สองสาวเดี่ยวเที่ยว JaPan: กวางน่ารักที่ นารา เกียวโต วัดเงิน และหลงทางในสายลมหนาว หนุ่มเกาหลี ความเดิมตอนที่แล้ว สองสาวเดี่ยวเที่ยว JaPan: แสงสีกิออน กับศาลเจ้ายาซากะยามค่ำและฝนพรำกดอ่านจ้ะ  -------------- สวัสดีเช้าวันอังคารที่ 16 มีนาคมค่ะ (ตอนนี้จะยาวและมีรูปเยอะหน่อยนะคะ) วันอังคารแล้วนะ เราจะกลับเมืองไทยวันอาทิตย์ เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ อยากเที่ยวต่อนะเนี่ย แม่นาง cveta ตื่น 9 โมงอีกแล้ว  จริง ๆ การหาคู่เที่ยว แบบนี้โชคดีก็เจอคนดีไป อย่างเราจัดว่าโชคดีนะ เพราะเพื่อนไม่อะไรมาก เป็นคนตลกเหมือนกัน แต่แย่นิดนึงตรงที่เป็นคนอ้อยอิ่งนี่ล่ะ แต่เพื่อนก็เป็นคนดีนะคะที่เกสท์เฮ้าส์ Ks house Kyoto ที่ว่ามีบาร์ ตอนเช้าเขามีบุฟเฟต์อาหารเช้า ราคา 670 เยน อาหารมีไม่มากเหมือนพวกโรงแรมหรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นคนกินมาก ออกจะได้เปรียบนะคะ ส่วนใหญ่ฝรั่งกินกันเยอะอยู่แล้ว จะมีแต่เรากับเพื่อนกินได้ปานกลางแหละค่ะ (เราตัวใหญ่กินได้น้อยอ่ะ เซ็ง ขอบ่นหน่อย ไปร้านข้าวในไทย ป้าแกชอบให้ข้าวเยอะ ๆ กินได้ครึ่งเดียว ขาดทุนซะไม่มี เพื่อนยังบอก เด็กกินมากกว่าแกอีก...ที่อ้วนนี่มันอ้วน ขนมว้อยยย) โฉมหน้าอาหารเช้าของฉัน วันนี้จะเริ่มใช้ บัตรรถเมล์ oneday pass นะคะ คือขึ้นรถเมล์ได้ทุกสาย (ยกเว้นสายพิเศษซึ่งไม่ค่อยมีหรอก) ราคาบัตร 500 เยน ใช้ได้ยันเที่ยงคืนรอบเกียวโต เจ้าหน้าที่เกสท์เฮ้าส์น่ารักมาก ให้แผนที่มาเสร็จอย่างละเอียด คุณเพื่อน เหมือนเดิม ทำอะไรไม่เป็น เดินตามอย่างเดียว (ดีแล้วล่ะ อย่าวุ่นวายเลย)  วันนี้ช่วงเช้า (จริง ๆ คือสาย) เราจะไป นารา กันค่ะ (ตามคำขอของคุณเพื่อน) ประเดิมบัตร oneday pass โดยการขึ้นรถเมล์ไป สถานีรถไฟเกียวโตกันค่ะ (ทีตอนมาล่ะเดินมาได้) ขึ้นสาย 106 2 ป้าย เราก็ถึงสถานี ใช้สูตรเดิม งัด JR Pass ขึ้นมา เดินไปหานายสถานี พูดว่า "นารา" แล้วเดินไปตามคำบอก ไปขึ้นรถไฟสาย Nara line มาทันรถไฟไปนาราพอดี เวลาขณะนั้นน่าจะ 10 โมง ขึ้นไป หาที่นั่ง รถไฟให้อารมณ์แบบโบราณนิดนึง เราไปเมืองเก่ากันนี่เนอะ (แต่รถไฟไม่เก่าน๊า...เขาดูแลรักษาอย่างดี ฮีตเตอร์อุ่นสบาย อากาศถ่ายเทสะดวก) ไม่นานก็ถึงสถานีนี้ อ่านเผิน ๆ เหมือน ทิรามิซึ อิอิ อันนี้ถ้ามาจากเกียวโตน่าจะ 20 นาที ระหว่างทาง ชมทิวทัศน์ไปเรื่อย ๆ ค่ะ บ้านเรือนระหว่างทาง แล้วเราสองคนก็หลับกันซะงั้นแหละค่ะ ... .. .. หนึ่งชั่วโมงจากต้นทาง ที่นี่สถานี นารา มาเจอแผนผังรถไฟอีกแล้ว งง   ตรงดิ่งไปที่ information ก่อนเลย เห็นมีฝรั่งต่อแถวอยู่ เขามีอธิบาย และวงตรงแผนที่ให้ว่าควรจะไปไหนบ้าง  คุณป้าที่ information พูดภาษาอังกฤษเก่งมาก ประเมินเอาเองน่าจะอายุเกิน 60 แน่ ๆ ในเมื่อมีความสามารถ คนญี่ปุ่นเขาสนับสนุนนะคะ มีการจ้างงานผู้สูงอายุ เมื่อ 2 ปีที่แล้วไปอาตามิ เข้าร้านอาหาร มีคุณยายตัวเล้ก ๆ มาเช็ดโต๊ะอาหาร คอยเชิญลูกค้าไปที่โต๊ะ พี่เล่าให้ฟังว่างานแบบนี้ เขาส่งเสริมผู้สูงอายุ ที่ไม่มีภาระอะไรแล้ว ลูกเต้าโตหมดแล้ว มาทำงานแค่ 2-3 ชั่วโมงต่อวัน รับค่าจ้างเป็นรายชั่วโมง ให้รู้สึกมีคุณค่าในตัวเอง และเป็นรายได้เล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะคนญี่ปุ่นเขาแต่งงานก็แยกบ้านไปหมดนะคะ คุณป้าถามก่อนว่ามาจากประเทศไหนกัน แล้วติ๊กในใบเก็บสถิติของเขา คุณป้าบอกเก็บเป็นรายวัน แอบมอง วันนี้คนไทยมาก่อนหน้าเรา 3 คน คงเดินอยู่แถวนี้มั๊งคะ  คุณป้าบอกว่า ถ้าเที่ยวสั้น ๆ ระยะทางประมาณ 7 กิโล แต่เราบอกเพื่อนว่า ยังไงมาเกียวโต ขอชั้นไปวัดซัก 2-3 วัดเถอะ ฉะนั้นเราต้องกลับถึงเกียวโตภายในบ่าย2 ไม่เกินนี้ เพื่อนเริ่มงอแง แต่พอถามว่าอยากไปไหนก็ไม่รู้อีก เอ้า ออกเดินทาง  ดอกไม้ที่นารา เห็นดอกไม้ไม่ได้ ขอถ่ายหน่อยเหอะ  นาราเป็นเมืองหลวงเก่า ยังรักษาบรรยากาศไว้ได้อย่างดีเยี่ยม เห็นร้านแบบนี้ชวนนึกไปถึงเรื่อง อิคคิวซังเลยค่ะ   ร้านเกม คีบตุ๊กตาก็มีค่ะ ขอแวะนิดนะ  ไปต่อ  เดินตรงตามถนนตามที่คุณป้า information บอก ก็มีวัดทางซ้ายมือ ขอโทษจริง ๆ จำชื่อไม่ได้ Kofukuji Temple อะไรทำนองนี้มั๊งคะ อันนี้ป้ายอะไรอีกแล้ว  ชมบรรยากาศค่ะ ขออภัย เจ้าของบล๊อกไม่มีความรู้พอจะบรรยาย  มีต้องเดินขึ้นกระได ท่าจะเดินไม่ไหว หันไปเห็นทากน้อย  น้องทากสู้ เราก็สู้เหมือนกัน ฮึบๆ  อ๋อยยยยย  คนชอบไหว้พระอย่างเราสมใจ แต่คุณเพื่อนหน้าเบ้ อย่า ๆ แก request มาเอง  ตู้จุดเทียน (ปิดซะขนาดนี้ เทียนไม่ดับแน่นอน)  ซื้อเทียนหน่อย 100 เยน ตรงก้นเขาทำรูไว้เสร็จเสียบได้ทันที บ้านเราลนแล้วลนอีก ล้มซะนี่  สาธุ  สาธุอีกที  ที่ Kofukuji Temple นี้ก็มีกวางนะคะ  ทำไรอ่ะ  สู้กล้องซะด้วย  มานี่ๆ  เดินหนีซะงั้น  บริเวณโดยรอบ  