ฟ้าจรดทราย..ถึงเวลาสร้างนักแสดงบรอดเวย์มิวสิคัลใหม่ๆ ขึ้นมาได้แล้วหรือยัง?

เมื่อวันศุกร์มีธุระที่เอสปลานาด เลยเดินดุ่ยๆ ลองไปเช็คหน้าเคาเตอร์ตั๋วโรงละครรัชดาลัย โอ..มีตั๋วเหลือพอดี ดวงถ้าจะสมพงษ์อะไรเช่นนี้.. เลยได้ดูบรอดเวย์มิวสิคัลแบบไทยๆ สมใจนึก (หลังจากลังเลเฉไฉจากคำวิจารณ์ของชาวบ้านอยู่หลายเพลา)

มิได้ตั้งความหวังไว้สูงส่งแต่ประการใดกับโปรดักชั่นไทยๆ โดยเฉพาะกับนักแสดงหน้าคุ้นๆ ที่รู้พลังเสียงกันดีอยู่ว่ามีแค่ไหน...แต่ก็น่าเสียดายอยู่ไม่น้อยที่มาตรฐานที่สร้างมาค่อนข้างดีจาก ทวิภพ เดอะมิวสิคัล กลับดูด้อยลงไปจาก ฟ้าจรดทราย มิวสิคัลแนวซาอุนี้

นั่นคงเพราะแนวเรื่องที่ไกลตัว เรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมืองสมมุติ "ฮิลฟารา" แถมต้องประกอบด้วยฉากต่อสู้ฟาดฟันที่ทำให้สมจริงสมจังได้ยาก และที่สำคัญ..นักแสดงที่วางตัวไว้นั้น ดีกรีความเป็นนักร้องยังห่างไกลคำว่าบรอดเวย์มิวสิคัลยิ่งนัก...

ละครแนวมิวสิคัลนั้น หากหัวใจของเรื่อง คือนักแสดงคุณภาพไม่ถึง อารมณ์ตระการของละครเพลงก็จะดิ่งลงเหวอย่างช่วยไม่ได้ สังเกตได้ง่ายๆ จากเสียงปรบมือของคนดูหลังแต่ละเพลงที่คาดไว้ว่าจะโชว์ มันอ่อยลงๆ ไปเรื่อยๆ เมื่อใดที่เพลงไพเราะ..ถึงด้วยดนตรี..และการร้องที่ทรงพลัง .. การคว้าใจคนดูนั้นไม่ยากเลย

ในฐานะที่คุณบอยคือหัวหอกของวงการละครเพลงมิวสิคัล น่าจะถึงเวลาหรือยังที่จะปลดแอกวัฒนธรรมแกรมมี่ก้าวสู่วัฒนธรรมมิวสิคัลมืออาชีพอย่างที่ทั่วโลกเขาทำกัน ? ไหนๆ ก็ได้โรงละครรัชดาลัยที่ค่อนข้างจะสมบูรณ์พอสมควร ถึงแม้จะงงๆ อยู่บ้างกับระบบเสียงที่ไม่ได้ซ่อนไว้ให้เนียนกับเวที หรือ Decoration ของโรง และระบบไฟที่แขวนระโยงระยางอยู่ไม่น้อย



ยังไม่สายที่จะสร้างบุคลากรใหม่ๆ ขึ้นมาเพื่ออนาคตของละครบรอดเวย์มิวสิคัล อาจใช้สถาบันมีฟ้าของแกรมมี่ให้เป็นประโยชน์ก็ได้ (ถ้าหากยังต้องมี Connection เกี่ยวข้องกันอยู่) ให้ทุนกับคนที่มีพรสวรรค์ มีใจรัก ได้เรียนได้ฝึกฝนอย่างจริงจัง สร้างกลุ่มนักแสดงที่มีคุณภาพขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง เรื่องสปอนเซอร์นั้นเชื่อว่าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ขนาดโรงละครราคาเป็นร้อยล้านยังสร้างได้นี่นะ

