วันนั้น...เขามีแค่ตัวกับหัวใจ
แถมยังเป็นผู้ต้องสงสัยฆ่าบิดาเธอ
วันนี้...เขากลับมาเพราะสายใยแห่งรัก
และต้องการทวงคืนความจริง
..........
๑๖ ปีแห่งการรอคอย...ทวงคืนรักในหัวใจ ทวงคืนความเป็นธรรมว่าเขาไม่ใช่ฆาตกร!
๑๖ ปีกับการถูกตราหน้าว่าเป็นเขยที่กล้าเด็ดดอกฟ้า และฆ่าพ่อตาตัวเอง! ทั้งที่หลักฐานไม่เพียงพอ
อีกทั้งณฤทธิ์ยังต้องสูญเสียทุกอย่าง แม้แต่ความรักจากลูกที่กำลังจะลืมตาดูโลก
เพียงเพราะภรรยาไม่เลือกเดินร่วมทางกับเขา
เขาต้องกลายเป็นคนไร้แหล่งราก แปรเปลี่ยนทุกถ้อยคำดูถูกเหยียดหยามให้กลายเป็นพลัง
พร้อมสัญญากับตัวเองว่าจะสร้างฐานะให้สมศักดิ์ศรีเพื่อทวงคืนทุกสิ่ง และล้างมลทินให้ได้
๑๕ ปีที่เวียงแก้วเฝ้ารอและปิดประตูหัวใจ
ไม่ใช่ไม่รัก แต่เป็นเพราะห่วงใยอนาคตของชีวิตน้อยๆ ในท้อง
จึงจำต้องปฏิเสธรักของเขาด้วยความร้าวราน
เขาจะทวงคืนความรักพร้อมกับเปิดโปงปมฆาตกรรมสำเร็จหรือไม่
เมื่อพี่ชายภรรยาซึ่งแค้นฝังใจมาตลอดว่าเขาคือตัวการที่ปลิดชีวิตบิดา
ได้ขีดเส้นเวลาให้เขาสืบค้นความจริงภายในเวลาหนึ่งเดือนเท่านั้น
ณ ลำเนาแห่งรักและที่พิงพักของหัวใจ ณฤทธิ์พร้อมเดิมพันด้วยชีวิต!
หลังอ่าน
16 ปีก่อน ณฤทธิ์ และเวียงแก้ว สร้างตำนานความรักที่ ไร่บุรีเทพ แต่ตำนานความรักของทั้งสองคนนี้กลับเป็นที่จดจำด้วยความหดหู่เพราะณฤทธิ์เปรียบเสมือนหมาวัดที่เขาได้สอยเอาดอกฟ้าอย่างเวียงแก้วลูกสาวของพ่อเลี้ยงคำภูมาครอบครองโดยคนเป็นพ่อ และพิงค์ผา พี่ชายที่หวงน้องสาวและเกลียดขี้หน้าคนหยิ่งยโสอย่างณฤทธิ์เป็นที่สุดไม่ได้ยินดีเลยแม้แต่น้อย ณฤทธิ์และพ่อได้เข้ามาทำงานในไร่บุรีเทพเพราะการช่วยเหลือพ่อเลี้ยงคำภูที่ถูกทำร้ายร่างกายแม้เมื่อจะรู้ว่าสองพ่อลูกเคยทำงานกับสุวัจน์เจ้าของเหมืองที่ดูเหมือนจะเป็นศัตรูกันแต่ด้วยบุญคุณก็ทำให้เขายอมรับสองคนเข้ามาทำงานที่ไร่ และที่นี่เองทำให้ณฤทธิ์ซึ่งอยู่ในวัยหนุ่มฉกาจเจอกับคุณเวียงแก้วลูกสาวของพ่อเลี้ยงคำภู และก็คงเป็นเพราะความรักห้ามกันไม่ได้ทั้งสองก็เลยทำสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควรกันขึ้น ณฤทธิ์จากคนงานภายใต้การปกครองของพ่อเลี้ยงคำภูและพิงค์ผากลับกลายมาเป็นลูกเขยและน้องเขยไม่เจตนา ก็ทำให้ 2 ปีของทั้งณฤทธิ์และเวียงแก้วต้องผ่านด่านอะไรเยอะแยะอีกมากมายเพราะตอนนั้นเวียงแก้วเองก็ยังเรียนไม่จบก็ทำให้ทุกอย่างเหมือนไม่ได้รับการสนับสนุนใดๆ จนเมื่อวันหนึ่งสิ่งที่สร้างความสัมพันธ์ให้แตกหักลงไปเลยก็คือ ... เวียงแก้วและพิงค์ผา พบว่าพ่อของเขาเสียชีวิตและที่นั่นเขาได้พบกับณฤทธิ์และคิดว่าเขานั่นแหละเป็นคนลงมือเพราะก่อนหน้านี้พ่อกับณฤทธิ์มีปากเสียงกัน แต่ด้วยความที่พยานและหลักฐานช่วยเอาไว้พบว่าณฤทธิ์ไม่ใช่ฆาตกร แต่พิงค์ผาคิดไปแล้วว่ามันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ณฤทธิ์จึงได้ออกจากเหมืองแต่ก่อนไปเขาได้ไปชวนเวียงแก้วด้วยแต่เธอปฏิเสธเขา นั่นก็เลยทำให้ณฤทธิ์เดินออกไปจากคนรักและพ่อของเขาที่ยังอยู่ที่เดิม
15 ปีผ่านไป ........ ณธิตา เด็กสาวแห่งไร่บุรีเทพลูกสาวของเวียงแก้วที่เธอเองรับรู้ว่าครอบครัวเธอมี เวียงแก้วผู้เป็นแม่ พิงค์ผาและช่อขวัญผู้เป็นลุงและป้าสะใภ้ และคุณยายที่เธออาศัยอยู่ในตัวเมืองเชียงใหม่ช่วงเวลาเรียน ปิดเทอมทีไรก็ได้กลับมายังไร่บุรีเทพเสมอ 15 ปีที่เธอเกิดมาทุกคนบอกว่าพ่อตายไปแล้ว ไม่มีการพูดถึง ไม่มีการเอ่ยอ้างแต่เธอรู้แค่นี้ว่าครอบครัวเธอมีเท่านี้ วันหนึ่งรายการสารคดีก็ติดต่อมาที่ไร่ต้องการถ่ายทำรายการโดยที่หนึ่งในพนักงานที่มานั้นก็คือ ณฤทธิ์ --- ที่ 15 ปีที่เขาหายไปจะได้กลับเข้ามายังไร่นี้อีกครั้ง 15 ปีที่เขาสลัดจากหนุ่มน้อยมาเป็นหนุ่มวัย 40 ปี ผู้คนนับหน้าถือตาเขาเพราะความสามารถรทางการสร้างสรรค์งานสารคดีและเป็นเป็นหุ้นส่วนของบริษัทด้วย เข้ากลับมายังไร่บุรีเทพอีกครั้งด้วยฐานระที่มั่นคงแตกต่างจากวันก่อนมากนัก เขามาเพื่อจะมาทวงคืนกับทุกสิ่งรวมถึงการตามหาความยุติธรรมและฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าพ่อตาเขาในวันนั้น แต่มันคงไม่ง่ายเลยสำหรับเรื่องนี้ เพราะ 15 ปีมันนาน ... 15 ปีที่เขาต้องสร้างตัวเองใหม่ รอคอยคนรักอย่างเวียงแก้วที่ตอนนี้อยู่ในวัย 35 ปี และจะรับมือกับพี่เขยอย่างพิงค์ผาอย่างไรเพราะหนุ่มคนนี้ล่ะถือเป็นศัตรูตัวฉกาจของเขา แถมยังมีปลัดอำเภอหนุ่มที่ขยันหมั่นจีบ และสำคัญเลยคือ ณธิตา ลูกสาววัย 15 ปี ที่แม้เธอจะไม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อและไม่ได้รู้จักกันมาก่อนเลยแต่ด้วยสายสัมพันธ์มันเป็นสิ่งที่ยากจะเข้าใจได้ทำให้ความรู้สึกเหมือนผูกพันกันมานานก่อเกิดได้ไม่ยาก มันเลยเป็นสิ่งที่คุ้มค่านักที่ณฤทธิ์ต้องอดทนและลงมือแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากเย็นก็ตาม
.
