เมื่อสักครู่...ฉันคิดอะไรอยู่

เมื่อวันที่ ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๒ ที่ผ่านมานั้น ผมได้รับการคัดเลือกให้เป็นผู้ถ่ายทอดนานาความคิดจากเพื่อน ๆบุคลากร ในโอกาสในวันสัมนาประจำปี ถึงความคาดหวังที่มีต่อผู้บริหารองค์กรที่กำลัง บริหารองค์กร(ของเรา)ในปัจจุบัน



การได้รับมอบหมายในครั้งนี้สร้างความเครียดให้เกิดขึ้นในใจผมไม่น้อย กับภาระ ๔๒ ข้อแห่งความคาดหวัง ที่ฝังฝากผมไว้ โดยที่เพื่อนบุคลากรบางท่านไม่ทราบเสียด้วยว่า สิ่งต่าง ๆที่เขาได้พร่างพรูบรรจงเขียนเพื่อถ่ายทอดความคาดหวังนั้นไปยังผู้บริหารของ เขา จะเป็นไปในรูปแบบที่ผมเองจะเป็นคนที่จะถ่ายทอดในเชิงสรุปจากทีมงานไม่กี่คน โดยเขาคิดว่าสิ่งที่เขาเขียนขึ้นนั้นหวังว่าจะถึงมือผู้บริหารโดยตรง...หากเขารู้คงไม่เขียนเป็นแน่?

ผมเครียดอะไร?



นั่นซินะ .. ผมก็แค่จดจำตัวอักษรที่เห็นตรงหน้านั้น ไปอ่านให้ผู้บริหารฟัง ..เท่านั้นก็จบ

.... หากเป็นคนอื่น คงสามารถกระทำเช่นนั้นได้ดีกว่าผม แต่สำหรับผมแล้ว มันช่างเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสำหรับคนอย่างผมโดยสิ้นเชิง.....

และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ... ผมไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกแห่งการคาดหวังนั้นไปสู่ผู้บริหารได้สมดังที่ เพื่อน ๆสมาชิกตั้งใจหวัง ...ด้วยเหตุผลแห่งการบกพร่องในความสามารถในด้านการพูดของผมเอง...ผมขอโทษ จริง ๆ



เพราะสิ่งที่ผมพูด มันเป็นความรู้สึกที่หลากหลาย ผมไม่สามารถเข้าใจมันดีพอที่จะพูด ..หรือ

เพราะตัวหนังสือที่อยู่ตรงหน้านั้น..ผมเข้าใจมันดี แต่หัวใจและสมองผมยอมรับที่จะอ่านมันออกมาไม่ได้ เมื่อทำความเข้าใจในหัวข้อที่ระบุ ..หรือ

เพราะภาวะกดดันทางความคิดทั้งของผมและบุคคลผู้มีอำนาจกว่า ที่ผมไม่สามารถควบคุมมันได้

และผมจะไม่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ตรงข้ามความรู้สึกนึกคิดได้เลย...เพราะผมเองมีความเป็นตัวตนทางความคิด



หลากหลายเหตุผลที่ผมรวมมันเป็นความบกพร่องในความสามารถของผม โดยผมเองนั้นทราบดีว่าตัวผมเองมีความบกพร่อง ...ด้วยความคิดในสมองของผมมันวิ่งเร็วมากจนคำพูดที่ออกมาจากความคิดนั้นตาม ไม่ทันและไม่สามารถเรียบเรียงให้เกิดความเข้าใจในเวลาอันสั้นได้ จนทำให้ผู้ฟังอาจไม่เข้าใจ เข้าใจความหมายผิด หรืออาจคิดว่าสิ่งที่ผมพูดมันช่างน่ารำคาญยิ่งนัก



ผมคงเหมาะที่จะเขียนมากกว่า เพราะผมจะรู้ว่า เมื่อสักครู่...ผมคิดอะไรอยู่ โดยย้อนกลับไปทบทวนตัวอักษรที่ผ่านมาเพื่อถ่ายทอดเรื่องราวทางความคิดอย่างไม่หลงประเด็น ที่สมองได้คิดเลยเถิดไปไหนต่อไหน



เพื่อให้ใครต่อใครรู้ว่า ในความคิดของผมที่ว่านั้นมันปราศจากอคติ ความคิดในแง่ลบ ... โดยผู้อ่านสามารถทำความเข้าใจจากตัวอักษรที่ผ่านมา ...และมีเวลาทบทวนทุกแง่ทุกมุม จนเกิดความกระจ่าง...จะรู้ว่า

เมื่อสักครู่ ....ตัวอักษรที่ผมเขียนนั้น ผมกำลังจะบอกอะไร







Create Date : 29 พฤษภาคม 2552
Last Update : 29 พฤษภาคม 2552 23:30:42 น. 18 comments
Counter : 2084 Pageviews.

 
เฮีย..อย่าเครียดนะ หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใสนะจ้ะ


โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:32:25 น.  