เชื่อว่าคนไทยเก่งๆ ยังมีอีกมากมาย แต่ขาดโอกาส ขาดการฝึกฝน บุคลากรด้านมิวสิคัลของเรานั้น ตั้งแต่ดารานำทั้งหนุ่มสาวเฒ่าแก่ ไปจนถึงคอรัสทั้งหลาย ล้วนแต่ขาดแคลนอย่างหนักทั้งสิ้น การแคสต์ตัวละครมาแสดงแต่ละหน เข้าใจดีว่าเป็นความหนักใจ ต้องจับแพะชะแกะยอมเสียสละด้านคุณภาพการร้อง เพื่อมาเอาด้าน Acting บ้าง ซึ่งมันน่าจะถึงยุคที่เลิก Compromise เรื่องพวกนี้ได้แล้ว

และโดยสถานการณ์ทางการตลาดของคุณบอยเองก็อยู่ในฐานะที่เป็นผู้นำ มีแฟนประจำที่เหนียวแน่น พร้อมจะจ่ายกะตังค์เป็นพันๆ ดูละครเพลงซ้ำแล้วซ้ำอีก เพียงแต่จะต้องรู้จักสร้างกลุ่มเป้าหมายใหม่ๆ ด้วยคุณภาพระดับสากลที่ถึงซึ่งการร้องการแสดง สำหรับตัวโปรดักชั่นนั้นกลับไม่ค่อยเป็นห่วง เพราะดูแล้วมีศักยภาพที่จะดีขึ้นเรื่อยๆ ทั้งดนตรี ฉาก แสง ฯลฯ หากแต่ส่วนที่ควรเอาใจใส่กลับเป็นในแง่สุนทรียภาพและความคิดสร้างสรรค์ที่เป็นต้นแบบมากกว่า



บทละครก็เช่นกัน ความลึกซึ้งของบทและความคมคายของไดละล็อคจำเป็นยิ่งสำหรับละครเพลงแนวนี้ ฟ้าจรดทรายดูเป็นจุดอ่อนไม่น้อย เนื้อเรื่องที่แต่งเมื่อ 30 ปีที่แล้ว มาถึงยุคสมัยนี้ อาจมีอะไรที่ต้องปรุงแต่งรายละเอียดในแง่มุมเบื้องลึก (ไม่เคยอ่านนิยาย เลยไม่สามารถอ้างเปรียบเทียบ) เท่าที่ดูรวมๆ วิธีการเล่าเรื่องขาดแรงจูงใจที่มีเหตุผลอยู่หลายจุด รวบรัดไปบ้างจนขาดอารมณ์ต่อเนื่อง ทำให้ดูแล้วพาลไม่อินไปด้วย

เอาแค่ตอนชารีฟกับมิเชลถูกพวกทหารตามล่ามาเจอตัว แต่ทหารพวกนั้นดันจำหน้าไม่ได้ซะงั้น (เอ..แล้วมาตามล่าทำพระแสงไรฟะ) แทนที่จะมอมหน้าเติมหนวดเคราสักหน่อยให้ดูสมจริงว่าหน้าเปลี่ยนไป แถมด้วยมิเชลที่ขาขาวจั๊ว แต่บอกว่าเป็นโรคติดต่ออะไรสักอย่าง (เพื่อไม่ให้ทหารมาค้นตัว) จริงๆ ทำเป็นมอมดินโคลนให้ดูเลอะๆ ไปหน่อยก็พอจะเข้าเค้า แต่ก็ไม่ทำ ก็เลยต้องดูไปทำใจไป

ยิ่งตอนท้ายๆ ที่ชารีฟปลอมตัว (ปลอมแบบไหนไม่ทราบ ดูยังไงก็เป็นม๊อส..มอส) เข้าไปสังหารโอมาน ยังไม่ทันจะมีลีลาอะไร ก็เข้าไปเผยตัวขอฟันดาบ (จริงๆ ..หุๆ) กะโอมานเอาดื้อๆ แบบไม่มีจังหวะจะโคน คนดูทำใจตามแทบไม่ทัน คุณโอมานก็แสนจะสปอร์ตทั้งๆ ที่ไม่สบาย (ผิดนิสัยดั้งเดิมไงไม่ทราบ) ลุกขึ้นมายอมดวลดาบด้วย

ว่าถึงฉากฟันดาบต่อสู้อะไรเนี่ย มีเยอะแยะไปหมดทั้งเรื่อง แต่ทำได้หน่อมแน้มมากก จะดูสมจริงก็เป็นไปไม่ได้เพราะแต่ละคนไม่ได้ฝึกมาเลย ไม่ว่าจะตัวเอกตัวคอรัส ไม่ก็น่าจะทำเป็นลีลาแนวกึ่งแดนซ์เพื่อเลี่ยงความเป็น Realistic ไปซะ ยิ่งฉากที่โจรเข้ามารุมล้อมปล้นชารีฟกะมิเชลน่ะ เฮ้อ...ดูแล้วเหนื่อยใจ..

เลยดูขาดๆ เกินๆ พิกล ถ้ารู้ว่าทำแล้วดูไม่ดี น่าจะพยายามเลี่ยงนะ หาวิธีนำเสนอเป็นสัญลักษณ์อะไรก็ได้ยังจะดีกว่า หรือไม่ก็ยอมจ้างนักฟันดาบเก่งๆ มาเป็นตัวทหารเลย และยอมฝึกตัวเอกให้ซ้อมหนักจนชำนาญพอจะโชว์เขาได้



สำหรับคุณภาพตัวแสดงในฐานะเป็นมิวสิคัล ขอบอกตามตรงว่าไม่ผ่านสักคน ดูคล้ายๆ ว่าวิทย์ AF จะเข้าท่ากว่าเพื่อนสำหรับการร้อง แต่ก็ยังได้แค่ 70 % ส่วนญา ญ่า หญิง บทที่มีน้อย ทำให้ไม่มีเพลงโชว์เท่าที่ควร แต่เท่าที่ฟังก็รู้สึกว่าเธอทำได้ดีระดับหนึ่ง (อยากดูตอนเธอแสดงแทนเป็นมิเชล น่าจะได้สีสันอีกแบบ)

นัทมีเรีย ทำได้ไม่เลว.. เกินคาดอยู่ แต่เธอก็ยังขึ้นเสียงสูงมากไม่ไหว ไม่ได้ถูกฝึกมาเป็นโซปราโน่ หางเสียงเลยเพี้ยนอยู่บ้าง ส่วนมอส ณ ชารีฟ ไม่ต้องไปหวังอะไร เขาไม่ได้ถูกฝึกมาร้องเพลงพวกนี้ ต้องพยายามยิ่งในการควบคุมให้เสียงอยู่กะที่ ไม่ต้องนึกถึงลีลาการร้องกระหน่ำอะไร

ว่าไป..ดูแล้วคันปากเป็นที่ยิ่ง อยากจะวิ่งขึ้นเวทีไปร้องแทนซะรู้แล้วรู้แรด มีแฟนบางคนในพันทิบบ่นบอกว่าแต่งเพลงยากเกินความสามารถนักแสดง... คิดว่าคนแต่งเพลงเขาคงไม่ได้คาดไว้ล่วงหน้าว่าจะมาลงเอยด้วยนักแสดงมาตรฐานนี้

เพลงคุณภาพโอเคนะ ถึงจะขนมผสมน้ำยาไปบ้าง เดี๋ยว Pop เดี๋ยว Broadway Musical กระนั้นก็ต้องถือว่าดนตรีเรียบเรียงได้ไม่เลวเลย มีกลิ่นอายแขกแบบทันสมัย และเล่นได้กระหึ่มด้วยระบบเสียงที่ดีทีเดียว

หากแต่ระบบเสียงที่ด้อยกลับไปตกอยู่ที่เสียงร้องของตัวเอกซะอย่างนั้น เติม Reverb ให้ความกังวาน ความอิ่มของเสียงอีกหน่อยก็จะช่วยได้อีกมาก แหม..อุตส่าห์เติม delay effect ให้ชารีฟตอนจบก็หลายอยู่ น่าจะช่วยคนอื่นมั่งนะ

