โรคระบาดอีกชนิดมีชื่อเรียกว่า "โรคคิดถึง" โรคนี้จะเกิดกับคนที่อ่อนแอทางจิตใจขั้นรุนแรง อาการเบื้องต้นของโรคนี้เริ่มจากเชื้อพาหะจะเข้ามาใกล้ สร้างความสนิทสนมกันตามประสาคนรู้จัก แต่จะส่งผลถึงคลื่นไฟฟ้าในสมอง ซึ่งจะแปรเปลี่ยนคลื่นความถี่จากความรู้สึกธรรมดาฉันท์เพื่อน พี่ น้อง ให้เป็นตามที่ใจตนเองต้องการ ต่อจากนั้น เมื่อเชื้อโรคได้เข้าสู่ร่างกายแล้ว จะกระจายตัวอย่างรวดเร็วด้วยระยะเวลาอันสั้น ซึ่งจะแปรตามความสัมพันธ์ที่มีมากหรือน้อยระหว่างผู้รับเชื้อกับผู้แพร่เชื้อ ยิ่งมีมาก เชื้อก็จะยิ่งแพร่กระจายได้ไกล โดยที่สภาพอากาศมีส่วนช่วยกระตุ้นให้เชื้อโรคแพร่กระจายได้ด้วย ฤดูฝน มีคนโทรมาห่วงว่ากลัวจะเป็นหวัด : เชื้อโรคแพร่ไวขึ้น 30% ฤดูหนาว มีคนสัมผัสมือแก้หนาว : เชื้อโรคแพร่ไวขึ้น 70% ฤดูร้อน มีคนชวนไปเที่ยวทะเล : เชื้อโรคแพร่ไวขึ้น 25% อาการของโรคนี้ โดยมากแล้วจะเริ่มจากการคิดเข้าข้างตัวเอง จากนั้นก็จะเริ่มมีอาการอ่อนแอทางจิตใจมากขึ้นเรื่อยๆ จะส่งผลกระทบต่อไปถึงชีวิตประจำวัน เช่น ตื่นสายเพราะมัวคุย ทางองค์การอนามัยโลก จัดให้เป็นโรคที่อันตรายอีกโรคหนึ่ง เพราะได้มีผลกระทบต่อทั้งตัวผู้ติดเชื้อเอง ทั้งร่างกายและจิตใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผลการวิจัยของสถาบันการแพทย์ชั้นนำ ได้ข้อสรุปตรงกันว่า โรคแพ้ความใกล้ชิดนั้น อาการจะรุนแรงมากหรือน้อยต่างกันขึ้นอยู่กับตัวผู้รับเชื้อเอง หากเกิดอาการอ่อนแอทางจิตใจยิ่งมีมากเท่าไหร่ อาการของโรคนี้ก็จะน่ากลัวมากยิ่งขึ้น ผลกระทบจากโรคนี้คือ เมื่อเชื้อโรคได้แพร่เข้าสู่หัวใจโดยทางเส้นเลือดนั้น จะทำให้เกิดอาการท้อแท้ หมดหวัง สิ้นหวัง โทษตัวเอง น้อยใจชีวิต ปัจจุบันนี้ ทางการแพทย์ยังไม่สามารถที่จะหาวัคซีนป้องกันได้ เพราะเนื่องจากเชื้อนี้เป็นไวรัส ไม่สามารถฆ่าให้ตายได้ ทำให้โรคนี้เมื่อเกิดขึ้นแล้ว จะเป็นๆ หายๆ ไม่สามารถระบุได้ว่าจะเป็นอีกเมื่อไหร่ และจะหายเมื่อไหร่ ขึ้นอยู่กับผลกระทบที่เกิดขึ้นว่ารุนแรงมากน้อยเพียงใด แพทย์หลายท่านระบุว่า >" เวลา" จะเป็นยารักษาโรคนี้ได้ดีที่สุด เก็บตกจาก ::www.saranair.com ปล. หนึ่ง เป็นโรคคิดถึงอยู่ในระดับไหนกันบ้างแล้ว...?? หุหุ ปล. สอง วันนี้มึนหัวตั้งแต่เช้า เลยต้องนอนซมทั้งวัน พอตกค่ำ อาการชักเริ่มดีขึ้นแฮะ (หรือจะเป็นนกฮูกไปแล้ว หุหุ) อยู่ในระยะสุดท้ายเลยแหละ คิๆๆๆ
โดย: ปลาทูน่าในบ่อปลาพยูน วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:17:16:56 น.
อิอิ.....เป็นโรคเดียวกันเลยอ่ะจิคะ
คิดถึงค่าคุณ แจน สบายดีนะคะ...... โดย: หัวใจสีม่วง วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:17:24:38 น.
ของรุ้งคงอยุ่ขั้นโคม่าแล้วค๊าพี่แจน
คล้ายๆแบบนี้ป่ะค๊า คิดถึงค๊า โดย: about_love วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:17:44:19 น.
อ๋อ..เพิ่งรู้ว่าโรคคิดถึงมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
โดย: นุทศรี!! วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:18:29:57 น.
ข้าพเจ้ามักจะเป็น ๆ หาย ๆ เหมือนกันเจ้าค่ะ ... ว่าแต่โรคนี้จะทำให้ใจจะขาดได้ม่ะเนี๊ยะ
โดย: peppy_ant วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:37:34 น.
น่าสนใจจริงๆ บทความเรื่องโรคนี้
ช่วงนี้โรคคิดถึงยังไม่กำเริบ โดย: อยู่ไกลบ้าน วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:19:50:35 น.
ตอนนี้ปานกลางค่ะ พี่แจน
จุ๊บๆๆๆๆ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆ โดย: yadegari วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:20:23:34 น.
เป็นโรคคิดถึงระดับร้ายแรงค่ะ ตอนนี้มันกำลังกลายพันธ์เป็นโรคเหงาอ่ะ
โดย: เฉลียงสีชมพู วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:20:47:58 น.
เป็นโรค คิดถึง เมืองไทย ขั้นปานกลาง ถึงมากค่ะ คุณ ไม่สบายอย่าลืม พักผ่อนเยอะนะค๊า เป้นห่วงค่ะ
โดย: devilvodka วันที่: 11 กรกฎาคม 2548 เวลา:23:04:24 น.
คำ ห นึ่ ง คำ ... นั บ จ า ก นี้ เ ป็ น คำ ที่ มี ค ว า ม ห ม า ย คำ ห นึ่ ง คำ นั้ น ห รื อ ...คื อ..." ห่ ว ง ใ ย " ม อ บ แ ท น ส า ย ใ ย แ ม้ ไ ก ล ห่ า ง มิ ล้ า ง เ ลื อ น **มีความสุขมากๆๆกับการทำงานและการเรียนนะจ้า-ขอให้มีความสุขกับครอบครัวด้วยนะจ้า** โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:6:59:45 น.
เป็นบ่อยเลยค่ะโรคนี้ ^^
... โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:7:38:32 น.
ตอนนี้เป็นโรคนี้อยู่อ่ะค่ะทำไงดีเนี่ย โรคคิดถึงเจ้าของบล๊อกง่ะ วิ๊วววววว
โดย: ยัยแก้มบุ๋ม : ) วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:8:34:53 น.
อ๋อ..ที่แท้ก็เป็นโรคที่รักษาไม่หายนี่เอง...มิน่า ร้อนๆหนาวๆงัยก็ไม่รู้..อิอิ..คุณแจนสบายดีป่าวค๊า..
โดย: jayjayกะน้องถ้วยฟู วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:15:34:30 น.
หวัดดีตอนเย็นๆค๊าพี่แจน วันนี้ทำกับข้าวไรทานค๊า มีความสุขมากๆน่ะค๊า โดย: about_love วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:17:52:55 น.
|
บทความทั้งหมด
|