:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการ 26 ::

เจ้าชายนิทรา – ETC

เพราะอะไร ยังไม่เข้าใจว่าเหตุใด
(นั่นซินะ เพราะอะไรหรือ)
เฝ้าคอยแต่คิดถึงใคร คิดถึงคนที่ทิ้งกันไป
(ที่เธอทิ้ง ทิ้งฉันไป ตั้งแต่วันนั้น)
ถึงแม้เวลา ล่วงเลยผ่านมาสักเท่าไหร่
(แม้จะผ่านไปสักกี่เดือน กี่ปีกี่วัน)
แต่แล้วทำไม ฉันยังตัดใจไม่ได้
(ความทรงจำเหล่านั้นมิเคยจาง)

* บ่อยครั้งที่ฉันยังคงรู้สึก
(ภาพเดิมๆ กับ ทุกๆวัน)
ลึกๆ ลงไปข้างในหัวใจ
(กับความฝันอันเลือนลาง)
ก็เธอยังคงอยู่เคียงข้างกาย
(เงาของเธอเข้ามาวนเวียนไม่ห่าง)
สุดท้ายสัมผัสนี้ มีเพียงแค่ในฝัน
(อยู่ข้างในจิตในไม่เคยลืม)

ปล่อยให้ฉันนอนหลับตา
(หากแม้ว่าฉันไม่รับรู้)
ก็ยังดีกว่ารู้ว่าเธอไม่รักกัน
(ว่าเธอนั้นไม่อยู่ตรงนี้)
ได้โกหกตัวเอง อยู่ในความฝัน
(ไม่แม้สักวินาที)
ที่ฉันไม่ต้องการตื่น
(ที่ฉันจะมีอยู่ในฝัน)
จะยอมเป็นเจ้าชายนิทรา
(ปล่อยไปเถอะนะ)
แล้วใช้เวลาที่ยังมีทั้งคืน
(ให้ฉันอยู่กับความฝัน)
ข่มตานอนหลับฝันไม่ยอมตื่น
(ความทรงจำที่แสนหวาน)
ให้รักเรายังยั่งยืนอยู่ในฝัน
(เหมือนวันวานที่ผ่านเลย)

อยากย้อนเวลา
(เวลาไม่ย้อนกลับ)
ให้เรากลับมาเริ่มต้นใหม่
(มิอาจมานับหนึ่งใหม่)
แต่ถึงยังไง ก็คงเปลี่ยนใจเธอไม่ได้เลย
(ใบไม้ร่วงแล้ว ก็ไม่อาจคืนต้นได้เลย)

(ซ้ำ * )

หลับนานๆ เจ้าชายนิทรา
(เก็บเอาไว้เถอะนะความทรงจำ)
สมมติเอาเองว่าเรายังรักกัน
(ให้ลึกล้ำลงไปสุดใจ)
หยุดเวลาเอาไว้ชั่วนิรันดร์
(แม้ไม่อาจเริ่มต้นใหม่)
อย่าให้ฉันได้ตื่นเลย
(ให้เก็บไว้ในใจไม่ลืมเลือน)