Zombie Prince
รักลวงใจ
เขียนโดย: ปราณธร
ดำกับขาว...สองสีซึ่งยืนอยู่กันคนละปลายขั้วไม่มีทางผสมกันได้โดยไม่สูญเสียสีสันของตนเปรียบเหมือนกับเขาและเธอ สีหราช ทายาทราชายาเสพติดเจ้าชายแห่งความมืดมิดที่ยากจะมีใครหาญกล้าต่อกร และ ปาณิสรา คุณหมอที่อุทิศทั้งชีวิตเพื่อช่วยเหลือผู้คนยึดถือความถูกต้องสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
แต่ใครจะคิดว่าแม่เหล็กต่างขั้วจะโคจรมาเจอกันก่อให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันตามมามากมาย เหตุเพราะเขาคือฆาตกรใจร้ายที่ทำตามใจตัวโดยไม่นึกหวั่นเกรงต่อสิ่งใดส่วนเธอก็ต่อต้านโดยไม่หวาดหวั่นต่อภัยที่จะตามมา
สามัญสำนักบอกเธอว่าเขาเป็นคนเลวหากส่วนลึกของหัวใจกลับยอมศิโรราบต่อเขาขณะที่เขาผู้ซึ่งเพิกเฉยต่อความดีงามทั้งปวงนั้นคิดเพียงอย่างเดียวคือฉุดเธอลงมาเกลือกกลั้วในชีวิตราตรีอันมืดมนนี้ด้วยกัน
ถูกผิดชั่วดีสู้กันภายในเมื่อคนที่รักกลับกลายเป็นคนที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกได้ !!!
******
สีหราชหรือใครๆต่างก็ขนานนามให้ว่า Princeเป็นลูกชายของสิงคาร ซึ่งคนนี้ล่ะเจ้าพ่อค้ายาเสพติดรายใหญ่เลยเชียวล่ะ เพราะฉะนั้น ความโหด ความเลวนั้นไม่ต้องสงสัยอะไรเลยเพราะทุกอย่างเรียกว่าเลวได้100% Pureเลยล่ะค่ะ ค้ายา ทำร้ายร่างกายคน เลวร้ายสุดก็ฆ่าแกงคนที่ขัดขวางไม่พอใจได้เหมือนผักเหมือนปลา ทำทุกอย่างให้ตัวเองได้มากับสิ่งที่ตัวเองต้องการโดยไม่คำนึงถึงใครหน้าไหนทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นสิ่งที่ทำให้เค้ามี เป็นอยู่คือได้อย่างนี้ก็ด้วยความที่พ่ออย่างสิงคาร สอนสั่งลูกให้เป็นเยี่ยงนี้ ตั้งแต่เด็ก นี่ล่ะหรือ ความรักของพ่อที่มีให้กับลูก
หมอนิด หรือปาณิสรา คุณหมอสาวที่มีจิตใจดีช่วยเหลือผู้อื่น ยึดถือสิ่งที่เรียกว่า ถูกต้อง โดยส่วนตัวแล้วชอบคุณหมอนิดเลยเชียวล่ะเพราะสิ่งที่เธอทำล้วนเป็นสิ่งที่มาจากความรู้สึกข้างในที่ถือว่าเป็นความบริสุทธิ์ใจอย่างเต็มร้อย ซึ่งระหว่างหมอนิด กับ สีหราช บอกได้เลยว่าสองคนสองแบบมันคือความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ขาว / ดำ ที่เราเห็นกันได้แบบชัดเจน แต่ว่าเขาสองคนนั้นต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกันเป็นเพราะคนหนึ่งถูกใจและเรียกมันว่าความรักทั้งๆ ที่การเจอกันแต่ละครั้งก็ไม่ได้เจอกันด้วยเหตุการณ์ดีๆ เลย ทั้งๆ ที่หมอนิดเองนั้นเป็นผู้หญิงแต่ก็ถูกนายสีหราชนี่ล่ะตบเอาไปฉาดใหญ่เพราะดันไปขัดขวางการช่วยเหลือไม่ให้เขายิงเหยื่อในผับกลางเมือง( โหดจริงพ่อคุณ) ต่อมาก็มีเหตุการณ์ร้ายแรงอีกเรื่อยๆ และทุกครั้งสองคนก็มักจะปะทะอารมณ์กันอย่างรุนแรงตลอด และทั้งๆ ที่ที่ต่างคนก็ต่างไม่ชอบหน้ากันอย่างนี้แต่มันก็ทำให้ความรู้สึกของสีหราชที่มีต่อหมอนิดเปลี่ยนแปลงไปเพราะเขาคิดว่าเขา รัก หมอนิดเป็นแน่แท้ รักที่หมายถึงครอบครอง และรวมถึงการไม่ให้เธอไปรักใครอื่นไม่ว่าจะเป็น แฟน เพื่อน หรือพ่อแม่ พี่น้อง
