กุศล หมายถึง บุญ ความดี ความฉลาด^[1][2]

ในทสุตตรสูตร พระสารีบุตรกล่าวว่ารากเหง้าของกุศลมี 3 อย่าง คือ ความไม่โลภ ความไม่คิดประทุษร้าย และความไม่หลง^[3]

อกุศล หมายถึง บาป, ความชั่วร้าย,^[4] ไม่เป็นมงคล,^[5] ไม่ฉลาด, กรรมชั่ว ตรงกันข้ามกับ กุศล ซึ่งแปลว่า ความดี

ในสัมมาทิฏฐิสูตร พระสารีบุตรอธิบายว่า อกุศล คือ

1. ปาณาติบาต หมายถึง การทำชีวิตให้ตกล่วง
2. อทินนาทาน หมายถึง การถือเอาของที่เขามิได้ให้ โดยอาการขโมย, ลักทรัพย์
3. กาเมสุมิจฉาจาร หมายถึง ความประพฤติผิดในกาม
4. มุสาวาท หมายถึง คำโกหก
5. ปิสุณาวาจา หมายถึง คำส่อเสียด
6. ผรุสวาจา หมายถึง คำหยาบ
7. สัมผัปปลาปะ หมายถึง คำพูดเพ้อเจ้อ
8. อภิชฌา หมายถึง การเพ่งเล็งอยากได้ของเขา
9. พยาบาท หมายถึง การคิดร้ายผู้อื่น
10. มิจฉาทิฐิ หมายถึง ความเห็นผิด

รากเหง้าแห่งอกุศลข้างต้นเรียกว่า อกุศลมูล ได้แก่ โลภะ โทสะ และโมหะ