สำหรับตัวเอกทั้งหลาย มีเพลงโชว์เดี่ยวแต่ละคนเพียบ โดยเฉพาะพระเอกอย่างชารีฟ แถมร้องยากซ้า...ดูไปลุ้นไปว่าจะร้องถึงมั้ยเนี่ย .. เหนื่อยแทน เนื้อเพลงมันดูพื้นๆ ไปนิด ไม่ได้ร้อยเรียงคำไทยไว้สวยมากนัก จึงต้องอาศัยพลังการร้องระดับมืออาชีพถึงจะพาเพลงไปถึงพีคได้ นักแสดงโดยรวมดูจะมีปัญหากับการดันเสียงขึ้นสูงๆ ตอนจบทั้งนั้น ร้องต่ำๆ ดูพอเอาตัวรอดอยู่



ตัวแสดงอย่างพระราชาศรัญยู ถ้าร้องเพลงไม่ได้ก็น่าจะให้ร้องน้อยๆ อย่ามาโชว์เพลงเดี่ยว (ยากๆ) เลย อึดอัดมาก... ทำให้เครดิตตัวพระราชาดูด้อยไปเปล่าๆ จริงๆ มีนักแสดงอีกหลายคนที่น่าจะร้องได้ดีกว่า อาจจะแสดงอารมณ์ได้ไม่เทียบเท่า แต่ก็น่าจะดูดีกว่านะ เอาเถอะ คุณบอยคงลำบากใจในการแคสต์ตัวพอควร

มีตัวแสดงประกอบหลายคนร้องได้ดูดีไม่เลว อย่าง โรแบรต์ หรือทหารบางคน เลยพาลนึกไปว่า..อยากดูรอบที่มีแต่ตัวแสดงแทน (Standbys & Understudies) มาเล่นกันทั้งหมด อาจจะอลังการเกินคาดก็ได้ใครจะรู้ โดยเฉพาะ หญิง..รฐา โพธิ์งามต้องมาเป็นมิเชลแทน คงดุพิลึก...เออ สงสัยจริงว่าบทแคชฟียาของหล่อนหายไปเฉยๆ ไปตกหล่นแถวไหนไม่ทราบ

ส่วนคอรัสทั้งหลายแหล่ก็พอกล้อมแกล้ม ร้องรวมๆ แล้วพอฟังรู้เรื่องก็โอเค แต่ในอนาคตคงต้องเคี่ยวอีกมาก ทุกคนในบรอดเวย์มิวสิคัลจำเป็นต้องร้องดีในระดับหนึ่ง ควรจะสร้างทีมคอรัสที่ทั้งเต้นและร้องเก่งไว้เยอะๆ ได้เลยล่วงหน้า

ว่าถึงลีลาการเต้น ก็เข้าใจอยู่ว่าพยายามผสมผสานท่าเต้นแบบโมเดิร์นกับลีลาแขกทะเลทราย แต่มันดูแปลกๆ อยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะฉากนางในฮาเร็มเด้งหน้าเด้งหลังกับเพลงที่บรรเลงได้โจ๊ะเป็นอันมาก แถมโพสต์ท่าจบได้เหมือนโชว์คาบาเรต์พร้อมสปอต์ไลต์สีฟ้า..พรึบ แหะๆ ไม่ทราบว่าเต้นให้ใครดูกาน...ส่วนช่วงอื่นก็กลมกลืนใช้ได้นะ



บทที่ไม่คมคาย และจังหวะที่ไม่กลมกลืน ทำให้การแสดงอาจจะดูไม่ลื่นไหลไปบ้าง แต่กระนั้นก็พอเอาตัวรอดกัน เพราะเล่นเป็น pattern แนวละค้อน ละคอน นัทมีเรีย ดูจะทำได้ดีเป็นธรรมชาติกว่าเพื่อน ส่วนมอสนั้นบอกไม่ถูก ถ้าเขาร้องดีกว่านี้อาจทำให้เราทำใจยอมรับเขาได้มากกว่านี้ ดูยังไงก็ไม่เป็นหมอและราชองครักษ์สักที

โอมานและแคชฟียาดูดุและร้ายเกินทั้งคู่ แคแรคเตอร์ดูแบนอยู่ด้านเดียว อาเหม็ดศรัญญูเอาตัวรอดได้กับมาดพระราชาอยู่แล้ว (ถ้าไม่อ้าปากร้องเพลง) โรแบรต์ น่าจะหาหน้าฝรั่งกว่านี้หน่อยนะ ทำใจไม่ด้าย...

