((ขอบ่นให้กับตัวเองก่อนนอน หน่อยละกัน)) วันนี้ฉันรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง สัญญาณอันตรายที่จะส่อในภายหน้า ว่าฉันอาจกลายเป็นตุ่มไปได้โดยง่าย หากยังสวาปามไม่เป็นเวล่ำเวลาแบบนี้ ตั้งแต่มื้อค่ำที่ผ่านมาฉันกินแทบไม่หยุดปากเลย เริ่มตั้งแต่ซาชิมิ หรือชุดปลาดิบรวม ที่ซื้อจากซุปเปอร์มาร์เกตใกล้บ้านมาหนึ่งแพค ก็ประมาณสิบสี่ชิ้นได้นะ และตามด้วยนิคุดังโกะ ที่ทำจากเนื้อหมูและเนื้อไก่ที่นำมาบดรวมกัน ปั้นเป็นลูกกลมๆ คล้ายกับลูกชิ้นบ้านเรา ซึ่งจริงๆ แล้วที่นี่เค้าจะเอามาต้มหม้อไฟ หรือต้มน้ำซุปอะไรก็ว่าไป แต่ฉันเอามาเพิ่มแคลอรี่ด้วยการทอด จิ้มกับน้ำจิ้มไก่พร้อมผักกระหล่ำปลี กินไปได้ตั้งสิบกว่าลูก(ปลายๆ) ยัง..ยังมีอีก ถึงแม้ว่าจะรู้สึกอิ่ม แต่ปากยังอยาก ฉันยังกินมะเขือสีม่วงที่ทำเป็นผักดองไปอีกหนึ่งแพค ตามด้วยกล้วยตากที่ทับจนแบนเรียบ ซึ่งทำมาจากกล้วยน้ำว้าไปอีกหกแผ่น ก็คงประมาณหกลูกได้นะ และตามต่อด้วยกล้วยฉาบอบกรอบไปอีก... กินเพลินไปเลยล่ะ ก็กินไปดูทีวีไปนี่นะ แล้วพอรู้สึกว่าอิ่ม อิ่มจนเกินจะยัดอะไรเข้าไปได้อีก ฉันจึงหยุดพักแล้วไปอาบน้ำ แต่พอรู้สึกมันเริ่มย่อย ความอยากก็เข้ามาครอบงำอีกแล้ว ฉันก็กินคุ๊กกี้ไปอีกสองชิ้น(ใหญ่) และตอนนี้ก็ยังกินขนมขบเคี้ยว ถั่วลันเตากรอบกรีนนัทอยู่อีก.....เฮ้ออ จริงๆ แต่ละอย่างที่ฉันกินเข้าไป ดูเหมือนมันชิ้นเล็กชิ้นน้อยไม่มากมาย แต่หลายแคลอรี่เลยล่ะ เห็นทีฉันต้องรีบ(ไสหัว)ไปแปรงฟัน และเข้านอนได้แล้วกระมัง ไม่อย่างนั้น อาการโรคกระเพาะ............... โครกครากแบบนี้ มันคงต้องกำเริบต่อเนื่องอีกแน่ๆ