Five Story Pagoda  Kofukuji Temple สร้างในสมัยปี 730 และบูรณะอีกครั้งปี 1426 The Eastern Golden Hall  พอเห็นสาวสวยก็ไปกับเขาซะงั้น ไม่มองป้าเลย  รอบ ๆ  รถลาก ซึ่งโดยสัญชาตญาณ บอกว่าแพง  ระหว่างทาง เจอพระห่มผ้า  เดินไปสุดถนน ก่อนถึง Nara national museum (ซึ่งเราไม่เข้าไปเพราะมีเวลาจำกัด และไกลพอควรอยู่) ก็เจอเจ้านี่  ขนาดเสา ยังทำเป็นรูปกวางเลย  มีป้ายระวังกวางอีก เห็นเสาแดง ๆ ไหมคะ นั่นคือ เป็นสวนด้านหน้าทางเข้า Nara national museum  นี่คือโรงแรมนะเนี่ย ถ้ามีโอกาสก็อยากพักแบบนี้บ้าง แต่ดูท่าน่าจะแพง  นี่คือสวนด้านหน้าทางเข้า Nara national museum  ป้ายคำแนะนำในการชมกวาง  แผนที่รอบเมือง  เห็นสิ่งต่าง ๆ แล้ว ประทับใจ หลงเสน่ห์เมืองเก่าซะแล้ว  มีขายอาหารเลี้ยงกวางด้วย สุดท้ายโดนรุมแน่  เป็นไงล่ะป้า ฮ๊อตขึ้นมาทันที  อากาศแบบนี้ ธรรมชาติแบบนี้  ซากุระตูม ยังชมพูขนาดนี้ น่าจะอีกไม่กี่วันก็จะบานแล้วค่ะ  สวยๆๆๆๆ  นี่คือ สวนด้านหน้าทางเข้า Nara national museum ก็คือสุดทางที่เราสองคนเดินมาแล้วค่ะ เวลาบ่ายโมงแล้วต้องรีบกลับ ไม่งั้นไม่ได้ชมเมืองเกียวโต  แง ต้องกลับแล้ว บ๊ายบาย นารา  เดินกลับละนะ  เดินกลับยังพบซากุระตูม  ชมวิว  อากาศวันนี้ไม่หนาวมาก น่าจะ 10 กว่าองศา  ถ้าลมแรง คงหนาวแย่  เดินผ่านร้านนี้ในช่วงบ่ายโมงกว่า ง่าาาา  อันนี้มันอะไรล่ะเนี่ย ปลาหมึก ?  ชมเมืองก่อนกลับ  อีกสักนิด  ถึงสถานีรถไฟแล้ว บ๊าย บายนารา คราวหน้ามาอีกแน่ ๆ  สุดท้าย อาหารกลางวันก็แค่นี้ กินบนรถไฟ ซิ้อจากร้านสะดวกซื้อ บอกคนขายเอาไส้อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ นัตโตะ (เข็ดแล้ว) ราคา 140 เยน  ขึ้นรถไฟได้ก็หลับ รวดเดียวถึงเกียวโตเลย พอมาถึงเกียวโต บ่ายสองแล้ว เรามีเวลา 2-3 ชั่วโมงสำหรับก่อนที่วัดจะปิด ไม่ไปวัดเงินก็วัดทอง แต่คุณเพื่อนแง๊ว ๆ จะไปปราสาทนิโจ เราบอกว่าห้ามโอ้เอ้ เพราะมาเกียวโตไม่ได้ไปดูวัดดัง ๆ ที่เขาไปกันล่ะก็ อย่ามาดีกว่า คุณเพื่อนสัญญา ว่าจะไม่งอแง อ่ะ ไปปราสาทนิโจ ดูป้ายขึ้นรถเมล์เลย เขียนไว้อย่างชัด  ในรถเมล์ ตอนนี้เรายังใช้ one day pass กันนะคะ  ระหว่างทาง  ถึงแล้วปราสาทนิโจที่ป้ายรถนี้ และเป็นเวลา 15.00  ด้านหน้าทางเข้า มีนักเรียนเยอะแยะ  ค่าผ่านประตู 600 เยน  เพื่อนเจอค่าผ่านประตู เปลี่ยนใจ ไม่เข้าซะงั้น งานนี้เราเริ่มมีงอน เสียเวลากรูไปวัดหมด  ยังไงคราวหน้าต้องมาที่นี่ให้ได้ รูปนี้เป็นด้านนอกของปราสาทนิโจ  คราวหน้าจะมานะจ๊ะ  เสียเวลาเวิ่นเว้อ ที่ปราสาทนิโจ จนตอนนี้ 15.20 และ เราเปลี่ยนแผนอีก (ไม่ใช่เราหรอก กรูคนเดียวนี่แหละ เพราะคุณเพื่อนมันไม่มีแผนอะไร) ตกลงไม่ไปวัดทองแล้ว เพราะไกล ไปถึงอาจจะปิดพอดี ไปวัดเงินก็ได้วะ ดีกว่าไม่ได้ดูอะไร วัดทองปิดสี่โมงเย็น วัดเงินปิด 5 โมงเย็นนะคะ ชมวิวบนรถ  มีบอกตลอด ป้ายหน้าอะไร  ใกล้ถึงแล้ว ต้นไม่เป็นแบบนี้คือเดี๋ยวจะผลิดอกหรือเปล่า  พอมาถึงทางขึ้นไปวัด Ginkakuji ก็จะเห็นคนเดินเยอะ ๆ เลยขึ้นเขาไป นั่นแหละค่ะ มาถูกทางแล้ว ระหว่างทางขึ้น เห็นร้านนี้น่ารักมากๆ (เห็นในหลายรูปหนังสือท่องเที่ยวเลยค่ะ)  ยังไม่ทันถึงวัด ร้านรวงเร้าใจจริง ๆ  ถนนหนทาง  เกือบแระๆ   เป็นประตูปากทางเข้าค่ะ ผ่านประตูเมื่อกี้เข้ามา จะมีป้ายคำแนะนำ  ภาพจำลองบริเวณวัด  บัตรเข้าชม 500 เยน คราวนี้บอกเพื่อนเลย ถ้าแกไม่เข้า นั่งรอ ชั้นจะเข้ามันเลยยอมเข้าด้วย  ตามมา ๆ เห็นผู้หญิงในชุดกิโมโนก็อึ้งแล้วค่ะ  เจอแค่ต้นไม้ ก็ทึ่งในความอลังการแล้ว  เรางี้เห็นแต่ละอย่างถึงกับอ้าปากค้าง ใครเล่น the sims 2 ภาค vacation คงเลยเล่นตอนที่มีสวน zen เนอะ เราไม่เคยรู้จักสวน zen มาก่อน พอมาเจอที่นี่ สุดยอดดด ไม่เสียชาติเกิดที่ได้มาเห็น  ดูจากรูปอาจจะเฉย ๆ แต่ถ้าไปยืนอยู่ตรงนั้น ขอบอกว่าสุดยอดจริง ๆ ขอบอกว่าต้องไปดูเองจริงๆ ไม่เสียดาย 500 เยนเลย  ถ้าได้ไปญี่ปุ่นอีก จะต้องไปอีกแน่ ๆ  คุ้มนะ 500 เยนเนี่ย  คราวนี้เพื่อนเลิกบ่นไปเลย บอก สวย ๆ แหมทีแรกจะไม่ยอมเข้ามา  อีกมุมนึง สวยแบบ zen   ขายเทียน แท่งละ 300 เยน (ที่นารา 100 เดียว)  งามทุกมุม  เสร็จแล้วเราต้องเดินขึ้นเขาไปตามทางที่เขากำหนดค่ะ พอไปมองจากอีกมุมมองนึงก็สวยไปอีกแบบ  อ่ะชมวิว (ถ่ายภาพไม่เก่งต้องขออภัยด้วยค่ะ)  สวยแบบธรรมชาติ 555  มักจะมีใครถามว่าไปญี่ปุ่นแล้ว ไปทำไมอีก มันอาจจะเป็นเพราะความสวยอะไรแบบนี้ก็ได้ รูปนี้คล้าย ๆ เมืองไทย แต่อากาศคนละแบบเลย เย็นสบาย  ชักจะบรรยายไม่ค่อยถูกแล้ว บ่อนี้มีคนโยนเหรียญลงไปเต็มเลย  ศาลเล็ก  เดินตามไม้ระแนงไปเลย เป็นทางเดินขึ้นไปบนเขา  พอขึ้นมาบนเขา เห็นได้ไกลเชียว ดูสวย ดูเย็นสงบ  มองลงไปข้างล่าง  ตอนเดินขึ้นคิดในใจ สงสัยปีนี้แก่ เดินไม่ค่อยไหว