ชื่อเรื่อง: มนตร์ธารา 

นักเขียน: มาภา

สนพ.: อรุณ / มกราคม 2558

จำนวนหน้า: 413 หน้า

ราคา : 275 บาท

ปกหลัง

ความทุกข์ใดในโลกใบนี้หากไม่อยู่ที่เรา ก็อยู่ที่คนอื่น เธอจึงเลือกกอดความทุกข์ไว้เองเพื่อให้คนที่เธอรัก...มีความสุขเสมอ

ศิราอัครจินดา หญิงสาวผู้เกิดมามีพร้อมทุกอย่างทว่าหัวใจไร้เดียวสาของเธอกลับมอบไว้ให้แด่ชายหนุ่มต้องห้ามแต่ถึงกระนั้นความรักของเธอก็ไม่เคยทำร้ายใคร เพราะเธอไม่ปรารถนาจะครอบครองเขาแม้โชคชะตาจะขีดเขียนให้เธอมีสิทธิ์ทำอย่างนั้น แล้วศิราควรทำอย่างไรเมื่อวันหนึ่งเธอต้องเลือกระกว่าลมหายใจของคนที่เธอรักกับความสุขตลอดชีวิตของคนที่รักเธอ

ชวดลศิริวัฒนาวัลลภ สถาปนิกหนุ่มผู้เติบโตอยู่ภายใต้เงามืดของอดีตความรักคือสิ่งเดียวเท่านั้นที่เขาไม่เคยสัมผัสถึงแม้สองมือจะดึงรั้งไขว่คว้าให้ได้มาอย่างไรก็ตาม

มนตร์ธาราคือความอ่อนโยนของความรักอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่มีความโหดร้าย ไม่มีความริษยามีความเคว้งคว้างของผู้คนที่หาความสุขไม่พบ หัวใจเท่านั้นที่จะนำทางและโอบกอดคืนวันอันเหน็บหนาว ให้กลายเป็นอบอุ่นชั่วกาลนาน

หลังอ่าน #แบบไม่มีสปอยล์รายละเอียดเลยค่ะ

อ่านเรื่องนี้จบสลบไปตอนตี 3  ..ตอนแรกก็ว่าจะงีบก่อนแล้วมาเขียนรีวิวแต่เอาจริงนะนั่งทำสมาธิแต่เขียนไม่ออกค่ะเพราะนึกอยู่ว่าจะเขียนรีวิวยังไงไม่ให้มันเป็นการสปอยล์ดี  ยากเนาะ...เพราะถ้าเล่าตรงนี้มันก็เฉลยตรงนั้นหรือว่าเห็นภาพไปเลยมันก็คงไม่ดีแน่สำหรับคนที่อยากอ่าน  เพราะฉะนั้นก็ไม่เล่าในเรื่องแล้วกันนะคะเอาแบบอ้อมโลกเลยดีกว่าสำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่าน /มีแผนจะอ่าน /หรือว่ากำลังมีแผนจะซื้อ บอกได้เลยว่าถ้าเป็นแฟนคลับมาภา ชอบ เก็บรัก มาก่อน  เรื่องนี้ก็คาดว่าน่าจะอ่านและชอบไม่ยากเพราะเล่มนี้มันมีความงามงดในเรื่องราว  มีดราม่าซับซ้อนทางอารมณ์ มีปมเขื่อง –ปมซ้อน - ปมด้อยและปมบนหัวคิ้วของคุณแน่ๆ หลังจากอ่านงานเล่มนี้ไป   ( ตอนนี้อิฉันมีปมตรงหัวคิ้วแล้วล่ะ )

.

- อย่าตัดสินคนอื่น.. ถ้าเราไม่รู้จักเขาดีพอ 

- คนทุกคนทำทุกอย่างด้วยเหตุผลที่เขามีและเขาเชื่อว่าเป็น 

- จงเคารพการตัดสินใจของคนๆหนึ่ง ว่าเขาทำ”เพราะอะไร”เพราะยังไงคนที่รับผลไปก็คงเป็นตัวเขานั่นแหละ

เชื่อว่าหลายคนคงได้อ่านเจอประโยคดีๆให้แง่คิดงามๆ เหมือนที่ยกตัวอย่างข้างบน ที่เราอ่านแล้วออกแนวทางนี้คงเป็นสิ่งที่อธิบายได้เกี่ยวกับหนังสือของมาภาเล่มนี้เลยล่ะค่ะ ทุกคนมีปัญหา ---และปัญหาของแต่ละคนมันก็ใหญ่มากพอสำหรับคนๆ นั้น แม้เราอ่านแล้วอาจจะบอกว่า #เอ๊ะทำไมเขาไม่ทำอย่างนี้ล่ะ #ทำไมต้องทำให้ยุ่งยากขนาดนี้เหรอ เรารู้ด้วยความหงุดหงิดใจ แต่นั่นคงเป็นสิ่งแรกที่เราทำได้คือ “รับรู้”ที่จะฟัง (อ่าน)ต่อไปเพื่อที่เราจะได้รับข้อมูลว่าเพราะเหตุใดมันถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ นี่คืออารมณ์ของฉันเองตอนอ่านมนตร์ธาราเพราะเรื่องนี้มาภาเริ่มต้นของเล่มด้วย ‘ปัญหา’ ของตัวละครปัญหาที่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเสียด้วยเพราะมันดันเป็นปัญหาของคนสองคนที่ทำสิ่งที่ไม่ถูกขนบและถูกใจคนส่วนใหญ่ สิ่งต่างๆเหล่านี้มันเลยส่งผลให้การอยู่ของทั้งสองเหมือนกันถูกทรมานทั้งเป็น จะรักก็รักไม่ได้ทั้งๆที่ก็รักและจำเป็นดั่งอากาศที่หายใจเข้าใจ แต่ด้วยเพราะเงื่อนไขมันบังคับก็เลยต้องจับให้ปัญหาหายไปแต่จากจุดหนึ่งเพื่อไปโผล่หายใจยังอีกจุดหนึ่ง แต่นั่นมันใช่หรือสำหรับการแก้ปัญหา ไม่มีใครบอกได้ ไม่มีใครการันตีว่าสิ่งต่างๆ มันคือการแก้ปัญหาถูกจุด แต่มันก็คงเป็นทางหนึ่งเพื่อเยียวยากระมัง

