กลับมาเป็นคุณแม่ Full time อีกครั้ง
ในที่สุด ฝันของหม่าหม๊าก็เป็นจริง ฮือ ฮือ ไม่น่าลั่นวาจาไว้เลย ทำไม... หม๊าไม่ดีใจเลยเหรอลูก ที่ฝันเป็นจริง ก็...ก็ มันเร็วเกินไปอ่ะ เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง แงๆๆๆ

ก็ จะอะไรหล่ะ นอกจาก หม๊าต้องกลับมาเป็น นางยักษ์ คุณแม่ Full time หัวฟู อีกแล้วอ่ะเด๊ะ หลังจากที่หนูป่วยครั้งก่อนในต้นเดือนมกราคม หม๊าก็รู้สึกผิดมาก แต่ก็ยังลังเลว่าจะเอาไงดี ก็เลยสัญญากับตัวเองว่า ถ้าหนูต้องป่วยหนัก นอน รพ.อีก หม๊าจะไม่ให้หนูไปเนอสแล้ว จะให้หนูอยู่บ้าน แล้ว ทำ Home school กันไปเลย จนกว่า หนูจะเข้า ป. 1 เอ๊ย! นานไป เข้า อ. 1 พอ ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า ต่อมาอีก ไม่ถึงสองเดือน หนูก็ป่วยเป็นโรคเดิมอีก และต้องกลับไปนอน รพ. ให้น้ำเกลืออีกครั้ง

หม๊าสงสารหนูมากลูก โดยเฉพาะตอนฉีดนำ้เกลือ และแถมคราวนี้หนูดื้อมาก ทำให้วันสุดท้าย สายนำ้เกลือหลุด (หลุดตอนเช้า จะกลับบ้านตอนบ่าย) แต่มันยังเหลือ ยาฆ่าเชื้ออีก 1 โดส ที่ต้องให้ทางสายนำ้เกลือ คุณหมอถามแม่ว่า จะเอาไง จะให้้เจาะน้ำเกลือใหม่ หรือว่า ให้ฉีดตรงเข้าไปเลย 

หม๊าเลยบอกให้ฉีดตรงเข้าไปเลยหล่ะกัน เพราะไหนๆก็จะกลับบ้านแล้ว ไม่ว่าจะเลือกอะไร หนูก็ต้องโดนเจาะทั้งสองอย่างนั่นแหละ และคิดเอาเองว่า ฉีดยาน่าจะง่ายกว่า ซึ่งมันไม่ใช่เลยลูก หม๊าคิดผิดถนัด หม๊าขอโทษนะลูก เพราะไม่คิดว่า ยาโดสมันจะแรงมากๆๆ คือ หนูเจ็บมาก ไม่รู้มากแค่ไหน แต่ว่า ขาสั่นเลยอ่ะ ยืนไม่ได้ แต่หนูก็มีอารมณ์ขันนะ พอรู้ว่า ตัวเองยืนไม่ได้ เดินไม่ได้ ก็ขำใหญ่ แบบว่า พอยืนขามันก็สั่นๆ พอก้าวเดินหนูก็ล้มลง พอล้มลง หนูก็คลานๆแบบลากๆตัว แล้วพูดว่า หนูไปได้แล้ว 

ตอนแรกหม๊ากับป๊าก็ขำนะ แต่พอมันเริ่มนาน หนูไม่หายสักที ก็เริ่มขำไม่ออก เอ๊ะ! ฉีดยาอะไรให้ลูกเราฟร่ะ ฉีดยาผิดป่าวเนี้ย ถ้าเป็นยังงี้ตลอดไปจะทำยังไง... หม๊าเริ่มซีด รีบไปถามพี่พยาบาล ก็ได้คำตอบว่า โดสมันแรงค่ะ เดี๋ยวสักพักก็หาย นั่นแหละ ที่ทำให้หม๊ารู้ว่า หม๊าคิดผิด เพราะบางทีให้หนูเจาะน้ำเกลือใหม่อาจไม่เจ็บเท่านี้ก็ได้...



หลังจากวันนั้น ก็ทำให้หม๊าหมดความลังเล ที่จะกลับมาเป็นแม่ full time อีกครั้ง ด้วยความรักลูกล้วนๆเลยนะเนี้ย ถึงแม้จะแอบตกใจ ไปบ้าง แต่ก็ดีใจนั่นแหละ ที่ได้กลับมาสู้รบกับหนูทั้งวันทั้งคืนเหมือนเดิม


แรกๆทำเป็นหงอย


พอเข้าวันที่สอง เริ่มชิน คิดว่าพามาเที่ยว



ส่วนเรื่องงานของหม๊าเหรอลูก ไหนๆก็ไหนๆ มันทำไปแล้วก็ต้องเดินหน้า รักษามันไว้ เพราะงานและเงิน มันไม่ได้หากันได้ง่ายๆ นะลูก อีกอย่างหม๊าก็ทำแค่ ไม่เกิน 3 วันต่อเดือนอ่ะ ให้พอมีรายได้เป็นของตัวเองบ้าง แต่กว่าจะได้ข้อสรุปนี้มา ก็ไม่ใช่ง่ายๆนะยะ หม่าหม๊าต้องดราม่า กับป๊าไปหลายรอบ เสียนำ้ตา เสียพลังงานไปหลายหน แทบจะขนข้าวของย้ายกลับไปอยู่กับยายกุ๋ยกันเลยทีเดียว 5555 เพราะรายนั้น จะให้หม๊าอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียว ไม่ให้ทำอะไรเลย แต่ขอโทษ เงินเดือนก็ไม่ให้หม๊านะ อ้างอย่างเดียว อยากได้อะไร บอกมา เดี๋ยวพี่จัดให้ (ตรูหล่ะเซ็ง ในความหน้าใหญ่ ของพ่อเอ็ง จริงๆ)

รูปนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อหา แค่อยากจะบอกว่า คนหนึ่งก็ชอบเล่นแว่น คนหนึ่งก็ชอบกินคาง เล่นกันมาอย่างนี้ตั้งแต่เกิด ไม่เบื่อกันบ้างหรือไง พ่อลูกคู่เนี้ย



จริงๆการได้เลี้ยงลูกเองมันก็ดีนะ แม่ๆหลายคน ก็อยากเลี้ยงลูกเองทั้งนั้น แต่บางคน ก็ติดที่ไม่สามารถทำได้ ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง แต่หม๊าเองทำได้ ก็ถือว่า เป็นเรื่องที่ดีมากๆ ถ้าไม่ติดที่หนูเป็นเด็กที่ซนขั้นเทพ และเรื่องมาก ขั้นสุดยอด และหม๊าต้องเลี้ยงหนูคนเดียว ทำงานบ้านไปด้วย อดคิดถึงตอนที่อยู่ฮาวายไม่ได้ ที่ตอนนั้น หนูยังเล็กๆอยู่ แต่หม๊าก็เหนื่อยสุดยอดแบบชนิดที่ ถ้าให้มีลูกอีกคน ต้องขอคิดอีกนาน...

พอมาตอนนี้เหรอ หนูโตขึ้นเยอะ แต่อย่าคิดนะ ว่าหนูจะเลี้ยงง่ายขึ้น เพราะดูท่าแล้ว น่าจะเลี้ยงยากกว่า ตอนเป็น baby อีกอ่ะลูก เฮ้อ! แค่คิดก็เหนื่อยแล้วอ่ะ แม่นี่เป็นแม่ที่ใช้ไม่ได้เลยเน๊อะ แทนที่จะ ดีใจปลาบปลื้ม ได้เลี้ยงลูกเอง แต่กลับมาบ่นๆซะนี่ ก็นะลูก สงสัยที่เนอส จะ spoil หม๊ามากเกินไป 10 เดือนที่เนอส มันก็ทำให้หม๊าได้คลายเครียดนะ ได้มีชีวิตส่วนตัวบ้าง ได้ทำอะไร ที่ไม่ได้ทำ ตั้งแต่มีลูก เช่น ไปสระผม อบไอนำ้ นวดหน้า นวดตัว เดิน ช้อปปิ้ง เรื่อยเปื่อย ไร้จุดหมาย..พอสี่โมงเย็นก็ไปรับลูก ชีวิตเหมือนจะดี แต่ก็แอบเหงานะ บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้ามีตัวป่วนมาด้วยข้างๆน่าจะดีกว่านี้..(จริงๆนะ)



ตอนนี้ลูกของแม่ โตรู้เรื่องขึ้นเยอะเลย ความซนก็ทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ แต่ความน่ารัก ก็เยอะนะ อย่างเช่น ทุกวันนี้ ตอนเช้า ลืมตาขึ้นมาได้ ชอบมา ออดอ้อน ออกแนว Phycho เล็กๆ ด้วยการมองหน้าหม่าหม๊าตาแป๋ว แล้วพูดว่า "หม่าหม๊ารักหนูจี้ที่สุดเหรอ"...นี่เป็น คำถาม หรือ ประโยคบอกเล่า หรือ อะไร ยังไง ต้องการคำตอบมั้ย แต่ ขอบอกว่า ถามอย่างนี้ทุกเช้าอ่ะ เล่นเอาหม๊ากับป๊า อดที่จะยิ้มกับความน่ารัก ของหนูไม่ได้ อยากให้ถามทุกวันเลยลูก น่ารักมาก หม๊าชอบ



