Becoming one small Neutron

เผลอแป๊บเดียว เหลืออีกแค่เดือนกว่า ๆ ก็จะหมดปี 2007 แล้ว ปีที่เริ่มต้นอย่างสวยหรู แต่กลับค่อย ๆ ดิ่งลงเหวลึกลง ๆ จนอาจจะเจอก้นเหวไปแล้วซะด้วยซ้ำ แต่ชีวิตยังดำเนินต่อไป เราค่อย ๆ กระเสือกกระสนปีนขึ้นมาจากเหวช้า ๆ ร่วงหล่นกลับลงไปที่เหวอีกหลายต่อหลายครั้งครั้ง แต่เราก็ยังมีกำลังที่จะเอื้อมมืออันอ่อนแรงคว้าแง่งหินเล็ก ๆ พยุงร่างเหนื่อย ๆ ร่างนี้ขึ้นจากเหวอีกครั้ง




ตอนนี้เรารู้สึกไม่ทุกข์ แต่ก็ไม่สุข เคยเป็นกันไหม ??? มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ แบบที่จะเรียกว่า เฉย ๆ ก็เรียกได้ไม่เต็มปาก นั่งนึก ๆ ดู มันแบบเหมือนนิวตรอนน่ะ ไม่มีประจุเอาซะเฉย ๆ ไม่บวก หรือลบ แต่ไม่ค่อยชอบความรู้สึกนี้เท่าไหร่ เพราะถ้าให้เทียบสเกลแล้ว มันอยู่ตรงกลางแบบที่พร้อมจะเอียงไปทางด้านทุกข์มากกว่า แบบว่าถ้ามีเรื่องอะไรสะกิดใจนิดเดียว มันจะเอียงไปด้านทุกข์เยอะเลยทีเดียว อารมณ์มันช่างอ่อนไหว เปราะบาง แล้วก็ออกแนวหวั่นไหวก็ไม่เชิง มันแบบ...เหมือนฟุ้ง ๆ อยู่ รอรับแค่สิ่งเร้าเท่านั้น หรือมันด้านชาหว่า ???







แล้วชีวิตก็เดินมาถึงทางแยกอีกแล้ว บางทีก็เบื่อเหลือเกินกับการต้องเลือก ต้องตัดสินใจ เพราะการตัดสินใจแต่ละครั้ง มันต้องใช้สมอง, หัวใจ และอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ตัดสินไปพร้อม ๆ กัน แต่หลัง ๆ นี่ใช้อามรณ์กับหัวใจน้อยลงเรื่อย ๆ ก็เพราะแก่ขึ้นเรื่อย ๆ ไง ประสบการณ์มันก็สอนเราเอง อะไรที่งี่เง่าแบบแต่ก่อนก็ค่อย ๆ ลดลง แล้วก็จะมีอะไรที่งี่เง่าแบบใหม่ ๆ เพิ่มเข้ามาให้จดจำว่า ครั้งหน้าจะไม่งี่เง่าแบบนี้อีกแล้ว




แต่ปัญหาก็คือ การที่จะต้องเลือกแบบใช้สมองเนี่ยมันเหนื่อยและเสียพลังงานมาก ๆ เพราะการตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงของเรา ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ใหญ่ต่อคนในครอบครัวเรา ถ้าเป็นแต่ก่อนนะเหรอ ป่านนี้คงไม่ต้องมานั่งเครียดให้สมองจะระเบิดแบบนี้หรอก ตอนนี้ก็เลยต้องค่อย ๆ ให้เวลากับตัวเอง คิดไปเรื่อย ๆ ว่าจะเอายังไงกับชีวิตที่เหลือต่อไป







อยากได้อะไรให้ชีวิตกับปีใหม่ที่กำลังจะมาถึงมั้ย ??? ถ้าถามถึงวัตถุ เรานึกไม่ออก เราไม่มี wish list อะไรทั้งนั้น เพราะเราอยากได้อะไรที่มันเป็นนามธรรมมากกว่า เราอยากได้อะไรสักอย่างทางด้านจิตใจ ที่มันจะทำให้เราหนักแน่น มั่นคง มาถ่วงดุลชีวิต ให้เราผ่านเรื่องแย่ ๆ ที่แน่นอนว่ามันต้องเกิดขึ้นกับทุกคนให้ได้ จริง ๆ จากประสบการณ์ที่เจอมาปีกว่า ๆ น่าจะทำให้เราแกร่งขึ้นนะ แต่เราคิดว่า เราแกร่งในแง่ของร่างกายที่สามารถทำอะไรก็ได้ในช่วงเวลานั้น แต่กลับอ่อนและเปราะบางในแง่ของจิตใจ ฉะนั้น ที่เราจะขอก็แค่ความเข้มแข็งให้เราและครอบครัว ในช่วงเวลาที่เหลือแค่พวกเราที่จะต้องฝ่าฟันไปด้วยกัน



PS ... บางทีก็อยากจะพูดอะไรบางอย่างกับคำพูด (ที่ผู้พูดคงจะไม่เข้าใจ) ที่ว่า ถ้าไม่ชอบก็ออกไปสิ จะมาบ่น ก่นด่า ทำไม - - - > คุณแม่เราสอนมาตลอดว่า ทำอะไรอย่าบ่น เพราะไหน ๆ ก็ต้องทำมันอยู่แล้ว จะบ่นให้มันเกิดประโยชน์อะไรขึ้นมา เราก็เห็นด้วยนะ แต่ในกรณีนี้พูดถึงการทำงาน "นี้" และ "ที่นี่" เราว่าเขาคงไม่เข้าใจความรู้สึก ความจำเป็น และเหตุผลสารพัดของคนที่เอาแต่บ่นแต่ก็ยังคงทำงานนี้อยู่ ว่าถ้าเรามีทางเลือกอื่นที่ดี ซึ่งบางทีมันอาจจะไม่ใช่เรื่องเงิน ใครจะมานั่งทนทำต่อ ป่านนี้คงลาออกกันเกือบหมดแล้ว แต่ปัญหามันก็คือ กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง จะให้หางานใหม่ที่อยากทำก็ยังหาไม่เจอ หรือบางทีก็มีภาระที่ทำให้ต้องก้มหน้าก้มตารับกรรมต่อไป เงินเยอะ แต่ก็แลกมาด้วยความยากลำบาก ทั้งกาย และที่หนักที่สุดก็คือลำบากใจ ฉะนั้น ขอให้พวกเราได้บ่นหน่อยเหอะนะ


PS 2 ... วันนี้ดูฟุ้ง ๆ ล่องลอย ๆ หดหู่ไงไม่รู้ เพราะอารมณ์มันเป็นแบบนี้น่ะ นึกถึงเพลงนี้น่ะ Angel ของ Sarah Mclachlan ความรู้สึกคล้าย ๆ เพลงนี้อ่ะสำหรับเรา ไม่ได้เศร้านะ แต่มันแบบนี้แหละ บางทีก็อธิบายไม่ถูก

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2550 Last Update : 10 พฤศจิกายน 2550 23:08:33 น. Counter : 609 Pageviews.		7 comments
Share Tweet

	ORJAO...ออเจ้าในรูปแบบเครื่องดื่มไทย haiku (9 เม.ย. 2568 23:02:39 น.)		แวะมาทักทายจร้า.... สมาชิกหมายเลข 8577393 (8 เม.ย. 2568 04:03:54 น.)
	Check it Up! babyL' (5 เม.ย. 2568 20:06:19 น.)		โจทย์ตะพาบ ... ทริปในฝัน ... tanjira (3 เม.ย. 2568 14:55:10 น.)