"หลวงพ่อเมียน กัลยาโณ" แห่งวัดจะเนียงวนาราม จ.บุรีรัมย์ ได้รับการยกย่องว่า "เทพเจ้าแห่งบ้านจะเนียง" เป็นพระเกจิอาจารย์ ชื่อดังแห่งอีสานใต้

ปัจจุบัน สิริอายุ 79 พรรษา 52 ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดจะเนียงวนาราม ต.สูงเนิน อ.กระสัง จ.บุรีรัมย์

เกิดเมื่อปี พ.ศ.2479 ตรงกับวันอาทิตย์ ปีขาล ที่บ้านกุมกัน แห่งเมืองสวายตรึง ประเทศกัมพูชา

ในช่วงวัยหนุ่มมีความคึกคะนองตามประสา ชอบศึกษาวิทยาคมจากพระอาจารย์กัมพูชาถึง 12 ท่าน พระอาจารย์ที่หลวงพ่อให้ความสำคัญมาก คือ พระอาจารย์ลุน และศึกษาวิทยาคมกับอาจารย์สวาย ฆราวาสจอมขมังเวทชื่อดังแห่งเมืองสวายตรึง

จนกระทั่งเกิดความเบื่อหน่ายทางโลก จึงหันหน้าเข้าหาวัดมาศึกษาพระธรรมและปฏิบัติธรรม

อายุ 26 ปี อุปสมบทที่วัดยอดทอง อ.กำพงตราด จ.กำโปด ประเทศกัมพูชา เรียนทางสงฆ์จบที่กัมพูชา ฝึกฝนสมาธิและวิทยาคม จนเกิดความชำนาญกับพระอุปัชฌาย์ จนถึงปี พ.ศ.2518 จึงธุดงค์เข้ามาประเทศไทย จำพรรษาช่วยเหลือชาวบ้านบริเวณป่าช้าบ้านจะเนียง จนชาวบ้านเลื่อมใสศรัทธา

ต่อมา ท่านสร้างวัดบ้านจะเนียง (จะเนียงวนาราม) จนทุกวันนี้ กลายมาเป็นศาสนสถานประจำหมู่บ้านตั้งอยู่ในเขตป่าช้าของหมู่บ้านจะเนียง

หลวงพ่อเมียน ปฏิบัติศาสนกิจของสงฆ์มิได้ขาด เป็นพระเกจิอาจารย์ในระดับชั้นนำของจังหวัดบุรีรัมย์ ท่านยังเป็นสหธรรมิกกับหลวงปู่เจียม อติสโย พระเกจิดังแห่งวัดอินทราสุภาราม จ.สุรินทร์ ด้วยเป็นคนบ้านเดียวกันและบวชเรียนมาด้วยกัน

รวมทั้งเป็นสหธรรมิกรุ่นน้องกับหลวงปู่ธรรมรังษี วัดพระพุทธบาทพนมดิน อ.ท่าตูม จ.สุรินทร์ อีกด้วย

กล่าวถึง "บ้านจะเนียง" เป็นชุมชนขนาดเล็ก ในปีพ.ศ.2485 ตั้งเป็นหมู่บ้านจะเนียง หมู่ที่ 15 อยู่ในเขตปกครองของ ต.สองชั้น ต่อมาเมื่อมีการ แยกตำบล บ้านจะเนียงจึงอยู่ในเขตปกครองของ ต.บ้านปรือ หมู่ที่ 7 และปัจจุบันอยู่ในเขตปกครองของต.สูงเนิน หมู่ที่ 5

ทั้งนี้ พื้นที่หมู่บ้าน สภาพเป็นที่ราบสูง พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นดินร่วนปนทราย เก็บน้ำไว้ไม่ดี มีหนองน้ำอยู่ 3 แห่ง คือ หนองใหญ่ หนองเล็กและหนองหลวงเตี้ย แต่มีแหล่งน้ำไม่เพียงพอต่อความต้องการใช้ หมู่บ้านจึงมีสภาพแห้งแล้ง ทำการเกษตรไม่ได้ผล ประชากรส่วนใหญ่มีฐานะยากจน ต้องอพยพไปทำงานรับจ้างต่างจังหวัดหลังฤดูเก็บเกี่ยวและฝากลูกหลานไว้ให้ตายายที่ชราภาพเลี้ยงดู

เชื่อว่าหากพัฒนาวัดให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่น่าสนใจ มีนักท่องเที่ยวเข้ามากราบไหว้ขอพร จะช่วยให้ชาวบ้านในหมู่บ้านมีรายได้จากการท่องเที่ยว

หลวงพ่อเมียนมีอุบายอันแยบคายในการใช้วัตรปฏิบัติส่วนตัว เป็นเครื่องมือสำหรับการอบรม สั่งสอน ออกบิณฑบาตเป็นกิจวัตร

ขณะเดียวกัน ยังให้ความเมตตาแก่ประชาชนทุกระดับ เมื่อได้รับนิมนต์ให้ไปแสดงธรรม ตามงานบุญทั่วไป หรืองานฌาปนกิจศพไร้ญาติ โดยเฉพาะวันธรรมสวนะ จึงทำให้พุทธศาสนิกชนเกิดความศรัทธาน้อมนำคำสอนไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน

งานด้านสังคมและวัฒนธรรม หลวงพ่อเมียนส่งเสริมงานประเพณีที่สำคัญของชุมชน คือ ประเพณีวันสารทหรือประเพณีโดนตา จัดขึ้นในวันขึ้น 3 ค่ำ เดือน 3 และประเพณีแซนตา หรือการไหว้ผี

ส่วนงานด้านเผยแผ่พระพุทธศาสนา ให้พระลูกวัดปฏิบัติตามหน้าที่ของพระสงฆ์ในการพัฒนาวัด บูรณะซ่อมแซมโบสถ์ วิหารพร้อมแล้ว

ด้านเครื่องรางหรือวัตถุมงคลที่หลวงพ่อเมียน ท่านสร้าง ล้วนแล้วแต่เป็นที่เสาะแสวงหาของบรรดานักนิยมสะสมพระเครื่องเป็นอย่างมาก อย่าง อาทิ เหรียญหลวงพ่อเมียน รุ่นมหาลาภ มหาเศรษฐี, หนุมานมหาลาภปราบไพรี, พระกริ่งบรมครู กัลยาโณ และอื่นๆ อีกมากมาย

นำวิชาความรู้ด้านวิทยาคม เป็นกุศโลบายสำคัญในการอบรมสั่งสอนศีลธรรมให้ประชาชนทั่วไป ให้ยึดหลักธรรมคำสอนตามแนวทางของพระพุทธศาสนา

ปัจจุบันท่านมีความเป็นอยู่อย่างสงบเรียบง่าย