Story of the Day : July 2010

08/07/10 ... เรื่องวุ่นๆ ก็หมดไปอีกหนึ่ง

ช่วงก่อนชีวิตวุ่นวายมากๆ มรสุมชีวิตสุดๆ ... เรื่องนั้นยังไม่ทันจบ เรื่องใหม่มาอีกละ แล้วก็มีเรื่องใหม่กว่ามาอีก ...


ทั้งเซ็ง ทั้งเครียด ทั้งเบื่อ ... ช่วงนี้ค่อยดีขึ้นหน่อย ชีวิตเป็นระบบระเบียบขึ้นหน่อย แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทาง


ที่พัก - ย้ายห้องเรียบร้อยแล้ว ตอนมามาแค่สี่กล่อง สามปีผ่านไป มันมาจากไหนไม่รู้ กลายเป็นสี่สิบกล่อง




ดีนะเนี๊ยะ ที่บริษัทบังคับย้ายเลยมีรถมาขนของให้ แล้วนี่ถ้าลาออกจะทำยังไงเนี๊ยะช้าน

ตึกที่ย้ายเข้าไปเป็นตึกเก่า เข้าไปวันแรก ฉลองด้วยน้ำรั่ว! ... เซ็งจิต



ต่อมาเรื่อง
สอบประจำปี - ปีนี้ง่ายกว่าปีที่แล้วเยอะ ไม่เครียดมาก ได้เต็มบ้าง ไม่เต็มบ้าง ... ยังรอดได้ทำงาน ไปอีกหนึ่งปี



สอบเสร็จวันนี้ พรุ่งนี้ก็ต้องไปบินต่อเลย ... แฟรงเฟิร์ต ไม่ได้ไปมานานละ แต่คราวนี้ไปอยู่แป๊ปเดียว คงได้แต่ไปซื้อของกิน กลับมาก็ต้องมาลุยเก็บข้าวของสี่สิบกล่อง เข้าที่เข้าทาง เนตก็ยังไม่มี


เรื่องวุ่นๆ ที่ต้องจัดการยังมีอีกเยอะ ... เฮ้อออออออ ... สู้ต่อไป





12/07/10 ... ชีวิตวุ่นๆ

ปัญหาวุ่นๆ ค่อยๆ หมดไปทีละเรื่อง ชีวิตค่อยๆ กลับมาเข้ารูปเข้ารอยเหมือนเดิม


ย้ายห้อง ... ห้องที่ย้ายมาอยู่เล็กกว่าห้องเดิม โดยเฉพาะตู้เสื้อผ้าเล็กลงมากกกก แล้วคนอย่างอิฉันที่ข้าวของเยอะอย่างนี้ หาที่เก็บไม่ถูกเลยทีเดียว

แล้วเหมือนบริษัทจะรู้ว่าอิฉันคงอยากหยุดอยู่อาบู้เก็บข้าวของ เลยให้หยุดซะสี่วันติด ให้ไปบินไปกลับสั้นๆ แล้วก็กลับมาหยุดอีกสองวัน ... คือสรุปได้อยู๋อาบู้สมใจเป็นเวลา 9 วัน

ตอนแรกคิดว่าคงจะขาดใจ เพราะย้ายห้องใหม่ ตึกใหม่ มีเรื่องต้องทำเยอะ ทั้งเรื่องโทรศัพท์ ทั้งเรื่องเนต คิดว่าต้องแย่แน่ๆ ถ้าไม่มีเนต ... ไปไป มามา มารู้ว่าที่ตึกมีสัญญาณเนตให้ฟรี สวรรค์ดีดีนี่เอง แค่ต้องหิ้วคอมลงมาเล่นในห้องรวมเท่านั้น ... ตอนนี้เลยอยู่แบบชิลล์ๆ เก็บของไป เบื่อๆ ก็ลงมาเล่นเนต ไม่มีอะไรเล่นก็กลับขึ้นห้อง



หลังจากสอบประจำปีเสร็จ ก็ไปแฟรงเฟิร์ตมา ... แค่ 15 ชั่วโมงเท่านั้น แต่อิฉันก็ช้อปปิ้งกระจาย ... ช้อปของกินเพียบ!

