ลานดอกไม้ เนินดินลูกเตี้ย ๆ เลาะหลังสถานีบนทุ่งนาโล่ง พ่อใช้เวลาว่างจากการทำงานแผ้วถางปลูกผักสวนครัวไว้เป็นเสบียง บนเนินมีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาล้อมรอบ เด็กน้อยสถานีบ้านป่าได้ใช้เป็นลานเล่นในวันเสาร์-อาทิตย์ พ่อรดน้ำพรวนดินผัก เด็กน้อยก็ขุดดินเก็บผักแต่ไม่ได้เป้นการช่วยหวังแค่เล่นไปตามประสา ภาพประทับในความทรงจำของเนินดินในใจจาง ๆ คงเป็นเมื่อฤดูกาลที่เนินห่มคลุมไปด้วยสีขาวของดอกไม้สีขาว หนึ่งในต้นไม่ใหญ่ต้นสูงที่ให้ร่มเงา จะผลิดอกขาวและร่วงหล่นเกลื่อนพื้น ก้านดอกเป็นหลอดยาวสีเขียวและค่อยจางเป็นสีขาวตรงกลีบดอกรูปแตร ริมดอกหยักหยิกแลเหมือนลูกไม้ บางทีเจ้าก็จับตั้งยืนทำเหมือนเป็นตุ๊กตาสาวน้อยนุ่งกระโปรงบานตามแต่จินตนาการจะพาไป ... ดอกเอ๋ย .. เจ้าดอกแคป่า .. ยังคิดถึงมิคลาดคลา ติดในตา ตรึงในใจ   
คิดถึงจัง
โดย: คิดถึงจัง IP: 110.168.14.5 วันที่: 3 กันยายน 2556 เวลา:15:46:28 น.
อยู่สันกำเเพง เชียงใหม่ครับชื่อช่างลุงจำนงค์ ถาเเปง ครับ
โดย: จำนงค์ ถาเเปง IP: 49.49.47.242 วันที่: 23 มิถุนายน 2558 เวลา:21:07:25 น.
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [