และแล้วก็มีเหยื่อ อุ๊ย ไม่ใช่ นักเรียนอยากเรียนภาษาไทยจนได้
หลังจากเรามั่วไปกรอกใบสมัครกับเพื่อนไต้หวัน ที่ฝ่ายหางานของโรงเรียน (ดีมั้ย มีด้วยนะ)
ที่นี่เค้าจะหาคนที่สนใจเรียนภาษาต่างๆ ให้กับพวกเรา
ซึ่งเราจะต้องสอนภาษาแม่ ของเราเอง ให้กับคนญี่ปุ่น
ซึ่งคนญี่ปุ่นที่อยากเรียนก็จะมีหลากหลาย เช่น
คนที่เรียนภาษาอังกฤษ ก็ส่วนใหญ่พวกนักเรียน ไปตลอดจนแม่บ้าน
ส่วนภาษาไทยนั้น ค่อนข้างมีน้อย ถึงไม่มีเลย
แต่ไม่น่าเชื่อ และแล้วเธอก็มาที่โรงเรียนเรา
มิโซกามิซัง เป็นแม่บ้านที่ต้องติดตามสามีไปทำงานที่ญี่ปุ่นอย่างน้อย 3 ปี
ก็เลยมาเรียนสนทนาประจำวันกับเรา
ทุกวันมาเรียนเอาน้องนานะจัง มาด้วย เกือบขวบนึงแล้ว น่ารักมาก (อยากมีลูกหน้าตาดีบ้าง อิๆ แต่คงไม่ได้ เพราะแม่หน้าไม่ให้)
การสอนเป็นไปด้วยดี และสนุกมาก
หรือเราจะเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ วู้วววว ชอบจัง
หนังสือที่ใช้ เอาหลายๆ เ่ล่มมารวมๆ กัน
สรุปไม่ถูกใจเราซักเล่ม
ทำเองแม่งเรยย สอนแต่เรื่องที่น่าจะเอาไปใช้ได้จริง
เช่น การขึ้นรถ การไปโรงพยาบาล การต่อราคา (แม่บ้านชอบบบ)
เราก็ไม่เคยสอนใครจริงๆ จังๆ แบบนี้มาก่อน
แต่ก่อนก็สอนเลข สอนอังกฤษน้องแค่ ม.ต้น ขำๆ ไป สนนราคาขำๆ น้องๆ ไปด้วย (ฮี่ๆ)
คราวนี้ไม่ง่ายเลย แค่ผันเสียง กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า ก็ท่าจะแย่
แต่น้องนานะจัง พูด "ค่ะ" ตามได้ชัดกว่าแม่อีก ฮาๆ
กลับไป ถ้าทำได้ ไปเป็นคุณครูดีกว่า สอนเด็กๆ ท่าจะดีวุ้ย
เค้าจะรับครูบ้าๆ อย่างกรูมั้ย