 
เฮีย..อย่าเครียดนะ หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใสนะจ้ะ


โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:32:40 น.  

 
....คิดเร็วพูดเร็ว....เป็นข้อเสียของตัวเองเหมือนกันค่ะ
เร็วจนบางครั้งมักไม่แน่ใจว่า
คนที่เราต้องการจะสื่อสาร
เขาเข้าใจสิ่งที่เราพูกออกไปรีไม่
------------------------------------------------------
บ้านนี้เริ่มเครียดๆแข่งบ้านคุณหลวงแล้วง่ะ
------------------------------------------------------
ภาพสวยทุกภาพเลยค่ะ
โดยเฉพาะน้องกิ่งก่า...จุ๊บๆ
------------------------------------------------------
ท่าที่บ้านจะมีแต่เอื้องสายจริงๆอ่ะเน๊อะ
ทำไงถึงจะมีเอื้องอื่นๆ อย่างบ้านอื่นบ้างไม่รู๊
รอเอาขึ้นที่ไร บ้านอื่นตัดหน้าทุกที
555..เลยกลัวการเปรียบเทียบอ่ะพี่
ต้องชลอออกไปก่อน...เหอๆๆๆ.....
------------------------------------------------------
เจิมรึป่าวหว่า
ตะกี้เปิดแล้วเม้นท์ไม่เสร็จ
เดินออกไปทานน้ำเต้าหู้มา..หิวอ่ะ...
------------------------------------------------------
เอ..ไหนว่าจะปิดบ้านสักพัก....
อดบ่อได้อ่ะก๊ะ....
------------------------------------------------------
เอเม้นท์ยาวไปแล้วเน๊อะ..
พอดีฟ่า.....


โดย: มัดฉานุ(ตัวปลอม) IP: 118.172.109.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:41:56 น.  

 
เอ้า..ยายมาแทรกระหว่างเรา...
ม่ะยอมๆๆๆ


โดย: มุดฉานะ - มะล๊อคอิน IP: 118.172.109.7 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:42:39 น.  

 
มานั่งฟังด้วยคน อึดอัดนิดหน่อยค่ะถ้าเจออะไรแบบนี้ แต่จะพยายามทำให้ดีที่สุดถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ

ภาพสวยมองเพลินเลยค่ะ


โดย: coji วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:53:33 น.  

 
ม่ายได้เครียดเลย สาว ๆ ทั้งสาวน้อยและไม่น้อย (สาวไม่น้อยหมายถึง..ยาย น่ะครับ)

หากอยากรู้ว่าใครคือยาย รอสักครู่ เดี๋ยวเค้าก็ร้อนตัวออกมาเองแหละ เชื่อดิ

ยังยืนยัน นั่งยัน นอนยัน และทุกอริยบทยันว่า.... ไม่ได้เครียดแล้วคร๊าบ ที่เขียนไว้เนี้ย เขียนไว้ใน blog ของที่ทำงานตั้งแต่วันที่ 14 แล้วคร๊าบ แต่คิดว่า...

ในสิ่งที่อ่านแล้วเครียดนี้นั้น หากพิจารณาทุกตัวอักษร มันมีนัยแห่งความหมายอื่นซ่อนที่ผม....พยายามบอก ในรูปแบบของ..ผู้ชายหลายอารมณ์

เค้าไม่ได้เครียดหน๊า ...


โดย: tiensongsang วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:15:42 น.  

 
รู้สึกเหมือนมีคนนินทา เอ่อ......ดันมาอ่านเร็ว ประหนึ่งว่า ณ บัดนาวนี้
มิได้อยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่(ทำงานอะ) อิอิ

รู้นะว่าเรา เชอะ..เค้ายังไม่ถึง 25 เลยนะ
ขอเป็นแค่น้าไม่ได้เหยอ..ตะเอง

เฮียไม่เครียะน่ะดีละ เด๋วหน้าแก่นะ เป็นห่วง..


โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:36:49 น.  

 
จ้า...ไม่เครียดก็ไม่เครียด
บางทีการได้ขีดเขียนอะไรๆ
มันก็ช่วยให้ความกดดันในใจ
ถูกระบายออดมาค่ะ
เชื่อว่าตอนนี้พี่เทียนไม่เครียดแล้ว
...อ่ะลืมๆ..ลุงเทียนสิ..
ช่ายไหมยายตุ๊กติ๊ก จินดามณี ณ ศรีปฐมกอกา
เหอๆๆๆ


โดย: mutcha_nu วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:40:31 น.  

 
โห... ลิงชมพู เก่งจัง จำชื่อและศักดินา ยายตุ๊กติ๊ก ซะเต็มยศ เก่งมาก ไม่ผิดแม้แต่อักขระเดียว ... เยี่ยม

คุณหญิงตุ๊กติ๊ก จินดามณี ณ ศรีปฐมกอกา

25 นั่น คือ 25 พุทธศตวรรษ น่ะเหรอค่ะ โห....ง่อมเลยนะนั่น


โดย: tiensongsang วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:48:42 น.  

