พร่ำพรรณนา--->รดชาดในถ้วยกาแฟ  ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต อาราบีก้าจากบราซิลหอมๆในถ้วยกระเบื้องเคลือบใบสวย ตอนเช้าอากาศสบายๆกับสวนต้นไม้ใบเขียวๆดอกหอมๆ ใครหลายคนคงปรารถนาเช่นนั้น ข้าพเจ้าก็เช่นกัน เพียงแต่วิถีชีวิตและสถานะทางการเงินไม่ได้พร้อมเพรียงให้ทำได้ ทุกวันนี้จึงมีเพียงกาแฟในถ้วยหอมๆกับริมระเบียงหลังตึกที่มองเห็นป่าหญ้าและอาคารหลังใหญ่ถัดไป กับบรรยากาศบ้านบนตึกริมเมืองกรุง คงเหมือนกันกับใครหลายๆคน แต่ความสุขมันกับไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น แต่กับอยู่ในใจของตัวเองมากกว่า แม้ไม่ได้เห็นใบไม้ต้นใหญ่ๆ ไม่ได้อยู่ในบรรยากาศกลางสวนที่มีดอกไม้หอมๆ อยู่ในศาลาริมน้ำ หรืออยู่บนโต๊ะหรูริมระเบียงบนตึกสามสิบชั้น แต่ข้าพเจ้าก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้กลิ่นหอมกรุ่นๆกับรสชาดขมร้อนของกาแฟ แม้ใช่ราคาสูงส่งจากเครื่องชงหลักแสน เพียงกาน้ำร้อนธรรมดาเท่านั้นก็ตาม เช้านี้ก็เช่นกัน กับบรรยากาศหลังฝนตกเมื่อคืน เสียงนกเล็กๆในพงอ้อพอให้ได้รับความเพราะพริ้งเพิ่มบรรยากาศ ใบหญ้าเขียวรับกับแดดอ่อนๆที่สาดส่อง ท้องฟ้าสีฟ้าครามเป็นฉากหลังให้ปุยเมฆสีขาวนวล รู้สึกทำให้เช้านี้ของข้าพเจ้ามีพลังในการดำเนินชีวิตต่อไปอีกวัน จะไปสนใจทำไมกับสิ่งนอกกายที่เปรียบกันไม่ได้กับใครคนอื่นที่มีมากกว่า เพราะบางทียังมีใครอีกหลายคนไม่ได้ยลท้องฟ้าสีฟ้าเช่นข้าพเจ้าในเช้านี้ แต่ก็นั้นแหละเพียงค้นหาความสุขจากสิ่งที่เรามีให้เจอก็พอ มิใช่หรือ วันหนึ่ง ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัย กลุ่มหนึ่งกลับไปเยี่ยมสถาบัน ไม่ช้าวงสนทนาก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นการบ่นพร่ำเกี่ยวกับความเครียดในเรื่องการทำงานและปัญหาชีวิต แล้วอาจารย์ก็เสนอเลี้ยงกาแฟกลุ่มลูกศิษย์เก่า อาจารย์เดินเข้าไปในครัวและออกมาพร้อมกับกาแฟเหยือกโตและถ้วยกาแฟแบบต่างๆ บ้างเป็นถ้วยกระเบื้อง บ้างเป็นถ้วยพลาสติก และบ้างทำด้วยแก้ว โดยบางใบเป็นแบบพื้นๆ ธรรมดา บางใบสวยวิจิตรสูงค่า อาจารย์บอกให้ลูกศิษย์แต่ละคนจัดการการดื่มกาแฟร้อนๆ กันเอาเอง และเมื่อลูกศิษย์ทุกคนต่างมีถ้วยกาแฟในมือกันทุกคนแล้ว อาจารย์ก็กล่าวว่า ลองสังเกตุดูกันหรือเปล่าว่า ถ้วยสวยๆ แพงๆ ถูกเลือกไปหมดเหลือไว้แต่ถ้วยแบบธรรมดาราคาถูก เป็นเรื่องปกตินะที่พวกเราต่างก็มักจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ซึ่งนี่คือที่มาของความเครียดและปัญหาทั้งหลายแหล่ในชีวิต ในขณะที่สิ่งที่พวกเราต้องการแท้จริงแล้วคือกาแฟไม่ใช่ถ้วยกาแฟ แต่จิตสำนึกกลับนำพาเราไปเลือกที่ถ้วยและมิหนำซ้ำยังคอยชำเลืองมองถ้วยของคนอื่นๆ อีกด้วย หากชีวิตคือกาแฟ หน้าที่การงาน ตำแหน่งต่างๆ ในสังคมก็คือถ้วยใส่กาแฟ มันเป็นเพียงเครื่องมืออุปกรณ์ช่วยหยิบจับหรือประคองชีวิตของเรา มันไม่ได้ทำให้เนื้อหาจริงๆ ของชีวิตเปลี่ยนไป บางครั้ง.........การมัวไปเพ่งเล็งที่ถ้วยใส่กาแฟก็ทำให้เราลืมที่จะใส่ใจกับรสชาติของตัวกาแฟ
เปรียบเทียบได้คมมาก ทุกวันนี้คนเราถูกกระแสวัตถุนิยมผสมการตลาดบ้าเลือด ให้มุ่งไปทุ่มเทกับตัวแก้วกาแฟ จนลืมqualityของ กาแฟไป
โดย: ปอง (ponganes
 ) วันที่: 17 มิถุนายน 2553 เวลา:16:28:03 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สักแก้วก็ดีน่ะเนี่ย