2_[ผักชี@ปทุมธานี] : ลูกหมาเหงา...
ผักชีมาอยู่บ้านเราในระยะแรกคือช่วงปรับตัวของทั้งสุนัขเล็กๆและคนในบ้านค่ะ
ตามคำสั่งคุณหมอคืออย่าเพิ่งอาบน้ำไปอีกหนึ่งเดือน แล้วพามาเจาะเลือดตรวจสุขภาพซ้ำ
เมื่อกลับไปอีกหน อาการต่างๆก็ดีขึ้นมา แต่ยังต้องกินยาต่ออีกราวๆสองสัปดาห์ถัดมา
เป็นปัญหาพอสมควรเพราะต้องอยู่ดูแลกันทั้งช่วงเช้าเย็น
ปัญหาถัดมาที่เราไม่คิดว่าจะเผชิญหน้าคือ ผักชีเป็นลูกหมาที่ติดคนง่าย แต่เธอก็แอบระแวงมากๆ
เธอไม่ชอบการถูกทิ้งให้อยู่ตัวเดียวไม่ว่าจะที่ไหนๆในบ้าน ต้องมองเห็นคน
(ซึ่งเป็นใครก็ได้ ริมรั้วที่มีช่างต่อเติมข้างบ้านอยู่ เธอก็ โอ.เค. นะ 55+)
ถ้าไม่เห็นเธอจะเริ่มสร้างปัญหาเบื้องต้นด้วยการร้องโบร๋วๆๆๆๆ รัวๆหา
ตอนหลังขยับขึ้นมาเป็นการเห่า... อันนี้บอกตามตรงว่าไม่ค่อยปลื้มนิสัยค่ะ แต่แก้ไขยากมากๆ -"-
ระยะนั้นพอดีเรากำลังซ่อมประตูรั้วบ้าน คือไม่มีรั้วปิดกั้น
เราจำเป็นต้องออกไปซื้อของเลยเอาชีใส่กรงที่เธอนอนประจำ วางไว้หน้าบ้าน พร้อมถ้วยน้ำดื่มในกรงที่เติมน้ำไว้ให้แล้ว
ผลคือ...ชี กรีดร้องโหยหวนเหมือนเจ็บปวดสุดๆ อาละวาด โมโหรุนแรงมากๆ พังกรง กัด งับจนเปิดออกเองได้ และกัดถ้วยน้ำจนกระจุยอย่างน่ากลัวตามภาพ
ภาพล่างนี่คือกรงที่เราเห็นว่าเปิดทิ้งไว้ และถ้วยน้ำหมดสภาพค่ะ ทั้งที่ลูกหมาดูป่วยๆและตัวเล็กมาก แต่เรี่ยวแรงเวลาเธอวีนเอาแต่ใจสุดฤทธิ์จนน่าตะลึง
ช่างบ้านข้างๆเล่าว่าพอเราคล้อยหลัง หมาที่นั่งสงบก็เริ่มออกอาการ และก็เปิดกรงออกมาเองถึงสองครั้ง (คือรอบแรกหลุดมาพี่เขาเรียกมันแล้วเอาไปใส่คืนให้ค่ะ แต่ก็หลุดมาอีก)
โชคดีอยู่บ้างอย่างที่บอกไปคือผักชีติดคนง่ายเนื่องจากเคยอยู่วัด
ชีเลยยอมมาเวลามีคนเรียกไว้ พี่ๆช่างเลยกรุณาผูกปลอกคอกับเชือกล่ามไว้กับรั้วให้
T^T และเธอช่างเป็นหมาที่เข้าใจยากมากๆ พอเธอเห็นว่าเธออยู่ตรงรั้ว มีช่างเดินไปมาแถวนั้น
เธอนั่งเฉยๆ สงบลงซะงั้นจนเรากลับบ้านมา