สิ่งร้ายแรงที่เราอ่านแล้วรู้สึกได้เลยคือสีหราชหล่อ เท่ห์ระเบิด แต่ว่าโดยนิสัยแล้วน่าจะทรามมาก เลวมาก ร้ายมาก ถึงขั้นที่สามารถฆ่าคนและใช้คนให้เป็นอย่างใจแล้วให้เสพยาเพื่อสิ่งแลกเปลี่ยนอันนี้ถือว่าเลวร้ายจริงจัง โดยเฉพาะเค้าทำอย่างนี้กับ กัญกร ซึ่งเป็นเพื่อนและญาติของหมอนิด แต่ด้วยเพราะกัญกรเองก็ยินยอมเพราะอยากได้ความรักและความใส่ใจจากสีหราช ไม่ว่าเขาจะสั่งอะไรยังไงเธอก็ต้องทำตามและแม้แต่ตัวหมอนิดเองรับรู้ว่าเขาคือแฟนของเพื่อนแต่เธอก็ไม่สามารถได้พบได้เจอเพราะสีหราชจะคอยขัดขวางไม่ให้เพื่อนทั้งสองได้มาเจอกัน และในที่สุด เมื่อเหตุการณ์ร้ายได้เกิดขึ้นกับกัญกร หมอนิดถึงได้คิดว่าสีหราชเป็นบุคคลที่อันตรายเพราะเขาเป็นคนฆ่าเพื่อนของเธออย่างเลือดเย็น เธอโทษสีหราชว่ามีส่วนฆ่าเพื่อนเธอตาย ความรู้สึกทั้งหลายที่เวลาเจอเขาเธอบอกตัวเองว่าน่ากลัว หวั่นเกรง ทั้งๆที่เขาบอกเธอเสมอว่าเขารักเธอและเขาต้องการความรักของเธอ แต่เธอก็ยังยืนยันว่า เธอ ไม่ได้รักเขา
เรื่องนี้ก่อนที่จะลงมือเปิดอ่านก็ไปตามอ่านรีวิวมาก่อนเลยค่ะ และทั้งๆ ที่รู้ว่า ตอนจบมันไม่ได้เป็นอย่างใจนักอ่านอีกหลายๆคน เพราะยังรู้สึกสงสารกับพระเอกอย่างสีหราช แต่ฉันขอบอกว่า ฉันคงเป็นคนหนึ่งที่ไม่สามารถเรียกสีหราชว่าพระเอกได้ แต่ว่าเขาสามารถเป็น ตัวเอก/ตัวหลักของเรื่องเลยได้อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะว่าถือเป็นคนที่มี สีดำเป็นตัวแทนของเขาเองได้เลยอย่างไม่ต้องบิดเบือนสงสัยอะไรทั้งสิ้น เพราะตัวคนๆนี้ ถูกพ่อซึ่งก็คือ สิงคาลเป็นคนเลี้ยงดูใส่ทุกอย่างที่เขาต้องการเพราะเขาคือ คนที่มอบความรักให้กับสีหราชอย่างหมดใจโดยตั้งความหวังให้เขาเป็นตัวแทนพ่อค้ายาเสพติดเลย เพราะขนาดสอนสั่งให้ค้ายากันตั้งแต่ไม่ถึง 10ขวบแบบนี้ คงไม่สามารถเรียกว่าเป็นคนดีได้เลย และไม่แปลกใจใดๆ เลยว่า ทำไมสีหราชถึงได้โตมาเป็นคนที่กระด้าง หยาบ เลว ได้โล่ห์ ตอนที่อ่านไปอ่านมาก็คิดว่า เอ่อคนแบบนี้จะกลับกลายเป็นคนดีเด่อะไรได้หรือเปล่าหนอ แต่ปรากฏว่าก็เปล่าหรอกเพราเขาเป็นยังไงก็เป็นยังงั้นแค่เพียงเพิ่มความรู้สึกรักที่เค้าบอกพร่ำให้กับตัวเองและหมอนิดฟังว่าเขานั้นรักและอยากดูแลเธอจริงๆ
