เป็นห่วงชนิดไม่ให้นั่งซ้อนมอไซเพื่อน

ยกอีกเหตุการณ์คือผมประสงค์จะไม่กลับบ้านเพราะเรียนดึก(มาก) แล้ววันต่อไปเรียนเช้าจึงจะไปนอนหอเพื่อนใกล้ๆ ผลปรากฎว่าคำพูดของคนที่เป็นพ่อคือ "ถ้าจะเอาเพื่อนเป็นใหญ่ก็ให้เพื่อนเลี้ยงดูเอา" ถ้าไปนอนหอเพื่อนก็ไม่ต้องเอาตัง(ผมลองไปวันนีงผมก็ไม่ได้เงินจริงๆ) พร้อมกับยืนยันไม่ฟังอะไรอีกว่าจะไปรับจะไปส่ง(บ้านอยู่ไกลพอสมควร) ผมนี้งงเลยว่าแค่ไปอาศัยที่อยู่เพื่อนนี้ผมผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ ผมสงสัยแต่ไม่กล้าถามพ่อเลยมาถามในนี้ดู

ผมอยากรู้จักคำจำกัดความของคำว่า"เป็นห่วง" ที่มันแปลแล้วเข้าใจง่ายกว่า"เป็นห่วงแบบไม่มีที่สิ้นสุด" 

ผมอยากให้รู้ว่าคำว่า"พ่อแม่ยอมตายแทนลูก"คือลูกอยู่แบบหุ่นเชิดมันไม่ต่างกับตายหรอกครับไร้ซึ่งจิตวิญญาณโดยแท้

ผมอยู่ในครอบครัวที่เงินจะควบคุมทุกอย่างๆจริงๆแม้กระทั้งเกิดมา18ปีผมก็คิดว่าพ่อแม่เลี้ยงผมด้วยเงิน เงินเป็นตัวการที่ทีค่ามากกว่าชีวิตลูก ต้องทำงานบ้านให้เพื่อแลกเงินไม่ทำก็อด ผมไม่เคยมั่นใจกับอะไรซักอย่างแม้กระทั่งคำพูดของตัวเอง ผมไม่เคยคิดอะไรโง่ๆแบบจะหนีปัญญาแน่ๆ แต่ผมควรพูดกับพ่อแม่ยังไงดีว่าเวลาผมอยู่บ้านกับครอบครัวผมรู้สึกหว่าเว้ อึดอัดไม่ต่างอะไรกับอยู่คนเดียวเลยจริงๆ

หรือผมควรปรับทัศนะให้ตัวเองเป็นคนหัวโบราณให้มากกว่านี้ดี