1 ขวบ 7 เดือน : ช่วงเวลาแห่งความยุ่งเหยิง สวัสดีลูกรัก หม๊าชั่งใจอยู่นานว่าจะเขียน Blog ต่อไป หรือว่า ปล่อยให้มันร้างไปเลย เพราะตั้งแต่กลับมาเมืองไทย เราก็ยุ่งกันมากเลยลูก โดยเฉพาะป๊า แทบไม่มีเวลากิน เวลานอนเลย เดินทางไปนู่นไปนี่ ส่วนหม๊าก็รบกับหนูทั้งวัน เนื่องจากผิดแผนเรื่องคนช่วยเลี้ยงหนู ทำให้หม๊าต้องลุยคนเดียว คิดๆไป เหนื่อยกว่าตอนอยู่ฮาวายอีกนะเนี้ย (ป๊าชอบพูดว่า ไม่น่าเชื่อว่าคนเรามันจะเหนื่อยได้อีก...เหนื่อยได้อีกจริงๆ) พูดถึงเรื่องป่วยนี่ อยากจะบอกว่า ตอนเราอยู่ฮาวายกัน นี่ไม่มีเลยนะ เต็มที่ก็ไอนิดๆหน่อยๆ หรือหนูตัวร้อน ซัก 2-3 วัน ก็แค่นั้น แต่นี่จัดเต็มเลยทั้งแม่และลูก ทั้งไอคอแทบแตก ไม่ได้หลับได้นอน หรือไม่ก็น้ำมูกไหลย้อย คัดจมูกนอนไม่ได้ ส่วนหนูก็มีอาการคอแดง หูแดงไรเงี้ย ซึ่งเป็นโรคที่หม๊าไม่เคยได้ยินมาก่อน อ้อ เป็นส่าไข้ด้วย ตัวลายเป็นตุ๊กแกน้อยเลย เป็นอยู่ 4 วัน ก็กลับมาใสกิ๊กเหมือนเดิม
แล้วหลังจากนั้นอีกเกือบ 1 ปี ป๊าก็ไปขอเป็น Dealer เค้า ซึ่งจะว่าไป ป๊าก็ใจกล้าหน้าด้านมากนะลูก ที่ไปขอเค้า เพราะตอนนั้น เราไม่มีอะไรเลย ที่จะทำให้เค้าเชื่อใจ และให้เราเป็น Dealer หน้าร้านก็ยังไม่มี เงินทุนก็ยังไม่มี แต่ก็ไม่รู้เค้าประทับใจอะไรในครอบครัวเรา เค้าบอกแค่ว่า เค้ามั่นใจว่าเราทำได้ เค้าก็ให้เราเป็นเลย โอ้โห้!... นอกจากนั้น ยังเล่นเพลงให้เราฟังอีก (ตามคลิป) พอเล่นเสร็จ ก็เรียกป๊าเข้าไปใกล้ๆ แล้วก็เล่นให้ฟังช้าๆ พร้อมบอกว่า เพลงนี้นะ ให้ป๊าเล่นให้หนูฟังทุกคืนนะ ว่าแล้วก็ยื่น อูคูเลเล่ตัวนั้น..ตัวนั้นเลย ให้ป๊า บอกว่าให้!!เอาไปเลย!!! ป๊าถึงกับ อึ้ง ทึ้ง บรรยากาศให้ห้องเริ่มเงียบ แล้ว Papa ก็ยิ้มหวานให้ ป๊าถึงกับกลั้นนำ้ตาแห่งความซาบซึ้งไว้ไม่อยู่ (น่าเสียดาย ที่ไม่ได้ถ่ายคลิปไว้) แต่ที่น่าเสียดายกว่า ก็คือ อู๊คตัวนี้ ไม่อยู่กับป๊าแล้ว เพราะว่าตัวนี้ป๊าเค้าเอาไปประมูล เพื่อนำเงินไปช่วยเหลือ ญี่ปุ่น ที่เค้าเกิดเหตุการณ์ tsunami ถล่มบ้านเมืองไปครั้งใหญ่ ซึ่งทาง Papa ก็ happy แล้วก็ทำ จดหมายขอบคุณไปยังคนที่ได้ด้วย... และเรื่องต่อมาสำคัญสุดก็คือ เรื่องหนูลูกรัก ว่าจะทำอย่างไรดี หลังจากได้ที่อยุู่แล้ว เพราะหม๊าต้องทำงานช่วยป๊าแล้วอ่ะลูก ความจริงตามแผนแรกก็คือ ป๊าให้หม๊าหอบหิ้วหนู ไปที่ร้านด้วย เพราะคิดว่า เลี้ยงลูกไปด้วย ขายของไปด้วย ก็น่าจะโอเค แต่พอพาไปจริงๆ ที่ร้านยุ่งมาก แล้วหนูก็ซนมากๆๆด้วย ไม่กลัวอะไรเลย พอหม๊าเผลอปุ๊ป ก็วิ่งไปไกลๆ มองมาอีกที เห็นแค่หลังไวๆ เป็นตัวเล็กๆ วิ่งดุ๊กๆๆๆหนีไป ไปตรงบันไดเลื่อนบ้าง หนีเข้าห้องนำ้บ้าง วิ่งไปเล่นที่ร้านขายข้าวบ้าง บางทีก็งอแงให้หม๊าอุ้ม บางทีก็ร้อง จะเล่นอู๊ค ตัวนั้นตัวนี้ในร้าน ![]() ซึ่งมันทำให้หม๊าเหนื่อยมาก เพราะนอกจากจะยุ่งขายของแล้ว ยังต้องคอยวิ่งไล่จับหนูด้วย โอ้มายก๊อด!! หม๊าจะเป็นลม แล้วยิ่งมีลูกค้ามาเตือนหม๊า เรื่องเด็กหายด้วยแล้ว ทำให้หม๊าตัดใจเลย ไม่พาหนูไปที่ร้านอีก แต่ก็สงสารอี๊กุ๊กกุ๋ยอ่ะลูก ขายอยู่แค่คนเดียว ข้าวปลาก็ไม่มีเวลากิน มันทำให้หม๊าต้องรีบหาทางออกว่า จะเอาอย่างไรดี แต่ตอนนี้ก็ยังตกลงกับป๊าไม่ได้ว่า จะเอาไงดี!!....เพราะใจหนึ่งก็อยากเลี้ยงหนูเองจนถึง 2 ขวบ แล้วค่อยให้เข้าเตรียมอนุบาล หรือว่า มองหาเนอสเซอรี่ดีๆ แล้วเอาหนูไปเข้าเลยตอนนี้ แต่ป๊าทำใจไม่ได้ ที่จะให้หนูไปเข้าเนอส เค้าอยากให้หม๊าหาพี่เลี้ยงมาเลี้ยงหนูที่บ้าน แล้วให้หม๊าทำงานจากที่บ้านเอา แล้วถ้าจะไปที่ร้าน ก็เอาพี่เลี้ยงไปด้วยให้เค้าไปวิ่งไล่จับหนูที่ร้านไรเงี้ย...
