ช่วงนี้ที่ ฮาวาย ร้อนตับแล่ปเลยลูก แต่ก็แปลกนะ ที่กลับมืดไว ยังกับ หน้าหนาว พอถามคนที่นี้เค้าก็บอกว่า มันจะเข้า winter แล้ว แต่ก็นะ พูดไปก็แย้งความเป็นจริงอยู่ เพราะมันยังดูเหมือน กลางๆ summer อยู่เลย ร้อนมั่กๆๆ

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา ก็เลยพาหนูไปเที่ยวทะเลกัน เป็นทะเลแถวบ้าน ก็กะว่าจะไปแค่ถ่ายรูปและสูดอากาศแหละ เพราะหม๊าจำได้ว่า ที่หาดไวกิกิเนี้ย หาดทรายเปลือกหอยเยอะ คงไม่เหมาะกับหนูเท่าไหร่ และอีกอย่างหม๊ายังไม่ได้ซื้อรองเท้าแตะให้หนูเลย แต่ก็นะ เตรียมอุปกรณ์ของเล่นประกอบฉากไปเพียบ อิ อิ

แต่กว่า พ่อกับลูก จะตื่นจากการนอนรอบบ่ายได้ ก็เกือบจะห้าโมงครึ่ง ดีนะ ที่ ทะเลอยู่ห่างจากบ้าน แค่ 10 นาที ไปจอดรถที่ zoo แล้วเดินไปที่หาด ห่างกันนิดเดียว แต่คราวนี้แปลก เพราะปกติ วันอาทิตย์จะจอดฟรี เดี๋ยวนี้เก็บตังค์แห๊ะ ชม.ละ 1 เหรียญ เฮ้อ! เป็นเงินเป็นทองไปหมด

Zoo วาด กำแพงใหม่ น่ารักดี

เราเลือกมาโซนที่เค้ามีไว้สำหรับ family โดยเฉพาะ เพราะเค้าจะมีที่กั้นคลื่น เป็นทางยาวเลย ไว้ให้เด็กๆได้เล่นน้ำกัน มองไปที่ชาดหาด เอ๊ะ! ทำไม หาดทรายละเอียดจัง ลองไปย่ำดู ว้าว! นุ่มมากๆ ไม่มีเปลือกหอยเลย



อ๋อ! นึกได้หล่ะ ก็เพราะเมื่อก่อน หม๊ากับป๊า ไม่เคยมา โซนนี้เลยไง ไปโน่น โซน เล่น Surf คลื่นแรง ซัดกระจาย เปลือกหอยตรึม!! ก็เลยจำมาแบบนั้น

กีฬาที่คนฮาวายชอบมาก Surf Board และ Body Board




และนี่คือ รูปปั้น ท่านดุ๊ก (Duke Kahanamoku) ซึ่งถือว่า เป็น The Father of Surfing


ว่าแล้วก็เปลี่ยนชุดหมาน้อย เตรียมพร้อมเล่นทราย น่าเสียดายที่มาช้าไป เล่นแป๊ปเดียวก็มืดแล้ว ป๊าก็เดินถ่ายรูปโน่นนี้ ตามประสา หาดไวกิกิ คนเยอะละลานตาดี ไม่เหมือน Kailua beach ที่ค่อนข้างเงียบสงบ

ภูเขาที่มองเห็นจากทะเลในรูปข้างล่างนี้คือ Diamond Head ซึ่งถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของ หาดไวกิกิ ก็ว่าได้ เอาไว้หนูเดินคล่องกว่านี้อีกซักหน่อย เราไปปีนเขากันนะ



ไม่รอช้า เปลี่ยน Diaper ให้เด็กก่อน ลงไปลุยทราย...เด็กเพิ่งตื่น หน้าบูดและตูบมาก

จากนั้นก็ พาเดินหาดซะหน่อย ดูกล้าๆกลัวๆนะ


นั่งเล่น มือไม้ เป็นระวิง ดูสนุก แต่หน้าก็ยังคงเป็นตรูดอยู่ ขนาดมีเพื่อนมาเล่นด้วยแล้วนะ ยิ้มหน่อยก๊าบ บี้ก๊าบบบบ

อย่างที่ว่า เดี๋ยวนี้มืดเร็ว หกโมงเย็นก็เริ่มมืดแล้ว สะพานที่เห็นในรูป ที่ทอดยาวลงไปในทะเลนี้ นอกจากเอาไว้ยืนดูคนเล่น surf แล้ว คนเค้าก็นิยมมายืนรอดูพระอาทิตย์ตกตอนเย็นกัน เค้าว่ากันว่า พราะอาทิตย์ตก ที่ไวกิกิ สวยงาม และ โรแมนติกมากที่สุด อีกที่หนึ่งในฮาวาย แต่ก็ใช่ว่าจะสวยทุกวันนะลูก อย่างวันนี้เองก็ไม่สวย เพราะมีเมฆก้อนเบ่อเร้อ มาบังตรงขอบฟ้าพอดี

อยากจะบอกว่า ตั้งแต่มาอยู่นี่ เกือบ 4 ปีแล้ว เพิ่งเคยได้มีโอกาสเห็น พระอาทิตย์ตก แบบสวยๆเพอร์เฟ็คๆ ในวันอากาศดีๆ แค่ครั้งเดียวเอง จริงๆนะ แบบว่าเห็นปรากฏการณ์ ที่เค้าเรียกว่า green flash เลยทีเดียว วันนั้นไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เลยไปหา รูปภาพประกอบได้มาจาก ในเน็ต แต่สายตาที่เราเห็นจริงๆไม่ได้สวยอย่างนี้นะ แต่ก็ตะลึงเหมือนกัน

หลังพระอาทิตย์ตก บรรยากาศที่ชายหาดก็จะเริ่มเหงา


เพราะคนจะย้ายกันขึ้นมาเดินบนถนน แหล่ง shopping แทน


ซึ่งบางวันก็จะมีโชว์ดนตรี โชว์ความสามารถต่างๆ หรือ แม้กระทั่งเต้น ฮูล่า ก็มีกันบ่อย สวยงามเพลิดเพลินดี และฟรีด้วย(ภาพบางส่วนมาจากในอัลบั้มเก่า เอามาลงใหม่ อิ อิ)

และนี่คือ สาว ฮูล่า หน้าตาสดใส..อิ อิ ดูไม่ผิดหรอกลูก หม่าหม๊ากับอี๊แนน มาแจมเอง แค่อยากบอกว่า สมัยสาวๆก็เคยเป็น สาวฮูล่า กะเค้าเหมือนกันนะ (งานแสดงปิดภาคเรียน กับ เพื่อนๆญี่ปุ่น)

เดินมาอีกหน่อย ก็จะเจอ ตลาด ที่เรียกว่า International Market ที่นี่แปลกมาก เค้าจะขายของ เหมือนๆกัน แทบจะทุกร้าน มีเป็น ร้อยๆร้าน แต่ก็ขายดีกันทุกร้านสิหน่ะ ส่วนมาก ก็พวกเสื้อผ้า ฮาวาย เครื่องประดับต่างๆ แม้กระทั่งหอยมุก ก็เอามาขายกัน

จากนั้น ป๊าก็แวะเข้าร้าน Ukulele ตามเดิม..หม๊าแอบเซ็ง...แต่หนูชอบมาก พาไปที่อื่น ก็ยังเดินกลับมาที่ร้านเอง ให้ตายเถอะ!! เลือดพ่อแรง เจง เจง...งั้น วันนี้ จบทริปไปเที่ยวไวกิกิดีกว่า ไม่มีอะไรแล้ว มืดแล้ว เอาไว้ไปเที่ยวกันใหม่คับลูกรัก
_______________________________________________________________________________

อ้อ วันที่ 19 ตุลา ที่ผ่านมาเป็นวันเกิดป๊านะลูก ซึ่งก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก ไม่ได้ไปกินข้าวที่ไหนกัน เพราะป๊ามีสอนพิเศษเลิก ตั้ง สามทุ่ม มีแต่หนูที่คอย เล่น คอยกวน ป๊าอยู่ ทั้งที่ง่วง หง่อม มากมาย



และหม๊าก็นึกอยากทำขนมที่ป๊าชอบขึ้นมา จริงๆได้สูตรมาประมาณ สองปีแล้ว อิ อิ ป๊าเค้าไปกินมาแล้วติดใจมาก แต่หม๊าไปเคยคิดอยากทำเลย เพราะดูแล้ว มันน่าจะยุ่งยาก แต่ก็นะเอาซะหน่อย วันเกิดทั้งที

แต่หม๊าเพิ่งมาคิดได้ ตอนสี่ทุ่มแล้วอ่ะ เริ่มลงมือทำ และขนมนี้มันต้องรอ set ตัวหลายชั่วโมงด้วย (เพิ่งรู้) ... สรุป ป๊าได้กินตอนเช้าอ่ะ หุ หุ และหม๊าทำถาดเบ่อเร้อ เลยลูก ก็เลยต้องยัดเยียดให้ป๊าเอาไปแจกเพื่อนที่ทำงานด้วย คือ หม๊าเองก็เพิ่งเคยทำขนมอันนี้ครั้งแรก เลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ แถมหน้าตาก็ไม่เนียน ไม่เหมือนที่เค้าขายกัน ก็เลยตัดเป็นชิ้นเล็กๆ ใส่กล่องให้ป๊าไป หวังว่า คนกินชิ้นเล็กๆ มันคงทำให้อร่อยกว่ากินชิ้นใหญ่ๆ (อันนี้คิดเอาเองอ่ะ) แต่ป๊าบอกว่า มีแต่คนชมนะ เหอ เหอ แล้วใครจะกล้าว่าหล่ะเน๊อะ อิ อิ



และ ขอส่งท้าย blog ด้วยรูปหนูน้อย แล่นฉิว กับสไลด์เดอร์แถวบ้าน ดูทีไร แม่ขำทุกที ชอบมากรูปนี้ ลูกรักบี้ ของแม่