ผาด พาสิกรณ์ - สำเนียงของเวลา (รวมเรื่องสั้น)  "ลอยด์มีสัจธรรมในการดำรงชีวิตคู่ง่ายๆ ที่เขามักสอนพยาบาลหนุ่มสาวเสมอว่า... คนเราไม่ว่าจะโกรธกันเพียงไร ไม่ว่าจะต้องทะเลาะเบาะแว้งหนักเบาแค่ไหน ให้พยายามปรับความเข้าใจกันให้ได้ก่อนเข้านอน คนรักกันจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายต้องนอนร้องไห้ด้วยความเศร้าเสียใจ จนต้องหลับใหลไปในที่สุดเด็ดขาด" รวมเรื่องสั้น สำเนียงของเวลา ของ คุณ ผาด พาสิกรณ์ สำนักพิมพ์คเณศบุรี : Ganeshbury Publishing พิมพ์ครั้งที่ 2 (ธันวาคม 2552) ปกคลาสสิคและโดดเด่น จะให้ผมอ่าน ผมก็ไม่กล้าจะอ่าน ได้แต่ลูบๆ หนังสือที่น่าทะนุถนอมนั้นพลิกไปมา เห็นลายเซ็นผู้เขียนแล้ว ให้ดีใจจนรู้สึกว่าฟ้าสว่างไปหมด วันนั้นแดดส่องเข้ามาในยามบ่ายพอดี ผมพยายามที่จะไม่เผลอไปอ่าน จึงได้แต่ไล่อ่าน คำนำ พิมพ์ครั้งที่หนึ่ง กับ บันทึก พิมพ์ครั้งที่สอง กะว่าจะไม่ไปแตะเรื่องสั้นอันใด จึงดูๆ สารบัญคร่าวๆ ด้วยเป็นหนังสือที่พกพาสะดวก เผลอพลิกหน้ากระดาษได้ถนัดมือ จับเอียงซ้ายขวาหันหาแสงได้ง่าย ก็ลองเปิดสุ่มๆ ดู เรื่องไหนที่ดูไม่สนุกจะอ่านเรื่องนั้นก่อน เอาวะ... เรื่องแรกน่าจะไม่เท่าเรื่องหลังสุด พอหาข้ออ้างให้ตัวเองเช่นนั้นแล้ว ก็เริ่มด้วย "เอาท์ดอร์ พันธุ์สะโอด" เห็นคำว่า เพชรพระอุมา ขึ้นมา เป็นอันไม่หยุดอ่านเสียแล้วครับ ไปต่อโลดๆ จนถึงเรื่องน้ำท่วม ชอบเจ้าหมาป่า Flying เป่งล้งมาก ไหน? เรื่องที่ไม่สนุก ไปต่อสิครับที่ "กรณีแกะ (ที่สาบสูญ)" ลากยาวไป "บทพงษ์จะซวย" ซึ่งยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้ว่าเรื่องนี้จะจบยังไง พอจบแล้วก็ (ฮ่าๆ) แอบหัวเราะในใจไม่ให้ใครเห็น แล้ว "ฝากไว้ที่ Dearest Kitty" ที่ปรากฏเรื่องราวของหนังสือ... The Diary of a Young Girl ของ Anne Frank ผมชอบคำว่า The Diary มากจนอยากจะอ่าน แต่ก็ไม่กล้าอ่านเพราะรู้เรื่องราวนิดๆ ของเรื่องว่าออกโทนเศร้า ผมก็ได้มุมมองใหม่จากเรื่องนี้ จากไพรและทิม เรื่องบางเรื่องเปิดโลกทัศน์ผมมาก มันเหมือนเรื่องที่ผมเกือบจะรู้รอมร่ออยู่แล้ว แต่ยังไม่รู้ พอมาเจอะเรื่องนี้โดยบังเอิญ ผมดันเข้าใจขึ้นมาซะงั้น โดยปกติแล้ว ถ้าไม่รู้จักผมก็ไม่กล้าอ่านหนังสือหรืองานเขียนของใคร กลัวจะไม่เข้าใจ หรือตีความผิดๆ ไป แต่เรื่องบางอย่างก็อยู่ที่วันเวลาด้วย เหมือนมีบางอย่างที่มองไม่เห็น ดลบันดาลให้เราเข้าไปอ่าน