ในอีก 12 นาที ผมเดินหลงเข้าไปในนาฬิกาที่เดินเร็วไป 12 นาที ในนั้นเป็นเมืองหนึ่งซึ่งพลุกพล่านมาก และกำลังมีงานเลี้ยงรื่นเริงที่สนุกสนานไร้ขอบเขต ในอากาศไม่มีที่ว่างสำหรับความเงียบ และไม่มีเงาสลัวอันถ่อมตนวางอยู่ที่ไหน เสียงเพลง กรีดร้อง คราง คำราม สำราญ วิ่งวนอยู่ในแสงสีเร้าร้อน เธอสีดำสนิท สวยมากเมื่ออยู่ในชุดขาวที่เปื้อนสีของแสง ผมพบว่าตัวเองกำลังสบตากับเธอ ผมหอบเพราะเหนื่อยกับการเดินไกลในแดนแปลกตา ยิ้มให้และบอกเธอว่าผมเหนื่อยจนแทบหายใจไม่ทันอยู่แล้ว เธอหัวเราะและถามผมว่ายังหายใจอยู่อีกหรือนี่ เธอเอามือคลำหน้าอกผม แล้วหัวเราะสุดเสียงเรียกผู้คนเข้ามารุมล้อม เธอประกาศว่าผมคนนี้ยังหายใจอยู่ และหัวใจก็ยังเต้นอยู่ด้วย ผู้คนทั้งหลายหัวเราะลั่น ราวเห็นผมเป็นสัตว์พิกลพิการกำลังแสดงท่าทางเงอะงะน่าขบขัน ผมนั่งลงเอาหน้าซุกเข่า แขนปิดหูและเอามือประสานแน่นบนหัว ท่ามกลางเสียงหัวเราะน่าเกียจพวกนั้น ฝูงคนค่อยๆเข้ามายื้อฉุดร่างกาย ผมถูกยกขึ้นแบกเคลื่อนไปตามทางซึ่งไร้ทิศทางชัดเจน กว่าจะทันรู้ตัวแน่ชัด ขาข้างขวาผมก็ถูกแยกไปอีกทางแล้ว จากนั้น มือซ้ายก็หายไปกับฝูงคนทางด้านขวา และท้องผมก็ขึงไส้ที่ยึดอยู่ในที่ห่างออกไป 8.5 เมตรก่อนจะถูกตัดขาดออกไปพร้อมกับซี่โครง 2 ซี่ ลูกตาผมเผลอหล่นและโดนเหยียบ เส้นเลือดที่แขนโดนจิกดึงจนร่วงลากพื้น ความคิดปลิวไปกับลมร้อน ลิ้นก็หายไปด้วย แต่ความเจ็บปวดยังคงอยู่ เจ็บปวดยังคงอยู่ ยังคงอยู่ ผมหายใจและหัวใจยังคงเต้น ขณะโดนกัดกิน เรื่องช่วงหลังๆ โหดร้ายจังเลยครับ
(หรือผมคิดไปในแง่ร้ายของผมเองนะ) แต่ว่า ในอีก 12 นาที เรื่องราว (ที่ผมคิดว่าโหดร้าย) อาจจะไม่เกิดขึ้นจริงก็ได้ครับ ถ้ามันเป็นแค่ความกลัวล่วงหน้า ก็ทำใจให้สบายดีกว่านะ โดย: หลังเที่ยงคืน IP: 203.113.15.234 วันที่: 13 มีนาคม 2550 เวลา:23:07:25 น.
เมืองนี้ประหลาดนะคะ
ถ้าอ่านแล้วอคติขอบอกว่าหลงเข้าไปเมืองมนุษย์กินคน ถึงจะไม่ได้กินในแง่ร่างกายเป็นอาหาร ก็กินในแง่จิตใจล่ะ พยายามประคองตัวตามหาอวัยวะที่ถูกกัดกินมาให้ได้ใหม่นะแมวน้า :D :D แล้วก็คราวหน้า ลองดูไหมคะ ถ้านาฬิกาเดินช้าไป 12 นาทีอาจจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างก็ได้ แต่นั่นแหละ ดีใจที่กลับมาอัพบล็อกค่ะ :D :D :D โดย: หมาเลี้ยงแกะ วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:0:11:01 น.
