ในวัยเด็ก คุณเคยมีความสงสัยอะไรบ้างไหม ???  ยังจำมันได้หรือเปล่า ???

ตัวผมเองก็เคยมีความสงสัย สิ่งหนึ่ง ........ ซึ่งผมได้ลืมเลือนมันไป
ย้อนเวลา....... นับไป เป็นสิบๆ ปีก่อนหน้านี้

สิบกว่าปีก่อนหน้านี้  ผม เกิดและโตที่จังหวัดเล็กๆแห่งหนึ่ง ที่เรียกว่า "จังหวัดปราจีนบุรี"
บ้านผมเหรอครับ  อยู่ข้างรั้วสำงานป่าไม้เขต จังหวัดปราจีนบุรีเลยครับ  ที่อยู่ตรงข้ามการไฟฟ้านั่นแหละครับ

บ้านที่ผมอยู่นั้นอยู่ตรงแถวๆ ที่เค้าเรียกกันว่า ซอย 5   ติดๆกับศาลเจ้าแม่ทับทิม  ซึ่งมีงิ้วให้ผมได้ดูทุกปี
บ้านผมเป็นบ้านไม้ ตั้ง อยู่บนกลางสระน้ำ จะเรียกอย่างนั้นก็ไม่ถูก เป็นคูน้ำก็ไม่เชิง  เอาเป็นว่า บ้านผมเป็นบ้านคล้ายบ้านไทยโบราณ ที่มีใต้ถุนบ้าน และมันมีน้ำท่วมตลอดปี (แห้งบ้างยามหน้าแล้ง ซึ่งปัจจุบัน บ้านหลังนี้ก็ยังอยู่ ที่เดิม ใครจะไปดูก็ได้นะครับ)  เอ่อ จะเล่าถึงบ้านผมทำไมนี่ 555

  แนะนำให้ดูแผนที่ประกอบด้วยนะครับ บ้านผมอยูี่ตรงวงกลม อยู่ตรงกลางระหว่างป่าไม้จังหวัด การไฟฟ้า และ หลังโรงพัก  ข้ามถนน เดินไปอีกนิดก็เป็นเเม่น้ำปราจีน ซึ่งแต่ก่อนเด็กๆ ผมเรียนแม่น้ำบางปะกง แหะ  ไม่รู้ทำไม่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนชื่อเป็นแม่น้ำปราจีน ก็ไม่รู้  

แทบทุกวันที่ไปเรียน  ผมจะเดินจากบ้าน ผ่านป่าไม้จังหวัด ซอย 5  ผ่าน ศาลเจ้าเเม่ทับทิม เลย โรงเรียนจงหมิน จนมาถึงซอย 3 เเล้วข้ามสะพาน เดินไปโรงเรียนอนุบาลปราจีน ที่อยู่อีกฝั่งของแม่น้ำ

สิ่งที่ผม สงสัยนั่นคือ  บ้านผมอยู่ที่ซอย 5  ถัดมาทางขวามือของภาพ  เส้นสีแดงๆ เส้นถัดมา คือ ซอย3  ซึ่งอยู่ข้างตลาดล่าง เมื่อเดินจาก ศาลไปตลาดนะครับ  จะอยู่ตรงกับสะพานข้ามแม่น้ำพอดี  เมื่อข้ามตลาดไป ก็เรียกซอย2  และซอย1 ตามลำดับไป
แล้ว  ซอย 4 มันหายไปไหน  ???????

เป็นความสงสัยในใจผมเรื่อยมา แต่ไม่เคยได้ถามใคร  

แต่บริเวณ ระหว่างซอย5 กับ ซอย3 จะเป็นช่วงที่ยาวมากแต่ที่น่าสังเกตคือ บริเวณประมาณกึ่งกลางทาง มันมีส่วนที่เว้าเข้าไปไม่มีบ้านคนชิดติดริมถนน แต่เว้นเข้าไป (ในรูปตรงที่ผมขีดเส้นขาวๆ) ราวกับว่าเหมือนจะทำเป็นตรอกซอกซอยอะไรสักอย่าง แต่แล้วก็มีบ้านหรือดงไม้มาตั้งขวางเอไว้มิได้ทะลุผ่านไป   ในความทรงจำอันเลือนลางของผมนั้น เหมือนมีบ้านอยู่หลังหนึ่งซุกซอกตัวอยู่ตรงนั้น พอมาดู ในแผนที่ ที่ serch มาจากกูเกิล ตรงนั้นจะสังเกต เห็น กลายเป็นกลุ่มต้นไม้ใหญ่ แต่ ไม่มีซอยทะลุ  ตรงนี้ไหม ที่มันคือซอย4 ???

ผมได้แต่จินตนาการ ว่า ในดงไม้ที่ผมเห็นจากกูเกิล มันมีบ้านไม้เก่าคร่ำคร่า ที่ซุกซ่อนผานกาลเวลา ซอกซอนอยู่จากความทรงจำของผม  หรือว่ามันไม่มีอยู่เลย  เพราะมันเป็นความลางเลือนเหลือเกิน  เพราะผมเอง ก็ไม่เคยได้เข้าไปเห็นกับตาว่ามันจะีมีบ้านเช่าที่ปล่อยให้ทิ้งร้างไว้ เนื่องจากไม่มีใครอยู่  หรือ ไม่มีใครกล้าอยู่  หรือจะมีคนอยู่  ผมไม่ทราบได้ มันมีอยู่จริงหรือไม่

ได้แต่เป็นปริศนา คาใจผมมาตลอด.....

บางครั้งในความฝัน ผม ก็ฝันถึงเรื่องนี้ บ้านเช่าหลังสุดท้าย ท้ายซอย4 หลังนี้
ราวกับว่าเหมือนผม ใช้ชีวิตอยู่ ในบ้านหลังนั้น และ เหมือนผมอยู่ที่นั่น และเฝ้ามองออกมาผ่านหน้าต่าง ที่มีกรงเหล็กสายบัว ชั้นสองของตัวบ้าน ที่เก่า โทรมๆ แทรกตัวในกลุ่มแมกไม้ที่บดบังตัวบ้านจากโลกภายนอกเอาไว้  เหมือนกรงขัง มีม่านสีขาวเก่าคร่ำคร่าพลิ้วตามสายลม 

เฝ้าฝัน ซ้ำๆ   ซ้ำไป ซ้ำมา เหมือน วีดีโอ ที่ย้อนกลับไปกลับมา

ช่วยบอกผมที ครับ  ว่า บ้านเช่าหลังสุดท้าย....ท้ายซอย4 ของผมนี้มีจริงหรือไม่ อย่างไร

เพราะแม้จนปัจจุบันมัน ที่ผมย้ายมาจากบ้านเก่า นานนับเป็น สิบๆ ปีแล้ว บ้านหลังนี้ก็ยังเป็นปริศนาสำหรับผมอยู่  และไม่รู้ว่าจะหาคำตอบได้อย่างไร

ลองหาคำตอบ ให้ผมทีครับ..กับ

บ้านเช่าหลังสุดท้าย....ท้ายซอย 4

โจทย์นี้ ก็ไม่ได้ยากอะไรมากนัก
เพียงแต่กำหนดให้ตัวละครอยู่ในบ้านหลังนี้
หรือจะเป็นมุมมองจากบุคคลที่สาม ที่มองความเป็นไปของบ้านเช่าหลังนี้
เนื้อหาก็แล้วแต่จะเขียนกันครับ
ใครชอบเขียนกลอน ก็ให้ตัวละคนเขียนกลอนประชันกันก็ยังได้
ใครนิยมแนวธรรมะ ก็เขียนเรื่องหลักธรรมของการอยู่ร่วมกันดูสิ
ใครชอบแนวดราม่า ก็เขียนเรื่องดราม่าในบ้านเช่าหลังนี้
ใครชอบแนวไซไฟ ก็เขียนให้ตัวละครในบ้านนี้ทำตัวลึกลับๆน่าสงสัย
ว่าจะเป็นมนุษย์ต่างดาวดูสิ

ปล. โจทย์ตะพาบครั้งนี้สำหรับผม มันอาจจะไม่ตรงโจทย์ที่คุณเป็ดตั้งไว้สักเท่าไหร่ แตผมก็ขอเขียนแหละ  อยากเขียนแบบนี้  เพราะมัน เป็น เรื่องจริง ที่คาใจผม จริงๆ  แต่มันดันมาป่ะ กันพอดี กับโจทย์คุณเป็ดสวรรค์
สถานที่ก็จริงตามนั้นครับ  ตอนเด็กที่ผมอยู่ ปัจจุบันผมไม่ได้กลับไปนานแล้ว ที่บ้านที่จังหวัดปราจีนบุรี  ถนนเส้นเลียบชายน้ำ (ถนนหน้าเมือง) ซึ่งมันไม่มีซอย 4 จริงๆ อย่างที่บอก  ซึ่งเป็นความคาใจผมเรื่อยมา  หากเพื่อนบล๊อกคนใด ทราบสาเหตุ ก็ ช่วยชี้แจงแถลงไข จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ
แต่ถ้าปัจจุบันตรงนั้นเป็นบ้านใคร หรือ มีคนอยู่  ก็ขออภัยอย่างยิ่งมา ณ ที่นี้ครับ เพราะความทรงจำผมมันช่างลางเลือนจริงๆ แถมช่างฝันจินตนาการเสียด้วย