" สั ง ค ม มี แ ต่ สิ่ ง ยั่ ว ยุ "

คือประโยคที่ผมได้ยินจนชิน และเชื่อว่าหลายท่านคงเช่นกัน
และเราก็ดูเหมือนจะรู้และเข้าใจกันดีว่า

" สั ง ค ม มี แ ต่ สิ่ ง ยั่ ว ยุ "

เรารู้ เราเข้าใจ แต่เราก็ยังคงเดินเข้าหาและครอบครองสิ่งยั่วยุนั้น
และเดินตามกันไปอย่างตั้งใจ

" สิ่ ง ยั่ ว ยุ " ที่มีมากด้วยรูปแบบ

ดีหรือไม่ มีประโยชน์หรือปล่าว สร้างสุขหรือทุกข์

อะไรเป็นตัวกำหนด ให้เราสนใจหรือละทิ้งมันเสีย







โทรศัพท์มือถือ ในสายตาของฉันมันเป็นเพียงเครื่องมือสือสาร

ที่ทำหน้าที่ส่งสัญญาณเสียงให้ได้ยินซึ่งกันและกัน

สำหรับฉันขอเพียงตัวหนังสือโตโต มีจำนวนเงินและกำลังไฟให้พอใช้งานได้

 ฉันไม่ต้องการสิ่งอื่นใดมากกว่าคุณสมบัติหลักที่โทรศัพท์ควรมี

ฉันจึงยังคงใช้โทรศัพท์เครื่องเก่า ที่วันวันสายโทรเข้านับครั้งได้

โทรออกนานครั้ง เท่าที่จำเป็น และปล่อยให้มันเดียวดายเมื่อถึงบ้าน

โทรศัพท์เครื่องเก่า เชื่อมต่อกับเน็ตอะไรก็ไม่ได้ อาจจะดูไม่สมกับตำแหน่งของฉัน

หัวหน้างานไอที แต่ฉันก็มีความสุขดีในโลกของฉัน

แต่สำหรับคนอื่น ฉันไม่รู้ ฉันไม่ต้องการรู้

อยู่ที่เธอนั้นเอง ว่าจะเห็นมันเป็นอะไร

ดีหรือไม่ มีประโยชน์หรือปล่าว สร้างสุขหรือทุกข์

อยู่ที่เธอ อยู่ที่เธอ









หมวกนิรภัย หรือหมวกกันน็อค ในสายตาของฉันมันคือเครื่องมือชิ้นสำคัญ

ที่นำพาฉันโลดแล่นอย่างอิสระบนรถมอเตอร์ไซต์คันเก่ง

ที่วันนี้ มันกลับมาเป็นยานพาหนะสุดวิเศษ พาฉันไปทำงานทุกวัน

แทนรถยนต์ที่ดูดี สบาย ปลอดภัยกว่า แต่สิ้นเปลืองเงินมากเหลือ

หมวกกันน็อค... คือสิ่งสำคัญที่สร้างความปลอดภัยให้ฉันในขณะนี้

แต่มันกลับกลายเป็น ภ า ร ะ ทันทีหากฉันจะถอดมันออกและแขวนหรือถือไว้ในขณะขับรถ

เฉกเช่นหลายคนปฏิบัติ

 โดยปล่อยให้แรงลมตีกระทบหน้าและตา

ฉันคงไม่ทำเช่นนั้น เพราะฉันต้องการประโยชน์ มากกว่า ภ า ร ะ

หลายเหตุผล ต่างความคิด

สำหรับคนอื่น ฉันไม่รู้ ฉันไม่ต้องการรู้

อยู่ที่เธอนั้นเอง ว่าจะเห็นมันเป็นอะไร

ดีหรือไม่ มีประโยชน์หรือปล่าว สร้างสุขหรือทุกข์

อยู่ที่เธอ อยู่ที่เธอ








" สิ่ ง ยั่ ว ยุ " มีมากมายเหลือคณานับ หลายรูป หลายแบบ

ฉันรู้และเข้าใจ ฉันจึงรู้ว่ามันไม่มีทางเอาชนะเราได้

และมันจะพ่ายแพ้ไปในที่สุด หากเราได้ครอบครอบ

"ส ติ" และ "ปั ญ ญ า"

..........

ขอบคุณ ... สำหรับทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือนทักทาย

ขอให้ทุกท่านมีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะครับ