ปีศาจน้อย ของหม่าหม๊า ครบ 1 เดือน แย้ววว

ใครๆ อาจจะเรียก ลูกชายของตัวเองว่า เจ้าชายน้อย หรือ เทวดาน้อย แต่สำหรับ หม๊า เรียกอย่างนั้้นแล้ว มันไม่ได้ อารมณ์อ่ะลูก อย่างหนูมันต้องไอ้ปีศาจน้อย ของ หม่าหม๊า เท่านั้น ถึงจะเหมาะสม(อย่าน้อยใจไปนะ)

ไม่รู้สิ ไม่ใช่เพราะหนูไม่น่ารักนะ หนูหน่ะ น่าร้ากกกก เสมอ ไม่ว่ายามหลับ ยามตื่น ไม่ว่า จะ ขี้แตก ตดเหม็น ยังไง ก็น่ารัก สำหรับ หม๊่า กับ ป๊า เสมอ



แต่หม๊าคิดว่า คงเป็น เพราะหน้าตายียวน กับ นิสัย กวนๆ ของ หนูมั้ง เพราะขนาดอาม่าใหญ่ ตั้งชื่อจีน ให้หนูซะดิบดีว่า แกฮ้อ (แปลว่า ดี บ้านนี้มีคนดีอยู่ เป็นเด็กดีเชือฟังพ่อแม่...อะไรประมาณนั้น)

แต่อาม่าใหญ่ ก็ยังมีชื่อ พิเศษ ให้หนูอีกว่า เก่าหมา (ไอ้ลูกหมา ลูกแม่) เพราะ อาม่าใหญ่ บอกว่า คนที่จะชื่อ แกฮ้อ มันต้องดู เหลาซิก(ซื่อๆ) หรือ ผู้ดีๆ หน่อย แต่หนูนี่ ยังไงดีหล่ะ เอาเป็นว่า เหมาะกับชื่อ เก่าหมา มากกว่า ฮ่า ฮ่า

แต่อาม่า ก็พยายามเรียกหนูว่า แกฮ้อ ในบางครั้งนะ พร้อมกับพูดยำ้ๆว่า หนูชื่อ แกฮ้อ นะคับ เป็นผู้ดีนะคับ อย่างอแง นะคับ....หม๊า ก็หวังว่า จะได้ผลในสักวัน
ส่วนชื่อ Kekoa หรือ โคอา(Koa) อะไรนั่น ที่ป๊า ตั้งไว้ซะดิบดี ไม่มีเรียกเลยลูกเอ้ย วันๆ ก็เรียกแต่ ไอ้เก่าหมา บ้าง ไอ้บี้ บ้าง(มาจาก Baby) เฮ้อ แต่ไม่เป็นไรลูก ชื่อพวกนี้ มันเป็นชื่อใน ครอบครัว ยังไงซะ หม๊า ก็ยังบอกใคร ต่อ ใคร ว่าหนู ชื่อ KOA อยู่นะ น่ารักใช่มั้ยหล่ะ ชื่อเนี้ย

อ้อ หม๊า ขอเล่าเรื่องราว คร่าวๆ ของหนูตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ให้หนูได้รู้เอาไว้ ว่าเรากว่า จะรู้ใจกันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย

หนู อาทิตย์แรก....... ไม่ได้กิน กับ นอน เหมือนที่ใครๆเค้าบอก

หนูเป็นเด็ก ที่นอนน้อย มากๆ รวมๆแล้ว ไม่น่าจะเกิน 12 ชั่วโมงต่อวัน ยิ่งกลางคืน ตื่นทุก ชม. เลย ไม่รู้เป็นเพราะ กินนมแม่ ไม่อิ่มหรือเปล่า เพราะ หม๊าก็รู้สึกว่า นำ้นมยังมาไม่เต็มที่ แต่ก็อยากให้ หนูกิน นมแม่ล้วนอ่ะลูก ทนๆหน่อยนะ เดี๋ยวอีกหน่อยก็สบาย (แต่ไม่รู้จะทนแรง ต้าน ของ อาม่าใหญ่ได้หรือเปล่านะ เพราะพอหนูร้องทีไร ก็บอกให้ หม๊า ชงนมผง ให้หนูเรื่อย แต่ หม๊า ก็ทำหูทวนลมอยู่)

จริงๆ เรื่องนอนน้อย หนูก็เป็นอย่างงี้ ตั้งแต่เกิดเลย เพราะตอนอยู่ รพ. ตลอด 3 วัน หนูก็มีแต่ร้องไห้ กับ กินนม ซะส่วนมาก นอนก็นิดหน่อย พูดถึงเรื่อง ร้องไห้ หม๊า อยากจะบอกว่า หนูนี่ ร้องไห้เสียงดังมากๆ จนพยาบาลเค้า กลัว หนู หมดแล้ว แถมแซว อีกว่า หนูนี่ ต้องปากกว้าง ขึ้นแน่ๆ เพราะ เวลาร้อง ชอบ อ้าปาก (แหกปาก) แบบสุดๆไปเลยลูก




หนู อาทิตย์ที่สอง....... ในที่สุด ก็เป็นไอ้หนู นมแม่ ไม่ได้ 100%


ก็เนื่องมาจากหนู กินเก่ง มากๆ โดยเฉพาะ กลางคืน หม๊า ต้อง ตื่น งัวเงีย มาให้นมหนู ทุก ชั่วโมง กลางวัน บางที ข้าวปลาก็แทบไม่ได้กิน นำ้ก็ไม่ได้อาบ ป๊าเห็นแล้วก็สงสาร เลยบอกหม๊าว่า ไม่ต้องซีเรียส กับนมแม่หรอก รู้ว่ามันดี แต่ถ้าโหม ขนาดนี้ ก็ไม่ดีนะ

ให้นมผสม หนูบ้างเถอะ ประมาณ 2-3 มื้อต่อวัน เพื่อให้แม่ได้พักผ่อน....... มื้อ แรก ที่หนู ดูดนมจาก ขวด หัวใจ หม๊า แทบสลายเลยลูก รู้สึก เจ็บจี๊ดที่นม.....แต่หนูคงไม่รู้สึกอะไรหรอก เพราะดูด จ๊วบๆ ไม่สน จะขวด จะ เต้า เอาหมด ลูก ช้านนนนนน

ขอนอกเรื่องนิด เพราะอาทิตย์ นี้ ทาง รพ.เค้าส่ง บิลค่าใช้จ่ายมาให้ อุ๊แม่เจ้า!!! อะไรจะแพงขนาดนั้น นี่ถ้า insurance ของป๊า ไม่ cover นะ เราคงต้องหนี กลับเมืองไทยเป็นแน่แท้แล้วลูก... เท่าไหร่ หนูอยากรู้ใช่มั้ย ก็ $12,000 (แพง โคดๆ) นี่ยังไม่รวม ค่าที่ต้องไปหาหมอ ตลอดการตั้งท้องหนูเลยนะ แค่ค่าผ่าคลอด และ 3 วัน ที่นอนอยู่ โรงพยาบาล คิดแล้วก็ปวดตับ เพราะตลอด 3 วันเนี้ย หม๊า ต้องดูหนูเองตลอด

เพราะเค้าสนับสนุน ให้แม่ลูกได้ใกล้ชิดกัน แต่นี้ ชั้นผ่าคลอดนะย่ะ แผลก็เจ็บจะตาย ตื่นมาให้นมหนูนี่ไม่เท่าไหรหรอก แต่ให้เสร็จแล้ว ทิ้งหนูไว้กับหม่าหม๊าเลยนี่สิ โหดจริงๆ เพราะบางที ป๊าไม่อยู่ หม๊าก็ต้อง กระเตงๆ หนูอยู่ อย่างนั้นแหละ.....เฮ้อ สรุปว่า แพง ไร้ เหตุผล สิ้นดี

อาทิตย์ ที่สาม......ออกเที่ยว ซะแล้ว


หม๊าไม่ได้ เป็น แม่ใจยักษ์ พาลูก ออกเที่ยว ตั้งแต่ยังเล็กอยู่นะ โปรด อย่าเข้าใจหม๊าผิด แต่มันเป็นเหตุสุดวิสัยจริงๆ ลูก เพราะข้างบ้านเรา เค้าทาสี และกลิ่นก็เหม็นมาก ป๊า กับ หม๊า ก็ กลัวว่าหนู จะได้รับสารพิษ ก็เลย กระเตง กันออกไป ข้างนอก รวมทั้ง อาม่าใหญ่ด้วย ป๊าหนูลงทุน หยุดงานเลยนะลูก ประมาณเพื่อลูก ป๊าทำด้ายยยยยย ก็หยุดไป 3 วันเต็มๆ

และก็เหนื่อยมากด้วยเพราะ เนื่องจากไม่รู้จะไปไหน ตั้ง 6-7 ชั่วโมง ก็มี ขับรถไปรอบเกาะบ้าง ถือโอกาส พาอาม่าใหญ่เที่ยวพอเหนื่อยหน่อย ก็ไปนั่ง ตาม park หรือเดิน ห้างบ้าง ทำอย่างงี้ ตลอด 3 วัน หม๊า ก็สงสารหนูมากเลย เพราะ อากาศมันก็ร้อนมากๆ นั่ง อยู่ใน car seat นานๆ คงอึดอัด (จนตอนหลัง อี๊แนน รู้ ก็ โวยใหญ่ ว่าทำไมไม่ ไปบ้านเค้า....ก็ขอบคุณมั่กๆ ค้า แต่แบบว่า มัน เกรงใจอ่ะ)

อ้อ ในอาทิตย์นี้ หนู ได้ ค้นพบ ท่านอน ถูกใจหนู แต่ ทรมานใจ หม๊ากับป๊า นั้น คือ ท่าจิ้งจกนั่นเอง ที่หนู ต้องมานอน เกาะ ที่หน้าอก ตลอดเวลา ไม่รู้ทำไม พอวาง ก็ร้อง แต่หม๊ากับป๊า ก็ต้อง ยอมเมื่อย เพราะอยากให้หนูนอนนานๆ แต่บางที หม๊าก็ไม่ไหว อ่ะ ประมาณว่า อยากตื่น ก็เชิญ ขอวาง หน่อยเหอะ



อาทิตย์ที่สี่....เริ่ม เข้าที่ เข้าทาง

ตอนนี้ ป๊ากับหม๊า ก็เริ่มปรับตัวเข้าหาหนูได้แล้ว เริ่ม มีความสามารถพิเศษ กันไปคนละอย่าง เช่น อุ้มหนูไปด้วย กินข้าวไปด้วย, หม๊าพิมพ์ com มือซ้ายได้ ส่วน ป๊าหนูเด็ดกว่า ใช้เท้าซ้าย เล่น เลยลูก ฮ่า ฮ่า ดูแล้วนึกถึงหนัง เรื่อง my left foot ยังไงยังงั้น

ถึงตอนนี้ แม้หนู จะยัง กินและนอน ไม่เป็น เวลา เหมือนเดิม แต่ดูเหมือน เราจะเข้าใจกันมากขึ้น เวลาหนู ร้องไห้ ก็ดูมี เหตุผลมากขึ้น กลางคืน ก็ตื่น น้อยลง แต่กลางวัน ก็ยังไม่ค่อยนอน เหมือนเดิม ถ้าไม่เข้าท่า จิ้งจก (เฮ้อ เมื่อยจริงๆ)





วันที่ 15 ตุลาคม อาม่าใหญ่ หนูกลับเมืองไทย แล้วนะลูก เพราะต้องรีบกลับไปกินเจ ตลอด 1 เดือน ที่ผ่านมา ถ้าเราไม่ได้อาม่าใหญ่ คอยดูแล ก็คงแย่เหมือนกัน หม่าหม๊า คงไม่ได้อยู่เดือน บำรุงร่างกาย เพื่อให้มีนำ้นม มาให้หนูกิน ปะป๊า คงไม่มีอาหารดีๆ กินทุกมื้อ จนกางเกงคับ ยังไงก็ต้อง กราบขอบพระคุณ อาม่าใหญ่ อีกครั้งนะคะ ที่มาดูแลพวกเราถึงที่นี่