แต่พอขึ้นมา คุ้ม จริง ๆ หลังคายังสวย  ค่อย ๆ เดินลงมาจากเนิน  ถ้าซากุระบานพรึ่บคงสวยกว่านี้แน่  เดินลงเขากันค่ะ (แค่เนินเขา ไม่ใช่เขาสูงหรอกค่ะ)  มีน้ำไหล สายน้อยๆ  เราจะออกจากวัดแล้วค่ะ ใกล้ 5 โมงแล้ว เจอสองสาวใส่ กิโมโนสวยเชียว  เพื่อนบ่น อยากถ่ายด้วย เราเลยหน้ามึน ไปขอเขาถ่ายเลย เขาก็ใจดีให้ถ่าย ยิ้มแย้มดีเลย  ด้านได้อายอด เอาล่ะ กลับกันเหอะ ทางเดิมเลย  กินไอติมกันนะ 200 เยน รสชาเขียวกะวานิลลา  ของฝากน่ารักๆ ก็มิใช่จะถูก  เดินออกมาจากซอยทางเข้าวัดก็เจอคูน้ำ (ทำไมชอบถ่ายคูน้ำจังเนอะ)  ซากุระตูม สวยไปอีกแบบ  รถลากท่องเที่ยว ยิ้มหวานเชียว  เดินตรงไปเรื่อย ๆ คือวัด Ginkakuji นะคะ แต่ตอนนี้เรากำลังจะกลับกันค่ะ (คือถ่ายย้อนขึ้นไป) เราเดินทางกลับโดยรถเมล์สาย 100  ชมเมืองเกียวโตยามเย็น  ช่วงรอรถเมล์นี่เอง มีหนุ่มมาถามทางกับเพื่อน คุณเพื่อนก็ไม่รู้(คือจะรู้สักอย่างไหมเพื่อน) เขาเลยมาถามเรา ได้ความว่าจะไปกิออน  คุยไปคุยมาเป็นหนุ่มอเมริกัน (หล่อมากกกกก ขอโบก หน้าตาออกแนวลาติน) คุณเพื่อนมาบอกทีหลังว่าไม่ชอบฝรั่งอีก ไม่ค่อยอยากคุย (เอ๊ะอีนี่) เลยชวนขึ้นรถเมล์ไปด้วยกันเพราะสายนี้ผ่านกิออน  พอผ่านหน้าศาลเจ้า ยาซากะ เขาก็ลงไป เราสองคนนั่งรถต่อมาลงที่สถานี เกียวโตค่ะ (ผ่านหน้าเกสท์เฮ้าส์ แต่ดันเป็นป้ายที่เขาไม่จอด กรี๊ดดด เลยไปถึงสถานีจนได้)  ที่สถานีมีห้างอิเซตัน ไปหาอาหารเย็นกินดีกว่า มีของหลายอย่าง โดยเฉพาะอันนี้น่าตื่นตาตื่นใจสุด ๆ (พรุ่งนี้ก็ได้กิ๊นนน)  ซื้อของกินตามแต่อยากกันแล้วก็ออกมารอรถเมล์ป้ายเดิม วันนี้รถเมล์เป็นหลักเพราะซื้อ 1 day pass  ถ้าจำไม่ผิดขึ้นสาย 206 แค่ 2 ป้ายถึงเกสท์เฮ้าส์ 2 ป้าย ก็แล้ว 3 ป้ายก้แล้ว ทำไมชื่อแต่ละป้ายมันไม่เหมือนในคู่มือเลยวะ เลยปรึกษากัน ดังไปหน่อย ประชาชีแถวนั้นก้เลยบอกว่า "ผิดป้ายแล้วเจ๊" ทีนี้สองสาวเดี่ยวก็ลงรถมาเสะ ที่นี่ที่ไหนวะ จะนั่งรถต่อก็กลัวหลงไปใหญ่ เดินไปเรื่อย ๆ ก่อน  ดูตามแผนที่ นี่คือ Honganji Temples แม้ว่าซ้ายมือเราจะเป็นวัดที่ว่านี้ แต่เราอยู่มุมไหนของวัดล่ะ ถ่ายรูปมามืด ๆ  ตอนนี้ทุ่มกว่า ๆ อากาศเริ่มหนาว ถามเพื่อน มันบอกมันไม่รู้ (ก็แหงล่ะ คนถือแผนที่ยังเป็นเราเลย มันบอกมันดูไม่เป็น เอวินำเหอะ) จริง ๆ จากวัด เดินมาอีกแยก ก็ถึงเกสท์เฮ้าส์แล้ว แต่เราเดินออกไปอีกทาง ทำให้ไกลกว่าเดิม  