************************
ก่อนจะพูดคุยอย่างอื่นในเรื่องเล่มนี้ ต้องขอบอกว่า ไม่ผิดหวังสำหรับการรอคอยผลงานของอุธิยาเลยค่ะ เพราะเรื่องนี้สารภาพเลยว่าเพิ่งอ่านเสร็จแล้วก็นั่งพิมพ์เลยแล้วขอบอกว่าเข้าใจเลยค่ะว่าการรอคอยผลงานบางเรื่องบางเล่มนั้นคุณค่ามันมีและเล่มนี้ก็เข้าข่าย พูดได้เลยว่า ชอบมากแบบเติมกอไก่ล้านตัวเข้าไปเลยค่ะสำหรับเรื่องนี้ อ่านแล้วรู้สึกถึงความอิ่มเอมใจเป็นที่สุด เชื่อว่าใครอ่านแล้วก็คงรู้สึกไม่แตกต่างและดีใจที่เรานั่งอ่านวันนี้ทั้งวันอย่างเป็นสุขค่ะ ....อ่านปกหลังแล้วเชื่อว่าพล็อตถูกเล่ามาแล้วล่ะค่ะ ตอนอ่านเราบอกว่าน่าจะ ดราม่าจ๋าแน่ๆ แต่เอาเข้าจริงมันคงไม่ใช่ดราม่าจ๋าจี๊ดเรียกน้ำตาแต่มันเป็นความอิ่มเอมของการอ่าน เพราะความต่อเนื่องของเรื่องราว บรรยากาศของสถานที่ที่นักเขียนใส่มาและแน่นอนขาดไม่ได้กับความสัมพันธ์ของแต่ละคนในเรื่องนี้ซึ่งมันก็คือคำว่า สายสัมพันธ์ครอบครัว มิตรภาพ ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องยิ่งใหญ่มากๆ เลยค่ะ เรื่องนี้ยกให้เลยกับความน่ารักของตัวละคร อย่างพระเอกนี่ต้องบอกว่าคาแร็คเตอร์เป็นคนกวนมาก เรียกว่ากวนที่สุด มันเลยน่าจะเป็นการถ่ายทอดทางพันธุกรรมไปยัง ณธิตา หรือ น้ำตาลลูกสาวอยู่มาก ... สองคนนี้ออกมาทีไรพูดคุยกันทีเรียกความอบอุ่นปนฮากันด้วยมุกชนิดที่อ่านแล้วเราว่าน่ารักมากเลยค่ะ ส่วนเวียงแก้วนั้นถือว่าเป็นคนเข้มแข็งใช้ได้เลยแถมมั่นคงกับความรักของตัวเองมากๆ กับ 15 ปีที่สามีจากไปเธอก็ยังเชื่อในความบริสุทธิ์แต่เพราะความเป็นน้อง และความเป็นแม่เธอเลยเลือกสิ่งที่ดีต่อลูกจนต้องพลัดพรากจากความไม่แน่นอนไป พล็อตความรักความผูกพันเรื่องนี้ขอบอกว่ามันสำคัญมากกว่าการสืบหาฆาตกรเสียด้วยซ้ำ แต่ก็จะละเลยเรื่องนี้ไม่ได้เพราะมันเป็นส่วนสำคัญอีกส่วนที่คนเขียนขอบอกว่าผลักและดันให้เราอยากรู้ไปทีละเล็กละน้อย แม้มันจะไม่ใช่ความลับที่เผยมาแล้วจะพลิกคว่ำคะมำหงายแต่มันก็เป็นประเด็นน่าสนใจและน่าติดตามไม่น้อยเลยค่ะ เรื่องนี้ถ้าให้คะแนนส่วนตัวก็คงขอไม่กั๊กเพราะมีเท่าไหร่ก็ให้ค่ะเพราะว่าหนังสือคุ้มค่าสำหรับการรอคอยมาก แล้วชูป้ายไฟให้กับณฤทธิ์และน้ำตาลสองพ่อลูกดูโอที่เรียกรอยยิ้มจากคนอ่านอย่างฉันไปเต็มๆ เลยค่ะ