![]() มาอัพแล้วหรอคะ นึกภาพออกเลยค่ะว่าเหนื่อยอย่างไร เพราะแค่พาน้องชีสไปห้างแปบเดียวยังฟนื่อยเลยยนี่ต้องอยู่ทั้งวันอีกเห็นใจเลยค่ะ หนูว่าไปเนิอสก็ดีนะคะ เดี๋ยวนี้เด็กที่ไปเนิอสมีแต่เก่งๆค่ะสามารถทำไรเองได้ตั้งหลายอย่าง สู้ๆค่ะ ขอให้ขายดีๆนะคะ
โดย: หนึ่งแม่น้องชีสจ้า IP: 58.9.231.244 วันที่: 26 เมษายน 2554 เวลา:13:31:33 น.
ส่าไข้ เด็กเป็นกันเยอะจ้า
ตอนนี้กลับมาหล่อเหมือนเดิมแล้วใช่ป่ะ โดย: iamnerisa
![]() ตามมาเอาใจช่วยค่ะ ขอให้เข้าที่เข้าทางเร็วๆ และกิจการรุ่งเรืองนะคะ
โดย: ta/'o-o/'
![]() สวัสดีจ้ะมุ่ย
รู้ไหมว่าเราอยากได้เจ้าอูคูเลเล่ มาให้เรย์เล่น วันก่อนก็คุยกะแฟนจนแฟนก็สนใจเหมือนกัน แฟนเราชอบไป Fortune เดี๋ยวเราให้เข้าไปที่ร้านตะเองน่ะ เรื่องเจ้าบี้ เราแนะนำให้เอาเข้า nursery น่ะ เพราะเราเคยเอาลูกมาทำงานด้วย ปรากฏว่าไม่ได้ทำงานทำการเลย ลูกติดเราไม่พอ เราเองก็ห่วง กังวลด้วย สรุปไม่ work เลย เอาไปเข้า nursery ก็ดีน่ะ แรกๆ ก็ต้องเสียน้ำตากันหน่อย ยังไงลองไป survey เลือกที่เราชอบจริงๆ อยากให้เน้นที่ครู ขอให้รักเด็ก เอาใจใส่เด็กมากๆ ขอให้กิจการเฮงเฮงน่ะเด้อ :D โดย: จ้าว..จอม
![]() ![]() เห็นบี้เป็นส่าไข้แล้วน่าฉงฉานจัง แต่ดูจากหน้าตาแล้วยังทะเล้นอารมย์ดีอยู่ก็ค่อยหายห่วง
ขอแสดงความยินดีด้วยที่ทำในสิ่งที่ฝันไว้ได้สำเร็จ อ่านแล้วเห็นภาพเลยว่าเหนื่อยกันขนาดไหน แต่ตอนนี้ทุกอย่างเร่ิมจะลงตัวแค่เวลาไม่ถึง 2 เดือนหลังจากย้ายกลับเมืองไทยก็ถือว่ายอดเยี่ยมมักๆเลย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้สู้กันต่อไปเพื่อบี้และธุรกิจของครอบครัวนะจ๊ะ โดย: Nanny@Hawaii IP: 24.94.66.189 วันที่: 28 เมษายน 2554 เวลา:11:50:01 น.
อ่านแล้วดีใจด้วยจริงๆ กิจการรุ่งเรืองมาก
แบบนี้ใช่ไม๊ ที่เค้าว่าทำอะไรที่ตัวเองรัก แล้วมันจะมีความสุขน่ะ โดย: misspommy IP: 58.11.87.125 วันที่: 3 พฤษภาคม 2554 เวลา:17:01:17 น.
อี๊กุ๊กกุ๋ยสู้ตายค่ะ 55555555
โดย: GK IP: 58.8.78.116 วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:11:18:49 น.
Woww ไม่เห็นน้องบี้ตั้งนานแนะ สบายดีทั้งคุณแม่และคุณลูกนะคะ น้องบี้ดูโตขึ้นเยอะเลยละ ^^
โดย: prince charming isn't coming
![]() |
บทความทั้งหมด
|