ลืมเนื้อเพลง ร้องผิด อายจริงๆเลย . . . . . . . . . . . มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังอีกแล้ว......เบื่อหรือเปล่าไม่รู้ แต่จะเล่า (วันนี้มาในโหมดเอาแต่ใจ) วันนี้ไปไหว้เจ้าที่วัดเล่งเน่ยยี่ (วัดมังกรกมลาวาส) กับครอบครัวมา คนแน่นและรถเยอะตามสไตล์ของย่านเยาวราช แต่ทำใจมาแล้วว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ก็เลยขับไปเรื่อยๆ (รีบทำไมเนอะ วัดไม่หนีไปไหนหรอกน่า) แต่พอเข้ามาที่จอดรถ โอ้โห อะไรกันเนี่ย รถเต็มแน่นขนาดนี้จะทำไงดีหว่า จอดรถไม่เก่งซะด้วย (เดินหน้าเป็นอย่างเดียว เรื่องถอยไม่ถนัดซะด้วย....เริ่มมีอารมณ์ติ๊ดนึงละ) ก็ปกติทางวัดต้องยกรั้วเหล็กมากั้นประตูไม่ให้รถเข้ามาอีก เราก็ถามเจ้าหน้าที่คนที่ส่งบัตรจอดรถให้เราว่า "พี่เปิดให้เข้ามาเนี่ยมีที่จอดอีกหรือเปล่า" เค้าก็บอกว่า "รอๆไปก่อนเดี๋ยวก็มี" (เออดี ตอบอย่างนี้คราวหน้าสีซอให้ฟังดีกว่า.....ยิ้มๆไม่ว่ากัน) รอต่อไป.....นั่งรอในรถเปิดแอร์เย็นๆ ใจร้อนทำไม อ้าวนั่นไงมีคนจะออกแล้ว แต่มีคันหน้ารออยู่อีกสามสี่คัน ยังต้องรอไปก่อนไอ้น้อง..... เปิดเพลงดังๆดีกว่า ครึ้มอกครึ้มใจ (มารดาที่รักเหลือบมองแล้วแอบถอนใจ...แม่รู้ป่าวว่ารถน่ะมีกระจกมองหลังด้วย เค้าเห็นนะ....แต่ไม่ลดเสียงแน่นอน) อ่ะ มองไร....มองเข้ามาในรถคนอื่นไม่มีมารยาทเลย (อุ๊ยต๊าย ลืมไปเลยว่านี่มันในวัด มิควรหาเรื่องชาวบ้านจนกว่าจะโดนเหยียบหาง อ่ะอ้าว...หมายถึงเหยียบเท้าน่ะ) ในที่สุดฟ้าก็เปิดทางให้เราจนได้ มีรถออกสองคันซ้อน....เย้เย อ้าว เจ้าคันหน้าทำไมมันเลือกจอดขวางฟะ แล้วเหลือซอกเล็กๆให้เราเสียบเข้าไปโดยแทบจะไม่มีพื้นที่ตีวงได้เลย แต่ไม่มีอะไรเกินความพยายามของมนุษย์ไปได้ หลังจากยึกยักอยู่นานก็สามารถจอดรถได้สำเร็จ อยากถอนใจดังๆ แต่เค้าบอกว่ามันไม่ดี (เออ เก็บเอาไว้ก็ได้ไม่ถงไม่ถอนมันล่ะ) วัดน่าจะเป็นสถานที่ปลอดภัยนะ แต่มันไม่ใช่ซักเท่าไหร่สำหรับวันนี้ ก็พอก้าวข้าวธรณีประตูเข้ามาก็เจอกับธูปกำใหญ่ในมือเด็กน้อย เฮ้ย...พ่อแม่มัวไปเก็บบุญแถวไหน ทำไมไม่ดูแลลูกเลย เดี๋ยวก็จิ้มหน้าจิ้มตาเป็นเรื่องกันอีก (เคยเห็นคนโวยวายว่าถูกธูปจิ้มเสื้อเป็นรูด้วยล่ะ น่าสงสาร) เราก็ประคองมารดาที่รักให้เลี่ยงไปอีกทาง ก่อนจะแยกกันไปไหว้พระไหว้เจ้าตามอัธยาศัย เราไปไหว้องค์ไท้ส่วยเอี๊ยะเทพเจ้าคุ้มครองดวงชะตา แต่ไปยืนอยู่ห่างๆคนละด้านกับท่านเลยเพราะว่าตรงนั้นปลอดคนดี