สายใยแห่งรัก / White Lies (Kell Sabin, #4) by Linda Howard

เล่มสุดท้ายของชุดล่ารักสุดสายรุ้งงานของลินดาหยิบมาอ่านเมื่อไหร่มักจะทำให้เราจดจ่ออยู่กับเนื้อเรื่องเสมอ เล่มนี้ก็เหมือนกันคือซื้อมาแล้วก็ดองไว้นานมากกว่าจะอ่าน แล้วพออ่านเรื่องย่อปกหลังบอกเลยเราไม่ค่อยชอบพล็อตแบบนี้อะ เลยวางๆไว้ก่อนเดี๋ยวค่อยอ่านก็ได้วะไรงี้(มีสปอยล์เล็กน้อย)

เลยเพิ่งหยิบมาอ่านเมื่อวานแล้วตอนแรกอ่านๆไปก็แบบให้ตายเดะ ชั้นเบื่อคู่แต่งงานหย่าร้างจริงๆจะกลับมารักกันอิท่าไหนวะ แต่พออ่านๆไป เฮ้ยยยยยย เดี๋ยวก่อนนะนี่มันไม่ใช่อย่างที่คิดไว้แต่แรกแล้วสิ และบุรุษลึกลับคนที่สั่งการทำให้เกิดเรื่อง ลับ ลวง พราง ในครั้งนี้คือตัวพ่อระดับบิ๊กอย่างพระเอกในเล่มที่แล้วอีกด้วย

ที่สำคัญพระเอกขอบอกโคตรโคถึก บึก และ อึดขนาดโดนระเบิดมาร่างกายแทบจะไม่เหลือชิ้นดีแล้ว และสุดท้ายนางประกอบร่างคืนได้แบบว่าแรมโบ้ยังอาย 555 แถมใบหน้าก็เต็มไปด้วยบาดแผลอีก ตรงนี้แหละที่โดนใจชอบพวกพระเอกมีแผล ทั้งแผลกายและแผลใจ ฮริ้ววว 5555

เพราะร่างกายบาดเจ็บสาหัสไม่สามารถระบุว่าเขาคือใครเพราะระเบิด ใบหน้าที่เต็มไปด้วยบาดแผลทั้งตัวถูกพันเหมือนมัมมี่ขาทั้งสองข้างหักและนิ้วมือที่โดนไฟลวกเสียหายเกินกว่าจะหาร่องรอยจากลายนิ้วมือทำให้เขาต้องเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลและมีเพียงบัตรประจำตัวบางอย่างที่ตกอยู่ในที่เกิดเหตุที่บ่งบอกถึงสตีฟ ครอสฟิลด์ และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เจย์ในฐานะอดีตภรรยาของเขาต้องเป็นคนมาระบุตัวตนและยืนยันว่าเขาคือสตีฟอดีตสามีที่ได้หย่าร้างกันมานานกว่าห้าปี

สำหรับเจย์แล้วแม้ว่าเรื่องราวต่างๆที่เธอต้องเจอในวันนี้มันอาจจะดูรวดเร็วเกินกว่าที่เธอจะเข้าใจในตอนนี้ แต่เธอรู้สึกเหมือนไม่อาจต้านทานได้ การได้พบกับผู้ชายร่างกายแหลกละเอียดยับเยินที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล เธอรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะระบุตัวตนของสตีฟได้ในทันที เพราะลึกๆแล้วไม่มีอะไรในตัวเขาที่ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยจากร่างที่ชอกช้ำยับเยิน แต่ยิ่งไปกว่านั้นเจย์กลับรู้สึกถูกดึงดูดเข้าหาสตีฟในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนความรู้สึกนั้นมันรุนแรงเกินไป เขามีพลังอำนาจบางอย่างที่สตีฟคนเก่าไม่มี

ทำไมเราถึงบอกว่าชอบเล่มนี้มากที่สุดในชุดเพราะเล่มนี้มันมีทุกรสชาติและ.**(สปอยล์ นิดหน่อย)**นางเอกไม่โง่หรอกนะที่โดนจูงจมูกในเรื่องนี้ เจย์รู้แต่เพื่อปกป้องความปลอดภัยให้พระเอกนางจึงทำเป็นไม่รู้ต่อไปจนจบและยอมจากไปเองเมื่อรู้ดีว่าพระเอกปลอดภัยแล้ว..............ชอบตอนที่พระเอกยังอยู่โรงพยาบาลแล้วนางเอกพยายามรื้อฟื้นความทรงจำให้

แต่........พระเอกจำไม่ได้ไม่คุ้นเคยเลยสักอย่างเดียวแม้แต่เสี้ยวเล็กๆของความทรงจำ ว่าทั้งคู่เคยแต่งงานกันมาก่อน แต่ถึงอย่างนั้นสตีฟก็ต้องการให้เจย์อยู่ข้างๆเขาตลอดเวลาและตลอดไป อีกตอนที่ชอบเมื่อทั้งคู่ถูกส่งไปกบดานเพื่อไม่ให้ศัตรูตามหาตัวพบในกระท่อมบนเขาท่ามกลางหิมะนี่แหละคิดว่าเป็นช่วงที่ทั้งคู่ฟินที่สุดแล้ว แม้เจย์จะรู้ว่าแท้จริงแล้วสตีฟคือใครแต่เธอก็พูดออกมาไม่ได้เพราะมันจะไม่ปลอดภัยสำหรับตัวเขาเองแม้เธอจะรักเขาก็ตาม

เอาไปเลย 4 / 5 ดาวสำหรับเล่มนี้