โล่งใจแทบตายที่หมาไม่หลุดหายไปเพราะมันมัววิ่งพยายามตามหาเราค่ะ
ก็เรียนรู้ว่ากันไปว่าผักชีเป็นลูกหมาเล็ก ลูกหมาเด็กย่อมอ่อนไหวต่อการหายไปของเจ้าของนะคะ
ใครรับสุนัขเล็กมาก็ต้องใจเย็นๆดูแลกันไปนิดหนึ่ง ^ ^"
ในเวลาต่อมาแม้เราจะเปลี่ยนเป็นให้ชีวิ่งในบ้านระหว่างรอ
ผักชีก็ยังทำใจยากค่ะ
พฤติกรรมถัดมาของเธอคือ อึ และฉี่ ทิ้งไว้ตามที่ต่างๆในบ้านเพื่อเรียกร้องความสนใจ
ตอนได้กลิ่นเหม็นตุๆแล้วต้องเดินหา แถมยังแทบต้องอยู่กับหมาตลอดเวลาจนทำอะไรไม่ได้
บอกตรงๆว่าเล่นกับหมามีความสุขมากค่ะ แต่เครียดมากที่ไม่สามารถปลีกตัวไปทำอะไรเลย
แม้กระทั่งขึ้นไปเอาของชั้นบนของบ้านก็ยังทำไม่ได้
ตรงนี้ถ้าใครกำลังเจอปัญหาเดียวกันอยู่ขอให้อดทนนะคะ อดทนกับเขาอีกสักนิด
แล้วมันจะค่อยๆดีขึ้นเองค่ะ ต้องใช้เวลาพอสมควร...
เขาหรือเธอที่เอามาเลี้ยง ตัวเล็กจิ๋วหลิวค่ะ
เขาเหงา เขากลัว เขาไม่มีใครเลยเขาเลยกังวลมากกว่าเรา
สุนัขตัวน้อยที่เห็นนั่นแบกรับความเครียดมากกว่าเราคงเป็นล้านเท่า
ให้โอกาสเขานิดนะคะอย่าเพิ่งถอดใจเอาเขาไปทิ้งขว้างหรือยกให้ใคร
(จริงๆมีจิตตกจนคิดนะ เครียดมากขอบอก 555+ ตอนนี้หลั่นล้ากับผักชีได้ดีพอสมควรแล้วค่ะ)
ฝึกการขับถายเป็นที่เป็นทางไม่ยากค่ะ แต่สุนัขเด็กจะขับถ่ายบ่อย ต้องคอยพาไปที่ประจำ
นั่งเฝ้าบ้าง มัดไว้บ้างแบบกำจัดระยะ สักพักเขาจะจำได้เองค่ะ
ช่วงแรกชีตื่นพร้อมพระ ตีสี่ ตีห้า ทรมานเรามากๆที่ต้องตื่นก่อนให้ได้เพื่อไม่ให้เธอฉี่ราดในกรง
หลังๆเธอรอเราตื่นค่ะ เราก็ค่อยๆขยับเวลามาทีละหน่อย
ตอนนี้เธออั้นได้นานพอที่นั่งรอเรา เหมือนตื่นเวลาปกติหน่อย คนเลี้ยงดีใจสุดๆนะจะบอกให้
ผักชีจำไวค่ะ แค่ยังอั้นได้ไม่เก่งในช่วงแรกๆที่มา มีไม่ทันบ้างอะไรบ้าง เราก็ทำความสะอาดกันไป
น้ำถูกพื้นก็ผสมเดทตอลหน่อยจะได้ฆ่าเชื้อและกลบกลิ่นไปในตัว
จะมีเรื่องวุ่นวายบ้างก็เฉพาะตอนถูกปล่อยไว้และเครียดเลยเรียกร้องความสนใจด้วยการ
ขับถ่ายไม่เป็นที่เท่านั้น เราก็ตักไปทิ้งชักโครก เช็ดซะ แล้วกลับมานั่งเล่นกับหมากันต่อ 55+
อย่าตี อย่าว่า เพราะหนูไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ...เธอคงบอกว่าอย่างนั้นตอนนั่งทำตาแป๋วๆมองเรา
อีกเรื่องที่เรากันไว้ก่อนตั้งแต่ตอนเอาผักชีมาวันแรก คือใส่ปลอกคอให้ค่ะ
แต่ว่าทีแรกเราห้อยเป็น แท็ก เขียนเบอร์โทรเอาไว้
มันคล้องกับห่วง ซึ่งห่วงที่ว่าเนี่ยมันง้างออกตอนผักชีอาละวาดนั่นแหละ
และหลังๆมาเราพบว่าผักชีเป็นหมาที่พลังงานสูงมาก กี่ห่วงที่คล้องมากับพวกเธอดึง
ตะกายจนหลุดกระเด็นได้หมด -"- เลยตัดสินใจทำป้ายเบอร์โทรปักเองเย็บติดปลอกคอค่ะ
แต่เย็บเองแบบด้ายเส้นเดียวพอสุนัขเกามันเยินมาเรื่อยๆ
ก็เลยไปสั่งร้านปักจักรเป็นเบอร์โทรเย็บติดเสียเลย อันนี้ทนค่ะ ปลื้มมากๆ
ปลอกคอชีไม่เคยมีปัญหาในการใส่เลย ใส่เสื้อก็ได้ เธอไม่บ่นอะไรมาก
แต่ว่าจากความที่เธอแรงเยอะ และโมโหจัดตอนไม่สบอารมณ์ กัดสายจูงเชือกแทบขาดจากกัน
ทุกวันนี้เลยเปลี่ยนมาใช้เป็นโซ่แบบโลหะเงินๆแทนค่ะ ทนดี กัดได้กัดไป (เธออยากหนีไปเล่นตลอดเวลา)
พอเราทำรั้วใส่ตาข่ายเหล็กกันสุนัขที่รั้วกับเพิ่มระแนงข้างบ้านเสร็จ
เวลาเราไม่อยู่ก็ปล่อยชีวิ่งเล่นหน้าบ้านได้ค่ะ สุนัขเครียดน้อยลงก็ไม่อาละวาดอะไรมาก
เต็มที่ก็มีบางหนร้องบ้าง (แต่โตมาก็ชินที่คนออกจากบ้าน ร้องน้อยลงมากจริงๆนะคะ)
เราทำกรงติดมุ้งลวดกันยุงให้ผักชีนอนตรงโรงรถนี่แหละค่ะ ทำกว้างๆเผื่อสุนัขโตไว้ด้วย
โล่ง โปร่ง แต่แรกๆที่ขังในกรง ตอนรั้วยังไม่เสร็จน่ะนะ เราเปลี่ยนจากวางถ้วยใส่น้ำเล็กๆไว้ให้กิน
เป็นถังน้ำสีดำ ใส่น้ำจนเต็ม
เชื่อไหมว่า...ชีคว่ำมันลงจนได้ T^T คือ หนูจะอาละวาดน่ากลัวไปถึงไหนคะ น้ำหนักหนูเสี้ยวเดียวของถังที่ใส่น้ำเต็มๆนั่นเลยนะ ยังทำได้อีก...
เด๋วพี่พลอยเบิ้ดกะโหลกผักชีเสียเลยนี่ แง่มๆๆ
ข้อดีของผักชีตั้งแต่พาเธอมาเลี้ยง ฟันเธอเริ่มขึ้นและคงคันเขี้ยวมากๆ
เมื่อเธอไปกัดอะไรต่อมิอะไรในบ้าน เราห้ามว่าอย่า...เธอฟัง และเธอจำ!
เธอไม่งับผ้าม่านเล่นหลังเธอโดนสั่งตอนเริ่มไปเล็มๆแทะๆ
ไม่กัดของอื่นนอกจากตุ๊กตาที่ให้งับเล่นกัน เวลาที่ชีเคยอาละวาดเรามานั่งดูข้าวของ
กลับไม่มีอะไรเสียหายนอกจากแผ่นโฟมที่วางขวาง บังเธอจากประตูบ้านเอาไว้แค่นั้น
คือข้าวของจะโดนคุ้ย ดึง รื้อบ้าง แต่ไม่เสียหายค่ะ ไม่มีกัดจนพังหรืออะไรหนักๆสักชิ้น
แต่ผักชีสงวนคำสั่งไว้แค่ในบ้าน ไม่นับคำสั่งในของที่พ้นประตูกระจกบานเลื่อนออกมา
เพราะชีเป็นสัตว์กินหญ้าค่ะ อย่าได้ห้าม เสียเวลาเปล่ามาก สนามหญ้าเล็กๆที่มี
พังตลอดเวลา ทั้งขุดเล่้น ทั้งทึ้งกิน 5555+
ตามวัยปกติของลูกหมาฟันขึ้นคือเริ่มกัดรองเท้า
ชีไม่ทำค่ะ มันคงไม่เท่สำหรับเธอเท่าไหร่
แต่เธอมีพฤติกรรมเป็นหมาประหลาดที่เวลาเคืองเจ้าของไม่ลงมาเล่นด้วย
T0T ชีเอารองเท้าไปซ่อนค่ะ...
ชีจะเอาไปเล่นซุกๆทิ้งไว้ตามมุมต่างๆถ้าใครอยู่ในบ้านแล้วไม่ออกมาหาจะเน้นที่รองเท้าคนนั้น
บางหนก็มีแอบเอาไปนอนแทะบ้าง
แอบดูเห็นหัวงุบๆเอียงซ้ายขวา ของกลางกอดเอาไว้ ใจหายวาบนึกว่ารองเท้าคงถึงกาลอวสาน
แต่พอเดินไปถึง ชีจะเงยขึ้นมอง เต็มที่ก็กระดิกหาง
รองเท้าไม่มีส่วนใดบุบสลาย (ทั้งที่ก่อนหน้าดูลักษณะการโยกหัวเหมือนแทะจริงจังมากๆ)
-"- แค่เลอะน้ำลายค่ะ เอาไปล้างวางคืนที่เดิมก็จบแล้วค่ะ
ทุกวันนี้ปริศนายังไม่กระจ่างเลยว่า ตกลงชีงับรองเท้ายังไงบ่อยๆแต่ไม่เคยมีร่องรอยอะไรเหลืออยู่เลย
พอกินยาแก้โรคพยาธิเม็ดเลือดครบตามที่คุณหมอสั่ง
พุงป่องๆของผักชีก็ยุบหายไป แรกๆมีน้ำหนักลดลงบ้างเล็กน้อยแต่ในที่สุดผักชีก็จะเริ่มโตขึ้นตามวัย
ชีแข็งแรงขึ้น ร่างเริงมากๆ ซนเอาเป็นเอาตาย
ปิดท้ายด้วยรูปผักชีรออ้วนอ๋องค่ะ...ชีรักของชีมาก
ถ้าเขาไปทำงานชีจะชะเง้อหาอยู่แบบนี้ตลอดเลยแอบถ่ายรูปมา
เวลาที่ใครออกจากบ้านก็รีบกลับมาไวๆนะคะ บางทีสุนัขที่คุณเลี้ยงไว้อาจกำลังเฝ้ารอคุณอยู่ก็ได้
รักนะ...ผักชี...
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
ที่ได้มาอยู่ที่แสนอบอุ่น พบคนใจบุญ มีจิตใจดี ที่บ้านหลังนี้
เขียนเก่งมากค่ะ
พอได้อ่าน สนุกดีค่ะ น่าติดตามชีวิตผักชี
ที่ไม่น่าจะรอดจากการติดเชื้อ
........
บอกกับลูกประจำว่า ... สุนัขที่เราเลี้ยง
เวลาเค้ารัก เค้าดีใจ ก็แสดงออกที่หาง (กระดิกแทบกลัวจะหลุด) เค้ารัก เค้าก็รักจริง ๆ ไม่หลอกลวง เหมือนมนุษย์
........
ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งรักกัน เห็นแต่ความน่ารัก (บางครั้งก็น่ากระ..ตืบ ค่ะ)
ออกจากบ้านก็นึกถึง ว่าตอนนี้จะทำอะไรอยู่นะ
ที่บ้านดื้อสุด ๆ ต้องเปิด กูเกิ้ล อ่านเกี่ยวกับเรื่องลูกสุนัขเกือบทุกวัน