ไฟล์นี้จริงๆ อิฉันต้องทำงานชั้นธุรกิจสบายๆ แต่มีเหตุให้ต้องโดนส่งไปทำชั้นประหยัดซะนี่ แต่ก็ยังโอเค เพราะถึงจะเต็มแต่ลูกเรือดี ผู้โดยฯดีบ้างไม่ดีบ้างตามประสา แล้วหน้าตาโหดๆ อย่างอิฉัน ก็ไปมีเรื่องกับเค้าได้ตลอด




แล้วเมื่อวานวันเกิดคุณแม่สุดเลิฟ ตอนแรกว่าจะกลับกรุงเทพล่ะ แต่ชีวิตที่อาบู้ยังไม่ลงตัว แถมไฟล์เต็มอีกต่างหาก เลยได้ส่งแต่เสียง และความรักไปให้




Happy Birthday ม๊ามี๊สุดเลิฟนะค่า รักแม่ที่สุดเลย







13/07/10 ... สามปีผ่านไป ไวจังวุ้ย!

เวลานี่มันผ่านไปเร็วนะค่ะว่าไม๊?

นี่อิฉันมาทำงานอยู่นี่ได้เกือบสามปีละ คนอื่นซื้อบ้าน ซื้อรถแล้ว มีเงินเก็บอีกเพียบ ... แต่อิฉันบ้านไม่มี รถไม่ได้ อย่าถามถึงเงินเก็บนะค่ะมีเคือง



ปีนี้เหมือนจะเป็นปีที่วุ่นวายที่สุดตั้งแต่อิฉันทำงานมา เพราะเริ่มจากย้ายที่พัก เอกสารก็หมดอายุพร้อมกันหมดในปีนี้ ทั้งพาสปอร์ต ทั้งบัตรพนักงาน ทั้งวีซ่าเข้าทำงาน

วันนี้ได้ฤกษ์ดีหยุดพร้อมแฟลตเมทสุดเลิฟ เลยนัดกันไปต่อวีซ่า ... บริษัทนัดเจ็ดโมงเช้า ... ด้วยความที่ที่พักใหม่อยู่ในเมืองกลัวรถติด เลยรีบตื่นออกมาเรียกแท็กซี่ ... ที่ไหนได้เช้าเกินไป ใช้เวลาเดินทางแค่ห้านาที เลยต้องนั่งรอกันไป



การต่อวีซ่าที่นี่คือ ให้ไปเช็คสุขภาพร่างกายค่ะ เป็นการเช็คสุขภาพที่ชิลล์มากๆ หลังจากจ่ายเงินค่าตรวจเรียบร้อย

อย่างแรก - ไปพบหมอ ... ไม่มีการชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง ตรวจความดันหรืออะไรทั้งนั้น เข้าไปหมอถาม
- ทำงานมากี่ปีแล้ว
- ท้องรึเปล่า
- ได้กินยาอะไรเกี่ยวกับสุขภาพบ้างไหม?
จบ .... ... สามคำถามเท่านั้น!


อย่างที่สอง - เจาะเลือด
เอาไปหลอดใหญ่เลย ... คนที่นี่มือหนักมากๆ เจาะทีอิฉันเขียวเลย


อย่างที่สาม - เอ็กซเรย์ปอด
การเอ็กซเรย์ที่นี่ชิลล์มาก ชิลล์เกินไปจริงๆ เพราะคนไข้ทำเองค่ะ จับตัวแผ่นที่เราต้องเอาอกไปแนบขึ้นลงเอง ตามความเหมาะสม ไม่ต้องหายใจเข้าลึกๆ เหมือนบ้านเรา ... เค้าเอ็กซเรย์ไปตอนไหนยังไม่รู้เลย อิฉันยังวุ่นๆ ดึงตัวแนบขึ้นๆ ลงๆ อยู่เลย พนักงานบอกว่าเสร็จแล้ว ... งงเลย เสร็จก็เสร็จเว้ย



หมดแล้วค่ะ ... การตรวจร่างกายเพื่อต่อวีซ่า สามอย่างเท่านั้น



มาแต่เช้าตรู่ก็ดีไปอย่าง ใช้เวลาสี่สิบนาทีเสร็จ ไม่ต้องมารอต่อคิวยาว



อีกสองวันก็จะได้วีซ่าใหม่แล้ว หยุดเมื่อไหร่ก็เอาพาสปอร์ตไปยื่นก็เรียบร้อย ไว้อีกสามปีเจอกันใหม่





15/07/10 ... บ้านใหม่ กับอะไรห่วยๆ

เฮ้อ! ชีวิต ... ช่วงนี้ใครเข้ามาอ่านคงจะเซ็งว่า นังนี่บ่นอยู่ได้ ... ขอระบายบ้างไรบ้างเถอะค่ะ (แต่ก็เห็นมันบ่นตลอด )


ที่อยู่ที่พึ่งย้ายเข้ามา เป็นตึกเก่าแก่ของบริษัทค่ะ อย่างต่ำก็หกปีได้ล่ะ แล้วเหมือนห้องนี้ คงไม่มีใครย้ายเข้ามาอยู่นานนนนล่ะ