ฉากและแสงสีเอาตัวรอดได้ดีตามสมควร ทำได้บรรยากาศอยู่ หากแต่สีสันลวดลายของราชวังดูจะไชนีสไปนิดดก็เหอะ โดยเฉพาะบัลลังค์อู้ฟู่ที่ทองซะไม่มี ที่ไม่น่าจะต้องมีก็คือ หัวเครื่องบิน 737 (หรือไง?) ที่ทิ่มเข้ามาในฉากเปิดตัวมิเชลให้ดูแหม่งๆ อยู่ มันดูไม่เนี้ยบ ทั้งสัดส่วนก็ดูหลอกตาพิลึก..

เทคนิคต่างๆ ที่พยายามสรรค์สร้างก็ดูเข้าท่าไม่เลว ทั้งการห้อยโหนโจนทยาน Movement ของตัวแสดงบนสายพานเลื่อนสร้างความเคลื่อนไหวให้กับการเดินบนทะเลทราย ก็ทำให้แก้เลี่ยนได้เป็นอย่างดีทีเดียวแหละ หากแต่ Costume/Make up ของชารีฟและมิเชลจะโทรมตามสถานการณ์ไปบ้างก็น่าจะสมจริงขึ้นนะ



ลีลาการเล่าเรื่องออกจะดูฉับๆ จนบางคนบ่นว่าเหมือนดูมิวสิควิดิโอ แหม ช่างว่ากันจั๊ง... เข้าใจว่าเรื่องมันยาวเกินเหตุอยู่ ล่อเข้าไปสององค์ 3 ชั่วโมงครึ่งได้กระมัง เลยต้องเล่าแบบควิกคัทกันสุดริด ตัวแสดงก็เก่งมหัศจรรย์วิ่งเข้าวิ่งออกสวนฉากได้ลงตัวเด๊ะๆ จะเสียอยู่บ้างตรงไม่ทันทอดอารมณ์ของแต่ละฉาก เหตุการณ์มากหลายทำให้ต้องดำเนินเรื่องฉับไวชนิดคนดูต้องปรับอารมณ์ตามให้ทัน แต่กระนั้นการเปลี่ยนฉากเปลี่ยนแสงก็ทำได้เนียนดีไม่มีสะดุด สมเป็นมืออาชีพอยู่

โดยความเป็น “ฟ้าจรดทราย” ถ้าถามความรู้สึกส่วนตัวว่าชอบไหม คงต้องบอกว่าเฉยๆ ไม่ประทับใจเท่าที่ควรจากเงื่อนไขที่เล่าๆ ให้ฟัง น่าเสียดายที่ ทวิภพเคยสร้างมาตรฐานที่ดีกว่านี้ คงเป็นเพราะเรื่องและเพลงเป็นไทยๆ (ถึงเราจะไม่ปลึ้มนิยายก็เหอะ) เลยทำให้คนอินได้ง่ายกว่า แม้ส่วนผสมจะไม่ลงตัวอยู่บ้าง

แต่เอาเถอะ เราก็จะตามดูมิวสิคัลของวิกนี้ต่อไปเพื่อหนับหนุนให้วงการละครเพลงของเราเติบโตได้อย่างมีคุณภาพขึ้นอย่างเป็นรูปธรรม

แต่..เอ่อ..บัลลังค์เมฆ คุณนกสินจัยเธอยังเล่นอยู่เหรอ น่าจะมีใครที่ร้องเก่งๆ มาลองเปลี่ยนบรรยากาศมั่งนะ ยังไม่เคยดู เคยเห็นเธอเล่นวิมานเมืองเมื่อนานมาแล้ว ไม่ค่อยปลื้มเท่าไร

Create Date : 07 กรกฎาคม 2550 Last Update : 10 กรกฎาคม 2550 11:47:35 น. Counter : 3547 Pageviews.		18 comments
Share Tweet