สุดท้ายในสิ่งที่เขาทำตัวเองสีหราช และพ่อ ก็ต้องสิ้นสุดทุกอย่างด้วยสิ่งที่เค้าก่อร่างสร้างตัวขึ้นมา หรือจะเรียกว่า ผลกรรม ได้ตามสนองเขาเอง ตามกฏแห่งกรรมจริงๆ ซึ่งในช่วงเกือบจะจบเป็นช่วงอารมณ์ที่ตัวเองคิดว่าตัวเองรู้สึก กับมันมากที่สุด เพราะนักเขียนเค้าใส่ทุกอย่างให้กับตัวหนังสือที่ทำให้เราอ่านแล้วรู้สึกได้ว่า แม้กับคนเลวร้ายที่สุดอย่าง สีหราชกำลังเผชิญสถานการณ์ถึงชีวิต เขายังพร่ำบอกกับคนที่เขารักที่สุดว่า เขาอยากได้ความรักจากเธอเธอจะให้เขาได้ไหม แต่ในเมื่อหมอนิดยังยืนยันคำเดิมว่า ไม่ ตัวเขาเองก็เกิดความรู้สึกถึงขั้นที่เรียกว่า เจ็บปวดจนแทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ชีวิตเขาตายลงอย่างช้าๆ สารภาพว่าทุกตัวอักษรของปราณธรทำให้คนอ่านอย่างฉันจุกพูดไม่ออก ทำให้คนอย่างฉันที่ไม่ค่อยได้เสียน้ำตากลับต้องมีน้ำตาให้กับความทรมานใจแม้จะรู้ว่าหนทางของความรักที่ฝ่ายหนึ่งเรียกร้องไม่มีทางเป็นไปได้เลย
แม้มันจะจบไม่สวยไม่ฟินสำหรับคนอ่านที่นิยมหนังสือในการจบอย่างผาสุข แต่ฉันกลับชอบใจที่ตอนจบมันเป็นไปอย่างนี้ ความสมหวังมันไม่ใช่ทุกสิ่งของชีวิตล่ะเพราะจริงๆจะว่าไปแล้วชีวิตเมื่อยังอยู่จนถึงตายมันคงมีอุปสรรคอะไรมากมายกว่านี้อีกเยอะ ความรักสมหวังมันก็คงเป็นแค่การเริ่มต้นระหว่างคนสองคนแต่สิ่งที่จะดำเนินต่อไปนี่ล่ะฉันว่ามันน่าจะเป็นใจความสำคัญที่มากกว่าอื่นใด เพราะสุดท้ายถ้าสิ่งที่ได้มาไม่ได้มาจากความพอใจของอีกฝ่ายแต่ถ้ามาจากการห้ำหั่นเพื่อสนองความต้องการของตัวเองโดยไม่ได้คำนึงถึงความสนใจผู้อื่นเลยแม้แต่น้อยหรือเลวร้ายที่สุดถึงการเอาชีวิตมามันคงไม่มีคำว่า สงบสุข โดยถาวรหรอกเพราะสุดท้ายกรรม มันก็จะสนองในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งเมื่อมันถึงเวลาที่เหมาะที่ควรจริงๆ
ปิดท้าย : เรื่องนี้ต้องขอบอกเลยค่ะว่าเป็นเรื่องแรกเลยที่ได้อ่านงานเขียนของนามปากกา ปราณธร ค่ะอ่านจบแล้วก็คงตามอ่านงานเขียนเก่าของนามปากกานี้ต่อเลยค่ะเพราะว่าหลังจากอ่านเรื่องนี้แล้วก็ทำให้อยากอ่านงานอื่นๆต่อมาอีกค่ะ จริงๆ ต้องบอกว่ารู้จัก Zombie Prince... รักลวงใจนี้มาจากการที่ทาง สนพ.คำต่อคำ จะเอาผลงานของ ปราณธรมาพิมพ์ใหม่อีกครั้งพอเห็นหน้าปกเท่านั้นล่ะค่ะเกิดอาการอยากมาทันตาเพราะว่าสวยมากจะรอซื้องานกับหน้าปกใหม่ก็ต้องรออีกสักพักแต่ทีนี้ด้วยความใจร้อนประหนึ่งวัยรุ่นตกมันก็เลยไม่รอมันล่ะเลยต้องไปเสาะหาหนังสือนี้กับสนพ.เก่าซึ่งก็คือ แจ่มใส มาอ่านก่อนค่ะเพื่อรอเวลาว่าถ้าหนังสือเค้าออกเราก็สอยมาตามระเบียบเพื่อจะเอามาตั้งเคียงกับชาติเสือพันธุ์มังกรที่รอวันจะได้อ่านเร็วๆ นี้ค่ะ
พี่ตื่นมาตั้งแต่ ตีสามกว่าๆ นอนไม่หลับ
ลุกมาเล่นเกมห้องข้างล่าง สักพักลุกไปชงกาแฟ
มีครัวซอง จัดการไปเรียบร้อย พร้อมเปิดคอม
เข้ามาอ่าน รีวิว รักลวงใจ ค่ะ
พู่เขียนบรรยายซะพี่เกือบไม่ต้องไปอ่านแระ 555
แต่ไม่แน่ เดี๊ยวว่างๆ ให้น้องพาไปเช่าหนังสือดีกว่า (ถ้าน้องไปให้นะ 555)
ตื่นมาสดชื่นๆนะพู่