วันแรกเข้าไป น้ำรั่ว!
ไม่ใช่แบบหยดสองหยดนะค่ะ ไหลมาเป็นทางเลย


แล้วปัญหามันก็มีมาเรื่อยๆ

- หลอดไฟขาดเกือบหมด

- โทรศัพท์ใช้ไม่ได้

- เตาไฟฟ้าทำกับข้าวเสีย

- แอร์ทำงานแปลกๆ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว


ล่าสุด เครื่องซักผ้าเจ๊ง! แค่เสียมันไม่เท่าไหร่ แต่โทรตามคนซ่อม มันไม่มานี่นะซิค่ะ


ได้หยุดซะสี่วัน ได้อยู่บ้านชิลล์ๆ แค่วันเดียว นอกนั้นตะลอนทัวร์ บ้านเพื่อนคนนู้นที บ้านเพื่อนคนนี้ที ... เมื่อคืนพึ่งขนผ้าไปซักบ้านเพื่อนตึกใกล้ๆ มา อนาถใจดีแท้


นี่ยังไม่รู้จะเจออะไรอีก ... เฮ้อ!





23/07/10 ... ชีวิตช่วงนี้

เบื่อชีวิตช่วงนี้จัง เหมือนว่าทุกอย่างจะลงตัว ทุกอย่างกำลังจะราบรื่น ชิลล์ๆ ก็มีอะไรเข้ามาอีกจนได้ จริงๆ มันก็ไม่ใช่อะไรหนักหนา แต่เพราะเป็นคนคิดมาก คิดเยอะ (บางเรื่อง) ไปหน่อย เลยต้องมานอยด์อย่างนี้


พึ่งไปบินซิดนีย์มา
ขาไป - ผู้โดยฯ เต็มเอี๊ยด เต็มแบบขี่ขออิฉันได้ คงขี่ไปแล้ว แถมอัพกันกระจาย อัพแบบไม่ดูตาม้าตาเรือซะด้วย นี่ขนาดได้ทำเฟิร์สคลาสนะเนี๊ยะ ผู้โดยฯ แค่สิบสองคนยังแทบกระอัก ไฟล์บิน 14 ชั่วโมง ได้พักแค่ 4 ชั่วโมง นอกนั้นทำงานตลอด ... เฮ้อ! นี่ถ้าได้อยู่ชั้นธุรกิจผู้โดยฯ 32 คน แถมอัพด้วย ต้องกระอักเลือด ชัวร์!

ยังดีที่ได้ไปพักสองวัน กินๆ ช้อปๆ ตามประสาสิ้นเดือน สิ้นใจ ... แถมนอนเต็มอิ่ม เพื่อเตรียมรับมือกับไฟล์ขากลับ

ขากลับ - จากหลังมือเป็นหน้ามือ ... ไฟล์โล่งมากกกก มากจนเฟิร์สคลาสไม่มีผู้โดยฯ แล้วอิฉันทำไร??? ไม่ได้ทำอะไรเล้ย ไปช่วยที่นู่นนิด ไปช่วยที่นู่นหน่อย ไฟล์บิน 14 ชั่วโมง ทำงานไม่ถึงสองชั่วโมง นอกนั้นนอน นั่ง เม้าท์ ... เฮ้อ! เหนื่อยสุดๆ





ลั้นลาบนไฟล์ซะนาน ... กลับมาถึงห้อง เซ็งทันทีเลย แฟลตเมทคนที่สามย้ายมาแล้ว ตัวเป็นๆ ยังไม่เจอ แต่เห็นข้าวของเครื่องใช้เรียบร้อยแล้ว

ตั้งแต่ทำงานมา ... เวลาไปทำงาน บินไปไหน นอนที่ไหน มันก็ไม่ค่อยสบายเหมือนห้องของตัวเอง เพราะมันเหมือนบ้าน ด้วยความที่อยู่มานานแล้วด้วยมั้ง ทำอะไรก็ได้ไม่ต้องเกรงใจใคร แต่นี่พอมามีคนอีกคน ที่ไม่ใช่เพื่อนกันหรือคนไทยด้วยมาอยู่ด้วยแล้ว ... บอกไม่ถูกอ่ะ

ง่ายๆ คือไม่ค่อยอยากอยู่ห้อง ไม่อยากกลับอาบู้ อยากบินไปนอนที่อื่น เบื่อจัง


ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาขอให้ย้ายห้องได้โดยเร็ววัน ไปอยู่ตึกไหนไม่เกี่ยง แต่ขอให้อยู่กับเพื่อนคนไทยสองคนก็พอ ... สาธุ





หมายเหตุ : ย้ายจากบล็อค Story of the Day เดือนกรกฎาคม มารวมไว้ที่นี่