อยู่ตรงไหนส่งใจไปอธิษฐานท่านก็น่าจะรับรู้นะ แล้วก็มายืนมองผู้คนที่ไหว้ขอพรกันหนาตาในวันนี้ ทำให้ปลงได้อย่างนึงว่า แม้แต่เรื่องบุญคนเรายังต้องแย่งกันเลย ยังไงน่ะเหรอ ก็มีคุณป้าแก่ๆคนนึงพยายามแทรกเข้าไปด้านหน้าสุดๆให้ได้โดยไม่สนใจคนอื่นๆที่คุกเข่าอธิษฐาน (ต้องบอกว่าหน้าสุดๆเพราะว่าคนที่ไหว้อยู่ก่อนก็ถือว่าหน้าสุดแล้ว แต่ป้าแกดูเหมือนอยากอยู่ในสายตาของเทพเจ้าเป็นคนแรกล่ะมั้ง) ส่วนอีกครอบครัวนึงก็มีคุณแม่ซึ่งพยายามเรียกลูกชายให้เข้ามาด้านหน้าโดยที่เอาของวางกันที่ไว้ (ก็ยังดีนะ ดีกว่าที่คุณแม่คนนั้นจะไปกระชากป้าแก่ออกมาจากด้านหน้าสุดๆแล้วเอาตัวเองแทรกเข้าไปแทนและจองที่ให้ลูกอีก....คนสมัยนี้ไว้ใจได้ซะที่ไหน) ในขณะที่ยืนรอคุณแม่เดินไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมก็ได้เห็นเจ้าหน้าที่วัดหน้าตาหงุดหงิดเดินมาเก็บธูปในกระถางไปจุ่มน้ำแล้วโยนทิ้งถังขยะ คงเพราะวันนี้คนเยอะเลยทำให้ธูปเต็มกระถางเร็ว แต่แกก็ไม่น่าหงุดหงิดนะอยู่ในวัดแท้ๆ แถมเรายังสงสารผู้หญิงคนนึงที่ปักธูปลงไปปุ๊บก็โดนดึงออกต่อหน้าต่อตาปั๊บ....เค้าคงจะอยากให้ธูปของตัวเองอยู่นานกว่านี้ แต่นี่แหละสัจธรรมที่เรียนรู้ได้ในวัด....คืออะไรที่อยากมักไม่ได้ เพราะฉะนั้นอย่าไปอยากอะไรให้มันมากนัก และแล้วก็ถอนทัพออกจากวัดเพื่อมุ่งหน้าไปศาลาเฉลิมกรุงโดยเข้าไปจอดรถที่ดิโอลด์สยาม (ค่าจอดแพงชะมัด แต่ไม่บ่นดีกว่า...เดี๋ยวคนอ่านจะหาว่าเรางก บ่นเรื่องเงินๆทองๆบ่อยๆ) แล้วเราก็ชี้ชวนให้ที่บ้านแวะไปลานขายขนมไทย อร่อยบ้างไม่อร่อยบ้างก็กินไปหลายอย่างอยู่ แล้วก็กินข้าวที่แบล็กแคนยอนก่อนจะเดินไปยังเฉลิมกรุง (ถือขนมเบื้องมาด้วย แต่จะกินในร้านเค้าก็เกรงใจ กว่าจะกินมันเลยไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่....หรือว่ามันไม่อร่อยอยู่แล้ว อันนี้ไม่แน่ใจ) พอเข้าไปในศาลาเฉลิมกรุง แม่บอกให้ไปเข้าห้องน้ำก่อน ก็ดีเหมือนกัน แต่ครั้นเราเปิดประตูเข้าไป....โห คิวยาวเหมือนกันนะเนี่ย (การเข้าห้องน้ำที่นี่มีวัฒนธรรมดีเหมือนกัน คือมันต้องเป็นไปตามคิว) เราต่อคุณแม่ แล้วก็มีคุณยายแต่งตัวดีๆคนนึงมาต่อข้างหลังเรา สักประเดี๋ยวท่านก็ก้าวออกจากแนวแถวไปหน่อยเพื่อล้างมือ ทันใดนั้นก็มีเสียงแหลมๆแหวขึ้นว่า คุณแม่ อย่าเพิ่งออกมาจากแถวสิคะ เดี๋ยวก็ต้องไปต่อใหม่หรอก (อันนี้ก็กลัวเกินไปหน่อย) คุณยายแกก็ชะงัก เราก็แลๆไปทางเสียงนั้น sheก็หน้าตางามดีอยู่ อายุราวๆสี่สิบอัพ ยิ้มๆให้เราเหมือนอัธยาศัยดี เชอะ....ไม่ต้องเลยหล่อน...ทำเสียงอย่างนั้นกับแม่ตัวเองได้ ฉันมิลดตัวไปเสวนาด้วย เมินๆๆๆ มีเสียงคนพยายามจะบอกอยู่หน้าห้องน้ำว่าชั้นสองก็มีห้องน้ำและว่างด้วยทำไมไม่ขึ้นไปกัน บอกอย่างนี้อยู่สามรอบ แล้วก็ไม่มีใครเปลี่ยนใจไปชั้นสอง ก็มีเสียงทิ้งท้ายตามมาว่า บอกแล้วนะ จะมัวมารอกันอยู่ทำไม แหม...อยากตะโกนออกไปเหลือเกินว่า นอกจากมีน้ำใจแล้วช่วยกลับไปหยิบสมองที่บ้านมาไว้ในที่ของมันด้วยจะดีมาก มองไม่เห็นหรือไงว่าคนแถวนี้น่ะอายุไม่ต่ำกว่าหกสิบเจ็ดสิบกันแล้ว น้อยคนนักล่ะที่จะสามารถขึ้นบันไดหลายๆขั้นอย่างนั้นได้ (แม่เราแค่ 62 ก็เลี่ยงๆการขึ้นบันไดแล้ว) เอามาแต่ตาตุ่มหรือเปล่า...เห็นบ้างมั้ยว่าเค้าถือไม้เท้ากันตั้งหลายคน และแล้วเราก็เข้ามานั่งรอก่อนเริ่มเปิดคอนเสิร์ตห้านาที (อ้าวลืมบอกไปว่าเป็นคอนเสิร์ตชื่อ คิดถึงครูแจ๋ว สง่า อารัมภีร์) หลังจากนั้นก็ปิดเสียงมือถือและเอาผ้าคลุมมาห่อตัวเองไว้ (แอร์มันแรงมากเลย) ทุกอย่างราบรื่นสบายดี ยกเว้นคุณป้าด้านซ้ายชอบยุกยิกแล้วก็เอาแขนมาชนบ้าง เอากระเป๋ามาชนบ้าง ....อีกทีเหอะป้า น่าดู แต่คิดอย่างนี้แล้วมันก็ไม่มี อีกที ซักกะทีแฮะ พอพักครึ่ง มารดาที่รักบอกว่าอยากกินลูกอม โธ่เรื่องจิ๊บๆ.....ได้เลยเดี๋ยวจัดให้ แต่โน่นแน่ะ.....หาไม่ได้เลยจนต้องวิ่งไปซื้อที่วัตสันในดิโอลด์อีกรอบ กลับมาหอบแฮ่ก แต่ยังไม่ทันได้เข้าไปข้างใน หู(หาเรื่อง) ก็ได้ยินปลายเสียงหนุ่มคนนึงพูดว่า บอกว่าไม่คำเดียวแม่ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง แค่นั้นมันน่าจะเข้าใจได้แล้วนี่นา โห....เป็นเรื่อง ทำไมวันนี้มันถึงได้เจอแต่ลูกแบบนี้ฟะเนี่ย ฉุนๆๆ เลยหันไปดูว่ามันเป็นใคร (อ้าว...เห็นแต่ด้านหลัง แต่คุณแม่ของมันหน้าเสียไปเลย คงทั้งเสียใจลูกตัวเองแล้วก็อายชาวบ้าน) เชอะ....เด็กเลว ขาดการอบรม ทรามมมมมมม.......(ต้องลากเสียงต่ำแบบเน้นๆถึงจะเป็นไปตามเจตนาของเรานะ) ไม่เอาไม่สนมันดีกว่าแม่เรารออยู่ (เรื่องอะไรคนดีๆจะไปเสียเวลามองให้อุนจิสำนึก) ฟังจนเพลงสุดท้าย ผู้จัดงานเค้าขอให้ร่วมกันร้องเพลง เพลงของพ่อ อ่ะได้เลย....ได้ยินทุกวัน ฟังมาเป็นสิบรอบแล้ว แต่พอยืนขึ้นและร่วมร้องกับพวกเขาแล้วก็รู้ทันทีว่า.....จำเนื้อไม่ได้ ร้องผิดไปหลายคำ หน้าแตกจริงๆ เค้าร้องว่า ...ถวายบังคม เทิดไท้.... เราก็ดันร้องไปว่า ....ถวายพระพร อ้าวผิดนี่หว่า.... เค้าร้องว่า ...ฝนหลวง ฟ้าห่วงชาวนา เราก็ดันร้องไปว่า ....ฝนหลวง ฟ้าห่วงประชา (แล้วก็หดตัวลงต่ำแบบอยากจะมุดหนีไปเลย แหง่ว....สงสัยจะขาดโอเมก้า-3 จากปลาทะเลน้ำลึกซะแล้วเรา) เพราฉะนั้น ตลอดเวลาที่กลับบ้านก็ร้องเพลงนี้กันในรถ เพราะทุกคนเห็นพ้องกันว่าเป็นเพลงที่ควรจะร้องได้ (เราก็ร้องได้นะ แต่ผลของความผิดพลาดเลยต้องทำตามเสียงส่วนใหญ่) ใครร้องยังไม่ได้บ้าง.......ร้องไม่เป็นก็ไม่เป็นไรหรอก แต่แนะนำว่าไม่ร้องเลยจะดีกว่าดำน้ำไปกะคนอื่น แต่ดำน้ำก็ยังดีกว่าร้องผิด (อย่างมั่นใจ) แต่ถ้าจะให้ดีที่สุดไปหัดร้องเผื่อไว้ดีกว่า เพราะว่าแค่ฟังๆ มันอาจส่งผลแบบเดียวกับที่เราเป็นก็ได้นะ แจ้งข่าวติ๊ดนึงว่า วันพุธนี้คุณแม่ที่รักของข้าพเจ้าจะต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดเกี่ยวกับกระดูกสันหลังและถ้าได้ห้องพิเศษข้าพเจ้าก็คงไปเฝ้าและอยู่ที่นั่นจนกว่าจะได้กลับบ้าน.....ก็จะทำให้ข้าพเจ้าไม่ได้แวะเข้ามาสักพักนึง (แต่ยังไงถ้าว่างก็จะโฉบไปทักทายบ้านโน้นบ้านนี้เหมือนเดิม) ขอให้ทุกคนมีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะคะ หวัดดียามเช้าครับ
พอดีผมรู้จักเด็กคนนั้นครับ เด็กที่ตอบว่า 1+1 เท่ากับ 11 ต่อมาเค้ากลายเป็น ไอสไตน์ ส่วนเด็กที่ตอบว่า 1+1 = 2 ก็เป็นครูที่มาตีมือไอสไตน์นั่นแหละครับ 55555 โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:16:22 น.
ได้เรียนรู้คนหลากหลายจากการออกข้างนอกเพียงวันเดียว คุ้มโน๊ะ
ขอให้คุณแม่ปลอดภัยและแข็งแรงกลับคืนมาไวๆหลังผ่าตัดนะคะ โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:38:45 น.
ขอให้คุณแม่คุณมีสุขภาพที่แข็งแรงโดยเร็ววันนะครับ
............ ปล. ระวังคิดมากเกินคนเขียนนะครับ อิอิอิ โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:02:22 น.
สวัสดีตอนบ่ายครับ
กว่าจะอ่านจบ...ตาเขียวตาม่วงไปเลยครับ... วันหลังไปช่วงที่ไม่มีคนซิครับ... เมื่อวานไปศาลเจ้าพ่อเสือมา...มีคนไหว้อยู่สองคน... โล่งยังกะศาลเจ้าร้าง.... ปักธูปตามสบาย...ไหว้ได้ตามใจต้องการ โดย: big-lor วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:06:43 น.
เยี่ยมๆมากเพื่อน ขยันเขียน เราก็จะขยันมาอ่านค่ะ เป็นไงบ้างค่ะสบายดีไหม คิดถึงนะค่ะ วันหลัง เตรียมเนื้อด้วยนะค่ะ อิอิ
โดย: เพราะฉันห่างไกล วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:59:28 น.
วัดนี้คนเยอะมากค่ะ ยิ่งเวลาเทศกาลไม่ต้องพูดถึงเลย เหอเหอ แต่เราไปด้วยจิตกุศล อย่าไปหงุดหงิดกับสิ่งรอบตัวก็ดีแล้วค่ะ
โดย: ลูกสน วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:32:09 น.
แม่อุ่นที่รัก * * * ข้าพเจ้าไม่ได้ใจร้อนนะขอรับ แต่บางวันถ้าอารมณ์มันเริ่มแกว่งๆแต่แรกแล้ว มันก็จะปัดเป๋ไปอย่างนั้นตลอดเลย นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ สำนึกๆๆ
คุณกะว่าก๋า * * * หลังจากขบคิดมาทั้งวันก็รู้ว่า สิ่งที่คุณก๋าต้องการจะสื่อก็คือ....เราควรเช็คสภาพที่ปัดน้ำฝนอยู่เสมอใช่มั้ยคะ คุณหยุ่ยยุ้ย * * * แบบว่าเราคงจะเป็นคนช่างบ่นช่างติมากไปหน่อย เพราะฉะนั้นเวลาเห็นอะไรขวางๆตามันก็มักจะอดไม่ได้ทุกทีน่ะจ้ะ แต่ตอนนี้พยายามกินยาระงับอาการอยู่ อิอิ คุณtaibangplee * * * งานยุ่งเหมือนกันเลยแถมยังไม่ค่อยราบรื่นอีกด้วย เฮ้ออออ....หวังว่าพรุ่งนี้คงจะดีขึ้นเนอะ คุณ big-lor * * * ขอบคุณที่สละเวลาอ่านนะคะ (แอบรู้มาว่าวันนี้งานยุ่งด้วยนี่) ไปตอนที่ไม่มีคนก็ได้ค่ะ แต่บางคนเค้าจะเชื่อกันว่า ไหว้เจ้าต้องไหว้ก่อนเที่ยง อันนี้ไม่รู้ว่าจริงเท็จประการใดเหมือนกัน คุณเพราะฉันห่างไกล * * * ดีใจที่แวะมานะคะ แถมยังเต็มใจอ่านอีกด้วย.....ซาบซึ้งๆๆๆ คุณลูกสน * * * แหม เขินไปเลย จริงๆแล้วไม่ได้มีจิตกุศลเท่าไหร่ค่ะ เพียงแต่เป็นคนขับรถให้ที่บ้าน....ก็เท่าน้านนน ขอบคุณจ้ะหยุ่ยยุ้ย คุณกะว่าก๋า และคุณtai เดี๋ยวเราจะไปบอกคุณแม่นะว่ามีเพื่อนฝากคำอวยพรมาให้ (ตอนนี้ท่านกำลังตื่นเต้นนอนไม่หลับ เพราะพรุ่งนี้ต้องadmitแล้ว) โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:15:46 น.
ผมถูกกล่าวหาๆๆ
ผมไม่ได้ฆ่าใคร เค้าฆ่าตัวตาย แต่ เอ่อ v v v หลังจากขบคิดมาทั้งวันก็รู้ว่า สิ่งที่คุณก๋าต้องการจะสื่อก็คือ.... เราควรเช็คสภาพที่ปัดน้ำฝนอยู่เสมอใช่มั้ยคะ คิดได้ไงเนี่ยครับ 5555+++ นับถือๆๆ โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:41:07 น.
เอ่อคุณลำดวนครับ...(ขอเรียกยังงี้แล้วกันง่ายดี)
ตามความเชื่อน่ะให้ไหว้เจ้าก่อนเที่ยง...เพราะหลังเที่ยงเทพเจ้าทั้งหลายจะขึ้นไปเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้... ไม่อยู่ประจำศาล...หากเราไปไหว้...เขาก็เลยเชื่อกันว่าไหว้ศาลเปล่าๆ แต่ไหว้ตอนค่ำก็ได้ครับ เพราะท่านกลับลงมาแล้ว แต่คิดอีกแง่นึง การไหว้เทพเจ้าเป็นการอธิษฐานจิต ท่านจะอยู่รึไม่อยู่ก็น่าจะเหมือนกัน คือเราได้ตั้งใจเคารพสักการะท่านตามความตั้งใจแล้ว ลืมบอกไปว่าที่ผมไปไหว้ศาลเจ้าพ่อเสือแล้วไม่มีคน ผมไปตอนทุ่มกว่าๆ มีแต่งิ้วกำลังแต่งตัวเตรียมเล่นอยู่...เหอ...เหอ..เหอ... โดย: big-lor วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:01:22 น.
ขอให้แม่หายเจ็บป่วยกลับมามีสุขภาพแข็งแรงเร็วไวเน้อ.....
โดย: gripenator วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:04:22 น.
หวัดดีค่ะ แวะมาเยี่ยม ตอนดึกๆอีกแล้วค่ะ ฝันดีนะค่ะ
โดย: เพราะฉันห่างไกล วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:57:27 น.
อ้าว มาช้าไปเลยอ่ะนา
หวังว่าคุณแม่ผ่าตัดผ่านไปโดยโปรดภัยนะค่ะ คุณD*U*A*N ลดความใจร้อนนิด อารมณ์เสียง่ายหน่อยจะน่ารักกว่านี้ร้อยเท่าเลยรู้ไหม เหอๆ แต่ก็แนะนำคนอื่นละนะเพราะนาเองก็ไม่ต่างกันเลย ฝากบอกคุณแม่ว่าเพื่อนส่งกำลังใจมาให้นะค่ะ ขอให้ท่านหายไวๆนะค่ะ คุณไนซ์(ขอเรียกตามแม่อุ่นนะค่ะ)ก็ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:59:27 น.
หวัดดีคร้า แวะมาทักทายก่อนทำงานค่ะ เป็นไงบ้างค่ะ สบายดีไหมเอ่ย คิดถึงงงงนะค่ะ
โดย: เพราะฉันห่างไกล วันที่: 9 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:20:49 น.
คิดง่ายๆก็แบบที่พี่แม่น้องรัน
สรุปน่ะครับ ไก่แก่แม่ปลาช่อนครับ หนุ่มโสดกับแม่ม่าย 5555 สรุปซะไม่โรแมนติกเลย 555 โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:43:41 น.
คุณกะว่าก๋า * * * เฮ้อ สงสัยเรื่องที่คุณก๋าเขียนจะเป็นเรื่องซับซ้อนซ่อนเงื่อนใช่มั้ย...อ่านรีบๆเลยไม่เข้าใจ มันต้องมีปรัชญาแอบแฝงอีกแน่นอน ตีไม่แตก
คุณtaibangplee * * * แวะไปเล่นบ้านโน้นอีกแล้ว อย่าถือสานะ เราบ้าไปแล้ว แบบว่าเอะอะก็จี๊ด...ปรี๊ด...ปรอทแตกบ่อยๆ คุณ big-lor * * * ลำดวนก็ได้ค่ะ ฟังดูซื่อๆไทยๆดีเหมือนกัน (สงวนไว้ให้คุณbigคนเดียวนะ) ข้าพเจ้าไปไหว้พระขอพรให้คุณแม่อ่ะ คงต้องไปก่อนเที่ยงจริงๆนั่นล่ะ ถ้ารอตอนค่ำที่ท่านกลับลงมา เทพเจ้าท่านอาจจะเหนื่อยและเข้านอนไปแล้วก็ได้....ไม่อยากเสี่ยง เดี๋ยวไม่ได้ตามคำขอ คุณเพราะฉันห่างไกล * * * จะแวะมาทักทายตอนไหนก็ชื่นใจทั้งนั้นล่ะค่ะ คิดถึงเช่นกันนะจ๊ะ เวลาเหนื่อยๆแวะไปฟังเพลงบ้านโน้นแล้วสบายใจ...แม้ว่าบางครั้งจะซึ้งเศร้าไปบ้าง คุณยาธาตุ * * * ได้ข่าวว่าไปฝึกงานมาเลยห่างหายไปสักพัก ตอนนี้คงกลับมาเหมือนเดิมแล้วสิเนอะ แล้วจะแวะไปเยี่ยมจ้ะ คุณมัยดีนาห์ * * * ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ เรื่องความใจร้อนนี่อาจเป็นเรื่องของ E.Q. ซึ่งเคยทำแบบทดสอบแล้วพบว่าพร่องไปเยอะเลย หวังว่าเพื่อนกันคงพอทนๆกันได้นะ (ใจคอกะจะไม่เปลี่ยนตัวเองเลยนะเนี่ย ) ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาทักทายกันเสมอค่ะ ช่วงนี้ต้องดูแลคุณแม่ที่โรงพยาบาล (วันนี้แวะกลับมาเอาของแป๊บนึง) แต่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ยกเว้นคนป่วยที่กำลังฝึกกายภาพซึ่งก็เหนื่อยหน่อยและบ่นมากๆๆๆๆ คิดถึงทุกๆคนนะ โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:05:21 น.
