ถ้าชีวิตมันเหมือนเป๊ปซี่  ก็แปลว่า มันดีที่สุดไง
อยากให้มันซ่า แสบคอ สดชื่น แจ่มใส
เหมือนเวลาที่เรากินเป๊ปซี่ยามเหนื่อยไง

วันนี้มีอารมณ์อยากอัพแฮะ
นั่งอ่านบล็อคเก่า ๆ เจอเรื่องขำ ๆ ตรึมเลย
สามเดือนมานี่บินแหลกแบบที่เรียกว่า
บินสิบ พักสาม บินสิบเอ็ด พักสามตลอด
บินจนหลังจะขาดอยู่แล้ว 
เหนื่อยมากกกกกกกกกก
ไม่เคยรู้สึกเหนื่อยเท่า pattern ที่ผ่านมาเลย
เหนื่อยแบบ  กำลังบรีฟก่อนบิน  แต่ขามันล้า
เหมือนทำงานมาสิบชม.แล้วก็ไม่ปาน
เหวอออ  สัญญาณอันตราย  ร่างกายกำลังจะแย่แล้วตรู

โชคก็เข้าข้างจัง ๆ
ได้บินกับเพื่อนสนิททั้งเดือนเลย
ก็เลยมีเพื่อนแก้เซ็ง แล้วก็นอยไปพร้อม ๆ กันทั้งเดือน
แต่พอคิดว่าจะต้องบินคนเดียวอีกแล้ว
ก็แอบเบื่อ เฮ้ออออ เหงาอีกแล้วเรา

พูดถึงเรื่องความซ่าแล้วก็ขำ
เจอรุ่นพี่ที่เขาเคยเป็นครูตอนเทรน
เขาบอกว่า เดี๋ยวนี้เราดูซ่า
เราก็อยากจะบอกพี่เขาเหมือนกันว่า
เราน่ะซ่ามานานแล้ว
เพียงแต่ตอนนั้นมันซ่าไม่ออก
เพราะกลัวเจ้น่ะค่ะ  ^^

ช่วงนี้เริ่มเนียร์จัด
มีรุ่นน้องเยอะแล้ว
จัดว่าเริ่มจะเป็นพวกกลางเก่ากลางใหม่
แหม ไม่น่าเชื่อ ว่าจะยังอยู่ยงคงกระพันมาได้ถึงตอนนี้
ก็มันมีภาระอ่ะ ก็เลยหนีไปไหนไม่ได้ (ณ ตอนนี้นะ)

 
พูดถึงรุ่นน้อง บางทีก็ขำ ๆ
ก็มึน ๆ งง ๆ เหมือนสมัยเราเข้ามาใหม ๆ เด๊ะ
กลัวพี่จริง ๆ ขอโทษแล้ว ขอโทษอีก
ไอ้เราก็ใจดีสุด ๆ ระลึกได้ว่า เคยถูกจิกมายังไง
ก็จะพยายามไม่ทำแบบพวกพี่จิก
น้อง ๆ ก็รักชั้นจัง
บอกต่อกันว่าพี่คนนี้ดี
อุ อุ หารู้ไม่ว่า อิพี่ใจดีคนนี้
จิกน้องมาแล้วนะเฟร้ยยยย

ไมได้กลืนน้ำลายตัวเองหรอก
แต่ก็ไม่ได้จิกอะไรแบบแย่ ๆ
แค่พูดด้วยน้ำเสียงไม่ดีแค่นั้น
เพราะเสียใจกับการกระทำของน้องคนนี้มาก่อนหน้า
เห็นความไม่มีน้ำใจของเขาแล้วแบบ
ทำไมทำกันแบบนี้
พูดจาห้วน ๆ ไม่มีหางเสียงยังพอทน
แต่ไร้น้ำใจนี่ ทำงานเป็นแอร์ลำบากนะ
เพราะเราทำงานกันด้วยทีมเวิร์ค
ถ้าอยากมาแบบ ข้ามาคนเดียว
แนะนำให้ลาออก อยู่ไปก็โดนจิก ถ้าไม่ปรับตัว
อย่าว่าแต่งานนี้เลย
งานไหน ๆ ก็ต้องการน้ำใจซึ่งกันและกันทั้งนั้น
เลยไม่เข้าใจน้องคนนี้เลยว่า คิดอะไรอยู่
มันเป็นอะไรที่ common sense มาก ๆ
แต่ตอนนี้ก็ให้อภัยมันไปแล้ว
แต่ก็แอบคิดว่า ถ้ายังเป็นแบบนี้อีก
ด้โดนพี่ที่ของเขาแรง ๆ ตอกกลับแรง ๆ แน่หนูเอ๊ยยย

พอไม่มีเรืองให้บ่นก็ไม่มีไรเขียนแล้ว
ชีวิตก็จำเจเดิม ๆ
อยากดู Sex & the city กับ Kungfu Panda
ก็สงสัยจะออกไปแล้ว
ตอนนี้กำลังจะมีคอนเสิร์ต travis กับ simple plan
ก็เริ่มคิดได้ว่า อายุเราน่าจะไม่ใช่ target ของเขาซะแล้ว
ก็เลยกลับมาเมืองไทยไม่ค่อยมีไรทำ
นอกจากไปช้อปแพลทตินั่มที่เก่า
บางทีเห็นเสื้อผ้าแบบเหมือนญี่ปุ่นเลย ถูกกว่าหลายเท่า
แต่ก็นะ เนื้อผ้ามันไม่ได้ดีเท่าเขา แต่ตามราคาก็โอแล้ว
อยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อน ๆ บ้าง
ก็ตารางเวลาไม่ตรงกับใครเขาอีก
จนตอนนี้ไม่เหลือเพื่อนแล้ว
ห้ออออ ได้อย่างเสียหลายอย่างเนอะ  -"-