วันนี้...ฉันมีโอกาสได้ถือกล้องเดินเล่นบ้าง
สถานที่...ที่ฉันเลือกคือทุ่งนาริมถนนที่ไม่ห่างจากบ้านมากนัก
โดยมุ่งหวังที่จะได้ภาพรวงข้าวสวยงาม
ฉันได้ภาพชุดนี้กลับมา...สุขสมใจ
......................
ข้าว...รวงทองของแผ่นดิน





ทุกวันยามเช้าในขณะที่ฉันขับรถไปทำงาน
และต้องผ่านเส้นทางที่สองข้างทางนั้นเต็มไปด้วยท้องทุ่งนา...มากมาย
ฉันมักเหลียวมองเพื่อเก็บเกี่ยวความสุขจากภาพที่ได้เห็น

หมอกยามเช้าสีขาวลอยอยู่เหนือต้นข้าวสีเขียว ๆ
หมอก...อีกไม่นานก็จะจางลงเมื่อถึงกาลแห่งแสงตะวันสาดส่อง
คงเหลือเพียงหยดน้ำต้องแสง...ระยิบพราย
ฉันจินตนาการอย่างมีความสุข ในขณะขับรถผ่านวันแล้ววันเล่า
และเฝ้ารอว่าสักวันคงได้สัมผัสภาพแห่งจินตนาการ
อย่างใจจดจ่อ





หรือเหตุผลนี้เอง ที่ทำให้วันนี้ฉันจึงพยายามหาโอกาส
ที่ปกติไม่ได้ฉกฉวยเป็นของตนเองเสียเท่าไหร่ หยิบกล้องคู่กาย
เดินค้นหาภาพแห่งจินตนาการ ที่ฉันแอบคิดและมีความสุขทุกวัน...ลำพัง

แม้วันนี้ สายหมอกจะบางตาจนแทบไม่หลงเหลือ
แต่ทันทีที่แสงตะวันสาดส่อง
ฉันได้พบกับภาพที่ฉันเฝ้าจินตนาการ
เพียงหยดน้ำต้องแสง...ระยิบพราย
ฉันมีความสุขเหลือเกิน







รวงข้าวชูช่อรวง ประหนึ่งหนุ่มสาววัยใส เริ่งร่าอย่างมีความสุข
เสมือนกำลังหยอกล้อกับเจ้าหยดน้ำค้าง
ประหนึ่งใช้เวลาแสนสั้นให้มีค่ายิ่ง ก่อนที่แสงทองแห่งตะวัน
จะพรากจากกัน
ยิ่งดู ยิ่งชื่นที่หัวใจยิ่งนัก
จนฉันมิอยากจากที่ตรงนี้ไป...สักครา
แต่คงเป็นไปไม่ได้
เพราะเราไม่สามารถจับจอง ยึดถือและครอบครองสิ่งใดใด...ได้เลยสักสิ่งอย่าง
คงเพียงผ่านมาและผ่านไป ช้าบ้างเร็วบ้าง
หลงเหลือไว้เพียงความทรงจำและห้วงคำนึง








เจ้าแมลงปอเข็มตัวน้อยเกาะอยู่ปลายรวงทอง
คงใช้เพียงที่พักพิงในช่วงเวลาหนึ่ง และจากไป

อิ ส ร ภ า พ...คือคำที่อธิบายทุกสิ่งของธรรมชาติ
ที่ฉาบทาด้วยความสุข
ความสุข..ที่มิได้จับจองเป็นเจ้าของ
หากแต่อยู่ร่วมกันอย่างสันติและสงบสุข








อีกไม่นานรวงทองเหล่านี้คงได้ทำหน้าที่ที่สำคัญ
คือการหล่อเลี้ยงฉันละคนอื่นๆอีกมากมาย
หน้าที่ ที่ดำเนินมาช้านาน

ฉันมักคิดเล่นๆแบบไร้เดียงสา
ใครกันนะรู้จักเธอคนแรก
ใครกันนะ รู้ได้อย่างไรว่าต้องปลูกเธอด้วยวิธีการแบบนี้
และถ่ายทอดส่งมอบกันเป็นห่วงโซ่
ปรับปรุงบ้าง พัฒนาบ้าง
จากรุ่นสู่รุ่น
แต่ท้ายสุดก็ได้รวงทองของแผ่นดิน










































ฉันมีความเชื่อว่า ความสุข นั้น อยู่รายล้อมตัวเรา
อยู่ที่เราจะรู้จัก พอ
และเข้าใจในวิถีทางแห่งความสุขอย่างแท้จริง


...........................


สวัสดีครับทุกท่าน ห่างหายไปนานเกือบสองสัปดาห์จากการอัพบล็อค
ด้วยเหตุผลเหมือนเดิม คือภาระกิจมากมาย
วันนี้มีโอกาสมาสานต่อบล็อคนี้และอัพได้สำเร็จ
หลังจากดองไว้เกือบสองสัปดาห์เช่นกัน

อาจช้าบ้างเร็วบ้าง
แต่จะพยายามอัพบล็อค
ที่มิใช่เพียงปริมาณ
หากแต่จะเป็นภาพและเรื่องราวเรื่องเล่า
ที่ผ่านการสังเคราะห์พอสมควร

ขอบคุณสำหรับทุกท่าน
ที่แวะมาทักทายและเยี่ยมชมโดยมิได้ทิ้งข้อความไว้

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวดที่มอบให้
รวมถึงหัวใจหลาย ๆดวงที่มอบให้เข่นกันในเดือนแห่งความรัก

ขอให้ทุกท่านมีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง นะครับ