บ๊าย บาย หนูแนม

จริงๆตั้งใจจะเปิดไดอารี่ ออนไลน์ ที่นี่ด้วยเรื่องดีๆเกี่ยวกับ จีน (ธัญนันท์ มหาพิรุณ) ที่เราได้รับรู้มาจากพี่นุชเมื่อวันก่อน แต่ว่ามีเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าวันนี้ที่ต้องขอนำมาเขียนคือ หนูแนม จากเราไปแล้วเมื่อเช้าวันนี้

เท้าความก่อนว่าชื่อของ แนม ไม่ได้เลียนแบบชื่อของ ซีแนม ในอคาเดมี แฟนตาเซีย หรอกนะ (เพราะเราชอบ จีน ) แต่ว่ามันมาจาก หมูแนมปลาเนมอาหารโบราณน่ะ

หนูแนม มาอยู่กับเราตั้งแต่เรายังเรียน ม.ต้น จำได้ว่าตอนนั้นปี 2535

ตอนที่ หนูแนม มาบ้านเราครั้งแรก เราไม่อยู่เมืองไทยด้วย ตอนนั้นไปฮ่องกงกับแม่ รู้ผ่านโรศัพท์ว่าพี่สาวเอาหมามาเลี้ยง เป็นตัวเมีย ก็ตั้งชื่อกันว่า แนม

พอกลับมาเมืองไทยเมื่อได้เห็นหน้า หนูแนม ครั้งแรก เกิดอาการตะลึง เพราะสิ่งที่คิดว่าจะได้เห็น มันไม่ใช่สิ่งที่เห็นจริงๆเลย พี่สาวเราบอกว่าหน้าของแนมสวยมาก แต่พอมาเห็น เราไม่ได้รู้สึกในตอนแรกว่า แนมสวย แถมยังสร้างความหนักใจเพราะลื้อของตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลย

แต่นับวันๆ เรากลับมองว่า แนม มันสวยและน่ารักแฮะ ขี้อ้อน เรื่องประจบนี่ไม่เป็นที่สองรองใคร เรียกว่าเป็นหมาที่ทำให้เรารู้สึกดีอยู่ตลอดเวลาว่าไม่ว่าเราจะเหนื่อยแค่ไหน ไม่ว่าคนอื่นจะมองเรายังไง สำหรับแนมแล้ว เราคือคนสำคัญของมันเสมอ เวลากลับบ้านมา มันจะแสดงอาการดีใจทุกครั้ง

ครั้งนึงตอน ม.5 ที่ไปนิวซีแลนด์ช่วงปิดเทอม จำได้ว่าเจ้าแนมวิ่งออกมารับ ร้องด้วยความยินดี แถมฉี่แตกอีกต่างหาก ( เป็นทางยาวเชียวขอบอก)

หมาตัวอื่นที่ตามมา ไม่ว่าจะเป็น เจ้ากลอบ (เศร้าจังที่หายไป) เจ้าป็อบ เจ้าแต้ม เจ้าป็อบ การอ้อนก็ไม่เหมือนแนม ส่วนเจ้าเมี้ยวรายนี้อ้อน แต่ก็คนละแบบ เอาเป็นว่า แนม ไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือนแนม

แต่อย่างว่าเรื่องของสังขารมันก็ต้องเปลี่ยนไปตามธรรมชาติ หนูแนมจากที่เคยเป็นหมาสาวๆปราดเปรียว ช่วงปีหลังของคุณเธอ โทรมไปเยอะ เพราะอายุมาก ผสมกับโรคร้ายของหมาอย่างพยาธิหัวใจด้วย ทำให้เข้าออกโรงพยาบาล(สัตว์)เป็นว่าเล่น

มาย่ำแย่ที่สุดก็เมื่อวาน ( 16 ก.พ.) หลังจากที่ดูมินิคอนเสิร์ทและพยายามวิ่งตาม จีน อย่างสนุกที่ เซ็นทรัล ปิ่นเกล้าแล้ว (แต่ไม่เป็นผล) มาถึงบ้านที่ตกใจมาก เพราะว่า แนม นอนซม ขยับตัวไม่ได้ ป้อนนมได้หน่อยก็ไม่เอาแล้ว

เมื่อเช้ามืด ตื่นมาตอนตี 3 กว่ากับตี 5 เดินลงมาดูว่ามันดีขึ้นไหม ก็ยังเหมือนเดิม เห็นท่าไม่ได้การอยากจะเอาไปหาหมอ เผื่อหมอจะให้น้ำเกลือช่วยให้มีแรงขึ้นบ้าง แต่ว่าเพราะโรงพยาบาลหมาเปิด 10 โมง เราต้องมาทำงาน ก็เลยจะให้พี่สาวพาไป

ตอน 11 โมง หลังจากที่คุยกับทุกๆคนในบอร์ดจีน และเราเริ่มหิวข้าว ก็โทรไปหาพี่สาว ดูว่า แนม ถึงร้านหมอยัง คำตอบที่ได้คือ “ฝังไปแล้ว แนมตายตอน 8.30 เอาไปฝังที่บ้านตา “

คิดๆแล้วใจหายเหมือนกัน ถึงจะเตรียมใจไว้บ้าง แต่ก็อกจะรู้สึกไม่ได้ เพราะอยู่ด้วยกันมานาน ตั้งแต่อุ้ม แนม ด้วยมือข้างเดียวได้ จนตอนหลังแม้แต่แขน 2 ข้าง ยังแทบอุ้มไม่ไหว สิ่งเดียวที่หวังคือขอให้เขาไปสบายที่สุด
“บ๊ายบายเด้อ หนูแนม”

ป.ล.วันนี้ได้กำลังใจจาก JFC และคนรอบข้างหลายคน ขอบคุณพวกเขาจริงๆ

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2548 Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2548 16:33:12 น. Counter : 560 Pageviews.		12 comments
Share Tweet

	การ์ตูนที่ชอบมากๆ มีตะพาบน้ำ ถนนสายนี้ Rain_sk (10 ม.ค. 2566 01:58:31 น.)		เรื่องเล่าของอีสป : เซอร์ โรเจอร์ เลสเตร็นจ์ มาช้ายังดีกว่าไม่มา (6 ม.ค. 2566 18:39:48 น.)
	25 ธ.ค. 65 วันอาทิตย์แสนสุขมาก.... kae+aoe (4 ม.ค. 2566 11:38:07 น.)		:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 318 :: กะว่าก๋า (6 ม.ค. 2566 04:38:23 น.)