เกิดแล้วแก่​ แก่แล้วเจ็บ​ เจ็บแล้วก็ตาย
บางทีเกิดแล้วก็ตายเลย
บางทีเกิดแล้วเจ็บก็ตาย
เมื่อเกิดแล้วทุกข์ย่อมตามมาเหมือนเงาตามตัว​ตลอดจนตาย​ แล้วก็วนเกิดวนตายอยู่อย่างนี้ร่ำไปทำไงจะไม่เกิดหล่ะ ทำความเข้าใจในสังขารและเข้าใจสภาพไตรลักษณ์​ คือ​ อนิจจัง​ ไม่เที่ยง​ นำมาซึ่งความทุกข์​ ทุกข์ประจำและจร​ จนตายไป​จากสังขารนี้​ ถ้ายึดว่าเป็นตัวตนของเรา​ ก็จะมีตัวเราของเรา​ มีสุขมีทุกข์วนอยู่ร่ำไป​ หมดเราก็หมดทุกข์