ก่อนกลับ ป๊าหนูซื้อ iphone ให้ม่าใหญ่ ก็เป็นที่ถูกอกถูกใจมั่กๆ วันๆ ว่างจากงานครัวเมื่อไหร่ ก็เล่น iphone ตลอด ไม่ธรรมดานะจ๊ะ อาม่าใหญ่หนู ไฮเทค เหมือนกัน



อ้อ หม๊าได้ ค้นพบ วิธีการ ทำให้หนู หยุดร้องไห้ ได้โดยบังเอิญ ด้วยแหละ ดีใจมากๆ เพราะมีอยู่วัันหนึ่ง ขณะที่หม๊า ต้องอุ้มหนูไปด้วย กินข้าวไปด้วย ซึ่งเป็นเรื่องปกติมาก หนูดันแหกปากร้องไห้ออกมา อย่างไร้เหตุผล หม๊าตกใจ คิดว่าหนูหิวมาก เลยรีบไปล้างมือ ทั้งที่อุ้มหนูอยูด้วย พอหม๊าเปิดนำ้ ปุ๊ป หนูก็หยุด ร้องไห้ปั๊ป

แต่ตอนแรก หม๊า ยังไม่เอ๊ะใจอะไร จนมีครั้งที่สอง ก็เลย เล่าให้ป๊า ฟัง และลองทำดู เออ หนูหยุดร้องไห้จริงๆด้วย ตอนนี้พอหนูร้องไห้ ปุ๊ป คิดอะไรไม่ออก ก็วิ่งแจ้น เข้าห้องน้ำทันที ฮ่า ฮ่า

วันที่ 19 ตุลา ที่ผ่านมานี้เป็น วันเกิดของป๊านะลูก ก็ครบรอบ 30 ปี พอดิบพอดี ตอนแรก หม๊าวาดฝันไว้ว่า จะไปฉลองที่ไหนกันดี แต่ปรากฏว่า พอถึงวันจริงๆ กลับยุ่ง อยู่แต่กับหนู จนลืม แฮปปี้ เบิรด์เดย์ ป๊าเลย นึกได้อีกที ป๊าไปทำงานแล้ว หม๊าเลยต้องรีบ ส่ง e-card ไป แทน ก็พอแก้ขัดได้

ส่วนหนูก็ มอบของขวัญ ให้ป๊าด้วยการ ขี้แตก ทะลุ diaper ออกมาจนเลอะเสื้อผ้าป๊า และไหลย้อยไปยังที่นอน หลังจากอาบนำ้ ได้ไม่ถึง 5 นาที เฮ้อ! เท่านั้นยังไม่พอ หลังจากป้อนนม เสร็จ หนูก็ อ้วก ทะลัก ออกมาเยอะมาก จนตกไปที่พรม หม๊าตกใจมากทำอะไร ไม่ถูก แต่ป๊าหนู ใจเย็นมาก และพาหนูไปอาบน้ำ หนูก็กลับมาอารมณ์ดี ยิ้มแย้มเหมือนเดิม......



มาถึงตรงนี้ หม๊า ก็ขอสารภาพ เลยนะลูก ว่าป๊าเค้าเลี้ยงหนู ได้เก่งกว่า หม๊าจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการอาบน้ำ เปลี่ยนผ้าอ้อม หรือ อุ้ม หนู หม๊าสู้ไม่ได้เลย ซึ่ง อาจเพราะป๊าเค้ามี ประสบการณ์ มาจากการเลี้ยงหลาน (เฮีย ก๊กชิม) ก็เป็นได้ แต่ยังไงก็ขอบคุณ ป๊า มากๆ นะค้า ที่ช่วยดูแลเราสองแม่ลูก และเนื่องในวันเกิดนี้ ก็ขอให้ป๊ามีความสุขมากๆ กับการที่ได้ดูแล ลูกเมีย อย่างงี้ ตลอดไปนะค้าาา อิ อิ

เป็นเด็กดี ของ หม๊ากับป๊า นะลูก....

Create Date : 10 ตุลาคม 2552 Last Update : 25 ตุลาคม 2552 4:30:45 น. Counter : 1369 Pageviews.		11 comments
Share Tweet