ต้น "ไม่รู้-ไม่ชี้" นี่เอาเปลือก
ต้น "ชั่งหัวมัน" นั้นเลือก เอาแก่นแข็ง
"อย่างนั้นเอง" เอาแต่ราก ฤทธิ์มันแรง
"ไม่มีกู-ของกู" แสวง เอาแต่ใบ
"ไม่น่าเอา-น่าเป็น" เฟ้นเอาดอก
"ตายก่อนตาย" เลือกออกลูกใหญ่ๆ
หกอย่างนี้ อย่างละชั่ง ตั้งเกณฑ์ไว้
"ดับไม่เหลือ" สิ่งสุดท้าย ใช้เมล็ดมัน
หนักหกชั่ง เท่ากับ ยาท้งหลาย
เคล้ากันไป เสกคาถา ที่อาถรรพ์
"สพฺเพ ธมฺมา นาลํ อภินิเวสาย" อัน
เป็นธรรมชั้น หฤทัย ในพุทธนาม
จัดลงหม้อ ใส่น้ำ พอท่วมยา
เคี่ยวไฟกล้า เหลือได้ หนึ่งในสาม
หนึ่งช้อนชา สามเวลา พยายาม
กินเพื่อความ หมดสรรพโรค เป็นโลกอุดรฯ
พุทธทาสภิกขุ
บ่อยครั้งนะครับที่ชีวิต เรามักพบกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ทุกข์ในเรื่องที่ไม่ควรทุกข์ หรือว่าพบปัญหาแต่ไม่เจอทางแก้
หรือว่าเจอทางแก้แล้วก็ทำไม่ได้
ยอมรับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต
"ช่างหัวมัน" เป็นคาถาบทนึงที่ผมเอามาใช้บ่อยช่วงนี้ ตัวผมเองรู้สึกว่าเราพยายามจะเปลี่ยนสิ่งที่อยู่รอบตัวเสมอ
คนนั้นไม่ดี คนนี้งี่เง่า เพื่อนร่วมงานเฮงซวย รัฐบวมทำเศรษฐกิจทรุด ฯลฯ บลาๆๆๆๆ
สิ่งรอบตัวมันเฮงซวยไปหมด
ศาสนาพุทธเน้นให้เราเรียนรู้เข้าไปข้างใน ภายในตัวเราเอง
หากลองเปลี่ยนมุมมองบ้าง เปลี่ยนจากภายในบ้าง เราจะรู้สึกว่าโลกเรานี้น่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ
ทอยลูกเต๋า ไม่ใช่ว่าเราจะกำหนดให้ออก "หก" ได้เสมอไปในเกมส์การเล่น เพื่อจะได้ก้าวไปข้างหน้าไกลกว่าคนอื่น
ออก หนึ่งบ้าง สองบ้าง สามบ้าง ก็...ธรรมดา
โดนนายด่า ลูกน้องนินทาลับหลัง เพื่อนไม่สนใจ คนรักทำใจออกห่าง มันก็มีกันบ้าง
ถูกลอตเตอรี่ มีคนมาเอาใจ ได้โบนัสสามเดือน มันก็มีกันบ้าง
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 237 คน [