(เอ๊ะ เคยบอกไปหรือยังว่า เดี๋ยวนี้หนูชอบเรียกแทนตัวเองว่า หนูจี้ ประมาณว่า เมื่อก่อนออกเสียง บใบไม้ ไม่ได้อ่ะ ขำดี....แต่ตอนนี้ ออกเสียงได้แล้ว แต่ก็ยังเรียกตัวเองว่าหนูจี้อยู่...น่ารักซะ!! )

แล้วช่วงนี้ก็ชอบทำหน้า ซอมบี้มาก จนจะเปลี่ยนชื่อ จาก รักบี้ เป็น ซอมบี้ แล้ว ดูเหมือนหนูจะชอบนะ เพราะพอหม๊าเรียกว่า รักบี้ หนูก็จะบอกว่า หนูไม่ได้ชื่อ รักบี้ หนู เป็น ซอมบี้...




ยังติดจับผมหม๊านอนทุกคืน จริงๆจับทุกครั้งทีมีโอกาส บางทีเผลอๆเอาเข้าปากก็มี และทุกคนก็ลงความเห็นว่า นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่เชื้อโรคเข้าปาก อีกอย่างลูกแม่มีพฤติกรรมที่แสนจะน่ารังเกียจก็คือ ชอบอม ชอบเลีย ชอบเอาของเข้าปาก คือ เลียแม้กระทั้งกระจกอ่ะ สุดทนจริงๆ ห้ามไม่รู้จะห้ามอย่างไร เฮ้อ!! แถมมีเรื่องเด็ดมาเล่า ก็คือ วันหนึ่ง หนูกำลังเล่นผมหม่าหม๊าอย่างเพลิดเพลิน หม๊าก็มองหนูอยู่ว่า หนูจะเอาเข้าปากมั้ย แล้วก็จริงด้วยหนูกำลังจะเอาเข้าปาก และก็มองมาเจอสายตาหม่าหม๊าพอดี ในขณะที่หม๊ากำลังจะอ้าปากด่า หนูก็แซงพูดขึ้นมาว่า " หม่าหม๊า กินอะปล่าว " พร้อมกับยื่นผมมาให้.....ห่วย!! ผมนะ ไม่ใช่ขนม จะมาแบ่งกันกินได้ ที่สำคัญผมชั้นเองย่ะ เทอเองก็กินไม่ได้ เข้าใจ๊!!!!



อ้อ ยังกินนมยากเย็นแสนเข็ญเหมือนเดิม จนหม๊าต้องหาแคลเซียมเสริมมาให้กิน ก็ไม่รู้จะได้ประโยชน์อะไรมั้ย แต่ที่ได้แน่ๆก็คือ ความสบายใจของหม๊า พูดถึงเรื่องกินนม จะบอกว่า ตอนนี้หม๊าบ้ากินนมมาก คือ ตั้งแต่อยู่ที่ฮาวายแล้ว นมที่โน้นมันอร่อยอ่ะลูก หม๊าก็เลยชอบกินมาก กินตั้งแต่ก่อนท้องแล้ว แต่พอกลับมา หานมอร่อยๆถูกใจไม่ค่อยได้ แถมมากังวลเรื่องอ้วนอีก ก็เลยไม่ได้กิน โชคดีมาก ที่อี๊ฝนมาแนะนำ นมเมจิ พร่องมันเนย แคลเซียมสูงให้หม๊า เพราะอร่อยมาก แถมกินได้ไม่กลัวอ้วนด้วย ทุกวันนี้เลยกินทุกวัน วันละ 1 กล่องหญ่ายยยย อิอิ แต่หนูเนี้ย ไม่ได้หม่าหม๊าเลย



แล้วเรื่องสุดท้ายสำคัญสุด หม๊าหล่ะกลัวหนูติดไปตอนโตจริงๆเลย ก็คือเรื่องที่หนูเป็นเด็กเรื่องมาก มากๆๆ แบบว่า ทุกอย่างต้องเป๊ะ ตามที่หนูต้องการ แม้กระทั่งการกินขนม ก็ต้องกิน ที่เป็นชิ้นเต็มๆ หักครึ่งก็ไม่เอา หรือ ถ้าต้องการให้ใครทำอะไรแล้วหล่ะก้อ ก็ต้องคนนั้นเท่านั้น เช่น โกวมาลิน บอกจะพาไปเซเว่น หม๊าหรือใครจะพาไปก็ไม่ได้ หรือ ต้องการให้ป๊าป้อนข้าว ก็ต้องป๊าเท่านั้น หม่าหม๊า อย่าได้แหยม หนูไม่ยอมอ้าปากกินเลย

รูปนี้ก็เกิดจากความเรื่องมาก จะนอนเอาขามาวางเหมือนป๊า มีความพยายามสูงมาก (แล้วมันใช่เหรอลูก)



ของใช้ต่างๆ ถ้าหนูจำได้ว่า ของใครก็ต้องเป็นคนนั้นเท่านั้นที่ใช้ได้ แต่เรื่องนี่ก็น่าทึ่งนะ ที่หนูมีความสามารถในการจดจำสิ่งของต่างๆว่า เป็นของใคร แม้บางทีเจ้าตัวเค้าเองยังไม่สนใจเลย แต่หนูยังจำได้ เช่น รองเท้าแตะของโกวมาลิน กระเป๋าตังค์อี๊ฝน หรือ แม้กระทั่งเสื้อคลุมที่อี๊กุ๊กกุ๋ยลืมไว้ที่บ้าน และหม๊าเองยังจำไม่ได้ว่าของใคร (หม๊าบอกของอี๊ฝน แต่หนูยืนยันว่า ของอี๊กุ๋ย) 

ไม่ว่าจะเป็นแป้งหรือครีมทาผิว ถ้าเห็นว่าใครใช้ แล้วหนูไปเจอที่ห้าง ก็จะตะโกนว่า เป็นของคนนั้นคนนี้เสมอ....คือ ดูเหมือนเป็นเรื่องที่ดีใช่มั้ย ที่หนูจำได้ แต่ปัญหาความเรื่องมาก ก็คือ ใครคนอื่น จะใช้ของสิ่งนั้นไม่ได้ เช่น หม๊าเอารองเท้าแตะโกวมาลินมาใส่ ก็ไม่ได้ ต้องถอดเอาไปคืนโกวเดี๋ยวนั้น หรือ แม้กระทั่งผ้าห่มของป่ะป๊า หม๊าจะเอามาห่มก็ไม่ได้ 

จนป๊าบอกว่า หนูเป็นผู้พิทักษ์ที่ดีมาก แบบว่า ถ้าฝากให้หนูดูแลอะไรแล้ว รับรองว่าเชื่อใจได้ แต่หม๊าว่า ออกแนวเรื่องมาก เจ้ากี้เจ้าการสุดๆๆ มากกว่า (ได้ใครมาหว่า!!)

ไหนจะเป็นเด็กที่ต่อรองเก่งมากๆ อย่างให้กินขนม 1 ชิ้น ก็จะทำตาแป๋ว บอก 2 ชิ้นได้มั้ย หรือ บอกว่าไม่ให้เล่น ก็จะพูดว่า นิดเดียวได้มั้ย แป๊บเดียวได้มั้ย คือ ไม่จบในประโยคเดียวแน่นอน หรือหม๊าให้ไปนอน ห้ามเล่น Ipad ก็ยังอุตส่าห์คิดได้ว่า ขอเอาไปกอดไว้ก็ยังดี คิดด้ายยยยอ่ะลูก

แหมเขียนไป ชักยาวชักเพลิน เก็บเอาไว้ เม้าท์หนู ใน Blog หน้าบ้างดีกว่า งั้นแค่นี้ก่อนนะคับลูกรักบี้ของหม๊า....ก็ปิดท้าย blog ด้วยรูปเราสามคนที่หม๊าชอบมาก จะขัดใจก็แต่สีเสื้อนี่แหละ ไม่รู้เป็นไง ใส่สีแดงเดินไปไหนไม่ค่อยมั่นใจเลย...




Create Date : 21 เมษายน 2555
Last Update : 22 เมษายน 2555 0:44:05 น.
Counter : 1616 Pageviews.

2 comments
  
เด็กๆ ป่วยน่าสงสารมากเลย ลูกสาวก็เคยเข้า รพ. แงแง
โดย: มี๊เก๋&ซีทะเล (kae+aoe ) วันที่: 23 เมษายน 2555 เวลา:16:23:13 น.
  
ดีค๊าบบบ...ห่างหายไปซ้านานน คิดถึงแฝดพี่ค๊าบบบ ^^
โดย: nukaowpan IP: 115.87.201.68 วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:11:51:20 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Maysahawaii.BlogGang.com

บลูม่า
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

บทความทั้งหมด