ภาพถ่ายเก่า ๆ ,คุณวุฒิทางการศึกษาในทุกระดับ ถูกรื้นค้นมาดูอย่างตั้งใจ ผมค่อย ๆมองสิ่งต่าง ๆเหล่านั้นอย่างช้า ๆประหนึ่งว่าไม่อยากให้เวลาในช่วงเวลาแบบนี้ผ่านพ้นไปเร็วนัก ท่ามกลางความโหยหานี้มีภาพเก่า ๆชัดเจนขึ้นมาในความคิดอีกครั้ง ผมค่อย ๆเปิดคุณวุฒิดูทีละใบ ผมคิดถึงอดีตที่ผมกำลังเรียนในชั้นเรียนนั้น ๆก่อนที่จะสำเร็จการศึกษา มันเป็นความงดงามที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงแห่งความคิดถึง ผมคิดถึงเพื่อน ๆ คิดถึงคุณครู คุณครูผู้เป็นครูจริง ๆ ครูผู้มิได้ให้แต่วิชาความรู้ ครูที่ไม่ได้คิดเพียงตัวเองคือครูที่ต้องทำหน้าที่สอน หากแต่เป็นครูที่เป็นครู ที่ไม่ได้ตระหนักแค่เพียงหน้าที่สอน หากแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและเมตตาที่มีต่อศิษย์

กว่า 30 ปีภาพแห่งความทรงจำกลับมาเด่นชัดอีกครั้ง ความคิดถึง...กลับมามีอิทธิพลเหนือจิตที่ปรุงแต่งที่นับวันมีความหยาบกระด้างมากขึ้น วันนี้จิตและหัวใจดูเหมือนจะละเอียดอ่อนลงด้วยความคิดถึงที่ส่งผลมาจากการโหยหา ผมใช้เวลาอยู่นานพอสมควรในการอยู่ในสภาวะแบบนั้นก่อนที่จะลุกขึ้นไปทำงานอื่น ๆที่ทำอยู่เป็นกิจวัตร แต่วันนี้กลับรู้สึกมีความสุขประหนึ่งหัวใจและความคิดถูกปลดปล่อยจากพันธนาการแห่งความโหยหานั้น