การจากเป็นหรือจากตายล้วนเป็นเรื่องธรรมดา

ทิ้งบล๊อกไปหนึ่งเดือนเต็ม ๆ หนึ่งเดือนที่ผ่านมามีหลายสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของปอป้า เริ่มจากการป่วยอย่างรุนแรงของตัวเอง ตามมาด้วยสิ่งดี ๆ ที่น่าชื่นใจ คือการเข้าสู่ร่มผ้ากาวพัตร์ของท่านลุงเป็นเวลาหนึ่งเดือน หลวงพ่อบวชวันที่ ๒๕ พ.ค. จากนั้นอีก ๓ วัน สาย ๆ ของวันที่ ๒๘ พ.ค. ข่าวร้ายที่สุดในครอบครัวก็มาเยือน นั่นคือการจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืนมาของพี่ตั้ม บุตรชายคนโตลูกชายคนเดียวของปอป้า

ในชีวิตเคยผ่านการสูญเสียมามากมายหลายครั้ง คราวที่คุณพ่อเสียชีวิตก็ว่าสาหัสนักหนาแล้ว กว่าจะทำใจได้ต้องใช้เวลาอยู่นานหลายปี เนื่องจากเป็นคนที่ติดคุณพ่อรักคุณพ่อมาก นอนด้วยกันทุกวันตั้งแต่เกิดมาลืมตาดูโลก จวบจนวันสุดท้ายที่แต่งงานออกเรือนก็ยังนอนกอดท่านอยู่ แต่การสูญเสียคุณพ่อนั้นให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากการสูญเสียลูกอย่างสิ้นเชิง มันอธิบายไม่ถูก มันเจ็บปวด บอบช้ำ ห่อเหี่ยว สิ้นหวัง คล้าย ๆ อยากจะตายตามลูกไปด้วย

ยิ่งเห็นสภาพหลวงพ่อที่ครองผ้าจีวรยังไม่เก่ง เดี๋ยวก็ลุกยืน เดี๋ยวก็ลงนั่ง เก้ ๆ กัง ๆ ยืนดูศพลูกแล้วเฝ้าแต่ร้องไห้ ยิ่งทำให้ปอป้าสลดหดหู่เป็นยิ่งนัก วันนั้น หากไม่มีพระธรรมของพระพุทธองค์อยู่ในหัวใจ ไม่มีสติที่พระองค์คอยพร่ำสอนให้ดำรงไว้เสมอ เชื่อว่าคงไม่สามารถยืนหยัดจัดงานศพให้ลูกได้ดีเป็นแน่แท้

หลวงพ่อเสียใจมากและเป็นห่วงปอป้าที่ต้องดูแลกิจการเพียงคนเดียว จะขอสึก แต่ปอป้ารั้งท่านไว้ ขอให้ท่านเคร่งครัดในการปฏิบัติเพื่อจะได้ส่งผลบุญให้ลูกตั้มให้ครบหนึ่งเดือนตามที่ตั้งใจไว้แต่แรกบวช ขอให้เราตั้งใจทำทั้งสองฝ่าย ด้วยความรักอันบริสุทธิ์ที่พ่อแม่และน้องพุทธมีต่อลูก ด้วยการสั่งสมบุญมานานหลายภพหลายชาติของปอป้า เชื่อว่าลูกจะได้รับผลบุญและสามารถรับรู้ได้ถึงสิ่งที่พวกเราตั้งใจปฏิบัติให้แก่เขา

สัพเพ สัตตา กัสมัสสะกา กัมมะทายา ทา กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปะฏิ สะระณา
ยัง กัมมัง กะริสสันติ กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง มีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นผู้ให้ผล มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ติดตาม มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย จักทำกรรมอันใดไว้ เป็นบุญหรือบาป จักต้องเป็นผู้ได้รับผลกรรมนั้น ๆ สืบไป



นี้คือพระพุทธวจนะที่หมู่สัตว์ทั้งหลายควรระลึกไว้เสมอ ๆ เพราะเมื่อเกิดเหตุใดในชีวิต ไม่ว่าจะดีหรือร้าย เราก็จะสามารถครองสติไว้ได้ ไม่ตื่นตระหนก น้อมรับในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ดีก็ไม่เริงร่า ร้ายก็ไม่คร่ำครวญร่ำไห้ ทุกสิ่งต้องเป็นไปตามกรรม

ปอป้าขอกราบขอบพระคุณเพื่อนบล๊อกทุกท่านที่ช่วยเป็นกำลังใจในการสูญเสียลูกครั้งนี้ ขอบคุณทั้งผู้ที่มาร่วมงานศพ ผู้ที่ไม่ได้มาแต่ฝากปัจจัยมาช่วยทำบุญ หรือฝากกำลังใจไว้ให้ทั้งในบล๊อกและในเฟส ขอบคุณผู้ที่มางานศพแล้วนำข่าวไประชาสัมพันธ์ให้เพื่อน ๆ อีกหลายท่านได้ทราบ น้ำใจไมตรีและความปราณีในครั้งนี้จะดำรงอยู่ให้หัวใจของปอป้าและครอบครัวที่เหลืออยู่ตลอดไป...ค่ะ

ยถาปิ ทารโก จนฺทํ คจฺฉนฺตํ อนุโรทติ
เอวํ สมฺปทเมเวตํ โย เปตมนุโสจติ
ทยฺหมาโน น ชานาติ ญาตีนํ ปริเทวิตํ
ตสฺมา เอตํ น โสจามิ คโต โส ตฺสส ยา คติ

ผู้ที่เศร้าโศกถึงคนตาย ก็เหมือนเด็กร้องไห้ขอพระจันทร์ที่โคจรไปในอากาศ
คนตายถูกเผาอยู่ ย่อมไม่รู้ว่าญาติคร่ำครวญถึง
เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงไม่โศกเศร้า เขาไปแล้วตามวิถีทางของเขา

พี่ตั้ม พี่ชายที่แสนดี ลูกจะอยู่ในหัวใจของพวกเราตลอดไปจ้ะ