ยามบ่ายแสนวุ่น เพราะคุณชักโครก

วันนี้เป็นวันที่ไม่ธรรมดาเลยในชีวิตคนธรรมดา ตอนแรกตั้งใจว่าจะนอนกลิ้งฟังเพลงและอ่านแฮรี่ พอตเตอร์ ซึ่งเปิดคว่ำไว้บนโต๊ะมานานแล้ว หลังจากนั้น บ่ายๆค่อยออกไปเข้าคอร์สภาษาอังกฤษที่อุตส่าห์ไปทดสอบมาเมื่อสัปดาห์ก่อนแล้วค่อยไปเที่ยวตามสไตล์คนที่ต้องการใช้วันพักผ่อนให้คุ้มค่าจนนาทีสุดท้าย

แก้ตัวนิดนึง…..นิสัยอ้าหนังสือแล้วคว่ำเป็นความผิดร้ายแรง (สำหรับตัวเองแม้ว่าจะซื้อที่คั่นสวยงามทั้งที่เป็นกระดาษและแม็กเน็ตมาหลายอัน แต่รู้สึกว่าการคว่ำหนังสือมันมีประสิทธิภาพดีกว่ามากในการเปิดหน้าที่อ่านค้างอยู่ได้ทันที 555) ส่วนแฮรี่ พอตเตอร์ที่ดองไว้นานนั้น ไม่ใช่ว่าหนังสือสนุกน้อยลงนะ แต่ด้วยความอยากอ่านโน่นอยากอ่านนี่ แฮรี่ก็เลยต้องไปประชันกับหนังสือเล่มอื่นๆ และพ่ายแพ้ไปในที่สุด…..เอิ่ม มันก็ความหมายคล้ายๆกันนั่นล่ะ

แล้วอะไรบางอย่างก็มาดลใจ ด้วยว่าวันนี้มีความแน่วแน่ว่าจะไปกินมื้ออร่อยกับเพื่อนอย่างเต็มที่ ดังนั้นเราจึงควรทำอะไรเพื่อเผาผลาญพลังงานไปให้มากหน่อยซะก่อน คิดได้ดังนี้ ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจว่าไปขัดห้องน้ำจะดีกว่า

นั่นล่ะ การขัดห้องน้ำถือเป็นกิจกรรมที่ช่วยเผาผลาญได้ดีนะ

เริ่มต้นด้วยการล้างผนัง (ก็แค่ฉีดน้ำยาแล้วล้างออกนั่นล่ะ) แล้วก็ล้างสุขภัณฑ์ให้เงางาม (ก็ทำแบบเดียวกันอีก) แล้วก็ขัดพื้น…..อันนี้ทำแบบเดิมไม่ได้ ต้องใช้แรงนิดหน่อยเนื่องจากกระเบื้องมันไม่เอื้ออำนวย (ใครเป็นคนเลือกกระเบื้องกันลื่นแบบนี้หว่า ไม่ได้คิดถึงคนทำความสะอาดเล้ยยย) แล้วก็เอาน้ำฉีดให้ทั่วอีกครั้งอย่างรื่นเริงในความสำเร็จ

เนื่องจากข้าพเจ้าสายตาสั้นและคุณหมอให้งดใส่คอนแท็กเลนส์เพราะการระคายเคือง ทำให้ช่วงนี้ต้องใส่แว่นตาทำกิจกรรมต่างๆ แต่ว่าการฉีดน้ำใส่ผนังอย่างรื่นเริงนี้มันทำให้น้ำกระเด็นมาโดนแว่นและน่ารำคาญมากๆ ก็เลยถอดมันวางไว้ก่อนจะหันไปจัดโน่นเรียงนี่ให้เป็นระเบียบ ระหว่างนั้นก็เปิดน้ำใส่กะละมังเล็กๆที่เอามาใช้เพื่อจะได้ล้างเอาไปเก็บ

ลั้นลา…..ใครว่าล้างห้องน้ำเหนื่อย ไม่จริงเลยนะ สบายมั่กๆ


โอ๊ะ สงสัยจะเปิดน้ำแรงไป ยังเรียงขวดนั่นนี่โน่นไม่เสร็จเลย……น้ำก็ล้นๆๆ
อีกเดี๋ยวได้ม๊ะ ใกล้เสร็จแล้วน่า……น้ำก็ล้นๆๆ
ว้ากกก…..ปิดก็ได้ มือหมุนๆๆก๊อก แต่ตาเห็นน้ำนองพื้นเลย
แหง่ว….น้ำไหลแรงกว่าที่คิดนะเนี่ย
อ่ะไม่เป็นไร….ไม่เทลงพื้น แต่เทลงชักโครกดีกว่า น้ำหายไปเหมือนกัน ว่าแล้วก็เทลงไปทันที…..

หายวับ!!!! น้ำหนึ่งกาละมัง….หายวับไปกับตา
อีกสองอึดใจ น้ำที่พื้นก็สลายตัวไป……ห้องน้ำก็สะอาดเอี่ยม

ไปอ่านแฮรี่ต่อดีกว่า
เอิ่ม….อะไรมันแปลกๆไปหว่า ว้า…..มองไม่ค่อยเห็นอ่ะ
อ้าว….ลืมแว่นไว้ในห้องน้ำแน่ๆ

ไหนๆๆๆ มันอยู่ไหน…..หาแว่นไม่เจอ
ใครก็ได้ขึ้นมาหาแว่นให้หน่อย…..ข้าพเจ้าหาไม่เจอ
ไม่มีใครหามันเจอ มันหายไปไหนอ่ะ…..

แต่แล้วด้วยความสังหรณ์อันประหลาดก็รู้ตัวในทันทีว่า…..มันหายไปไหน
จ๊ากก….แว่นช้านนน มันๆๆๆ มันหายไปในชักโครกแล้วอ่ะดิ
ก็….ก็เมื่อกี้วางมันไว้ในกะละมังเล็กนั่นล่ะ
เป็นไปได้ไง….. เป็นไปได้เหรอ….. ไม่ยอมๆๆๆๆ



“ที่รัก เค้าทำแว่นหาย จำได้มั้ยว่าร้านแว่นอยู่ชั้นไหน” คนน่ารักถาม

“ชั้นสองหรือไม่ก็สาม เดี๋ยวๆๆ ไม่มีแว่นแล้วจะขับรถเหรอ รออยู่บ้านแหละเดี๋ยวไปรับ”

“ไม่เป็นไร เค้ามีแว่นกันแดด” คนน่ารักตอบไปงั้นแหละ คิดๆอยู่เหมือนกันว่าจะใส่แว่นกันแดดในห้างสรรพสินค้ามันก็แปลกๆอยู่นะ “รีบออกจากบ้านเลยนะๆๆ จะได้แว่นใหม่ทันเรียนมั้ยเนี่ย” ออกอาการวิตกต่อไป

“ได้ๆๆ เดี๋ยวเจอกัน…..ขับช้าๆนะ”

“ช้าไม่ได้ จะเอาแว่นเดี๋ยวนี้เข้าใจม้ายยยยย” คนน่ารักบ้าไปแล้ว


ทันทีที่ได้แว่นใหม่ คนน่ารักก็รื่นเริงได้เหมือนเดิม ไปเรียน (อย่างไม่ได้เรื่องเท่าไหร่ อาจารย์พูดอะไรฟังไม่ทันเลย…..การใส่แว่นไม่ได้ทำให้ฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องนะจะบอกให้) แล้วก็ไปเตร็ดเตร่ดูว่ามีหนังอะไรเข้า….ไม่เอาๆๆ ไม่อยากดู แล้วก็ไปกิน แล้วก็ไปซื้อหนังสือ

“เมื่อเช้าอยู่บ้านไม่ใช่เหรอ”

“ก็ใช่ ทำไมเหรอ” ก็อยู่อ่ะดิ รู้แล้วถามทำไมเนี่ย

“แล้วแว่นหายได้ไง วางทิ้งไว้แล้วหาไม่เจอล่ะซิ”

“อื้ม ทำนองนั้น” อย่าซักไซ้ ไม่อยากพูดถึง

“เฮ้ย เดี๋ยวก็หาเจอ ซื้อใหม่เลยอย่างนี้เสียดายตังค์”

“อึ้ม ช่างมัน อยากได้ใหม่อยู่แล้ว” มันไม่มีวันหาเจอแล้ว โฮๆๆ อย่าพูดถึง

“แต่กรอบอันนี้มันเหมาะจะใส่ไปเที่ยวมากกว่า อันเดิมน่ะดีอยู่แล้ว”

“ว้ากกก….เลิกพูดซะทีเหอะ ช้านลืมบอกไปว่าอันเดิมน่ะมันหายไปเพราะถูกช้านชักโครกทิ้งไปแล้ว ทีนี้หล่อนจะให้ช้านรอหาอันเดิมอีกมั้ย” คนน่ารักจิตหลุด

“…..!!!!!.....”

“…..5555 …..5555 …..5555”

“ช้านงอนแล้วนะเฟ้ย”

“…..5555 …..5555 …..5555”

“ช้านโกรธแล้วนะเฟ้ย”

“…..5555 …..5555 …..5555”



วันนี้ซื้อหนังสือมาสองเล่ม
โดดงานทุกวันได้ไหมเนี่ย เขียนโดย wan wan แปลโดย อนุรักษ์ กิจไพบูลทวี (เป็นเล่มที่ตามมาจากเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ขำพอๆกัน แต่ด้วยความเคืองเพื่อนนิสัยไม่ดีทำให้วันนี้มันสนุกน้อยลงไปนิดนึง)
วิชาตัวเบา เขียนโดย คุณหญิงจำนงศรี หาญเจนลักษณ์ เป็น Best Seller ด้วยล่ะ แล้วก็พิมพ์เป็นครั้งที่ 11 แล้วด้วย (ก่อนหน้านี้ทำไมมองผ่านไปได้…..เนื้อหาออกจะดี)

คติวันนี้
ห้ามทิ้งสิ่งของลงในชักโครก
เพื่อนที่ดีจะมาในทันทีที่เราต้องการ
เพื่อนไม่ดีจะหัวเราะในความงี่เง่าของเรา มันกล้าหัวเราะต่อหน้าเราด้วย แงๆๆๆ

วันหลังจะเล่าเรื่องหนังสือให้ฟัง อยากฟังหรือเปล่าไม่สน...อยากเล่าซะอย่าง
แต่วันนี้งอนทุกคน ไปล่ะ ราตรีสวัสดิ์เฉพาะกับคนที่ไม่หัวเราะเยาะเรา