ตะพาบๆ กม.ที่ 263 "โรงละครแห่งความฝัน"  โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบหลักกิโลเมตรที่ 263 "โรงละครแห่งความฝัน" โจทย์โดยคุณ กะว่าก๋า คำอธิบายโจทย์ ชีวิตคืออะไร? แล้วเราใช้ชีวิตเพื่อใคร? ชีวิตเหมือนโรงละครขนาดใหญ่ที่บรรจุนักแสดงไว้มากมาย คุณเคยคิดไหมว่าตัวเองแสดงบทใดอยู่ . . Life's like a play: it's not the length, but the excellence of the acting that matters. ชีวิตก็เหมือนละครเวที สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ความยาว แต่อยู่ที่การแสดงให้ดีเยี่ยมต่างหาก!! หากโลกคือเวทีการแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด . . มนุษย์เราทุกคน ก็คงเป็นเหมือนตัวละครมากมาย ที่วิ่งไปตามบทบาทที่เราสร้างขึ้น . . มานั่งนึกย้อนไปในอดีต . . หลายครั้ง ที่เราพบว่า . . มีบางคน ที่ดูเป็นคนน่ารักนิสัยดีและหวังดีกับเรามากๆ พวกเขาเดินเข้ามาสร้างความสุขในช่วงชีวิตหนึ่งให้กับเรา แต่พอเวลาผ่านไป . . คนคนเดียวกันนี้ กลับทำร้ายเรา ทำเราร้องไห้ และเดินจากเราไปหน้าตาเฉย . . คล้ายจะเป็นเรื่องเศร้า แต่พอมานั่งนึกดู . . ทุกอย่างมันก็เป็นเช่นนี้แหละ . . ตัวเราเองก็เหมือนกัน บางครั้งเราก็อาจจะเผลอไปทำร้ายใคร โดยที่เราไม่ทันรู้ตัวก็เป็นได้ . .  ในโลกสีเทาๆ ใบนี้ ก็คงจะไม่มีใคร ที่เป็นตัวเอก หรือตัวร้ายอย่างแท้จริงถาวรหรอก . . จึงไม่แปลก . . ที่บางครั้ง เราก็อาจจะต้องไปแสดงเป็นตัวร้าย ในเรื่องเล่าของใครบางคนด้วยเช่นกัน ชีวิตบางทีมันก็เป็นยิ่งกว่าละครซ้อนละครซะอีก . . มีสมหวัง . . มีผิดหวัง . . มีหัวเราะ . . มีร้องไห้ เราทุกคน . . สามารถสร้างเหตุผลเพื่อรองรับการกระทำ ของตัวเองได้ทั้งสิ้น . . ดังนั้นแล้ว . . จะดีหรือร้าย มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าเรื่องราวของคุณจะถูกมองจากมุมไหนแค่นั้นแหละ !! มันไม่สำคัญหรอกว่าใครจะคิดกับเรายังไง สิ่งที่ควรใส่ใจ คือเราคิดกับตัวเองยังไงมากกว่า . . อย่าปล่อยให้ความคิดคนอื่น หรือการกระทำของคนอื่นมาคอยกัดกินเรา . . จงเลือกเป็น ตัวเอกที่โดดเด่น และใช้ชีวิตในแบบที่เราต้องการจริงๆ แต่ไม่เดือดร้อนใครก็เพียงพอแล้ว . .  ช่วงนี้รู้สึกแย่ๆ . . แย่แบบมีเหตุผลรองรับบ้าง ไม่มีเหตุผลรองรับบ้าง . . บางทีก็แย่เป็นโดมิโน่ . . แบบพอมีเรื่องนึงกระทบจิตใจ มันก็จะลามไปเรื่องอื่น ต่อไปอีกเป็นทอดๆ เจ็บซ้ำเจ็บซาก . . เลยรู้สึกชีวิตมันแย่ไปหมดเลย . .  