อ้าวคุณก๋าแวะมาเฉลยแล้วนี่ เดี๋ยวกลับไปอ่านอีกรอบนะ (วันนี้ไม่ได้อ่านคอมเม้นต์ของใครเลย อ่านแต่ที่คุณก๋าเขียนเลยไม่รู้ว่าพอมีไกด์ให้บ้างแล้ว)
โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:07:05 น.
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:25:32 น.
ลำเอียงอย่างเห็นได้ชัด ...
จะขอเรียก "ลำดวน" ด้วย อิอิ โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:39:05 น.
คุณแม่สู้ๆนะค่ะ ลูกสาวอีกคนมาส่งกำลังใจให้ค่ะ ฝากคุณไนซ์ไปนะค่ะ(อิอิ โมเมว่าคือลูกอีกคน)
เรียกคุณไนซ์นี่แหละค่ะสั้นดี ถึงไม่ให้เรียกก็จะเรียก โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:41:03 น.
คิดถึงเหมือนกันนู๋ไนซ์จ๋า
แล้วมาเร็ว ๆ น๊า อากาศเย็นแล้วจ้า อย่าลืมใส่เสื้อหนา ๆ นะคะ โดย: แม่อุ่น วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:29:08 น.
แล้วก็หดตัวลงต่ำแบบอยากจะมุดหนีไปเลย << นึกภาพออกเลยอ่ะครับ ขำดี
ขอให้คุณแม่สุขภาพดีขึ้นเรื่อยๆนะครับ โดย: fzero วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:48:07 น.
หวัดดียามเช้าครับ
เดี๋ยวจะไปแอ่วแล้วครับ แวะมาทักทายก่อนครับ โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:51:59 น.
อย่าเพ่งบ้า.อย่าเพ่ง
รอก่อนรอเค้าก่อนตัว โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:19:56 น.
...หายปายหนายยยย ออกมาเดี๋ยวนี้เลย คิดถึงงงงงง
โดย: เพราะฉันห่างไกล วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:31:13 น.
มาส่งนู๋ไนซ์เข้านอนแต่หัวค่ำ
แม่อุ่นจะได้หนีไปเที่ยว อิอิ ฝันดีนะคะ โดย: แม่อุ่น วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:00:14 น.
หลับฝันดีนะค่ะคุณไนซ์
ขอให้คุณแม่หายไวๆนะค่ะ โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:26:16 น.
แวะมาฝากคำคิดถึงจ้า
มาชวนไปแอ่วบ้านใหม่ด้วย ว่างๆไปเยี่ยมกันนะคะ ไปเล่นด้วยกันก้อได้นะคะ //www.yimwhan.com/board/board.php?user=dokya โดย: gripenator วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:18:03 น.
หิวไหมค่ะวันนี้
มาส่งเสบียงรอบดึกค่ะ ทานแล้วอย่าลืมแปรงฟันนะค่ะ โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:02:46 น.
โดย: big-lor วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:38:19 น.
ผมเองก็หวังไว้ว่าได้เดือนละ 3 แสนก็พอแล้วครับ
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:23:05 น.
คุณลำเอียง เอ๊ย คุณลำดวน
อาการคุณแม่เป็นยังไงบ้างคะ โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:07:51 น.
|
บทความทั้งหมด
|
อิอิ เหมือนแม่อุ่นเดี๊ยะ
พระเทศต่อยอดกฐิน ก็บ่น
ขึ้นรถเมล์ใครไม่เตรียมเศษตังค์แถมควักนานนนนนก็บ่น
ใครไม่ขยับที่ให้คนอื่นนั่งด้วยก็บ่น
เง้ออออออ คนแก่ขี้บ่น