สุขสันต์วันเกิดลูกรัก หม่าหม๊า รอคอยวันนี้มาอย่างใจจดใจจ่อ
วันที่จะได้จัดงานวันเกิดครบขวบปีแรกให้หนู…แต่ก็ยังไม่ได้จัดอ่ะ
เพราะวันพฤหัสที่ 16 กันยา ป๊าต้องทำงานและมีสอนตอนเย็น เลยยกยอดไปจัด วันเสาร์ที่
19 แทน

หนูคงยังไม่เข้าใจว่าทำไม หม๊าต้องตื่นเต้นมากมาย
ก็ไม่รู้เหมือนกันลูก มันคงดูเหมือนว่า ลูกเราโตขึ้นมาอีก step แล้วนะ ต่อไป จะใช้คำว่า
baby ไม่ได้แล้ว เพราะลูกแม่ เป็น toddler แล้วอ่ะ

1 ปีที่ผ่านมา หม๊าได้เรียนรู้อะไรมากมายจากหนู

หน้าตาลูกแม่ดูบู้บี้ ตอนแรกเกิด แต่ตอนนั้น ดูยังไงก็น่ารัก...นี่แหละหนา ที่เรียกว่า ความรักทำให้คนตาบอด



เด็กๆจะหัวโต แต่มือสั้น...ไม่ได้เป็นเฉพาะลูกแม่ใช่มั้ย


แรกๆอาบนำ้ที ต้องช่วยกัน สองคน

Blog นี้อาจจะยาวหน่อย เพราะหม๊าอยากจะเขียน
อยากจะรวบรวม เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น ระหว่างเรา ว่ามันไม่ง่ายนะลูก กับการเลี้ยงเด็กคนหนึ่ง
ในต่างแดน ตามลำพัง ไม่มีญาติพี่น้อง คอยช่วยเหลือ เพราะป๊าก็ต้องทำงานนอกบ้าน หม๊าก็ต้องเลี้ยงหนู
อยู่คนเดียว พร้อมทำงานบ้านไปด้วย ตอนนี้งานบ้านหม๊าบกพร่องมาก บ้านรก ครัวรก ผ้าห่มไม่ได้พับ
แต่ก็โชคดีที่ป๊าเองก็ไม่สนใจ แค่ดูแลหนูให้ดีก็พอ

ถึงตัวเล็ก แต่ฤิทธ์เยอะ


คิดว่าตัวเองน่ารัก เลยชอบทำหน้าขี้เหร่

ช่วงแรกเกิด ถึง 4 เดือนแรก
หนูจัดว่าเป็นเด็กเลี้ยงยากคนหนึ่ง เพราะนอนน้อยมากๆวันๆหนึ่งนอนไม่ถึง 12 ชั่วโมง
ซึ่งเด็กแรกเกิดควรจะนอน อย่างน้อย 17 ชั่วโมงอ่ะ แต่ยังโชดดี ที่ไม่ร้องไห้งอแง แค่ไม่นอน
และไม่กินด้วย ลืมตาแป๋วๆอยู่อย่างนั้นแหละ นำ้หนักก็น้อย ตกเกณฑ์มาตลอด ยกเว้นตอนคลอดออกมา
ก็ไม่รู้ทำมั้ย หม่าหม๊าเลี้ยงไม่ดีหรือว่าอย่างไร ดูจากรูป จะเห็นว่า เริ่มเหี่ยวลงเรื่อยๆ

เรื่องนำ้หนักตัวหนู จริงๆหม๊าก็ไม่อยากคิดอะไรมากลูก
เพราะหนูเป็นเด็กที่แข็งแรงมาก แต่ก็นะ ด้วยความเป็นแม่ ลึกๆลงไปแล้ว ก็ไม่มีใครอยากให้ลูกตกเกณฑ์
ทุกวันนี้ก็พยายามขุนกันสุดๆ ก็ยังดีที่หนูเป็นเด็กที่ชอบกินข้าว หม๊าทำอะไรให้กิน
ก็กินหมด อ้ำหายๆๆ ทำหม๊าหายเหนื่อยไปได้บ้าง แต่เรื่องกินนมนี่สิ อยากจะบ้าตาย ลูกเอ้ย

