:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการ 16 ::

ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมก็มีแค่ "พ่อ" พ่อเป็นนักวิทย์ศาสตร์ใน ศูนย์การทดลองแห่งนี้ ที่ยังเหลือมนุษย์ อยู่ไม่มากนัก บน พื้นดินที่เรียก่า โลกแห่งนี้
พ่อบอกว่า ในตอนนี้เราเหลือมนุษย์อยู่บนโลกไม่มากนัก ตั้งแต่เกิดความผิดพลาด ทางการทดลอง หรือว่าเกิดการกลั่นแกล้งของธรรมชาติ ที่เล่นตลกกับมนุษย์ก็ไม่อาจทราบได้

การทดลองตัดต่อทางพันธุ์วิศวะกรรมที่มีต่อพืช GMO ที่มนุษย์ภาคภูมิในนักหนา เกิดการผิดพลาด จนทำให้พืชที่ปลูกในห้องทดลอง มีการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบทางเคมี ในการสังเคราห์แสงเปลี่ยนไป

พ่อบอกว่า ก่อนหน้านั้น มนุษย์ทำลายโลกอย่างรุนแรง ตัดไม้ทำลายป่า รุกล้ำทะเล มหาสมุทร จน สิ่งมีชีวิตอยู่เดิมนั้น แทบจะหมดไปจากโลก มนุษย์พยายามแสวงหาอาหารใหม่ๆๆ
ด้วยการปรับปรุงพืช สัตว์ ด้วย การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างทางกรรมพันธุ์ อย่างไร้ขอบเขต พ่อบอกว่า มนุษย์เล่นกับกฏของพระเจ้ามากเกิน ไป

เอ๋ พระเจ้าเป็นตัวยังไงน้อ ผมก็ไม่เคยเห็น ให้หมัดกัดสิ

พ่อบอกว่า พ่อก็ไม่เคยเห็นเช่นกัน

หลังจากที่อาระยะธรรมมาถึงขีดสุด มนุษย์พยายามปรับปรุงธรรมชาติ แต่สิ่งที่มนุษย์ลืมไปคือ การคัดเลือกทางธรรมชาติ จากพระเจ้า พืช GMO ที่มนุษย์ผลิตขึ้นมาเอง ได้ทำการสังเคราะห์แสงที่เปลี่ยนไป กลับดึงเอาออกซิเจนที่อยู่ในอากาศมาเปลี่ยนเปลียนเป็น สารสังเคราะห์โมเลกุลเชิงซ้อนที่ไม่อาจวิเคราะห์ได้ ซ้ำยังเป็นพิษต่อมนุษย์ และยังมีผลให้สภาวะอากาศของโลกเปลี่ยนแปลง แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้น พืช GMO นั้น กลับชักนำให้ให้พืชพันธ์ชนิดอื่นๆ ปรับเปลี่ยนพันธุกรรมไปจากเดิม รวมไปถึงสัตว์ และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ราวกับว่า เกิดการกลายพันธุ์ หรือ วิวัฒนาการข้ามขั้นร่วมกัน

ยกเว้น ......แต่เพียงมนุษย์ ที่ไม่ว่าอยากไรก็ไม่สามารถปรับเปลี่ยนได้

จากการร่วมมือของสหประชาชาติ ได้ร่วมมือกันสร้างห้องทดลองแห่งนี้ที่จะปรับปรุงพันธุวิศกรรมของมนุษย์ หากแต่ไม่เคยสำเร็จ ก๊าซที่พืชและสิ่งมีชีวิตสีเขียวทั่วโลกผลิตออกมาเริ่มมีปริมาณมากขึ้น ราวกับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่มนุษย์ผลิตจากการใช้เครื่องจักรและรถยนต์ ก๊าซพิษนั้นเริ่มกระจายไปทั่วโลก มนุษย์ไม่สามารถสูดอากาศบริสุทธิ์ของนอกโดมได้อีกต่อ ไป เพราะก๊าซพิษได้กระจายไปทั่วโลก และทวีความเปลี่ยนแปลงต่อโลกมากขึ้น

มนุษย์กลายเป็นสิ่งที่ตกรุ่นทางการคัดเลือกของธรรมชาติ ในขณะที่นักวิทย์ศาสตร์พยายามสร้างอ๊อกซิเจน จาก เครื่องผลิตโมเลกุลสังเคราะห์ แต่ พืชและสิ่งมีชีวิตทั่วโลก เจริญเติบโตกันเร็วยิ่งกว่า รากไม้ทำลายสิ่งที่เรียกว่าวัฒนธรรมสิ่งก่อสร้าง ทะเลทรายกลับเขียวชะอุ่ม ป่าดิบยิ่งรกชัฎ เมืองถูกรุกล้ำด้วยป่า

มนุษยชาติ เริ่มสิ้นสลาย อาระยะธรรมเริ่มตาย ในขณะที่นักวิทย์ศาตร์พยายามอย่างหนัก ที่จะปรับเปลี่ยนมนุษย์ให้สามารถตอบโต้กับการเปลี่ยนแปลงขอโลกครั้งนี้ได้ สิ่งมีชีวิตหลากหลาย เกิดขึ้นในห้องทดลอง หากแต่สิ่งมีชีวตที่มี จีโนมของมนุษย์ก็มิสามารถดำรงชีวิต อยู่ได้
มนุษย์พันธ์ใหม่ที่เหล่านักวิทยาศาสตร์สร้าง มีความแปลกประหลาดพิกลพิการ ทั้งยังไม่สามารถ อยู่ในบรรยากาศแห่งการเปลี่ยนแปลงได้

ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงราวกับหน้ามือเป็นหลังมืออย่างรวดเร็วเกินที่คาดถึง รัฐบาลแห่งดาวโลกสูญสิ้น ซ้ำร้ายมนุษย์ สิ่งมีชีวิตรุ่นเก่าไม่สามารถเจริญพันธ์และเติบโตได้ในสภาวะแวดล้อมที่เกิดขึ้น
พ่อเป็นเด็กรุนสุดท้ายที่เกิดมาในความเปลียนแปลงเหล่านั้น

เหล่านักวิทยาศาสตร์ เริ่มร่วงโรย การต่อสู้กับธรรมชาติ นั้นยากเข็ญเเสนเข็ญ พ่อเริ่มแกลงเรื่อย

วันนี้เหล่านักวิทยาศาตร์ทั้งหมด ได้สิ้นชีวิต ไปตามอายุไข หากแต่สิ่งที่เรียกว่ามนุษย์พันธุ์ใหม่ก็ไม่เคยเกิดขึ้นเลย

วันนี้พ่ออาการหนัก หนักจนพ่อขยับไปไหนไม่ได้ พ่อบอกว่า อีกไม่นานมนุษย์คงสูญพันธุ์ไปจากโลกใบนี้แล้ว มนุษย์คนสุดท้ายของโลก กำลังจะตาย

วันนี้พ่อไม่มีแรงขยับเลย ผมไปเอาอาหารสังเคราะห์ มาให้พ่อกินตามปกติ ส่วนผมก็กินนมสังเคราห์ตามปกติ แต่พ่อไม่ยอมกิน พ่อบอกว่า พระเจ้าเป็นยังไง อีกไม่นานพ่อจะได้รู้แล้ว พ่อบอกให้ผมอยู่ต่อไป

พ่อไม่ขยับเขยื้อนร่างกายอีกเลย พ่อจากไปแล้ว ในห้องแล๊บแห่งนี้ สิ่งมีชีวิตที่เหลือ เหลือเพียงแต่ผมเท่านั้น โลกข้างนอกนั้นผมจะอยู่กับมันได้หรือไม่ พ่อ....

ผมเดินอกมาทางที่ทางออกของศูนย์การทดลอง ผมกลั้นหายใจ เอื้อมไปกดปุ่มเปิดให้บรรยากาศจากภายนอก เข้ามาในศูนย์การทดลอง ผมพยายามกลั้นหายใจเต็มที่ ผมเริ่มหน้ามืดทดไม่ไหว ลิ้นผมเริ่มมีน้ำเหนียวยืดๆๆ ไหลออกจากปาก

แล้วผมลองหายใจเข้าเต็มปอด ผม หายใจได้ ?!?????? ผมจึงวิ่งออกมาข้างนอกศูนย์ทดลองและพยายามสูดหายใจเข้าเต็มปอด อย่างเต็ม ฝีเท้า และวิ่งเข้า ไปในทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ และทิ้งห้องทดลองไว้เบื้องหลัง พร้อมกับ เห่าหอนออกมาอย่างสุดเสียง

**********************************************

งานเขียนโครงการตะพาบน้ำ กม. 16

ยอมรับว่าเป็นโจทย์ที่ยากสุดๆๆ เพราะไม่เคยเขียนมาก่อน

โจทย์ครั้งที่แล้ว เขียนออกมาง่ายเพราะเป็นเรื่องราวที่มีอยู่แล้ว แต่คราวนี้ซิ
จะทำอย่างไรดี

มีจุดจบของมนุษชาติ มีหมาหนึ่งตัว

พระเจ้า โจทย์สร้างสรรค์มากๆๆๆ

เลยมาจบที่ความคิดว่า ถ้ามนุษย์สูญพันธ์เพราะต้นไม้ล่ะ น่าจะดี
ต้นไม้เติบใหญ่ เพราะ รวดเร็ว จนทำลายอารยะธรรมของมนุษย์ ได้ไอเดีย มาจากบล๊อกน้องสาว

"มองไปเห็นภาพรากไม้กำลังปกคลุมเจดีย์ก็เลยทำให้นึงถึงว่า สถาปัตยกรรมนี้ในอดีตคงจะเคยยิ่งใหญ่รุ่งเรืองโดยแท้ แต่แม้จะยิ่งใหญ่เพียงใดก็ไม่พ้นล่มสลายไปตามกาลเวลา สิ่งที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริงก็คือธรรมชาตินั่นเอง"

บล๊อก Akitnak

ซึ่ง นำภาพของน้องสาวมาเป็นภาพเปิดด้วย 555

เดี๋ยวไว้จะมาแนะนำบล๊อกน้องสาวอีกทีครับ เพราะเค้าเป็นมือใหม่หัดเล่นบล๊อกตามพี่ชายจริงๆๆ

ก็เลยกลายเป็นเรื่องการสิ้นสุดของโลกนี้ แถมมีอารมณ์เหมือนนิยายไซไฟ นิดหน่อย ยอมรับครับเขียนแบบเร่งๆจริงๆ ใช้เวลาเขียนก่อนเที่ยงคืน ประมาณครึ่งชั่วโมง เสร็จประมาณ เที่ยงคืนกว่า พร้อมเกลาให้เรียบร้อย แต่ก็ยังรู้สึกขาดๆๆเกินๆๆอยู่ดี

โจทย์คราวนี้รอดตายเเบบกระเสือกกระสนเลยครับ 555

กับ " The End of Homo sapiens sapiens "