เป็นคำเรียกของนายปรีดี พนมยงค์ หรือที่เรียกกันต่อมาว่า "กบฏวังหลวง" เป็นขบวนการต่อต้านรัฐบาลจอมพล ป.พิบูลสงครามของกลุ่มประชาธิปไตยพลเรือน ซึ่งในที่นี้อาจนิยามอย่างหยาบว่า กลุ่มประชาธิปไตยพลเรือนก็คือกลุ่มการเมืองที่แวดล้อมปรีดี พนมยงค์ หรือกลุ่มที่ถือเอาปรีดี พนมยงค์เป็นผู้นำและแกนกลาง ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีแกนกลางทางความคิดของปรีดี พนมยงค์เป็นหลัก นั่นคืออุดมคติทางการเมืองแบบเสรีประชาธิปไตย ฉะนั้นในอุดมคติของฝ่ายนี้ ความพยายามในการก่อการกบฏเพื่อจะโค่นรัฐบาลที่เรียกกันต่อมาว่ากบฏวังหลวงนั้น จึงมิใช่เป็นเพียงความพยายามในการรื้อฟื้นอำนาจที่สูญเสียไปก่อนการรัฐประหารในพ.ศ.2490 เท่านั้น หากแต่ยังเป็นความพยายามต่อสู้ให้ได้มาซึ่งประชาธิปไตยที่แท้จริงในสังคมไทยด้วย