เริ่มจากหมวกกันน็อคพัง (หน้ากากพังน้ำเข้า) รถมอเตอร์ไซค์ก็เสียงดัง ไม่รู้ว่าดังจากอะไร . . ไปยืดวอลุมหมดไปสามพันห้า ผมพัง ช่างก็เถียงว่า เค้าไม่พัง ให้ดูจากที่เค้าเซตไม่ให้ดูจากรูปที่เราถ่าย เออ . . แล้วถ้าต้องเซตผมเป็นชั่วโมง ตูจะไปเสียงตังทำทำไม นั่งเซตเองที่บ้านไม่ดีกว่าหรอ . . สุดท้ายเราก็ปล่อยไปนะ เราไม่สู้คน ถือว่าฟาดเคราะห์ละกัน ถ้าเค้าทำไม่ดี ต่อไปคนก็คง เลิกใช้บริการไปเอง เงินนั่นก็ถือว่าทำบุญ (ถถถถ.. ช่างเป็นคนจิตใจดียิ่งนัก) มีวันหนึ่งลืมกุญแจไว้กะเสื้อ ลงปั่นในถังซักผ้า หงิกเรยยย . . ชีช้ำ . .  หลังคาหลังบ้านน้ำก็รั่ว . . ตอนแรกคิดว่า เอาช่างไฟมาทำไปให้มัน มีที่ครอบไว้น่าจะเอาอยู่ปรากฎว่าไม่ ไหลผ่านสวิตซ์มาเป็นแผงน้ำตก ต้องหาช่างมาอุดรูหลังคาจนได้ ล่าสุดรื้อผ้าไว้ และยังไม่ได้ปิด เพราะอยากเช็คให้แน่ใจจริงๆ ว่าหายรั่วแล้วก่อน . . ก็ยังอดทนเรื่อยมาจนเมื่อวาน . . ป่วยค่ะ . . มันคล้ายไม่มีแรง สะบัดร้อนสะบัดหนาว แว้นไปทำงานไม่ไหวจึงต้องลางาน ไปโรงพยาบาล สื่อสารกับพยาบาลไม่เข้าใจ คือ เค้าบอกว่า..เราไม่เข้าใจ แต่บอกข้อมูลเราไม่หมด อุตส่าไปทำเรื่องนั่นนี่ เป็นชั่วโมงกว่าๆ พอทำเสร็จไม่เจอหมอเพราะหมอ(คนที่ตรวจเราประจำ)เข้าครึ่งวัน พอเราบอกหมอคนไหนก็ได้ เค้าก็บอกว่าให้เราไปเริ่ม จากจุดซักประวัติใหม่ เพราะคนเยอะมาก . . บ้าบอ . . ถ้ากุเปนหนักคงตายไปแล้ว  ก็อดทนใจเย็น. . ขับรถออกจากโรงพยาบาลมา . . เพราะทู้ซี้ไปก็ไม่ได้อะไรจริงๆ โทษใครไม่ได้ เป็นคนเลือกที่จะรักษาโรงพยาบาลรัฐเอง สรุปแวะคลินิค โดนพยาบาลไล่ให้ไป รพ. อีก เราก็บอกว่า เราเพิ่งกลับมา จาก รพ. ด้วยเหตุการณ์นี้ๆๆๆๆ เค้าทำหน้าเซ็ง . . แล้วบอกประกันสังคมมันมีงบอยู่เท่านี้ จะไปรักษาอะไรได้ เฟลหนักไปอีก . . พบหมอ . . หมอบอกว่าเป็นไข้หวัด อ่อ (แค่ไข้หวัดทำกุเจอเรื่องเครียดได้ขนาดนี้ . . บ้าบอ) เรานึกได้ว่า อ่อ . . คงจะเป็นเพราะตัดกล้วยเมื่อวาน ตัดต้นทิ้งไป หนึ่งและแต่งใบอีกสามต้น แต่งใบมะนาวด้วย ไม่รู้ว่าเกิดขยันจัดฟ้ารับไม่ได้รึไง พอตูตัดเสร็จฝนมาเลย มันก็เลยโดนฝนไปบ้าง . . . อย่างที่เห็น . . แต่จริงๆ เรื่องฝนมันก็ใช้ความอดทนหนักมาสักพักแล้ว เพราะว่า . . ไปทำงานไกล บางทีโดนฝนทั้งไปทั้งกลับ ทรหดอดทนยิ่งกว่าคนเหล็กซะอีก . . ออกจากคลีนิคมา แวะร้านยาใหม่ ซื้อยาดีๆ มากิน . . ยาคลีนิค งบกระจิ๊ดริดนั่น คงไม่น่าหาย . . จากนั้นก็อึนๆ กลับบ้านไป . . นั่นแหละ . . ชีวิตช่วงนี้ มันชีช้ำกะหล่ำปลีมากจริงๆ จนต้องกลับมานั่งทบทวนตัวเอง ว่าตูทำอะไรผิด ที่ตรงไหน . . ทำไมทุกอย่างมันเลยดูยากไปหมด คงต้องหยุดโฟกัสที่คนอื่น แล้วกลับมานั่งจูนตัวเองใหม่แล้ว ต้องเรียงลำดับความสำคัญก่อนหลังของกันใหม่ . . เรื่องไหนสำคัญ . . เก็บไว้ . . เรื่องไหนทุกข์ใจ ตัดทิ้ง! รู้สึกเหนื่อย . . แต่ไม่รู้จะบรรยาย ออกมายังไงให้ครบถ้วน !! ถ้าชีวิตมันเหมือนละคร . . . ตอนนี้ เราก็คงจะเป็นตัวละคร ที่แสดงได้แย่มาก . . (ถอนใจ)  เหมือนว่าช่วงนี้จะกินหมูๆเนื้อๆ แก้เครียดมากไปหน่อย กะเพาะอาหาร แลดูคล้ายรับไม่ไหวแล้ว . . เลยแพลนว่า จะกินเจแก้กรรมนะคะ วันนี้เริ่มล้างท้องแล้วนะ . . เข้าครัวทำอาหารเจ ปีนี้จะกินเจ . .เพื่อเสริมบุญให้ตัวเอง และเพื่ออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรต่างๆ โดยเฉพาะตัวเราเองนี่แหละหนัก . . ตัวเองทำตัวเอง . . นี่มันแทบจะเป็นสุดยอดแห่งทุกข์แล้ว . . บ่นๆ . . เผื่อจะปลงได้ . . เหอะๆ . . อ่อ . . . ลืมเม้า . . จะบอกว่า . . ข้อดีทั้งหมดทั้งมวลที่ได้ หลังจาก . . ไปตัดใบต้นมะนาวจนโดนฝน. .จนป่วยก็คือ . .  มะนาวข้างบ้านจร้าาา อยู่ดีๆ ก็โผล่มาสิบกว่าลูกเลยเฮ้ยย เท่าที่เห็นคือสิบสองสิบสามแล้ว ป๊าดดดด . . นางเป็นดอกตอนไหน ทำไมชั้นไม่เคยเห็น . . ถ้าคิดแบบบวกๆ อย่างน้อย . . เราก็จะมีมะนาวไว้ทำยำอีกหลายมื้อ และมีกล้วยอวบๆ ที่จะกลายร่างเป็นกล้วยปิ้งน้ำกะทิฉ่ำๆ ให้เราได้ฟาดลงท้องแบบไม่เสียกะตังค์ละนะ . . เน๊อะ . .  คงจะดี . . ถ้าทุกอย่างในชีวิต มันสวยงามเรียบง่ายเหมือนในฝัน . . หากทว่า . . . มันเป็นไปไม่ได้ เราจึงต้องต่อสู้กันต่อไป . . ในทุกลมหายใจที่เข้า . . และออก . .  บันทึกโดย . . ตัวหนอนกิ๊วๆ ปล. เจ้าของบล็อกอินดี้ . . ตะพาบมาก่อนล่วงหน้า 1 วันนะคะ 
สวัสดีครับ
แวะมาทักทาย ชอบภาพประกอบด้านบนครับ ขอบคุณที่แวะไปครับ   โดย: Sleepless Sea
 วันที่: 15 ตุลาคม 2563 เวลา:17:22:52 น.โลกนี้คือละคร ... นึกถึงเพลงขึ้นมาทันที
โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอนเร้าใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป ถึงสูงเพียงใดต่างจบลงไปเหมือนกัน ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ ... คิดในแง่บวก อะไรที่เกิดขึ้นแล้ว ดีทั้งนั้น ... เชื่อสิ 555 พรุ่งนี้ลาเปื่อยเหมือนกันจ้า อิอิ  โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 15 ตุลาคม 2563 เวลา:18:07:19 น.หัวเราะบ้าง . . ร้องไห้เป็น..