ในเวลาที่เหมาะสม แล้วผมก็ริหาข้ออ้างไปอ่าน "วิถีซามูไร" ต่อ มากลางๆ เรื่องนี่ผมมืนเลยก็ว่าได้ เขาจะหาทางออกยังไงกันเนี่ย เป็นผมก็คงลุยไปตามเรื่อง จวบจนอ่านจบแล้วผมเพิ่งพบว่า เฮ้ย... มันมีวิธีที่ดีกว่านั้น แล้วผลลัพธ์มันดีกว่าเห็นๆ สมองม้า สปอตยา น้ำตายาม เนื้อเรื่องทำเอาผมคิดถึงเคดี้ใน “เสือเพลินกรง” เอาดื้อๆ ในนวนิยายผมก็ชอบเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้วในสำเนียงภาษาไทยน่ารักๆ แบบนั้น แต่ในเรื่องสั้นนี้ เธอดูสวยกว่าที่ผมเคยจินตนาการไว้เสียอีก สวนทางดาว นี่... ผมบอกได้คำเดียวว่า มีเรื่องที่ผมไม่รู้ และก็เพิ่งรู้เมื่อมาได้อ่านก็ตอนนี้แหละครับ หญิงจรจัดกับหุ่นเสื้อโชว์ ทำเอาผมอินเป็นพิเศษ อดนึกไปถึงคุณพนมเทียนท่านเสียมิได้ ตอนที่ผมอ่านเพชรพระอุมาช่วงแรกๆ ก็อารมณ์นี้เลยครับ ตื่นเต้นๆ ไปทุกระยะการเคาะเว้นวรรคของตัวอักษร กระชั้นความรู้สึกมาเรื่อยๆ จนคำตอบที่ออกมา อุ้ย! เบาๆ ... หูยยยยย คุณผาดแกเขียนได้แบบหักในวรรคตอนหลอนในความรู้สึก ยิ่งตอนที่อ่านนั้นเมฆดันมาครึ้มๆ ยามบ่ายอีก เสียดาย... น่าจะอ่านเรื่องนี้ตอนดึก หลงลอยด์ เรื่องนี้ผมประทับใจการถักทอเรื่องราวมาก ผมไม่เคยได้อ่านอะไรแนวนี้ พอมาอ่านก็รู้สึกแปลกใหม่ เป็นความแปลกใหม่ที่ทั้งซึ้ง เศร้าและเข้าใจมันไปในตัว และกว่าจะรู้ตัวก็มาถึง หอยสวย ของฮิปปี้สาว แล้ว เรื่องนี้น่ารักไปหมด หอยทากที่ถูกแต่งแต้มด้วยสติกเกอร์ บทบรรยายนั้นทำให้คิดไปถึงประดาสัตว์ใน "บทบาทของชาวดิน" เรื่องสั้นที่อยู่ในหนังสือ "ไปยาลใหญ่ในปัจฉิมดำริ" อีกด้วย ทั้งอ่านเพลินและงดงามไปหมด ตั้งแต่อ่านตอนแรกมาก็หนึ่งวันแล้ว ตอนไหนที่ไม่สนุกหาไม่เจอจริงๆ ครับ เผลออ่านไปเกือบจบแล้วด้วย เหลือเรื่อง สำเนียงของเวลา กับ I want to be a writer ที่ยังไม่ได้อ่าน คิดว่าคงไม่พ้นเย็นนี้ผมคงอ่าน สำเนียงของเวลาจบ ส่วนบทภาษาอังกฤษผมคงต้องอ่านนานหน่อย เพราะผมไม่ค่อยสันทัดภาษาอังกฤษสักเท่าไหร่ ถือเป็นกำไรที่เราได้อ่านภาษาอังกฤษในสำนวนเขียนของคุณผาด สุดท้ายนี้ ขอบพระคุณคุณผาดที่กรุณาสละเวลาอันมีค่ายิ่งลงลายเซ็นในหนังสือให้ ผิดพลาดหรือล่วงเกินผู้ประพันธ์และงานเขียนประการใด ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ
โดย: **mp5**
  วันที่: 25 พฤศจิกายน 2565 เวลา:9:48:53 น. |
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [