ตอนที่ 6/6 รอยยิ้ม(ตอนจบ)

ไปสารบัญ / ไปตอนที่ 5

ผมตื่นเช้าขึ้นมารับวันหยุดอย่างสดใส รู้สึกว่าเมื่อคืนฝันดี ผมนึกทบทวนความฝันแต่นึกไม่ออก ผมนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้โกนหนวดหลายวันแล้วจึงตั้งใจว่าวันนี้จะโกนหนวดก่อนอาบน้ำ เมื่อไปถึงห้องน้ำพบว่ามันไม่มีกระจกเสียแล้ว มันแตกไปเมื่อวานนี้ ผมเอื้อมมือไปเปิดก็อกน้ำเมื่อน้ำไหลโดนมือผมรู้สึกแสบเมื่อผมยกฝ่ามือขึ้นดูมันมีรอยบาดลึกยู่แต่แผลแห้งดีแล้ว ทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อคืนออก ผมมองหารอยช้ำที่หน้าอกตัวเอง มันไม่มีอีกแล้ว เมื่ออาบน้ำเสร็จผมมาแต่งตัวผมมองไปที่เตียงเห็นเศษกระจกชิ้นนั้นวางไว้ คมของขอบระจกบาดสก๊อตเทปที่พันไว้ออกมา ผมเก็บใส่ห่อกระดาษแล้วทิ้งใส่ถุงขยะ ผมยิ้มอย่างมีความสุข

ในช่วงมื้อเช้า ผมคิดทบทวนถึงสิ่งที่ผมอยากทำในชีวิต มีอยู่อีกมากมาย ที่จะต้องทำก่อนที่ชีวิตจะหาไม่ เหตุการณ์เมื่อคืนมันทำให้ผมเปลี่ยนไป ผมรู้ว่าผมไม่ใช่คนเดิมแล้ว ผมคงไม่อยากบรรยายว่าผมต่างไปจากเดิมอย่างไรบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ผมชัดแจ้งและคงบอกได้ก็คือผมควรทำสิ่งดีๆอีกหลาย ๆ อย่างที่ตั้งใจว่าจะทำหรือควรทำก่อนที่ร่างกายจะสูญสลายไป แค่คิดว่าจะทำความสุขก็ล้นปรี่จับใจ วันนี้ผมไม่เพียงยิ้มให้กับนก ดอกไม้หรือดวงอาทิตย์ ผมยังยิ้มให้หมาขี้เรื้อนที่มาขอเศษอาหารกิน และอันที่จริงผมเหมือนจะยิ้มให้กับทั้งโลก ผมยิ้มตั้งแต่ที่ผมลุกจากเตียงและเหมือนผมยิ้มมาตั้งแต่ยังหลับใหลบนเตียง
และตอนนี้ผมวางแผนที่จะทำความดี เป็นความตั้งใจที่ผมต้องการทำมานานแล้ว แต่ด้วยความขี้ขลาดของผมจึงผลัดผ่อนมาเรื่อย ๆ ผมจะไปนอนเตียงอีกครั้ง ไม่ใช่จะกลับไปฝันฟุ้งซ่านอะไร แต่คราวนี้จะไปนอนที่เตียงโรงพยาบาล เป็นเตียงบริจาคโลหิต

หลังจากที่ผมบริจาคโลหิตเสร็จ ผมจึงนึกขึ้นได้ว่าฝ่ามือของแขนข้างที่บริจาคเลือดนี้เป็นแขนซ้าย ข้างเดียวกับที่ใช้จับกระจกเมื่อคืน และผมก็ใช้มือข้างนี้บีบลูกยางตอนบริจาคเลือด และมันไม่เจ็บเลยสักนิดผมยกมือขึ้นดู....ไม่มีแผลบนฝ่ามือผมแล้ว

*************************************

เหตุการณ์เพื่อนวัยเด็กที่ได้แวะมาเยี่ยมผมครานั้นผ่านพ้นมานานแล้ว ทุกวันนี้เมื่อนึกทวนดู ยังอดคิดไม่ได้ว่า มันเป็นความจริงหรือความฝัน เป็นเพียงจินตนาการในบางช่วงของการป่วยไข้ของจิตใจที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริง หรือว่า...เป็นการหลอกหลอนของเพื่อนวัยเยาว์คนนั้น

หลังบริจาคโลหิตวันนั้นก่อนจะกลับห้องพักผมซื้อกระจกส่องหน้าบานเล็กติดมือไปด้วย ตอนบริจาคเลือดนางพยาบาลทำหน้าแปลก ๆ เมื่อเห็นหน้าผมที่มีหนวดเคราหลอมแหลม ผมน่าจะโกนหนวดมาหลายวันแล้วแต่เรื่องแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นทำให้ไม่ได้โกนหนวดซักที ผมตรงเข้าไปเอาที่โกนหนวดในห้องน้ำที่แขวนไว้เหนือกระจก และวกกลับมาหยิบกระจกบานเล็กที่ซื้อมา

มันมีอะไรบางอย่างผิดที่ผิดทางไป มองที่เตียง...ใช่จริง ๆ มันไม่มีคราบเลือดสีดำของร่างนั้นหรือเลือดสีแดงจากมือผม ผมทบทวนว่าเมื่อเช้ามันมีคราบเลือดหรือเปล่านะ ผมไม่ได้สังเกตว่ามันมีหรือไม่มี และที่สำคัญที่สุดเมื่อมองกลับไปที่ห้องน้ำ......กระจกบานนั้นยังไม่แตก

-จบบริบูรณ์-

ไปสารบัญ / ไปตอนที่ 5