จากที่บอกไปข้างต้นว่า “ทุกคนล้วนมีปัญหา” มันเป็นเรื่องจริงแท้ เพราะแต่ละตัวละครต่างมีปัญหาพกพาเป็นยาดมกันทุกคน และสำคัญเลยก็คือ ผลพวงของปัญหาที่แต่ละคนได้รับมันเป็น “ปม”ในอดีตที่สร้างพลังมหาศาลเป็นกลุ่มก้อน ลูกจะเป็นยังไงก็ด้วยการเลี้ยงดูของพ่อแม่ส่วนหนึ่ง ความรักที่มอบให้ถ้ามีเงื่อนไขจำกัด จำเขี่ยนั่นก็เหมือนเป็นสิ่งที่เหมือนว่าจะบั่นทอนทำให้จิตใจที่น่าจะได้แบบเต็มสูบกลับบางเบาฟีบแบนได้ ปัญหาที่เกิดจากพ่อแม่อาจจะด้วยความไม่เจตนานั่นล่ะมั้งถึงทำให้สิ่งที่น่าจะมีความสุขกลับกลายเป็น สุขไม่เต็ม สมหวังไม่ถึงขีดสุด ของลูกเพราะมันเหมือนกำแพงที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ เงื่อนไขความสัมพันธ์และความผูกพันมันก็จะค่อยมีเงื่อนไขยากต่อการแก้ไข เรื่องนี้ก็เหมือนกันมาภาไม่ทิ้งปัญหาของแก่นเรื่องด้วยเรื่องราวแค่ความรักระหว่างเพียงแค่คนสองคนแต่ยังใส่ระดับปัญหาของเรื่องด้วยครอบครัวที่มีบาดแผลเกิดขึ้น แม้ว่าเหตุเป็นสิ่งที่เกิดในอดีตแต่ผลของมันมีผลใหญ่หลวงนักสำหรับคนในครอบครัว เพราะฉะนั้นเวลาเราอ่านเรื่องนี้มันเลยเหมือนเราถูกจับเหวี่ยงไงปเหวี่ยงมาเพราะด้วยความอยากรู้ว่าแล้วแต่ละคนจะแก้ไขปัญหาของตัวเองได้อย่างไร

อ่านไปเรื่อยๆ อ่านแบบช้าๆ อ่านแบบซึมซับความสัมพันธ์ ส่วนตัวบอกได้ว่าเล่มนี้ไม่ได้เป็นเรื่องสนุกหวานไร้แก่นสาร แต่มันเป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วทำให้เราคิดได้มากขึ้นเข้าใจเรื่องความสัมพันธ์ของคนได้มากกว่าเดิม เรื่องบางเรื่องอย่าตัดสินแทนคนอื่นเลยเพราะบางทีมันอาจจะไม่ได้เลวร้ายหรือว่าแย่เหมือนที่เราคิดก็ได้ ปัญหาบางอย่างเก็บไว้กับตัวเองเพราะคิดว่าเราจะแก้ไขได้แต่บางทีเราก็คิดผิดไปนะเพราะการปรึกษาคนอื่นที่เราไว้ใจได้ มันเป็นแค่ทางออกเพื่อหาทางเลือกใหม่เท่านั้นเอง เรื่องนี้แม้ไม่มีตัวร้ายไม่มีใครถูกไม่มีใครผิดแต่สิ่งที่เราทำมาทั้งหมดทั้งมวลนั่นล่ะเป็นสิ่งที่แฝงทั้งส่วนดีและเสียมาด้วยกัน ถ้าเราจับแยกไม่ถูกมันก็ย่อมต้องเป็นปัญหานั่นล่ะค่ะ

*** เรื่องนี้แนะนำบอกต่อค่ะ เพราะ “มาภามีมนตร์กับงานของเธอเสมอ” ถ้าจะพูดก็คงบอกว่าดราม่าแหละค่ะ แต่เป็นดราม่าที่สร้างความเข้าใจในเหตุและผลของแก่นเรื่องความหวานละมุนยังคงมีแน่นอน และอ่านแล้วเราตามได้มันย่อมเป็นสีสันหนึ่งของชีวิตที่เปี่ยมไปด้วยปัญหาก่อนจะพบกับความพอดีค่ะ