มารู้ตอนมาดูแผนที่ในเว็บไซต์ตอนกลับถึงไทยแล้ว ในภาพคือเท่าที่กล้องดิจิตอลของปี 2010 ราคาไม่แพง พอจะถ่ายได้ เราหลงกันอยู่ประมาณ 2 ชั่วโมง หนาวก็หนาว หิวก็หิว มือที่ถือถุงอาหารชาไปหมดแล้ว (จะปล่อยเหรอ ถุงอาหารน่ะ) แง..... หลงทางในสายลมหนาว  ในที่สุดก็กลับที่พักได้สำเร็จโดยการถามทาง เจ้าบ้านผู้ใจดี 5-6 คน บอกทางให้ ขอบคุณมา ณ ที่นี้ค่ะ มาถึงห้อง ก็แกะของกินทันที ที่ห้องยังไม่มีใครกลับมาเลย ดู ๆ ทีมเก่าน่าจะออกไปหมดแล้ว เพราะดูเตียงเรียบ ๆ เลยค่ะ  อะไรอยู่ในกล่่อง  เรากินได้นิดเดียว คุณเพื่อนเห็นเหลือ take over ไปอีกแล้ว ไอ้เราก็กลัวรังเกียจ แต่ชีบอกไม่เป็นไร ว่าแล้วก็เก็บเรียบ สักพัก มีหนุ่มเกาหลี 2 คน เป็นสมาชิกใหม่ของห้อง พูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อย แต่พยามคุยเหลือเกิน ฮาดี คุยกันแบบไม่รู้เรื่องนี่แหละ หนุ่ม ๆ ชวน มา ๆ กิน(โชจู?) กันดีกว่า (ของฟรีมีหรือจะพลาด)  ขนมจากร้าน 100 เยน อภินันทนาการโดยหนุ่มเกาหลี  ระหว่างนี้มีสาวเกาหลี ที่นอนเตียงตรงข้ามกะเราอีกคนนึงเข้ามา กลายเป็นว่ามันส์กันใหญ่ หนุ่ม ๆ พูดอังกฤษไม่ได้ สาวเกาหลี พูดญี่ปุ่นได้ เพื่อนเราพูดญี่ปุ่นได้ ดังนั้นถ้าเราจะคุยกับหนุ่มเกาหลี........ เรา------------>.....(อังกฤษ)....---->เพื่อน เพื่อน--------->.....(ญี่ปุ่น)....------->สาวเกาหลี สาวเกาหลี---->.....(เกาหลี)....----->หนุ่มเกาหลี เฮ้อ  ตามธรรมเนียมเกาหลี ต้องให้ผู้อาวุโสกินก่อน นับกันดู หนุ่มเกาหลี 2 คน อายุ 25 สาวเกาหลีกับเพื่อนเราชาวอังกฤษ อายุ 28 เรานั้น...... กรี๊ดดดด แก่สุดดด  เอาล่ะน๊าาา กินก่อนเลย  เชียร์สสส เอ้าถ่ายรูป ก่อนนอนคุณเพื่อนเอารูป sticker ที่ถ่ายด้วยกันมาดู ไม่เห่อแล้วย่ะ เมืองไทยมีมาแล้ว 10 กว่าปีก่อน อิอิ ได้เวลานอนซักที วันต่อไป ไป Hamamatsu ค่ะ กินสตรอเบอรี่กันนะ  กดอ่านจ้ะ
นู๋เอวิ ไปญี่ปุ่นเมื่อไรอย่าลืมลองชวนป้านะ ยิ่งอ่านยิ่งมันส์สสสสสส รับรองป้าไม่โอ้เอ้ ตื่นเช้าก็ได้ สายก็ได้ ตามแต่โอกาสอำนวย
โดย: ป้าน้อย IP: 110.168.202.192 วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:16:47 น.
เอวิไปอยู่บ่อย ๆ นะคะ ได้ข่าวเมื่อไหร่วิ่งมาบอกได้เลยจ้า
โดย: honeynut
 วันที่: 4 สิงหาคม 2555 เวลา:11:45:51 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [