เมื่อบ้านของฉันไฟไหม้

คิดอยู่นานว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี เพราะช่วงหลังๆนี้ รู้สึกชีวิตจะไม่ค่อยน่าอภิรมย์สักเท่าไหร่ ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ห่างหายจากการเขียนบล็อกมานาน แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอเล่าเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นให้ทุกคนรับรู้ และอาจจะเป็นอุทธาหรณ์ไปด้วย ก็คือเรื่องที่ชั้นล่างบ้านของฉันไฟไหม้ไปเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อน

วันนั้นเป็นวันพฤหัสบดีค่ะ ก็นั่งทำงานไปตามปรกติ นั่งเขียนงาน ทำงานไป บ่ายกว่าๆ ก็มีโทรศัพท์เข้ามา ทันทีที่รับสาย แม่ ซึ่งเป็นคู่สนทนาในตอนนั้นพูดขึ้นมาทันทีว่า “ เดือน ที่บ้านไฟไหม้”

ทุกท่านคะ ไม่ต้องบอกใช่ไหมคะว่าตกใจแค่ไหน คำว่า”ไฟไหม้”ทำเอาใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สิ่งที่อยู่ในหัวตอนนั้นคือไหม้มากน้อยแค่ไหนและดับหรือยัง , ลามไปบ้านอื่นหรือเปล่า , น้องหมาเป็นอย่างไร และของเสียหายมากไหม

ฉันถามแม่ว่ามีใครไปบ้านหรือยัง เพราะตอนนั้นแม่ก็ไปต่างจังหวัด พ่อก็ทำงาน ฉันเองก็ทำงาน ส่วนพี่สาวของฉันก็ไม่อยู่บ้านอยู่แล้ว ก็ได้ความว่า พ่อ ไปบ้านแล้ว

จากนั้นฉันก็รีบรุดไปที่บ้านทันที ใช้เวลาอยู่บนแท็กซี่ไม่นานนักหรอกค่ะ แต่ใจไม่สงบเอาเลย เครียดสุดๆ





ภายนอกตัวบ้าน


จนมาถึงบ้าน ฉันก็สบายใจมากขึ้น เพราะน้องหมาทั้ง 3 ยังมากระโดดใส่ฉันอย่างอารมณ์ดี (ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย เจ้าหมา) เรื่องไหม้ก็ไม่มากนักค่ะ ไม่ลามไปถึงบ้านอื่น และไม่ลามไปถึงข้างบน

แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถึงจะไหม้ไม่เยอะ แต่ก็เป็นเรื่องใหญ่ล่ะค่ะ ฝ้าเพดานต้องทำใหม่ ไฟต้องเดินใหม่ทั้งหลัง และต้องทาสี ทำพื้น และอะไรต่อมิอะไรอีก ซึ่งก็ไม่ทราบว่าเมื่อไหร่ถึงจะเรียบร้อย

ตอนนี้เวลากลับจากที่ทำงานเข้าบ้าน ก็ขึ้นข้างบนทันที แอร์ยังเปิดไม่ได้เพราะระบบไฟยังไม่ค่อยดี และเมื่อแอร์เปิดไม่ได้ ต้องนอนเปิดหน้าต่าง ซึ่ง 2 คืนติดกันแล้วค่ะ ที่ฝนตกมาตอนกลางดึกแล้วสาดมาที่เตียง ต้องลุกขึ้นมาปิดหน้าต่าง พอฝนหยุดถึงจะเปิดอีกครั้ง

สำหรับสาเหตุที่ไฟไหม้ ก็เพราะไฟฟ้ารัดวงจร พ่อไม่เคยถอดปลั๊กเครื่องเสียงเลย ซึ่งปลั๊กก็เก่า วันนั้นเลยรัดวงจรขึ้นมา ถึงเซฟทีคัทจะตัด แต่ก็ช้ากว่าไฟ ไฟติดเสียแล้ว เลยทำให้ฉันเก็บมาเป็นบทเรียนค่ะว่าไปไหนต้องถอดปลั๊กเครื่องใช้ไฟฟ้าเสียก่อน






ฝ้าเพดาน




ห้องนั่งเล่น




ตรงบริเวณต้นเพลิง ในห้องนั่งเล่น





ห้องครีว

เหตุการณ์ครั้งนี้ก็ต้องขอบคุณทุกอย่างและทุกคนที่ทำให้ไฟไม่ไหม้มากไปกว่านี้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนบ้านที่เห็นควันแล้วรีบโทรหาแม่และพนักงานดับเพลิง ขอบคุณพนักงานดับเพลิงที่มาช่วยดับเพลิง ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ

แล้วเจ้ากำลังใจนี่ล่ะค่ะ ที่ทำให้ฉันยิ้มได้ทั้งๆที่เกิดเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ขึ้น จะว่าบ้าก็บ้าล่ะค่ะ วันนั้น น้องเนโทรมา ซึ่งตอนนั้นตัวของเนยังไม่ทราบว่าบ้านฉันเกิดอะไรขึ้น น้องเนโทรมาเพื่อที่จะให้ฉันคุยกับ น้องมิ้น AF 3 เผอิญว่าน้องเนเจอน้องมิ้นที่ M Theatre (น้องมิ้นกำลังซ้อมละครเวที) วันนั้นเลยได้คุยกับมิ้นเล็กน้อย

ก็ไม่รู้ว่าน้องมิ้น รวมถึงพี่พัช พี่แวว และตัวน้องเนเอง จะว่าฉันบ้าหรือเปล่า ที่ไฟไหม้บ้านแท้ๆแต่ยังอารมณ๋ดี เหตุผลไม่ใช่อื่นใด ได้คุยกับน้องมิ้นแบบไม่ได้คาดหมาย (ทั้งๆที่ปรกติก็โทรหาน้องเขาบ้างอยู่แล้ว)

เจ้าตัวเขาคงไม่รู้หรอกค่ะว่าคุยกับเขาแล้วมีความหมายแค่ไหน โดยเฉพาะเวลาที่เจอเรื่องไม่ดีมา แล้วได้ยินคำพูดอวยพรเล็กๆน้อยๆก็ทำให้ความรู้สึกดีขึ้นแล้ว น้องมิ้นก็เลยกลายเป็นนักล่าฝันคนแรก และก็เป็นคนแรกๆที่รู้เรื่องบ้านไฟไหม้ ด้วยประการเช่นนี้

Create Date : 14 กรกฎาคม 2551 Last Update : 14 กรกฎาคม 2551 17:56:08 น. Counter : 823 Pageviews.		7 comments
Share Tweet

	ไม่เก็บ ไม่ดูเฉลย ไม่หนีสมดุล มี รักษาสมดุล ปัญญา Dh (2 ต.ค. 2567 11:34:25 น.)		Kobe Tonteki : คารวะในความอร่อยของหมูราดซอส peaceplay (25 ก.ย. 2567 16:53:15 น.)
	in a quiet manner พุดดิ้งรสกาแฟ (25 ก.ย. 2567 09:29:15 น.)		No. 1318 เพื่อนให้ผมไปทำงานแทน มิน่า.. ไวน์กับสายน้ำ (23 ก.ย. 2567 06:05:59 น.)