เดินเร็วไป12นาทีแล้วต้องพบความเจ็บปวดแบบใกล้ตาย ดีกว่าคนไร้ความรู้สึกใดๆไหม สวัสดีค่ะ เดี๋ยวจะพยายามแวะไปทานกาแฟนะ โดย: keyzer วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:1:08:02 น.
เมื่อก่อน ผมชอบตั้งเวลาของนาฬิกาให้เร็วกว่าเวลาจริงๆ 15 นาที เพราะรู้ตัวว่าทำอะไรช้า
พึ่งมาค้นพบทีหลังว่า เป็นสาเหตุให้ผมรู้สึกเหนื่อย ฮ่าๆๆ ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่า แต่ตอนนั้น ทำอะไรก็มักจะรีบตลอดเวลา และรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก ช่วงนี้ขอตั้งให้เร็วกว่าเวลาจริงๆ แค่ 5 นาทีก็พอครับ ลองมาเดินเล่น ในนาฬิกาที่เดินเร็วไป 5 นาทีบ้างสิครับ ผมว่า 5 นาทีนี่กำลังดีนะ ไม่ห่างจากปัจจุบันมากนัก ไม่ก้าวก่ายสิ่งที่จะเกิดในอนาคตจนเกินพอดี โดย: King Of Pain วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:12:29:55 น.
จะมาบอกว่าเมื่อกี้หลงไปคลิกดูบล็อกของคนที่ใช้ชื่อว่า lozocat
เพราะอ่านแว่บ ๆ เป็น lomocat แง๊ โดย: หมาเลี้ยงแกะ วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:13:36:32 น.
^
^ ผมก็ด้วยครับ โดย: หลังเที่ยงคืน IP: 203.113.15.234 วันที่: 14 มีนาคม 2550 เวลา:15:51:08 น.
อ่านเเล้ว นึกถึงหนังเเบบ The Cell เลยครับ
เเหม จินตนาการบรรเจิด ไม่กล้าคิดตามเลย กลัวหลอนอ่ะครับ โดย: Dark Secret วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:0:54:28 น.
อืมมม ขอไปขบคิดต่ออีกซัก 3 วัน....
ปกติจะตั้งเวลาให้ตรงเป๊ะ.. เวลารู้สึกว่านาฬิกาที่บ้านเดินไม่ค่อยตรงกันก็จะโทรไปเช็คเวลาที่ 181 แล้วก็จะปรับให้มันตรงแบบวินาทีต่อวินาทีกันเลย... บางทีรู้สึกว่าตรงเวลามากๆ จนเพื่อนที่ชอบมาสายทนไม่ไหวเหมือนกัน... จนสมัยก่อนเวลานัดกับเพื่อนมหาลัยเพื่อทำงานกลุ่มต้องบอกว่า "มาตรงเวลานะเว้ย" แล้วมันก็ถามกลับมาว่า "ต้องมาตรงเวลาด้วยเหรอ".... เราก็เลยต้องถามกลับว่า "แล้วนัดเวลาทำไมหว่า ถ้าจะมาไม่ตรงเวลา" ตกลงว่าเราเครียดกับเวลาเกินไปรึเปล่านะ... ฮี้ววว โดย: master bigg IP: 210.86.128.50 วันที่: 15 มีนาคม 2550 เวลา:9:43:58 น.
ส่งการบ้านdeskแถกให้เฮียบิ๊กหน่อย
ใช้รูปนี้ เพราะชีวิตจริงไม่เคยมีสาวสวยหันมามองเลย ในหน้าต่างดิจิตอล เลยใส่รูปนี้มาชดเชยสิ่งที่ขาดในชีวิตจริง เปิดคอมทีไรรู้สึกมีความสุขทุกทีที่เฟย์ หว่องเหลียวมามอง โดย: lomocat วันที่: 16 มีนาคม 2550 เวลา:0:01:23 น.
สวีสดีทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมครับ วันนี้(ตอนนี้)ตั้งจะจะมาตอบบล็อกทุกท่าน แต่ก็มาพบบรรยากาศ+เพลงวุ่นวายในร้านเน็ตเลยไม่มีสมาธิจะทำอะไรอย่างนั้นได้ เลยเข้าไปอ่านเฉยๆแต่ยังไม่ได้ตอบ ไว้จะกลับไปตอบที่บ้านครับ
ว่างๆก็ขออธิบายที่ผมเขียนในหน้านี้เล็กน้อย ผมกำลังบรรยายอารมณ์การกลัวอนาคตอยู่น่ะครับ พักนี้ได้ฟังแต่เรื่องหดหู่ในสังคมบ้านเรา ที่ชีวิตและความสวยงามจางหายลงทุกที และมีแนวโน้มว่าอนาคตใกล้ๆนี้มันจะหดหู่มืดมนมากกว่านี้ กลัวว่าเมื่ออยู่ในนั้นตอนนั้นตัวตนจะถูกกลืนกินกลายเป็นสิ่งที่ตัวเองในตอนนี้เกลียด (ก่อนเขียนหน้านี้ดูสารคดี ที่มีภาพยีราฟตัวโตกำลังโดนครอบครัวสิงโตรุมกินโต๊ะ มันโดนกินทั้งยังมีลมหายใจอยู่ วู้วว) โดย: lomocat วันที่: 16 มีนาคม 2550 เวลา:22:54:51 น.
เชื่อว่ายังมีคนที่ไม่คิดจะตามกระแสสังคมผิดๆอยู่อีกไม่น้อยหรอกค่ะ ..
วิธีเยียวยาที่ยืนยาวที่สุดต้องเริ่มจากจุดเล็กๆขยายออกไปจากหนึ่งคนเป็นครอบครัวเป็นสังคมเป็นประเทศ อนาคตอาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิดทำวันนี้ให้ดีมีความสุขดีกว่านะคะแล้วพรุ่งนี้ก็จะต้องดีเอง ในเมื่อเรารู้ว่า "อนาคตคือผลของการกระทำในวันนี้" ปล.ดูสารคดีแบบนั้นที่ไรอดรู้สึกสลดหดหู่ใจในความโหดร้ายของธรรมชาติไม่ได้แต่สุดท้ายก็ต้องทำความเข้าใจว่านั่นคือด้านหนึ่งของธรรมชาติ โดย: azamiya วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:17:14:58 น.
ช่วงนี้ดูข่าวต่างๆ แล้วรู้สึกหดหู่เหมือนกันครับ คงรู้สึกแย่ไม่แพ้ดูสารคดีเรื่องที่คุณ lomocat ดู
วันก่อนดูข่าวฆ่าๆ แกงๆ กันแถวทางชายแดนทางใต้ แล้วน้ำตาซึมแฮะ ... โดย: King Of Pain วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:18:27:26 น.
เฟ หว่อง... สวยเก๋ดีนะ... ชอบตอนเล่น ชุนกิง express
โดย: biggg วันที่: 22 มีนาคม 2550 เวลา:10:18:58 น.
แวะมาบอกว่าวันนี้แวะไปหาที่ร้านตอน11โมงฟ่าๆ
แต่ร้านปิด อดกินกาแฟเลย โดย: keyzer วันที่: 22 มีนาคม 2550 เวลา:22:43:27 น.
โดย: belittle big IP: 125.25.133.30 วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:17:37:54 น.
^
^ หมดมุขในการตอบ โดย: belittle big IP: 125.25.133.30 วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:17:38:37 น.
พี่แมวครับ
มาอัพความคิดได้แล้วครับพี่ พวกผมรอ :D :D โดย: หมาเลี้ยงแกะ วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:18:37:31 น.
|
บทความทั้งหมด
|
ค่อยยังชั่วค่ะ
ปล.สวัสดีค่ะ