...เหนื่อยพุงปลิ้น เป็นนิยามความเป็นจริง ที่ฉันได้สัมผัสมาเมื่อวาน ด้วยความไม่เจียมบอดี้ของตัวเอง และอากาศก็ไม่ค่อยเย็นนัก เลยงัดเอาเสื้อเก่าที่เคยใส่เมื่อครั้งพุงเรียบ เป็นเสื้อยืดไหมพรมเข้ารูป แต่...ลืมนึกถึง ณ ปัจจุบันว่า...บอดี้มันเปลี่ยนไปแร้ววว.. ..พอดีโทรไปถามเพื่อน เรื่องน้ำยาเปลี่ยนสีผม คุยไปคุยมา เพื่อนเลยว่าจะพาไปซื้อ แล้วจะได้เดินเล่นกันด้วย เพราะตั้งแต่กลับมาจากไทย ก็ไม่ได้เจอกันเลย เรานัดเจอกันที่สถานีโยโกฮาม่า ฉันก็เลยไปเตร่ๆ เดินเล่น หาข้าวกินก่อน เพราะตอนนั้นก็บ่ายสองโมงแล้ว (แต่ยังไม่ได้กินข้าวเลยตั้งแต่เช้า หุหุ..ก็เพิ่งตื่นตอนสิบเอ็ดโมงนี่เอง ) ....เลยแวะไปกินไคเตงซูชิ ปกติไคเตงซูชิจะจัดซูชิใส่จาน แล้วเรียงกันให้ไหลตามสายพาน แต่ช่วงบ่ายสองโมงลูกค้าจะไม่ค่อยเยอะ เพราะเลยเวลามื้อกลางวันมาแล้ว เค้าจึงไม่ทำวางไว้ เวลาจะกินอะไรจึงต้องสั่งเอา พอเข้านั่งประจำที่...คนทำซูชิรีบชิงบอกฉันก่อนเลยว่า ตอนนี้ไม่มีวางเรียงตามสายพานแล้วนะ...จะทานอะไรค่อยสั่งนะครับ...เอ่ออ...เข้าใจหรือเปล่าครับ หุหุ หน้าตาฉันคงบอกยี่ห้อว่าต่างด้าวแน่ๆ ฉันก็ และบอกว่าค่ะ...เข้าใจค่ะ... (มีซุปมิโสะ ฟรีให้หนึ่งถ้วย เพราะยังอยู่ในช่วง Lunch time ค่ะ) ..กินเข้าไปหกจาน (จานละสองชิ้น) จนต้องรีบยั้ง เมื่อก้มลงมองพุงน้อยๆ ที่บัดนี้เริ่มโผล่มามากกว่าเดิม (จริงๆ ยังไม่อิ่มหรอกนะนั่น) เลยรีบบอกให้เค้าเช็คบิล พอเจอกันกับเพื่อน ก็พากันไปเดินเล่นดูของไปเรื่อย เดินไปก็เหนื่อยไป...เพราะต้องคอยแขม่วพุงเกือบตลอดเวลา นี่ขนาดมีเสื้ออีกตัวใส่ทับอีกตัวนะเนี่ย ขนาดว่าเพิ่งกินมา แต่ก็ยังไม่วาย...พากันกินทาโกะยาคิ กับไอติมถ้วยใหญ่เข้าไปอีก เฮ้อออ กินแล้วก็บ่น พอกลับถึงบ้านหกโมงกว่า ก็ต้องกินข้าวกับสามีอีก เพราะเค้าซื้อ มาไว้... ถ้าไม่กินเดี๋ยวพี่แกจะเสียใจ ก็นั่นแหละ....พออิ่มเต็มที่ พุงก็ทะลักออกมากขึ้น และความสำนึกก็เริ่มกลับมาอีกหน เมื่อก้มมองพุงตัวเอง ตอนยืนตรง ก้มหน้าเล็กน้อย แล้วไม่สามารถมองเห็นปลายเท้าตัวเอง หุหุ ได้เวลากำจัดพุงปลิ้นแล้ว สุขสันต์วันศุกร์ มีความสุขกับวันนี้และทุกวันค่ะ Last Update : 21 ตุลาคม 2548 12:13:24 น.