13 มกราคม 2567 (อันที่ 2)
A : คุกกี้ เราได้คุยกับ B เรื่องที่คุกกี้สืบหาเมียของตัวเอง แล้วคาดว่าอาจจะเป็นจอยหรือปานวาด และแกน่ะกำลังจะลังเลเรื่องบุ๋มที่ไม่เคยเผยใจกับแก ถ้าบุ๋มรักแกแล้วจะทำยังไง
คุกกี้ : บุ๋ม ? ฉันให้บุ๋มเป็นผู้หญิงที่มีความรักให้หัวโตน่ะ เรื่องหัวโตกับบุ๋มอาจจะมีโอกาสเป็นคู่ ดูว่าจะโสดจริงหรือไม่ เพราะความจริงแล้วการเป็นโสดของสองคนนี้คือ......เพราะชีวิตของจอยน่ะ บุ๋มจะเป็นหมอ จิตใจงาม จะเรียนสูง คุณสมบัติแบบนี้หัวโตให้ความสำคัญ แต่จอยมันรักเพียงแค่ฉันใช่มั้ย บุ๋มได้โอกาสของตนเองได้หัวโตครองมั้ง แต่ถ้าบุ๋มจะเป็นคนเลิกเรื่องผัวนี่ ... ฉันจะรู้สึกว่า ผัวคนนั้นจะไม่ใช่หัวโต
A : คุกกี้ แกจะไม่สนใจเรื่องเวรกรรมจริงๆหรอ ถ้าแกเคยชินเรื่องมายนัสที่แกค้นพบว่ารักหัวโต ...... ถ้าเธอไปรักแจ้ขึ้นมาล่ะ
คุกกี้ : ฉันรู้ว่าแจ้มันรักบุ๋มเป็นความลับของมัน มายนัสรักแจ้นี่อาจจะเพราะบุ๋มกับหัวโตครองรักกัน มายนัสเลยอดครอบครองหัวโต ฉันมันเข้าข้างหัวโตไว้แล้ว .... แกคิดว่าฉันต้องสนใจแจ้ที่มันเป็นคนเรียนระดับดีมั้ย หัวโตกับฉันก็ถือว่าระดับล่าง
A : .......ฉันยังเป็นห่วงแกนะ ถ้ามายนัสเข้ามารู้จักกับแกและเธออาจจะรักแจ้จริงขึ้นมาแต่แกยังไม่ยอมรับจริงๆหรอเนี่ย? ถ้าเธอไม่ได้รักหัวโตแล้วล่ะ แกจะเจอเรื่องแย่ จะซวยนะ คุกกี้
คุกกี้ : ก็ฉันไม่สนใจตรงนั้นน่ะ แต่ถ้าแจ้กับหัวโตมันแอบเป็นเพื่อนกัน หัวโตมันไม่ได้คบหาฉันในทุกวันนี้ ฉันอาจจะเชื่อก็ได้ว่ามายนัสจะไม่ลงเอยที่ตัวฉัน จะไปหาแจ้จริงๆก็ได้
A : ถ้าปานวาดเป็นผู้หญิงที่ไม่คิดกับแกน่ะคุกกี้ เธอน่าจะเป็นผู้หญิงของแจ้ แกก็ไม่ต้องมาสำรวจแมวเรียกชื่อปานวาด เราว่าคนที่มันแน่นอนในเรื่องแกน่ะ คือ จอย
คุกกี้ : อือ....... ฉันหวังว่า มายนัสเธอจะสมหวังกับความรัก ได้หัวโตรัก ฉันไม่อยากคิดเรื่องแจ้เลย
A : จริงๆแกเคยนับถือแจ้ไม่ใช่หรอ ตัวแจ้เป็นตัวลดความเจ็บ บรรเทาความเจ็บเรื่องบุ๋มให้หายได้ เพียงแค่แกพึมพำว่ารักเขา
คุกกี้ : ฉันพอจะเข้าใจแล้วล่ะ ความเจ็บตอนนั้นเป็นของใครคนอื่นสักคนที่รักฉัน และฉันก็ไม่ใช่เนื้อคู่ของบุ๋ม.....อืมมมมม
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [