132_[ผักชี@ปทุมธานี] : สุนัข เป็นนิ่วและหูอักเสบ สัปดาห์ที่ 2 (7-14 วัน) สุนัข เป็นนิ่วและหูอักเสบ สัปดาห์ที่ 2 (7-14 วัน) พลอยใช้หัวข้อนี้แบบมีใส่วันที่ตรงเป๊ะตามตำราไว้ก่อนละกันค่ะ ไปตรวจจริงก็ไม่ได้เป๊ะขนาดนั้น อาจมีคลาดเคลื่อน 1-2 วันตามสถานการณ์ แต่รวมๆก็เป็นช่วงที่เก็บข้อมูลมาตามนี้ โปรดเข้าใจตรงกัน เย้เย  เป็นสัปดาห์ที่โหดมากสำหรับบ้านเรา จะเห็นได้ว่า 7 วันแรกของเราผ่านไปแบบทุลักทุเลหน่อยๆ แต่ก็รอดมาได้แบบมุ้งมิ้ง ผักชีไม่มีปัญหาเท่าไหร่ หยอดยากับพี่พลอยกันเองทุกวันต่อเนื่อง ไม่เคยต้องมัดปากหรือบีบบังคับอะไรนักหนาเลย อาจมีแค่เอามือกดๆ โดนดุบ้างเป็นครั้งคราว ก็จะนอนต่อให้ทำ แบบที่เห็นว่าทำไปถ่ายรูปทำรีวิวไปด้วย (ไม่ใช่จังหวะทำนะคะ ช่วงเบรกๆ หมาไม่หนี ไม่ดิ้น ก็นอนรอให้ทำต่อชิลๆตามภาพประกอบหนที่แล้ว)  6-7 วันผ่านไปหลังเริ่มให้ยาแก้หูอักเสบทั้งหลาย สภาพเป็นตามภาพ มีเศษหนอง เศษเนื้อหูซ้ายสะเก็ดๆประปราย พี่พลอยทำตามคุณหมอบอกว่าให้เช็ดเบาๆ ไม่ต้องใช้แรง ก็ได้มาตามนี้ แผลก็ดูจะแห้งๆขึ้นนิดหน่อยล่ะ ยาใช้ได้ดีพอสมควร ที่สำคัญหรือหลังใส่ยาไปพักหนึ่ง น่าจะไม่คันเลยไม่สะบัดหัวทั้งวันแบบก่อนใส่แล้ว เย้! พี่พลอยใส่คอลลาร์ให้แค่วันแรก แล้วเห็นหมานิ่งๆดี เลยไม่ได้ใส่อีกแต่คอยดูเพราะส่วนมากก็อยู่ด้วยกันทั้งวัน (อันนี้เธอไปแอบเกาลับหลังค่ะ งื้อออ มารู้ทีหลังแน่ะ) ครบ 1 สัปดาห์หลังพาไปตรวจเจอหนแรกว่าเป็นหูอักเสบ+เป็นนิ่ว ได้ยาและราคามาตามนี้  ค่าแพทย์ 100 ค่าเช็ดหู 100 ค่ายากิน 3 อย่าง 728 บาท (ยากินแค่อีก 1 สัปดาห์ สำหรับ 2 โรค) ยาหยอดหมดไปราวๆครึ่งหลอด ยาเช็ดหูเหลือเยอะ ก็ใช้ต่อไปได้อีกเป็นสัปดาห์ ยังไม่ต้องซื้อเพิ่ม  ยากินก็ตัวเดิมๆนะคะ ได้กระปุกเก็บฉี่มาด้วย (ยังไม่คิดเงินจนกว่าจะส่งแล็ปตรวจ)  คุณหมอบอกว่ายาขยายกระเพาะปัสสาวะนี่ ต้องกินนานกันเป็นเดือนเลยค่ะ ** ********* พาไปหาหมอรอบนี้เอาสายรัดปากไปเองด้วย เพราะดูจากหนที่แล้วเช็ดหูเจ็บ คุณหมอจะให้ใส่คอลล่าร์ แล้วขอให้ผู้ช่วยอุ้ม เนื่องจากหมอแจ้งว่าช่วงเจาะเลือด และช่วงเช็ดหูต้องทำหัตถการหลายอย่าง แบบนี้จะสะดวกกว่า เราได้แต่ไปยืนหน้าผักชีแล้วให้กำลังใจ แต่มารู้จากช่วงหลังที่ดูอาการหมา แผนนี้ใช้กับผักชีไม่ได้ค่ะ ผักชีอ่อนไหวมาก สภาพจิตใจย่ำแย่หนักขึ้นทุกที ตอนหลังนี่พลอยกำลังว่าจะเปลี่ยนแผน ให้อ้วนอ๋องอุ้มตามเดิมแล้วค่ะ ไงหมาเรา เจ้าของก็รู้นิสัยดีสุด ถ้ายังพอทำแผลได้ จัดการแบบที่สุนัขให้ความร่วมมือจะดีกว่า เนื่องจากมีผลสืบต่อมายันการดูแลรักษาที่บ้านค่ะ และเวลาตรวจควรหันหน้าผักชีเข้าหาผนัง แทนที่จะหันมาทางดินที่มีคนพลุกพล่านเดินไปมา คือคุณหมอต้องยังทำงานได้ แต่หมาก็ต้องยัง โอ.เค. ด้วยพอประมาณนะคะ ดังนั้นถ้าอะไรที่มันไม่เวิร์ก ก็ต้องมาหาวิธีใหม่กันไป ** ************ จากข้อมูลด้านบนที่เขียน ว่าทำไมพลอยถึงเปลี่ยนใจหลังจากลองทำตามหมอสั่ง เพราะพักหลังที่พากลับไปตรวจ ผักชีเริ่มดิ้น เริ่มแฮ่ใส่หมอและบรรดาคนจับ (ที่เป็นคนแปลกหน้า) ผักชีเครียดมากขึ้นแบบเห็นได้ชัด เพราะชีวิตปกติผักชีไม่ชอบให้คนแปลกหน้าจับเลยจริงๆ ยิ่งครบ 1 สัปดาห์ เข้าสู่สัปดาห์ที่ 2 ของการตรวจหูเนี่ย อาการสติแตกของผักชีออกชัดเลย คือทั้งเจ็บแผล ทั้งสภาพจิตใจยำ่แย่ลง ภาพด้านล่าง 1 วันหลังไปพบหมอรอบนี้ กลับมาบ้านถ่ายตอนเช้าอีกวัน  หูขวาเป็นข้างแรกนะคะ อาการจะเยอะกว่าข้างซ้าย  แผลทั้งสองข้างดีขึ้น ตุ่มหนองเท่าที่มองคร่าวๆหายไป ทำไมหูแดงแจ๋ เนื่องจากคุณหมอสั่งผู้ช่วยล็อกตัว แล้วขัดถูแรงกว่าปกติ เพื่อเอาเศษผิวตาย สะเก็ด เศษหนอง ทั้งหลายออก และคุณหมอบอกเราว่าถ้าไงรอบนี้กลับบ้านไปก็เช็ดทำความสะอาดแรงกว่าเดิมด้วยนะคะ อย่างที่บอกคือ ผักชีเครียดมาหลายรอบจากการมาพบหมอถี่ๆ และระหว่างตรวจก็ไม่มีเจ้าของอยู่ แถมทำกันรวดเดียวกะให้จบไวๆ หมาน้อยใจเสีย เจ็บ อาละวาด ดิ้น สายรัดปากเกือบหลุด (แต่ยังไม่หลุดนะรอบหาหมอ) จะกัดเลย แต่ผู้ช่วยหลายคนที่มาล็อกก็ดึงจนทำเสร็จ หยอดยาเสร็จ ปล่อยกลับบ้านมา คือถ้าตามหลักการทำแผล มันก็จะเจ็บเพื่อเอาเศษพวกนี้ออกน่ะแหละ ไม่ว่าจะแผลที่หูหรือแผลสดอื่นๆ แม้กระทั่งของคน แต่ผักชีเป็นหมาอ่อนไหวตามที่บอก ดังนั้นการดูแลแบบผ่อนปรนหน่อยๆ สุนัขจะให้ความร่วมมือดีกว่าค่ะ อย่างน้อยก็ตอนมาหยอดยาที่บ้าน แต่ผลจากหนนี้ที่พลอยรู้สึกว่าน่าจะขีดสุดขของความเครียดผักชีจนนอตหลุด คือกลับบ้านมา เจ้าของแตะหูหมาไม่ได้เลย หนี ดิ้น ยันตอนพยายามใส่ยา ที่พลอยเขียนในเม้นท์ไปทีแรกว่าโดนงับ มีรอยบุ๋มที่ข้อมือน่ะ ปลายกรวยหลอดยาไปแตะหู หรือมือคนไปโดน เธอไม่เอาเลย ** *********** จนค่ำมาเรียกอ้วนอ๋องมาช่วยล็อกตัว ไม่รอดค่ะ ด้วยแรงถึกของผักชี ดิ้นหนีตาย แว้งจะกัดคน พะยายามล็อกตัวไปหลายรอบ ช่วงชุลมุนดึงกระตุกกันไปมา สายรัดปากหลุดอีก (หัวผักชีเล็กเกิน มัดยาก) คือหลุดหมดพุ่งกระโจนใส่อ้วนอ๋องเกือบงับโดนมือเขา แล้วยังพุ่งใส่อีกไม่เลิกเพื่อจะกัดให้ได้ด้วยความโกรธจัดมาก พลอยอยู่อีกข้าง ไงไม่รู้ล่ะ ขยุ้มเสื้อหมา ม้วนพันไว้ได้ทัน เลยมีระยะเว้นช่วง ผักชีเลยขาหน้าลอยขึ้นเล็กน้อย ลดแรงไปได้เยอะอยู่ค่ะ อ้วนอ๋องเลยรอดไปหวุดหวิดมากๆ ระทึกขวัญกันเลยทีเดียว ต้องรอจนเธอสงบลง พลอยถึงคลายมือออกได้น่ะ ยังดีว่าไม่แว้งกลับมางับพี่พลอยแทน จังหวะเมื่อกี้ผักชีลืมตาหลุดมาเจออ้วนอ๋องจับกดพอดีไง พี่พลอยถอนมือที่ถือยาออกไปห่างไวกว่าแล้วหมาเลยไม่เห็น มหกรรม มาก จนเราจะถอดใจกันหมดแล้วเพราะอันตรายสุดๆ T^T ถึงขั้นโทรไปถามหมอว่าทำไงได้บ้าง คุณหมอก็ช่วยอะไรไม่ได้ บอกแค่ว่าให้พยายามใส่ยาให้ได้ เพราะถ้าเจ้าของจับไม่ได้คลินิกก็ช่วยไม่ได้ พลอยเลยพยายามถามว่า มียาอะไรอย่างอื่นไหม ก็ไม่มีน่ะแหละ วางสายกันไป จบข่าว..นั่งมองหน้ากันเงียบๆ แต่เห็นความเหวอะหวะของหูอักเสบก่อนหน้านี้แล้วก็นะ จะไม่หยอดยาก็คงไม่ได้ เลยมานั่งรื้อยาดู อันหลอดเล็กเขียนว่ายาปฏิชีวนะ ปกติยาแบบนี้น่าจะต้องใช้ต่อเนื่องและสำคัญกว่ายาเช็ดหู คุยกันเองว่า ไงก็พยายามลองกดอีกสักที แล้วหยอดให้ได้ไหม มันต้องได้ยาเข้าไปจริงๆนะ ไม่งั้นหูพัง อาจต้องพาไปวางยา เอ็กเรย์ ยันผ่าตัดตามหมอบอก คือคุณหมอก็ย้ำแค่ทางหมอทำอะไรไม่ได้ เจ้าของไม่ทำเอง ไม่ได้ถามรายละเอียด ไม่ได้ให้คำแนะนำอื่นเพิ่มเลยค่ะ คุณหมอไม่มีทริกใดๆแนะนำทั้งสิ้น เวลานี้เราก็ต้องมานั่งคุยกันเองว่าจะเอาไงต่อดี ได้ข้อสรุปว่าค่ำนี้จะกดอีกที ถ้าไม่ไหวก็พอ รอสัก 2 วันให้หูมันแดงน้อยลง ระบมน้อยลง ค่อยลองใหม่ และยาที่ต้องใส่ เอาแค่หยอดในหู หูเลยแดงเถือกแบบที่เห็น คาดว่าระบบหนักมาก รีบทำรีบจบในไม่กี่วินาที ทุกอย่างต้องให้เป๊ะ เพื่อให้หมาเจ็บน้อยที่สุดและดิ้นน้อยลง **** *********** พลอยเดินกลับไปตามผักชี หมาน้อยที่หนีไปอย่างร้าวรานใจ เห็นสภาพหมาแล้วคนรู้สึกผิดมาก  คือดูแล้วเธอเครียดจริงนะ หนีไปนอนเอาผ้าห่มโปะหัว เธอจะเป็นงี้แบบที่เรารู้กันเวลาเธอจิตตกขั้นสุดและไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับชีวิตดี เออเนาะ มันก็ไม่แค่คนที่จับใส่ยาไม่ได้ แล้วพากันนั่งเครียดแทบจะถอดใจ อยากจะร้องไห้ล่ะ หมาก็ทุกข์ใจ+เจ็บตัวมากๆ ถ้าเป็นเด็กจริงๆอาจคลุมโปง ร้องไห้โฮไปแล้วก็ได้ แต่พอเป็นหมาผักชีก็ทำได้แค่นี้ เวลาเครียดผักชีจะหนีทุกคนไปอยู่คนเดียวค่ะ อันนี้เธอคงคิดว่า พอมุดหัวแล้ว ก็ไม่ต้องเจอโลกที่โหดร้ายแล้วล่ะ ไม่มีใครเข้าใจผักชีเลยว่าทรมาณจิตใจและร่างกาย แต่...ผักชี หนูโผล่ออกมาทั้งตัวเลยลูก หายแค่หัว แป่ว! 555555+ วิธีการไปเอาหมาออกมาทำอย่างไร อย่าเพิ่งไปดึงผ้าออกฉุกละหุกค่ะ เดี๋ยวเผื่อมีอาการตกค้างจากที่ไล่งับแง่งๆเมื่อกี้ คนจะโดนสอยหน้าเละเทะเข้าให้ แง้มผ้าขึ้นนิดนึงก่อน ไปเจรจากัน ถามไถ่อาการเป็นยังไง ผักชีก็เหลือบมอง สายตาไม่สบายใจ วิตกกังวล (ปกติถ้าเธอกัดคนเธอจะเครียดมากอยู่แล้วแต่เดิม) คือถ้าผักชีไม่ซ่อน หนีโลก เราก็จะเคยเห็นในบล็อกที่ โดนดุ หรือทำผิดแล้วรู้สึกแย่เอง เดินไปนั่งหันหน้าเข้าหากำแพงอย่างโดดเดี่ยว นั่ง คอตก เงียบๆเป็นนานมาก อาการจะเหมือนเด็กโดนลงโทษให้ "ไทม์ เอ้าท์" คือโดนแยกตัวจากคน แต่อันนี้ผักชีสมัครทำตัวเองเพราะรับความกดดันไม่ไหวแล้ว ก็น่าสงสารหมาอยู่นะคะ... ** ********** เจรจา ปะเหลาะไปสักพัก ลองยื่นมือไปลูบไปปลอบหน่อยๆ พอไหวก็เริ่มกระตุ้นให้ลุก แล้วก็เริ่มลากกลับมาที่เดิมเพื่อเตรียมกดอีกครั้ง อยากเล่าข้ามช็อตนี้ไปเลย ประสบการณ์เลวร้ายมากช่วงกดกันลงเนี่ย แต่ต้องอธิบาย ทริก ที่ใช้แล้วได้ผลไว้หน่อย เผื่อใครเจอปัญหาเดียวกันจะลองบ้าง คือช่วงแรกที่เอาไม่อยู่เนี่ย เนื่องจากเราล็อกแบบผักชียืน เหมือนตอนไปพบหมอแล้วผู้ช่วยล็อกตัว แต่เขามีหลายคน ขนาดนั้นหนล่าสุดที่ทำแผลในหู ผักชียังดิ้นจนเกือบหลุดมาได้ละกันค่ะ ตอนนี้พลอยบอกอ้วนอ๋องว่า ต้องทำให้เธอนอนตะแคงข้างให้ได้ เพื่อที่คนกดปากจะได้กดลงแนบพื้น ใช้แรงทางเดียวทั้งหมด เพราะตอนล็อกแบบยืน เราจับปากจับหน้าไว้ เธอก็ยังดิ้นแบบส่ายทั้งซ้ายขวาได้ ในเรื่องลำตัวหมา คนที่กดก็นั่งขัดสมาธิชิลๆกดแค่แรงแขนไม่ได้ เอาผักชีไม่อยู่ ต้องนั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง แล้วใช้น้ำหนักตัวช่วยกดลงแรงเพิ่มค่ะ เพื่อสู้กับแรงกลัวตายของผักชี เคยพาไปตัดไหมตอนทำหมัน ตอนนั้นผักชีน้ำหนักแค่ 10 กิโลกรัม พลอยก็แนะนำว่าต้องกดลงงี้ แต่ขนาดนั้นยังใช้ 4 คนมารุมกัน ถึงกดผักชีลงนอนได้สำเร็จ วันนี้เรามีกันแค่นี้ แถมรอบเมื่อกี้ก็โกลาหล หมาไม่ให้ความร่วมมือแล้ว แถมบางช่วงยังพยายามจะแง่มๆด้วยทั้งที่รัดปากไว้ ซึ่งถึงรัดปาก มันก็ไม่ได้แน่นหนาจัด ยังมีง้างๆฟันปลายๆปากได้นิดนึงนะ อันตรายได้แผลล่ะถ้าเผ่นไม่ทันน่ะ ** *********** ตัดภาพ ล้มได้สำเร็จ อันดับแรกคือ นอกจากกดปากยึดตรึงใส่พื้น ต้องปิดตาผักชีด้วย!!! ก็เอามือกดปากน่ะแหละ เลยๆมาบังตานิดนึง อย่ากดแรงใส่ลูกตาล่ะ เดี๋ยวได้รับบาดเจ็บค่ะ งานนี้โปรดระวังขั้นสุด เพราะหนที่แล้วสังเกตว่า พอไม่ปิดตาน่ะ พลอยถือยาไปใกล้หู เธอมองตาม ตาเหลือกเลย ประสาทกินรอไว้แล้ว เตรียมสู้มากๆ ** ************ จากนั้นก็เล็งเตรียมใส่ยา มันต้องหยอดเข้าหู พอแค่แตะหูตรงปากรู ผักชีดิ้นวินาศสันตะโรเลยค่ะทีนี้ พี่พลอยอาศัยหยอดมาทั้งสัปดาห์ เสียบป้าบ โชคดีมาศาลมากที่ลงตรงรูเป๊ะเดียวอยู่ บีบกึ๊ก เข้าไม่เข้า ไม่รู้ล่ะ ร้องบอกกันว่าลงแล้ว ถอนมือกระโดดหนีให้ทันกันก่อนเลย ผักชีก็เผ่นเช่นกัน แต่เราก็ยังต้องไปลากกลับมาเพื่อหยอดอีกข้าง คราวนี้กดนอนยากกว่าเดิมอีกหลายเท่า แค่พี่พลอยยื่นมือไปจะจับขาหน้าให้เธอเหยียดตัวลงนอน ยื่นใกล้เท่านั้นแหละ แฮ่ ยื่นหน้าจะงับมือเลยค่ะ จำได้ว่าพี่พลอยหยอดหูทำเจ็บเมื่อกี้ สรุปพลอยแตะไม่ได้ จับไม่ได้เลย แต่อ้วนอ๋องยังพอรอด ผักชียืนเบียดอ้วนอ๋องแทน ให้ช่วยพาหนีพี่พลอย (55+) อ้วนอ๋องนั่งข้างหมา แล้วยื่นมือมาด้านหน้าผักชี คือลักษณะเข้าจากด้านข้าง ด้านหลังน่ะแหละ มาดึงขาหน้าเธอให้ยื่นๆออกไป จนเธอลงนั่ง อีกมือก็กดก้นเธอลงด้วยนะคะ ซึ่งยากทุกสเต็ปบอกเลย เธอฝืนสู้แรงกันขนานใหญ่มาก จากนั้นเราก็ทำตามเดิม พยายามล้มให้ได้หูข้างที่ต้องการ หยอดยาใส่อย่างว่องไวแล้วรีบเผ่นกัน ขั้นตอนนี้แนะนำว่า ถ้าที่บ้านมีพวกโคมไฟเยอะๆหลายอัน เอาวางล้อมห่างๆตามโต๊ะตามผนังให้รอบไว้ก่อนค่ะ ไม่รู้หมาจะล้มไปนอนตรงไหนยังไง แต่ถ้ามีไฟส่องมาทางหู ถึงส่องจากไกลๆ ก็จะหาจุดเสียบหลอดยาง่ายขึ้น ลดเวลามากๆ เตรียมพื้นที่ไว้ก่อน ค่อยไปตามหมามาตรงนี้  จากที่ลองหยอดมาตลอดทั้งสัปดาห์ ก็เริ่มหาเจอง่ายขึ้นว่ารูปหูของผักชีอยู่ตามภาพ กรณีมองส่องลงไปปกติ จะมีผนังเป็นหลืบ ยื่นเกะกะกีดขวาง เหมือนมีราวๆ 3 รูให้เสียบหลอดยาได้ จะเห็นแค่เป้นโพรงดำๆ เลือกยากมาก แต่สรุปสำหรับผักชี ฝั่งที่ชิดกับขอบหูด้านนอกมากสุดเนี่ยล่ะ เป็นทางลงรูหูที่ถูกต้อง