แบบทดสอบของชีวิต เด๋วก็พรุ่งนี้แระ วันนี้เด๋วมันก็ผ่านไป โดย: สันตะวาใบข้าว
 วันที่: 15 ตุลาคม 2563 เวลา:18:49:29 น.อ้าว..ตะพาบออกเดินแล้วเหรอ
พี่อ้อนึกถึงเพลงประกอบละครดังในอดีต ช่วงนั้นเป็นละครอินดี้มากๆ ใหม่ เจริญปุระ ร้อง.."โลกแห่งความฝัน" เสียงห้าวๆ แหบๆ แต่กินใจ  กินเจ..คงอาจช่วยสะเดาะเคราะห์ได้ สำหรับสำหรับคนคิดดี ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว กับการไม่เบียดเบียน..และDetox ท้อง พี่อ้อกับคนใกล้ตัว(คนไทยตัวดำ) กินมา 20 กว่าปี ตั้งแต่แต่งงาน ถือศีลด้วย..แบบเอาที่สบายใจ  Good luck..อนุโมทนาบุญนะคะ หายไวไวค่ะ โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 15 ตุลาคม 2563 เวลา:20:11:31 น.ชีวิตมันก็ลำบากแบบนี้แหละ ถ้าจะหยุดแสดงก็คงต้องตายเท่านั้น
ถ้าซวยๆ แล้วความซวยมันจะยิ่งเข้าหา ต้องรีบหาจุดเปลี่ยนความซวยครับ ไม่งั้นมันจะกู่ไม่กลับ หลายคนบอกชีวิตดีบ้างร้ายบ้างจะได้มีรสชาติ มีสีสัน แต่เอาเข้าจริงๆ ผมขอแบบเรียบๆ จืดๆ ไม่มีสีสันดีกว่านะ โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 15 ตุลาคม 2563 เวลา:22:25:54 น.พอเห็นคำสอนของทานพุทธทาสนี่ใช่เลยครับชีวิตคือละคร
ชีวิตมีทุกรสชาติจริง ๆ ครับคุณหนอน ผมเคยเป็นเหมือนกันครับ บางวันมีแต่เรื่องทั้งวันให้หงุดหงิดใจ เหมือนเม็นต์น้องปริ๊นซ์นะครับเห็นอาหารอร่อยน่ากินมากครับ หาดูหนังคลายเครียดก็ดีครับ โดย: The Kop Civil
 วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:0:24:33 น.พี่ก๋าอ่านบล็อกน้องหนอนจบ
ก็นึกไปถึงบล็อกที่ตัวเองเขียนไว้ บางวันชีวิตก็ง่าย บางวันชีวิตก็ยาก มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ โควิดครั้งนี้ สอนใจพี่ก๋าเยอะมาก มีปัญหาให้แก้ทุกวัน มีความทุกข์ให้รับมือทุกวัน แต่พอมองดูดีดี เราก็มีชีวิตที่ดีกว่าอีกหลายคน เรามีครอบครัว มีเวลาอยู่กับครอบครัว อาจจะไม่มีงาน เงินน้อยลง แต่ยังดำรงชีวิตอยู่ได้ไม่ลำบากมากนัก สองวันก่อนยามที่ร้านเส้นเลือดในสมองตีบ เป็นอัมพฤกษ์ เพราะกินเหล้าเยอะมานาน เมื่อวานผ่าตัดสมอง พี่ก๋าไปเยี่ยม พี่เขานอนไม่รับรู้อะไร คนที่เหนื่อยต่อไปคงจะเป็นลูกชายสองคน ที่ต้องดูแลไปอีกนาน.... นั่นทำให้พี่ก๋านึกถึงประโยคนี้ ชีวิตก็เหมือนละครเวที สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ความยาว แต่อยู่ที่การแสดงให้ดีเยี่ยมต่างหาก ใช่เลยครับ --- ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร การแสดงก็ต้องแสดงต่อไป ตราบจนวันที่ม่านถูกปิดฉากลง โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:13:09:28 น.ที่บ้านนะ แมงมุม จิ้งจก แมลงสาบ แมลงวัน ตัวเล็กตัวน้อย
หลงเข้ามาในบ้านเมื่อไหร่ โดนด่านสองเหมียว เสร็จทุกราย โดยเฉพาะชาลี ... สัญชาตญาณนักล่ามาเต็ม ๆ ตั้งแต่เลี้ยงแมว ไม่กล้าฉีดยาฆ่าอะไรเลย กลัวแมวไปโดนซะเอง วันก่อน ตื่นขึ้นมากลางดึก ได้ยินเสียงแปลก ๆ ชาลีคาบจิ้งจกคาปาก ส่งเสียงคำรามน่ากลัวมาก ... คงกลัวเราไปแย่งเหยื่อในปาก 555 อีกวันก็มุดเข้าไปคว้าลูกอึ่งอ่างมาจากไหนไม่รู้ นี่ขนาดเลี้ยงในบ้านนะ 555 เจ๋งกับตั๊บก็ไม่เบานะ เขาเรียกว่า "อยู่เป็น" อยู่บ้านไหน เขาให้ข้าวให้น้ำก็พร้อมเปลี่ยนบ้าน 555 จะว่าไป เขาอาจจะคิดว่าทุกบ้านเป็นบ้านของเขาก็ได้นะ ก็ถูกเลี้ยงมาแบบนี้ตั้งแต่เกิดนี่นา จริงมั้ยล่ะ ก็ดีนะ ฝากเลี้ยงได้ จะได้ไปเที่ยวสบาย ๆ อิอิ  โดย: ฟ้าใสวันใหม่
วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:16:59:11 น.อ้าวๆ ลูกชายไม่อยู่หรอครับ
แต่ให้ลูกชายไปค่ายซักพักก่อน ให้แม่หายป่วยแล้วค่อยกลับมากอดกัน อ้อ...ตอนผมเห็นกุญแจพี่ ผมฮามากอ่ะ ฮาแบบไม่มีเหตุผล ช่วงนี้เหมือนสับโหมดมาเป็นโหมดบ้างาน ประกอบกับมีเรื่องไฟว้กับ ตปท น้องทีทำงานมาอ่านยังบอกเลยว่า โคดสุภาพ แต่แปลรวมๆ ได้ว่า "กรุไม่ยอม" 5555 โดย: จันทราน็อคเทิร์น
 วันที่: 16 ตุลาคม 2563 เวลา:17:19:27 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
ติดไว้ก่อนนะ
เรื่องที่เล่าฟังดูดราม่ามาก
แต่...เฮ้ยพี่!!! วันนี้ยังมีอาหารอร่อยๆ กิน ดีจะตาย
เดี๋ยวก็กลับบ้านไปนอนพักผ่อน พักสมอง
ลืมเรื่องเครียด เรื่องเฟลๆ ไปนะ
หาหนังดีๆ ซักเรื่องดู Emily in Paris ก็ได้นะ แฟนผมบอกว่า พี่เอกให้ 100/10 555555
ผมไม่ดู!!!!!
ผมเข้าใจอารมณ์ยืดผมนะ แฟนผมเคยเหมือนกัน
สุดท้ายก็ทำได้แค่เลิกทำกับร้านนี้ช่างคนนี้เท่านั้นเอง
แฟนบอกว่าทำใหม่ผมก็พัง
ส่วนผมเคยดัดฟรอย กับทำสี พร้อมๆ กัน
แม่ม....สระทีเดียวลู่เหมือนเดิม......
เค้าก็โทดผมเรา สัพเพสัตตาครับพี่