อยากเทรน...เทร้น...เทรน ไม่ได้อัพซะนาน ก็ช่วงนี้ยุ่ง ๆ แกมเบื่อ ตุ๊กก็เพิ่งกลับมาจากอังกฤษ แล้วก็เดี๋ยวจะกลับไปอีกแล้ววันที่ 9 เนี่ยแหละ เฮ้อ...เพื่อนกำลังจะไปได้ดี ดีใจกะมันด้วยเจง ๆ ชั้นกำลังจะมีเพื่อนเป็นดอกเตอร์ (อีกคน) แล้วว้อยยยยย คิดไปน้ำตาก็พาลไหลพราก (เวอร์) อยากเรียนต่อโทมั่งจัง จริง ๆ มันก็ไม่ใช่อะไรหรอก เห็นเขาเรียนก็เลยอยากเรียนบ้าง  แต่ถึงให้เรียน ชั้นก็ไม่รู้จาเรียนอะไรอยู่ดี  มันเป็นแค่อาการอยากได้ อยากมี อยากเป็น ตามชาวบ้านเท่านั้นเองก็ขออวยพรนะไอ้เพื่อนร้ากกกกกก ขอให้แกเอาปริญญาโท (อีกใบ) และเอกมาฝากครอบครัวและเพื่อน ๆ ที่นี่ อีก 4 ปี เราคงได้อยู่เมืองไทยกันอย่างพร้อมหน้า  (ถึงตอนนั้นชั้นก็แค่เกือบ 30 เท่านั้นเอ้งงงงง)ปล.สมน้ำหน้าแก อดไปงานคืนบดินทร  ไว้ชั้นจะถ่ายรูปคู่กะอดีตโปรแกให้หนำใจ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มัวแต่พล่ามเรื่องนังตุ๊ก จริง ๆ แล้วอยากจะมาโม้ว่าอยากเทรน !!!  ถ้าเป็นเมื่อ 2-3 วันก่อน จะไม่มีคำนี้หลุดจากปากแน่นอน  เพราะได้ยินกิตติศัพท์ความหฤโหดของการเทรนที่นี่เป็นอย่างดี มีตกทุกรุ่น ต้องออกไปหลายรายช่วงนั้นประสาทกินมาก ถึงจะผ่านแล้วทุกอย่าง ก็ดันเจือกกลัวว่าจะไม่ผ่านเทรน (นี่ขนาดยังไม่ได้เริ่มเลย) เพื่อน ๆ เริ่มก่นด่าว่า แกจะบ้าเหรอ เดี๋ยวก็บ้าก่อนบินหรอก ประกอบกับเป็นผีสิงเวบ TCC ยิ่งทำให้ความกลัวยกกำลัง 2 เป็นเหตุให้ไม่กล้าบอกใครว่าได้งานแล้ว เพราะไม่แน่ว่า จะโดนอัปเปหิเมื่อไหร่จนกระทั่งได้อ่านหนังสือ 365 วัน ไม่ได้ฝัน ฉันเป็นแอร์ + เปิดเจอกระทู้ที่ทำให้ความหวังและกำลังใจกลับมาอีกครั้ง...เขาก็ไม่ได้ให้แกออกง่าย ๆ หรอกโว้ย กว่าจะคัดมาได้ มันเปลืองงบ และในความน่ากลัวของการเทรน ก็ยังมีอะไรน่าสนใจเหมือนกันนะ ไม่ว่าจะเป็นการเรียนเกี่ยวกับการผสมเครื่องดื่ม  หรือเรียน grooming การเดินเหิน แต่งเนื้อแต่งตัว หรือการเรียนเกี่ยวกับเครื่องบิน มันน่าสนุกนะ เราชอบเครื่องบินอยู่แล้ว มันก็คงไม่น่าจะเป็นปัญหาเท่าไหร่ เพียงแต่มันจำกัดด้วยระยะเวลาเท่านั้นเองเห็นเขาบอกว่า เรียนเรื่องนึงใช้เวลาแค่ 15 วันเอง อัดกันเต็มที่ เอาวะ ... สู้โว้ยยยยยยยยยยยยยในหนังสือเขาบอกว่า มีแอร์หลายประเภท บางคนเป็นแบบ born to be ประเภทหน้าตาเป็นผู้ให้บริการสุด ๆ บางคนก็ขอแค่มาไล่ล่าความฝัน ครั้งหนึ่งในชีวิต บางคนก็เหมือนขี่หลังเสือ ลงไม่ได้ หลวมตัวมาแล้ว เป็นตัน ชั้นน่ะเหรอ..ฮ่า ฮ่า มิใช่ born to be แน่ ๆ ย่ะ เป็นประเภท ขอสักครั้งละกันน้อ และก็คงไม่ทำยาวนานด้วย เพราะอาชีพนี้มันขายสุขภาพตัวเองมาก ๆ (ตรงนี้นังต่ายมันแย้งว่า ทุกอาชีพก็ขายสถขภาพทั้งนั้นแหละโว้ย) แถมต้องรองรับอารมณ์คนขนาดนั้น ไม่รักจริง มีหวังคงระทมทุกข์แน่ ๆ เรื่องการล้างห้องน้ำเนี่ยแหละ เป็นอะไรที่แหยงมาก ๆ แต่ในเมื่อเป็นส่วนหนึ่งของงาน ไม่ทำก็ไม่ได้ เอาวะ ... รักจะเอาดีด้านนี้ ก็ต้องทน แต่พอได้อ่านนะ เห็นเขาว่า คนญี่ปุ่นน่ะสะอาด (ทุกคนป่าววะ) เข้าห้องน้ำไปแล้วก็เหมือนไม่ได้เข้า  โอ๊ะ...พระเจ้าจอร์จ มันยอดมากกกกกกกก ขอให้มันเป็นอย่างนั้นด้วยเทอญ สาธุ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆและที่ชอบในหนังสือที่สุดก็คือ เขาบอกว่า คนภายนอกมักจะมองว่า แอร์เป็นแค่คนเสิร์ฟอาหาร  อืม...ถ้ายังงั้น บนเครื่องบินก็ไม่ต้องมีแอร์ก็ได้ มีเครื่องไว้กดอาหารกินเอาเองดีกว่า ไม่ต้องเสียเงินจ้างด้วย แต่หน้าที่หลักจริง ๆ ของแอร์ก็คือ การดูแลด้านความปลอดภัยของผู้โดยสาร ถ้าใครเกิดเป็นลม หรือหัวใจวาย ใครคะ...จะมาช่วย (หรือคุณจะหวังให้มีคุณหมอขึ้นเครื่องมาด้วยทุกไฟลท์) อ่านแล้วรู้สึกดีกับอาชีพนี้จริง ๆ โดยเฉพาะบท love at first flight - - ประสบการณ์ปิ๊งปั๊งกะผู้โดยสาร อ่านแล้วมีกำลังใจค่ะ  ตอนนี้ก็เรียนภาษาญี่ปุ่นจนจะอ้วกแล้ว เบื่อมาก ๆ เรียนซ้ำซากสุด ๆ แต่ไม่เรียนก็ไม่ได้ เขาบังคับ ถ้าไม่เรียนตอนนี้ รับรองว่าต้องหอบกระเป๋าออกจากบริษัทแน่ ๆ คอร์สแรกก็ใกล้จะจบแล้ว เรียนแป๊บเดียวเองอ่ะ 36 ชั่วโมง 3,600  จะว่าไปก็แพงเหมือนกันนะ สำหรับคนที่เคยเรียนมาหมดแล้ว 3,600 แพงเกินไปสำหรับการทบทวน คอร์สต่อไปก็ต้องถ่อสังขารไปเรียนถึงสุขุมวิทโน่นนนนน ไกลสุด ๆ แถมต้องตื่นไปเรียนแต่เช้าด้วย แต่ถ้าไม่เรียนคอร์สนี้ จะรอเรียนรอบบ่ายก็จะเปิดอีกทีเดือน พย. เลยอ่ะ 
อ่านมาตั้งนาน เพิ่งจะมารู้สึกตัวว่าเพื่อนเราเสียสติไปแล้ว ใจเย็นๆแก ชั้นรู้ว่าแกทำได้
 มีอะไรให้ทำจนยุ่งนี่ก็ดีนะจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ส่วนชั้นก็ได้แต่เบื่อๆๆๆ  แล้วก็รอสิ้นเดือน รอเวลาเอาตังส์ไปใช้ แล้วก็รอคอยน้องโบต่อไป.. คิดถึงแกนะ ดีใจที่วันนั้นเจอกัน(โดยบังเอิญ) ถ้าได้เทรนเมื่อไหร่ก็บอกนะ สู้ๆสู้ตาย ปล.BGวันนี้น่ารักดี ไม่รู้คนอื่นเค้าทำยังไง พลิกอ่านแต่ล่ะหน้าก็คนละลาย อยากทำได้บางจัง โดย: lovelyberry
 วันที่: 7 ตุลาคม 2548 เวลา:15:51:55 น.555 ตอนนี้หายสติแตกแล้วจ้า เพราะไม่รู้จะเครียดไปทำมายยยยยยยย เดี๋ยวก็ต้องเครียดอยู่ดี ปล่อยมันไปดีกว่า ชิว ชิว อีกแร้นนนนน
 โดย: LittleLulu
วันที่: 12 ตุลาคม 2548 เวลา:21:32:36 น.พึ่งจะได้เข้ามาอ่าน 555 เกือบสิ้นเดือนตุลาแล้ว อีกไม่กี่เดือนก็จะได้เทรนแล้วสิแก
" ฝันให้ไกล และไปให้ถึง " ตอนนี้แกก็สำเร็จตามฝันขั้นแรกแล้วนะ ที่เหลือนับจากนี้ ก็แค่แรงกายแรงใจที่จะทำตามความฝัน และสนุกกับมันให้มากทีสุด เมื่อไหร่ที่ท้อ ก็อยากให้แกนึกว่า วันที่แกอยากมีวันนี้น่ะ ความอยากมันมากแค่ไหน แล้วก็ฝ่าฟันมันไปให้ได้นะแก I'll always be here for you ^^  โดย: กระต่าย IP: 61.91.76.39 วันที่: 29 ตุลาคม 2548 เวลา:19:48:59 น.
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ใครๆก็อยากเป็นคนอยู่บนนั้น..
แต่จะมีสักกี่คน..ที่ได้ตามใจฝัน
...อุตส่าห์ฝ่าฟันมาถึงวันนี้แล้ว
...ห้ามท้อถ้อยนะ
** เงินที่ชั้นบำรุงบำเรอไว้ จะได้ถึงเวลาได้คืนซักที