สะดวกสุดแล้วนะ ของสุนัขอื่นก็คงแตกต่างกันไป ถ้าทำบ่อยๆก็สังเกตกันไว้ก็ดีค่ะ จะได้จบไวๆ ^ ^ ** ********** จากนั้นสัปดาห์แสนโหดของบ้านเราก็เป็นไปตามนี้ และนี่ยังไม่สิ้นสุดลงเน้อ T^T คุณหมอโทรมาอีกวันถัดมาว่ามียาอีกตัว เป็นยาแก้อักเสบในหูที่แรงกว่า ปกติจะไม่แนะนำเว้นแต่หูอักเสบเรื้อรังหรือขั้นรุนแรง คือยาแรงกว่าก็คงให้ผลแรงและไวกว่า แต่พลอยประเมินสถานการณ์ของผักชีแล้ว ยาเดิมใช้มาดีทั้งสัปดาห์ ได้ผลค่อนข้างชัดเจนพอสมควร ใช้ยาใหม่ปฏิชีวะที่แรงไป อาจมีผลเสียตามมาภายหลังได้เหมือนกัน แถมด้วย ยังคงเป็นยาที่หยอดลงในรูปหู วันละ 1 ครั้ง แบบเดิมอยู่ดี จึงไม่ตอบโจทย์แก้ปัญหาการที่เราล็อกผักชีไม่ค่อยอยู่ เพราะถ้าหยอดง่ายๆเนี่ย ยาอะไรก็ก็ลงไปได้หมดอยู่ดีค่ะ -"- สรุปพลอยก็ขอดูไปก่อนสัก 1-2 วัน ถ้าจะเปลี่ยนยาก็จะโทรแจ้งหมออีกที ปัจจุบันก็ไม่ได้เปลี่ยนค่ะ ก็เริ่มค่อยๆปรับเทคนิกล็อกหมาเพิ่มเติม จนพอหยอดได้บ้างแล้ว แม้จะเร่งรีบและกดดัน วุ่นวายกันเอาการก็เถอะ 55+ ** *************** อ่ะ มาคุยเรื่องแผลในหูบ้าง คุณหมอส่องตรวจแล้วบอกว่า เป็นรอยเกานะคะ เลยถามเรื่องใส่คอลล่าร์ พลอยยังบอกตอนนั้นว่ามันก็ดูไม่ได้เกาหรือสะบัดนะ เลยแทบไม่ได้ใส่ให้ เนื่องจากผักชีมีปัญหาหลักอีกอันคือ กินน้ำน้อยค่ะ พอครอบไว้ก็คือจะไม่กินน้ำเลย อะไรลำบากๆ ผักชีไม่เอา ผักชีอดทน! แต่พอคุณหมอบอกเป็นรอยเกา วันนั้นพลอยก็กลับมาแอบนั่งดูผักชีที่บ้าน จับได้คาตา เกาค่ะ เกาตอนช่วงก่อนนอนที่เข้าเบาะห่มผ้าแล้ว แอบเกาใต้ผ้าห่ม เธอร้ายกาจสิ้นดี!!! ช่วงนี้หน้าหนาวเธอห่มผ้าห่ม เธอเลยแอบซ่อนความชั่วร้ายเอาไว้งี้น่ะเอง -"- จากนั้นมาก็ตามหมอสั่ง เนื่องจากใส่ยาก็ยากพอแรงจะตายล่ะ อย่าได้มีแผลใหม่เลย ใส่คอลล่าร์ไปแทบทั้งวันและทั้งคืน เรื่องน้ำก็ฉีดใส่ปากเอาเท่าที่ได้ เพิ่มความถี่หน่อย ผักชีก็ทนๆกินบ้างคายทิ้งบ้าง แต่ดูจากจำนวนครั้งในการฉี่ ก็คิดว่าพอไหว *** ********** สัปดาห์แรกตามที่บอก พลอยใส่ยาที่หูผักชีกันเองงุ้งงิ้ง เพิ่งมีสัปดาห์นี้ที่โหดๆเสี่ยงหมากัด เลยให้อ้วนอ๋องมาช่วย เขาเพิ่งเคยเห็นตอนใส่ยา เอาหลอดลงไปในรูปหูสุนัขเป็นครั้งแรกเลย พลอยเลยถามว่า เห็นตอนใส่ยาไหม น่ากลัวไหม เขารีบพยักหน้า ตอบว่า น่ากลัว คือมันน่ากลัวจริงๆนะ ตอนพลอยดูหมอทำทีแรกก็สยองในใจ เพราะไม่คิดว่ามันจะเสียบอะไรเข้าในหูหมาได้ลึกขนาดนั้น พลอยเลยบอกไปว่า เนี่ย ก็เห็นแล้วกลัวเหมือนกัน แต่ก็ทำเองทุกวันมาทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมาเลย แค่อยากจะอธิบายให้คุณเจ้าของสุนัขป่วยอีกหลายท่านที่รู้สึกว่ามันยาก ยังไงมันก็ต้องหัดทำค่ะ อดทนไว้นะคะ สักพักมันจะง่ายขึ้นเอง อันนี้พูดจริงจากประสบการณ์ตรงตามรายละเอียดที่เล่ามายืดยาวข้างบน มันง่ายขึ้น... แต่ที่น่ากลัว ก็ยังน่ากลัวอยู่ดี 5555555+ ** ************ เลิกเครียดเรื่องใส่ยา ถึงจะลุ้นระทึกทุกวันในสัปดาห์นี้ ยาก็ถูกใส่เข้าหูหมาน้อยไปได้บ้างล่ะ ^o^ มาคุยเรื่องลั้นลาดีกว่าวันแรกที่ไปตรวจหูอักเสบ ใส่คอลล่าร์ให้อยู่ค่ะ ผลก็คือ ผักชี.JPG เข้าสู่โหมด "ภาพนิ่ง" 555555+ ใส่แล้วไม่กล้าเดิน พอเริ่มลองเดินก็ใช้โหมด สโลว์โมชั่น ตลกมากๆ ดันก้นเธอ เอาไปปล่อยหน้าบ้านให้สำรวจโลกดู ได้ผลตามนี้หลังรอไปสักพัก  ทีแรกเห็นแค่ช่วงก้น ทำไมเธอนิ่งนานจังล่ะ?? หรือจะชมวิวอยู่นะ แต่ทำเลนี้ไม่ใช่จุดชมวิวปกติเธอไงคะ เลยเดินออกไปดูพร้อมแชะภาพเก็บนิดนึง จากนั้นก็ฮาก้ากกกก เธอนิ่งเพราะ ติดแหง็ก ค่ะ 55555555+  สอยมุมป้ายทะเบียนรถยนต์ หวยงวดนี้ไม่ออกค่ะ ไม่ต้องบอกเลขล่ะ 55+ ก็ยืนนิ่งๆนะ ตามประสาคุณหนูผักชี คงรอจนไม่ไหวจริงๆ ถึงจะร้องเรียกคนเบาๆให้มาช่วยแบบเดิมน่ะค่ะ ก็ยืนเงียบๆไปก่อน ผักชีผู้มักครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตดีนะ... เป็นหมานิสัยแบบนี้แหละ ^ ^ ถ้ารอนานแล้วไม่ไหว ร้อง อื้ด เรียกเจ้าของไม่มาช่วย จากนั้นสเต็ปถัดไปค่อยเห่าเรียกค่ะ วันนี้พลอยยืนดูอยู่ก่อนแล้ว ก็เลยมาดึงให้เธอถอยหลังนิดนึง พอปล่อย เธอก็หยุดค้างอีกยาวนาน ก็ปล่อยไว้นั่นล่ะ พอหายมึนๆเอ๋อๆ เธอเดินหน้าต่อเลยนะ ไม่มีลังเล แต่ไปช้าๆ (ช้ามากๆ 55+) พอไปถึงอีกด้านสำเร็จ รีบเลี้ยวหันหัวมาอวด ผักชี : พี่พลอย หนูทะลุมาฝั่งนี้ได้แล้ว!!! หน้าตาดูดีใจ  อ้อ แนะนำทริกตอนใส่คอลล่าร์ (ลำโพงกันเลีย) ว่าหากกรณีสุนัขหูอักเสบ ให้เอา รอยทบ ของคอลล่าร์มาไว้ด้านล่างเน้อ แรกๆเคยหันไปเรื่อยเปื่อย สังเกตว่าหมาก้มสะบัดๆในคอลล่าร์ค่ะ ตรงส่วนต่อประสานของพลาสติกมันไม่เรียบ มันไปโดนหูที่เจ็บอยู่น่ะค่ะ ** ******** หลังจากตรวจรอบครบสัปดาห์นี้ ขึ้นสัปดาห์ที่ 2 พอคุณหมอบอกมีรอยเกา เราก็ทำตามหมอสั่ง ใส่ให้ตลอดเวลาจนชินไปเอง จะมีถอดให้ก็ตอนเราเดินตามเฝ้า หรือนั่งเฝ้าค่ะ เพื่อให้เธอเข้าหญ้าไปฉี่ คนเดินต้อนไป ถ้าผักชีไม่ฉี่ก็สวมคืนซะ จะได้ปล่อยเล่นหน้าบ้าน เฝ้าแค่ห่างๆไม่ต้องประกบ ตอนถอดนี่ต้องเดินตามประกบนะคะ ถ้าเห็นสะบัดหัว หรือจะยกขาเกา เราต้องเข้าประชิดห้ามทัน ตอนนอนก็ไม่มีอะไรมาก พอชินผักชีก็หลับไปได้เอง กินน้ำผักชีกินน้อย กลายเป็นไม่กินเลย ป้อนบ่อยขึ้นเอาค่ะ ใส่รอให้แผลที่หูหายก่อน หยอดยากมากๆตอนนี้ รบกันทุกวัน TOT  ตอนเย็นออกนอกบ้านปุ๊บ HOT ขีดสุดในซอย เด็กๆจะพากันกรีดร้องเรียกแบบเจอไอดอล "พี่ผักชี๊~~~~~~~~~" เด็กน้อยยังไม่เข้าอนุบาลไปยันประถม จะรู้สึกว่า พี่ผักชีเท่มากช่วงนี้ วิ่้งมาทักทาย วิ่งมาดูแล้วชี้ แล้วก็หัวเราะกระจาย ผักชีก็มีความสุขขึ้น เดินอวดทั่วซอย โดยไม่รู้เลยว่าเขาพากันขำ ว่าทำไมเธอเดินช้าขนาดนี้... (5555+) ก็เดินเล่นตามปกติ หัวลำโพงกวัดแกว่งไหวๆ สะโพกส่ายๆสวยงามรื่นเริงตามประสาเด็กหญิงมีหางค่ะ ** ***** ว่ากันต่อด้วยเรื่องของ นิ่ว พลอยเพิ่งเสาะหาข้อมูลเพิ่มเรื่องอาหาร จึงพบว่า อาหารที่แก้โรคนิ่ว มีหลายสูตร ตามชนิดของนิ่วที่เป็น และอาหารเหล่านี้ จริงๆก็คือส่วนหนึ่งของยาที่ช่วยรักษาอาการ ดังนั้นจึง จำเป็นต้องกิน จากทีแรกไม่ค่อยทุกข์ร้อนผักชีไม่กินข้าว หรือกินแต่น้อยนิด ตอนนี้พอรู้ว่าอาหารเม็ดที่เอามาคือยาอีกส่วนหนึ่ง พลอยเริ่มเดือดร้อนแล้วค่ะ /me ร้องไห้แป๊บ ทำไมชีวิตเจ้าของผักชีช่างลำบากยากเย็น อ้อ แล้วตามที่บอก อาหารเนี่ย ถึงตอนแรกจะกินแบบนี้ แต่บางเคสนานไปก็ไม่ได้นะคะ ต้องมีปรับเปลี่ยนเป็นช่วงๆตามสภาพ ไม่งั้นนอกจากไม่หายจะอันตรายด้วย เนื่องจากแร่ธาตุที่สะสมจนเป็นก้อนนิ่วมันจะเพิ่มขึ้น ***อาหารโรคนิ่วจึงไม่ควรสุ่มซื้อมากินรักษาเอง โปรดปรึกษาแพทย์ค่ะ*** นอกจากนี้พอไม่กิน ก็จะตามมาด้วยการท้องผูกอีกด้วย เพราะไม่มีกากใยเพื่อขับถ่ายเพียงพอ ของนิดๆหน่อยที่กินกันตายแค่ยัดปากพอให้พ้นช่วงกินยาแต่ละรอบ ปริมาณมันน้อยไปค่ะ เอาล่ะ มานึกถึงสมัยเด็กๆของผักชีละกัน ทุบอาหารเม็ดกันเถอะค่ะ 555+  ทีแรกพลอยเอาน้ำต้มไก่ (แค่น้ำ) ครึ่งช้อน ไม่อยากให้เยอะแต่อันนี้จำเป็นเพราะไม่อึไม่กินข้าวมาหลายวันล่ะ ยืนให้ยัดอาหารเข้าคอทีละเม็ด วันนึงได้ไม่กี่เม็ดจนเริ่มปวดท้องกินหญ้าแล้ว มีอ้วกน้ำย่อยด้วยบางที คือนอกจากโรคนิ่วและหูอักเสบแล้ว มันก็มีสารพัดเรื่องในช่วงเวลาเดียวกัน ที่ต้องจัดการไปพร้อมกันแบบที่เล่านี่แหละค่ะ ปวดหัวน่าดู 55+ ลองเทใส่น้ำเปล่าไปคลุกอาหารเม็ดก้อนปกติ ผักชีเลียแค่น้ำค่ะ พอถึงอาหารเม็ด ผักชีอมแล้วถุยทิ้ง มองหน้า ผักชี : พี่พลอยหลอกหนู (สายตาไม่พอใจ) พี่พลอย : ..... ก็เลยเอาแบบทุบมาลอง ผสมน้ำ กรอกเข้าคอ อันที่หก เธอเลียกินด้วยนะคะ ก็ดีกว่ายัดทีละเม็ด เลยกะจะใช้แผนนี้ เลยทุบเพิ่มต่อจะได้ไม่ต้องทำบ่อยมาก เสียงดังจะรบกวนบ้านอื่นมากไปค่ะ ทุบใส่ไปกระปุกเดียว ก็ทุบนานแล้วนะ วันถัดมาเลยลองแบบ ตักผงๆนั่นแหละวางไว้ ผักชีเดินมากินเองค่ะ ปรบมือสิคะ รออะไร เย้เย!!! สรุปคือ เม็ดใหญ่ไม่กิน จะอมเอาผงข้างนอกแล้วถุยทิ้งเกลื่อนพื้น เป็นน้ำ ยากตอนป้อน ให้กินเองก็ไม่กิน เป็นผงแห้งป่น กินเองได้ พลอยเดาว่าเพราะผงเคลือบที่อร่อยๆข้างนอกน่ะ มันปนกันในนั้นแล้ว เลยเลือกกินไม่ได้ค่ะ แต่ทุบแล้วมันจะเป็นก้อนๆคมไปหน่อย กลืนลำบาก คอยฉีดน้ำเข้าปากตอนกิน และล้างปากตอนกินเสร็จอีกรอบด้วยการฉีดน้ำ พ่นข้างกระพุ้งแก้มด้วยแรงๆ แต่ดูความสามารถในการทุบ กับความลำบากในการกลืนเพราะก้อนมันขรุขระ ถ้าทยอยปรับมาจนกินก้อนกลมเรียบอันใหญ่ปกติได้จะดีที่สุดค่ะ  ** ******* แผนการรักษาผักชีช่วงนี้ จากสัปดาห์แรกที่หมาให้ความร่วมมือค่อนข้างดี สัปดาห์นี้หมาย่ำแย่มาก ถึงหูหายแดงลงแต่ก็เต็มไปด้วยความหวาดระแวง พลอยลูบหัว บางทีเลยไปโดนหูยังมีสะดุ้งหันมาพรึ่บพรั่บ พลอยต้องรีบถอยออกเพื่อความปลอดภัยน่ะ ดังนั้นเราจึงคุยกันว่า อาจต้องขอเปลี่ยนคุณหมอเป็นอีกท่าน ในคลิกนิกที่เคยฉีดวัคซีนให้ มาดูแลเคสผักชีแทน และเราจะขอจับหมาเองตอนตรวจต่างๆ เพื่อให้เธออุ่นใจ เพื่อกันผักชีออกจากสภาพแวดล้อมตึงเครียดก่อนหน้านี้ คิดว่าเธอคงจำหมอเดิมจำได้ จำกลิ่น จำเสียง จำหน้าตา และตอนโดนผู้ช่วยมาอุ้มมาล็อก ตอนเอาไปวางบนเตียงห้องตรวจค่ะ รอบนี้ เพื่อให้ผักชีสุขภาพจิตดีขึ้น 1. ขอเปลี่ยนคุณหมอ 2.ขอจับหมาเอง 3. ไม่ให้คุณหมอเช็ดทำแผลแล้ว แค่จับให้เข้ามาส่องไฟฉายเช็กอาการและสั่งยาต่อ ทั้งนี้เพื่อเราจะได้กลับบ้านมาหยอดยาอะไรต่อได้ เพราะช่วงนี้หมาก็ยังดิ้นหนี จับกดลงพื้นยาก แต่ก็ดีกว่าวันแรกนิดนึงค่ะ นิดเดียว ผักชีควรจะต้องเยียวยาสภาพจิตใจก่อน ทั้งหมดที่ว่ามา ก็เดี๋ยวพอใกล้วันนัดค่อยคุยกับทางคลินิกอีกที เน้น ว่าผักชีตอนจิตใจปกติดี เป็นหมาที่ยอมให้เจ้าของจัดการเนื้อตัวนะคะ ถึงจะมีเจ็บบ้างเธอก็พยายามอดทนดีมากใช้ได้เลย ดังนั้นเราจึงต้องฟื้นฟูความไว้วางใจ ความผ่อนคลายของเธอกลับคืนมาก่อนเลย แต่คิดว่าก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาอะไรมากค่ะ เป็นพวกเรื่องยิบย่อยทั้งนั้นเลย เพียงแต่ทุกฝ่ายต้องให้ความร่วมมือและใช้เวลา ^ ^ รักนะ ผักชี. *** ***** ถ้าหลงลืมอะไรจะมาเพิ่มเติมอีกทีนะคะ ปกติพิมพ์สดไปตามรูปที่เรียงไว้ เลยมีตกหล่นบางอย่างที่เล็กๆน้อยๆ เนื่องจากรายละเอียดทั้งสัปดาห์มันจุกจิกมากๆ แต่ก็พยายามเขียนเยอะ แชร์ไว้ เผื่อมีประโยชน์บางอย่าง กับคนที่เจอปัญหาเดียวกันอยู่ ^ ^ ขอบคุณที่แวะเข้ามาเป็นกำลังใจให้ผักชีช่วงนี้นะคะ ถ้าหูหายดีไวๆ ก็คงจะดีมากเลย ป.ล. คุณหมอนัดทุกสัปดาห์นะคะ เว้นแต่กรณีดูแล้วหูมีปัญหาอะไรแปลกๆก็เอาไปถามได้ ** ****** เพิ่มเติม แผนสำรองในการหยอดยาผักชี เพิ่งมานึกๆหาทางในตอนหลัง เผื่อหยอดลงรูหูลึกๆไม่ได้จริงๆ แต่ยังเข้าใกล้หมาได้ จับตัวกอดไว้ได้ปกติ ก็จะแอบยื่นหลอดไปใกล้ตอนเผลอ แล้วบีบยา พรวด ลงรูหูไปเยอะๆค่ะ เปลืองยาบ้างแต่ยาน่าจะยังพอมีส่วนไหลเข้าไปได้นิดนึง เพราะยาเหลวเอาการอยู่ค่ะ ถ้าเรากันหมาสะบัดได้สักนิด ก็น่าจะพอมีอะไรไหลลงไปในรูหูนะ แต่ทีนี้น่าจะต้องใช้ยาเยอะ หยอดกันบีบไม่อั้นเลยทีเดียว กรณีของผักชี เน้นว่า ไม่ยอมให้คน หรือเอาของต่างๆ มาแตะใส่หูนะคะ เนื่องจากเจ็บฝังใจ อันนี้ก็คิดไว้แล้วเอามาคุยกันตอนหลังๆนี่ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะใช้ได้จริงไหมน่ะนะ ใครเอาไปลอง ได้ผลยังไงก็บอกด้วยค่ะ ช่วยคำนวณค่ายาจนกว่าจะหายด้วยก็น่าจะดี บิลคงบานเบอะน่าดูอยู่เหมือนกัน 55+
หนาว 18-19 องศามา 2-3 คืนแล้ว
ผักชีสบายดีนะคะ อุปกรณ์ครบชุดอย่าง นอนเบาะหนา เสื้อกันหนาว กางเกงสวมใส่ ผ้าห่มเพิ่มเป็น 2 ผืน แถมแผ่นร้อนที่เธอปลาบปลื้ม วางในผ้าห่มจนอุ่นทุกวัน แกะแผ่นร้อนให้ตอนดึกๆค่ะ เช้ามาเธอก็ใช้ต่อได้อีกเพราะยังมีไออุ่นดี โดย: ploy666 IP: 184.22.83.127 วันที่: 6 ธันวาคม 2564 เวลา:11:13:07 น.
|
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
ใช้จริงได้ไหม ไม่ทราบ
แค่คิดๆไว้ระยะนี้ที่หยอดยากยากมากๆนี่ล่ะ
แต่ก็แปะไว้ด้วยละกัน เผื่อๆเนาะ 55+