อะไรมันจะยากขนาดนี้…แทบจะตัดหัวเทเข้าไป (อิ อิ คำนี้ยืมมาจาก แม่น้องข้าวกล่อง
เพราะอ่านแล้วโดนมากๆ อะไรมันจะเหมือนลูกช้านขนาดนี้) นม 6 ออนซ์ ใช้เวลากิน ประมาณ
3 ชม. ถ้าหนูยังตื่นอยู่นะ เห็นหม๊าถือขวดนมเดินมา จะต้องทำท่าอ้วกใส่ก่อนหนึ่งที หรือบางทีก็อ้วกออกมาจริงๆ
ให้มันเลอะเทอะ ทั้งๆที่ยังไม่ได้กินเลย ดูดที ก็ดูดแบบจิ๊บๆ ทีละ 1-2 ออนซ์ ต้องรอให้หลับแล้วค่อยดูดดี
แต่ก็ทีละไม่เกิน 3 ออนซ์ อ่ะลูก หม๊านี้ปวดตับ ป้อนนมลูกที เส้นเลือดในสมอง แตกกระจายวันละ
3 เส้น กว่าจะกินหมดขวด ซึ่งก็หมดบ้าง ไม่หมดบ้าง แล้วแต่ความอดทนของหม๊า

ย้อนกลับไปดูรูปเก่าๆ หนูดู เหี่ยวสุดตอน 4 เดือน (หนักแค่ 4.8 โล จากแรกเกิด 3.2 โล) จนตัดสินใจ โกนหัวให้ตอน 5 เดือน เผื่อ อะไรๆมันจะดีขึ้น อื้ม!!!! ก็ได้ผลนะ ดู ตึงขึ้นมาหน่อย

แต่ยังไงซะวันหนึ่งหนูต้องกินนมให้ได้
20 ออนซ์ นี่คือ target ของหม๊าในแต่ละวัน ถ้าวันไหนกินไม่ถึง หม๊าจะต้องเพิ่มชีสลงในอาหาร
1 แผ่น แล้วถ้าถามว่า ทำมั้ย ไม่เพิ่มชีสให้หนูกินเยอะๆเลยหล่ะ หนูจะได้อ้วนๆ และไม่ต้องเหนื่อยป้อนนม…

หม๊าก็เคยถามตัวเองเหมือนกัน
และก็ลังเลอยู่ เพราะป้อนชีสก็ง่ายดี แถมมี แคลเซียมเยอะ เหมือนนมอีกต่างหาก แต่ข้อเสียก็มีคือ
ไขมันก็สูงกว่านม แถมมี พวกโซเดียมพ่วงเข้ามาให้ไตลูกแม่ทำงานหนักอีก สรุปคำตอบก็คือ
หม๊ายังคงทรมานตัวเองต่อไป ด้วยการป้อนนมหนู ซึ่งหนูก็คงเบื่อด้วย แต่เพราะหม๊าไม่ได้อยากให้หนูอ้วนไงลูก
แค่เอาแบบว่า นำ้หนักอยู่ในเกณฑ์ ร่างกายแข็งแรง ก็พอแล้ว อ้วนๆแต่ไม่มีคุณภาพ หม๊าก็ไม่เอา..ยังเรื่องมากได้อีก

ส่วนพัฒนาการอื่นๆ ก็เป็นไปตามวัย
มีทั้งดีบ้าง ด้อยบ้าง แต่หม๊าไม่ซีเรียส เพราะตอนนี้ ลูกแม่ทำอะไรเองได้ตั้งหลายอย่าง
ลูกแม่เดินได้ หยิบของกินเองได้ หอมแก้มหม่าหม๊าได้ และที่สำคัญ กอดหม่าหม๊าได้ อันนี้หม๊าปลื้มมาก
กับการที่กอดลูก แล้วลูกกอดตอบกลับมา มันมีความหมาย มันซึ้งอ่ะ บอกไม่ถูก...เหมือนรอคอยอ้อมกอดนี้มานาน อู้ย!! เวอร์ซะ!!

ภาพนี้เป็นก้าวแรกของลูก ตอน 10 เดือนครึ่ง ถ่ายได้โดยบังเอิญ ดีใจมาก…

เขียนไปเขียนมา ชักจะยาวขึ้นเรื่อยๆ
งั้นเอาไว้ต่อ blog หน้านะลูก จะได้มีรูปงาน party วันเกิดของหนูด้วย...

รักนะและแสดงออกมากมาย..รักบี้..ของแม่