 
อะจ้า ยอมๆ หนูยอมรับทุกอย่าง

ไหนว่าเฮียไม่ค่อยว่างไง ทำไมตามติดสถานการณ์จังเลยเนี่ย


โดย: ตุ๊กติ๊ก (biotech_girl ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:29:20 น.  

 
สวัสดีค่ะ

พูดออกมาเลยค่ะอย่าเก็บไว้
ความในใจดีร้ายที่มีอยู่
บอกดังดังให้ได้ยินให้ได้รู้
ให้ได้เห็นความเป็นอยู่ของหัวใจ
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
ไม่ว่ามันจะดีร้ายสักแค่ไหน
เมื่อพี่พูดน้องขอฟังทุกครั้งไป
และขอเป็นกำลังใจให้เสมอด้วยล่ะค่ะ

มีความสุขนะคะ
ขอพระอวยพรค่ะ


โดย: รยา (raya-a ) วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:35:58 น.  

 
เฮียเครียดอะไร เดี๋ยวไปตามล่าเพื่อนหมดแล้ว
จะกลับมาอ่าน
------

ขอเชิญไปทานอาหารที่บ้านครับ



โดย: nulaw.m วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:07:19 น.  

 
พวกนี้ถ้าไม่โดนด่าตรงๆซะมั่ง มันก็ไม่มีทางรู้หรอกว่า มันเป็นอย่างไรในสายตาคนอื่น เป็นผมจะเขียนมันตรงๆเลย จะให้คุณให้โทษก็ช่างมัน ข้าราชการออกยากอยู่แล้ว แต่เอกชนก็ว่ากันอีกที


โดย: endless man วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:17:47:30 น.  

 
ยามฟ้าครึ้ม เงาฝน หม่นทั้งฟ้า
ยังตรึงตรา หากมีแสง อาทิตย์ส่อง
ระบายฟ้า เมฆฝน เป็นครรลอง
มีแสงส่อง เพียงน้อยนิด ยังน่ายล





โดย: ดอกไม้หน้าฝน วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:03:51 น.  

 
ฝากบ้านด้วยนะคะ อย่าทะเลาะกันนะ

ลาพักฝน 1 วัน บั๊บบายค๊า ^^*


โดย: ตุ๊กติ๊กนะค๊า.. IP: 114.128.230.154 วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:50:06 น.  

 
เห็นรูปเจ้ากิ้งก้าน้อย ก็ยิ้มออกแล้ว
เราได้ทำเต็มที่แล้ว ถึงจะไม่เข้าเนื้อ ก็ยังไปสะกิดใจเข้าบ้างแหละ
แต่เห็นเจ้ากิ้งก่า รู้สึกคุ้นๆ ตาเหมือนกันนะ


โดย: the mynas วันที่: 30 พฤษภาคม 2552 เวลา:21:34:03 น.  

 
แต่เหตุใด ยามฉันมอง ท้องฟ้าหม่น
ใจชอบกล ไปหมองตาม เหล่าเมฆฝน
ตั้งสติ รั้งความคิด จิตกมล
หลังสายฝน พราวพร่าง สายรุ่งงาม

โดย: tiensongsang 30 พฤษภาคม 2552 19:43:49 น.
--------------------------------------------

มองฟ้าหม่น ใจสับสน คงหม่นหมอง
ให้เราลอง ตรองที่จิต คิดให้พ้น
ตัดสิ่งสูญ จากจิตใจ ไร้กังวล
ถึงฟ้าหม่น ใจไม่หมอง ลองทำดู




โดย: ดอกไม้หน้าฝน วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:7:27:21 น.  

 
ชอบรูปกะปอมโผล่หน้าออกมาจากพุ่มไม้

อิอิ ถ้าเฮียไม่เครียดก็ไปกินข้าวบ้านหนูหล่อหน่อยจิ
มีจานเด็ดมาจากน้องชายสุดเลิฟของเฮียด้วย เดี๋ยวจะว่า
ไม่บ๊อกไม่บอก
----------

บางทีสมองกับปากมันก็ไม่ค่อยสามัคคีกันหรอก เฮีย
โดยเฉพาะกับเรื่องที่เราลำบากใจจะพูด สถานการณ์
อย่างที่เฮียเล่าน่ะก็เคยประสบ แล้วมันก็จะทำให้รำคาญ
ใจได้พอสมควร แต่ถ้าคิดดูให้ดีๆ อิอิ เราจะรู้ว่า เรา
ได้พยายามทำดีที่สุดแล้ว มันก็แค่นั้นนะเฮีย

เออน่าๆ รู้แร้นนน ว่าเฮียไม่เครียด



โดย: หนูหล่อ (nulaw.m ) วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:16:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tiensongsang
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [?]




Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2552
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
29 พฤษภาคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tiensongsang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.