ช่วงนี้เป็นไงบ้าง ช่วงนี้งานเยอะเป็นพิเศษ มีอยู่ 2-3 อย่างที่ต้องทำให้เสร็จ ถึงตอนนี้ ก็อีกประมาณ อาทิตย์กว่าๆ งานนึงเป็นเตรียม present conference อะไรซักอย่าง เพื่อนเเขกบอกชื่อให้ฟังไปที เเต่จำไม่ได้ อีกอันเป็น progress report ปัญหาคือ ผล lab ยังใช้ไม่ได้ ทำใหม่ไปหลายรอบเเล้ว เเต่ก็ยังไม่ดี ไม่เสร็จ เเล้วจะเอาไรไปลง ppt ตอนนี้เลยทำ lab เป็นระวิง


เมื่อคืนไปอัดเบียร์กับเพื่อนเเขกตอนสี่ทุ่ม ไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน เพราะไม่รู้ว่ามีเลี้ยงเเสดงความยินดี ให้คนที่กำลังจะจบ คนนึง ที่หอเพื่อน ห้องเล็กนิดเดียว อัดกันเข้าไป สิบกว่าคน ก็ดี สนุกดี เหมือนได้ฝึกพูดไปในตัว เพราะเมาเเล้วพูดมาก ไม่เมาพูดน้อย เห็นอะไรเเบบนี้ เเอบคิดถึงเพื่อนเก่าๆ


ยังอยากทำงานต่อ เลยให้เพื่อนมาส่งที่ lab ตอนตีสอง มาโม่กันต่อ เพื่อนเเขกก็เร่งงานเหมือนกัน เลยอยู่ด้วยกัน ตีห้าครึ่ง เพื่อนเเขกก็ขอตัวกลับ เเต่เรายังอยู่ ทำ ทำ ทำ โผล่หัวมองนาฬิกาอีกที เกือบเที่ยง หิวเล็กน้อย เเต่ไม่เป็นไร กลับหอดีกว่า ตอนเย็นต้องเข้ามาทำอีก


กลับมา เปิดเพลงฟัง พยายามนอน เเต่สมองดันคิด รู้สึกเหมือนช่วงนี้ จะคุยกับคนเเถวนี้ บางคน เเล้วไม่ค่อยเข้าใจ ไม่ใช่ฟังไม่ออก ไม่ใช่อังกฤษ ภาษาไทยนี่เเหละ เเค่รู้สึกเหมือน อยู่กันคนละดาวอ่ะ ดูจาก พื้นฐาน จากอะไรเเล้ว มันก็ไม่น่า จะทำให้คิดต่างกันได้เเบบนี้ นี่หว่า


นึกถึงหนัง เรื่องพลอย นึกถึงคำพูดตอนนึงที่ไอ้คุณพระเอก คุยกับน้องที่เล่นเป็น พลอย หลังจากที่พระเอกทะเลาะกับนางเอกเสร็จ คุณพระเอกบอกกับน้องเค้าประมาณว่า ที่ต้องทะเลาะกับนางเอก เป็นเพราะไม่มีอะไรทำ คนส่วนใหญ่พออยู่กันไปนานๆ การทะเลาะกันถือเป็นการยืนยันว่ายังใกล้ชิดกันอยู่ ยิ่งเรื่องที่ทะเลาะกัน ยิ่งงี่เง่ามาก ก็เเปลว่ายิ่งใกล้ชิดกันมาก เเต่ตอนนี้ ดูเหมือน มันไม่ใช่เเล้ว ดูเหมือนโต้วาที มากกว่า เซ็งจิต bs